POTASSIUM IN GRAPE BERRY AND WINEMi

POTASSIUM IN GRAPE BERRY AND WINE
Mineral soil composition (and density) has an essential influence
on grape quality and on the organoleptic properties
of wine. Grape berries are very rich in potassium which is
an essential macronutrient for grapevine and grape berry
growth and development. Thus, potassium is the main
cation in must and wine (~ 900 mg/L; Blouin and Cruège
2003). As in other plants, potassium plays a key role in the
grapevine physiology: (1) enzyme activation, (2) major
control on the transmembrane potential difference of the
plasma membrane, which to a large extent determines the
uptake of many different cations, anions and sugars, and (3)
regulation of osmotic potential, thus controlling plant water
relations, turgor maintenance and growth. Although other
cations may replace potassium in some of these functions,
potassium plays the major role given its high concentration
in plant tissues and the high permeability of plant membranes
to potassium (reviewed by Mpelasoka et al. 2003).
Potassium is absorbed by the roots and distributed to all
parts of the vine. Early in the season, when the growth rate
is high, much of the potassium accumulates in the leaves.
After véraison, a sharp increase in berry potassium is observed
as a result of potassium redistribution from leaves to
berries (Blouin and Cruège 2003). Potassium uptake by
Cabernet Sauvignon berries is slow before véraison and
strongly increases when ripening starts in the same proportion
as sink strength and phloem water influx (Ollat and
Gaudillere 1996).
Despite its importance to grapevine, excessive levels of
potassium in berries at harvest may reduce the quality of
fruit and have a negative impact on wine quality, particularly
on red wines (Davies et al. 2006). Grape juice pH is a
critical determinant of wine quality. The stoichiometry exchange
of tartaric acid protons with potassium cations results
in the formation of largely insoluble potassium bitartrate.
This leads to a decrease in free acid and tartrate:malate
ratio (Gawel et al. 2000), resulting in an increase of overall
pH. Grape juice with a high pH often results in unstable
musts and wines that are more susceptible to oxidative and
microbiological spoilage. These wines have a high pH, low
acidity and generally a flat taste (Somers 1977; reviewed by
Mpelasoka et al. 2003). Also, the presence of higher levels
of malate to tartrate enhances malolactic fermentation (Rühl
2000). High potassium levels in the berry may decrease the
rate of malate degradation by impairing malate transport
from the storage pools in the vacuole to the cytoplasm.
The high pH of grape juice and wine also leads to a
decrease of the colour quality and stability of red wines as a
result of reduced anthocyanins ionisation at higher pH. Anthocyanins
are located in the berry skin where potassium
concentration is generally higher than in the pulp. Grape
juice contains from 0.5 to 3 grams of potassium per liter.
Grape skin contains about 9 grams of potassium per liter.
Therefore, berry potassium levels are often more important
to red than to white wines, because during red wine fermentation
the skin is left for some period after crushing for the
extraction of anthocyanins. During this period, even more
potassium leaches out of the skins into the juice (reviewed
by Mpelasoka et al. 2003).
Given the importance of berry potassium levels for wine
quality and its possible deleterious consequences, understanding
the dynamics and mechanisms of grape berry potassium
accumulation is of extreme importance. Potassium
uptake into cells occurs by multiple mechanisms. Potassium
channels mediate passive low affinity potassium transport
across membranes, whereas potassium carriers mediate
energized high and low affinity uptake (Davies et al. 2006).
External potassium levels are thought to determine which
mechanism is used by the cell, in a way that a sufficiently
high external potassium concentration will allow transport
through channels; but carrier-mediated uptake becomes critical
at low external potassium levels, when the gradient
may not be favourable to passive transport (Maathuis and
Sanders 1996; Davies et al. 2006). During berry development,
potassium may play different roles depending on the
development stage. During an initial rapid phase of berry
growth, cells are divided and expanded at a high rate, during
which time potassium may play an important role as osmoregulator.
After véraison, grape berries continue to enlarge
due to cell expansion driven by the increase of sugar content
in the cell vacuole. Potassium may play an important secondary
role in the accumulation of sugars during this phase.
Recently, two cDNAs encoding putative potassium transporters
from grape berries have been isolated (Davies et al.
2006). VvKUP1 and VvKUP2 function as potassium transporters
as demonstrated by heterologous expression in an
Escherichia coli mutant deficient in potassium uptake. The
two transporters were shown to be highly expressed in the
berry skin during the first phase of berry development, suggesting
that, at this time, these transporters play a role either
in potassium uptake into the berries or in its compartmen-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โพแทสเซียมในเบอร์รี่องุ่นและไวน์แร่ดินองค์ประกอบ (และความหนาแน่น) มีอิทธิพลสำคัญคุณภาพองุ่น และคุณสมบัติ organolepticไวน์ ครบองุ่นมีความอุดมไปด้วยโพแทสเซียมซึ่งเป็นมี macronutrient สำคัญ grapevine และองุ่นเบอร์รี่เจริญเติบโตและพัฒนา ดังนั้น โพแทสเซียมเป็นหลักcation ในต้องและไวน์ (~ 900 mg/L Blouin และ Cruège2003) ในพืชอื่น ๆ โพแทสเซียมมีบทบาทสำคัญในการสรีรวิทยาของ grapevine: เปิดใช้งานเอนไซม์ (1) (2) หลักควบคุมความต่างศักย์ transmembrane ของพลาสมาเมมเบรน ขอบเขตขนาดใหญ่ที่กำหนดดูดซับเป็นของหายากต่าง ๆ มากมาย anions น้ำตาล และ (3)ระเบียบของศักย์ ดังนั้น การควบคุมพืชน้ำความสัมพันธ์ บำรุงรักษา turgor และเจริญเติบโต แม้อื่น ๆเป็นของหายากอาจแทนโพแทสเซียมในบางฟังก์ชันเหล่านี้โพแทสเซียมบทบาทสำคัญให้ความเข้มข้นสูงในเนื้อเยื่อพืชและ permeability สูงของพืชเพื่อช่วยให้โพแทสเซียม (ทบทวนโดย Mpelasoka et al. 2003)โพแทสเซียมจะดูดซึม โดยราก และกระจายไปทั้งหมดส่วนของเถาวัลย์ ในช่วงต้นฤดูกาล เมื่ออัตราการเติบโตจะสูง มากของโพแทสเซียมสะสมในใบหลังจาก véraison สังเกตเพิ่มคมโปแตสเซียมเบอร์รี่จากโพแทสเซียม ซอร์สจากใบครบ (Blouin และ Cruège 2003) ดูดซับโพแทสเซียมด้วยCabernet ปกติครบจะช้าก่อน véraison และขอเพิ่มเมื่อ ripening เริ่มในสัดส่วนเดียวกันเป็นจมอีกน้ำแข็งและเปลือกชั้นใน (Ollat และGaudillere 1996)แม้ มีความสำคัญการ grapevine ระดับมากเกินไปโพแทสเซียมในครบที่เก็บเกี่ยวอาจลดคุณภาพของผลไม้ และมีผลกระทบเชิงลบกับไวน์คุณภาพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในไวน์แดง (เดวีส์ et al. 2006) เป็นค่า pH ของน้ำองุ่นดีเทอร์มิแนนต์สำคัญของคุณภาพไวน์ แลกเปลี่ยน stoichiometryของโปรตอนกรด tartaric มีโพแทสเซียมผลเป็นของหายากในการก่อตัวของ bitartrate โพแทสเซียมมากขึ้นนี้นำไปสู่การลดกรดอิสระและ tartrate: มาลาเตอัตราส่วน (Gawel et al. 2000), เกิดการเพิ่มขึ้นโดยรวมpH น้ำองุ่นมี pH สูงมักจะส่งผลไม่เสถียรmusts และไวน์ที่มี oxidative และการเน่าเสียที่ทางจุลชีววิทยา ไวน์นี้มี pH สูง ต่ำมี และโดยทั่วไปรสแบน (Somers 1977 ตรวจทานโดยMpelasoka et al. 2003) ยัง สถานะของระดับที่สูงขึ้นของมาลาไป tartrate ช่วยหมัก malolactic (Rühl2000) ได้ระดับโพแทสเซียมสูงในเบอร์รี่อาจลดการอัตราการย่อยสลายมาลาโดย impairing ขนส่งมาลาจากกลุ่มการจัดเก็บในแวคิวโอลไปในไซโทพลาซึมPH สูงน้ำองุ่นและไวน์ยังนำไปสู่การลดคุณภาพสีและความมั่นคงของไวน์แดงเป็นการผลของ ionisation anthocyanins ลดลงที่ค่า pH สูงขึ้น Anthocyaninsอยู่ในผิวเบอร์รี่ที่โพแทสเซียมความเข้มข้นโดยทั่วไปสูงกว่าในเนื้อเยื่อได้ องุ่นน้ำประกอบด้วยจาก 0.5 กรัม 3 ของโพแทสเซียมต่อลิตรผิวขององุ่นประกอบด้วยประมาณ 9 กรัมของโพแทสเซียมต่อลิตรดังนั้น ระดับโพแทสเซียมเบอร์รี่มักขึ้นสำคัญถึงแดงกว่าจะไวน์ขาว เนื่องจากระหว่างการหมักไวน์แดงผิวที่เหลืออยู่สำหรับบางช่วงหลังจากบดสำหรับการสกัด anthocyanins ในช่วงเวลานี้ แม้แต่เพิ่มเติมโพแทสเซียม leaches ออกจากผิวหนังเป็นน้ำ (ตรวจทานโดย Mpelasoka et al. 2003)ให้ความสำคัญของระดับโพแทสเซียมเบอร์รี่ไวน์คุณภาพและความสามารถร้ายผลกระทบ ความเข้าใจdynamics และกลไกของโพแทสเซียมองุ่นเบอร์รี่สะสมมีความสำคัญมาก โพแทสเซียมดูดซับเข้าไปในเซลล์เกิดขึ้นจากหลายกลไก โพแทสเซียมช่องทางบรรเทาความสัมพันธ์ต่ำแฝงโพแทสเซียมขนส่งข้ามเยื่อหุ้ม ในขณะที่สายการบินโพแทสเซียมบรรเทาพลังงานสูงต่ำและดูดซับความสัมพันธ์ (เดวีส์ et al. 2006)ระดับโพแทสเซียมภายนอกมีความคิดที่กำหนดซึ่งใช้กลไกเซลล์ ในแบบที่เป็นพอความเข้มข้นของโพแทสเซียมสูงภายนอกจะช่วยให้การขนส่งผ่านช่อง แต่ mediated ผู้ขนดูดซับเป็นสำคัญระดับโพแทสเซียมต่ำภายนอก เมื่อระดับสีอาจไม่ดีการขนส่ง passive (Maathuis และแซนเดอร์ส์ 1996 เดวีส์ et al. 2006) ในระหว่างการพัฒนาเบอร์รี่โพแทสเซียมอาจเล่นบทบาทที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับการขั้นพัฒนาการ เป็นระยะอย่างรวดเร็วเริ่มต้นของเบอร์รี่เจริญเติบโต แบ่งเซลล์ และขยายในอัตราสูง ในระหว่างโพแทสเซียมที่เวลาอาจมีบทบาทสำคัญเป็น osmoregulatorหลังจาก véraison องุ่นครบยังขยายเนื่องจากการขยายเซลล์ที่ควบคุม โดยเพิ่มเนื้อหาน้ำตาลในแวคิวโอลเซลล์ โพแทสเซียมอาจเล่นรองเป็นสำคัญบทบาทในการสะสมของน้ำตาลระหว่างขั้นตอนนี้ล่าสุด สอง cDNAs เข้ารหัสโพแทสเซียม putative ผู้จากองุ่นครบได้แยก (เดวีส์ et al2006) . ฟังก์ชัน VvKUP1 และ VvKUP2 เป็นผู้โพแทสเซียมเป็นโดยนิพจน์ heterologous ในการEscherichia coli mutant ขาดสารในดูดซับโพแทสเซียม ที่สองผู้ถูกแสดงไปแสดงอย่างมากในการเบอร์รี่ผิวในช่วงระยะแรกของการพัฒนาเบอร์รี่ แนะนำว่า ตอนนี้ ผู้นี้มีบทบาทอย่างใดอย่างหนึ่งในการดูดซับโพแทสเซียม เข้าครบ หรือ compartmen ของ-

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โพแทสเซียมในองุ่นเบอร์รี่และไวน์องค์ประกอบดินแร่ (และความหนาแน่น) มีอิทธิพลที่สำคัญต่อคุณภาพขององุ่นและคุณสมบัติทางประสาทสัมผัสของไวน์ ผลเบอร์รี่องุ่นมีความอุดมไปด้วยโพแทสเซียมซึ่งเป็นธาตุอาหารหลักที่จำเป็นสำหรับองุ่นเบอร์รี่องุ่นและการเจริญเติบโตและการพัฒนา ดังนั้นแตสเซียมเป็นหลักไอออนบวกในต้องและไวน์ (~ 900 mg / l; Blouin และCruège 2003) ในขณะที่พืชอื่น ๆ โพแทสเซียมมีบทบาทสำคัญในสรีรวิทยาองุ่น(1) การเปิดใช้เอนไซม์ (2) ที่สำคัญการควบคุมเกี่ยวกับความแตกต่างที่อาจเกิดขึ้นรนของเยื่อหุ้มซึ่งในระดับใหญ่กำหนดการดูดซึมของไพเพอร์ที่แตกต่างกันแอนไอออนและน้ำตาลและ (3) การควบคุมการออสโมติกที่มีศักยภาพ, การควบคุมจึงพืชน้ำความสัมพันธ์การบำรุงรักษาและการเจริญเติบโตturgor แม้ว่าอื่น ๆไพเพอร์อาจแทนที่โพแทสเซียมในบางส่วนของฟังก์ชั่นเหล่านี้โพแทสเซียมมีบทบาทที่สำคัญที่กำหนดความเข้มข้นสูงในเนื้อเยื่อพืชและการซึมผ่านสูงของเยื่อพืชเพื่อโพแทสเซียม(การตรวจสอบโดย Mpelasoka et al. 2003). โพแทสเซียมถูกดูดซึมโดยรากและ กระจายไปยังทุกส่วนของเถา ในช่วงต้นฤดูกาลเมื่ออัตราการเติบโตที่สูงมากของโพแทสเซียมสะสมอยู่ในใบ. หลังจากvéraisonเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในโพแทสเซียมเบอร์รี่เป็นที่สังเกตเป็นผลมาจากการกระจายโพแทสเซียมจากใบเพื่อผลเบอร์รี่(Blouin และCruège 2003) การดูดซึมโพแทสเซียมจากผลเบอร์รี่ Cabernet Sauvignon ช้าก่อนvéraisonและขอเพิ่มขึ้นเมื่อสุกจะเริ่มต้นในสัดส่วนเดียวกันความแรงของอ่างล้างจานและไหลบ่าเข้ามาของน้ำใยเปลือกไม้(Ollat และGaudillere 1996). แม้จะมีความสำคัญในการองุ่นระดับที่มากเกินไปของโพแทสเซียมในผลเบอร์รี่ที่เก็บเกี่ยวอาจจะลดคุณภาพของผลไม้และมีผลกระทบต่อคุณภาพของไวน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในไวน์แดง(เดวีส์ et al. 2006) ค่า pH น้ำองุ่นเป็นปัจจัยที่สำคัญของคุณภาพไวน์ ปริมาณสารสัมพันธ์แลกเปลี่ยนโปรตอนกรดทาร์ทาริกมีโพแทสเซียมผลไพเพอ. ในรูปแบบของโพแทสเซียม bitartrate ที่ไม่ละลายน้ำส่วนใหญ่นี้นำไปสู่การลดลงของปริมาณกรดอิสระและtartrate: การ malate (. Gawel et al, 2000) อัตราส่วนผลในการเพิ่มขึ้นโดยรวมค่าpH น้ำองุ่นที่มีค่าความเป็นกรดสูงมักจะส่งผลที่ไม่แน่นอนน้ำลิ้นจี่และไวน์ที่มีความอ่อนแอมากขึ้นเพื่อออกซิเดชันและการเน่าเสียทางจุลชีววิทยา ไวน์เหล่านี้มีค่าความเป็นกรดสูงต่ำความเป็นกรดและโดยทั่วไปรสชาติแบน (ซอมเมอร์ 1977; ตรวจสอบโดย Mpelasoka et al, 2003). นอกจากนี้การปรากฏตัวของระดับที่สูงขึ้นของ malate เพื่อ tartrate ช่วยเพิ่มการหมัก malolactic (RUHL 2000) ระดับโพแทสเซียมสูงในผลไม้เล็ก ๆ อาจลดอัตราการย่อยสลายmalate โดย impairing ขนส่ง malate จากสระว่ายน้ำการจัดเก็บข้อมูลใน vacuole เพื่อ cytoplasm ที่. ค่า pH สูงของน้ำองุ่นและไวน์ยังนำไปสู่การลดลงของคุณภาพสีและความมั่นคงของไวน์แดงเป็นผลมาจากการลดลง anthocyanins Ionisation ที่ pH สูงขึ้น anthocyanins อยู่ในผิวผลไม้เล็ก ๆ ที่โพแทสเซียมความเข้มข้นโดยทั่วไปสูงกว่าในการผลิตเยื่อกระดาษ องุ่นน้ำผลไม้มี 0.5-3 กรัมของโพแทสเซียมต่อลิตร. ผิวองุ่นมีประมาณ 9 กรัมของโพแทสเซียมต่อลิตร. ดังนั้นระดับโพแทสเซียมเบอร์รี่มักจะมีความสำคัญมากขึ้นเป็นสีแดงกว่าไวน์ขาวเพราะระหว่างการหมักไวน์แดงผิวที่เหลืออยู่สำหรับระยะเวลาหลังจากบดสำหรับการสกัด anthocyanins ในช่วงเวลานี้มากยิ่งขึ้นโพแทสเซียม leaches จากสกินลงในน้ำผลไม้ (สอบทานโดยMpelasoka et al. 2003). ให้ความสำคัญของระดับโพแทสเซียมเบอร์รี่สำหรับไวน์ที่มีคุณภาพและผลกระทบที่เป็นอันตรายเป็นไปได้ที่การทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงและกลไกของโพแทสเซียมเบอร์รี่องุ่นการสะสมมีความสำคัญมาก โพแทสเซียมดูดซึมเข้าสู่เซลล์เกิดขึ้นโดยกลไกหลาย โพแทสเซียมช่องไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ต่ำเรื่อย ๆ การขนส่งโพแทสเซียมผ่านเยื่อหุ้มในขณะที่ผู้ให้บริการโพแทสเซียมไกล่เกลี่ยมีพลังงานสูงและการดูดซึมความสัมพันธ์ในระดับต่ำ(เดวีส์ et al. 2006). ระดับโพแทสเซียมภายนอกมีความคิดที่จะตรวจสอบว่ากลไกจะใช้มือถือในทางที่เพียงพอความเข้มข้นของโพแทสเซียมภายนอกสูงจะช่วยให้การขนส่งผ่านช่องทาง; แต่การดูดซึมให้บริการสื่อกลางกลายเป็นสิ่งสำคัญในระดับโพแทสเซียมภายนอกต่ำเมื่อการไล่ระดับสีอาจจะไม่ดีต่อการขนส่งเรื่อยๆ (Maathuis และแซนเดอ1996. เดวีส์ et al, 2006) ในระหว่างการพัฒนาเบอร์รี่, โพแทสเซียมอาจจะเล่นบทบาทที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับขั้นตอนการพัฒนา ในระหว่างขั้นตอนอย่างรวดเร็วเริ่มต้นของผลไม้เล็กการเจริญเติบโตของเซลล์จะถูกแบ่งออกและขยายตัวในอัตราที่สูงในช่วงที่โพแทสเซียมเวลาอาจมีบทบาทสำคัญเป็นosmoregulator. หลังจากvéraisonเบอร์รี่องุ่นยังคงขยายเนื่องจากการขยายตัวของเซลล์ได้แรงหนุนจากการเพิ่มขึ้นของปริมาณน้ำตาลในแวคิวโอลเซลล์ โพแทสเซียมอาจเล่นรองที่สำคัญที่มีบทบาทในการสะสมของน้ำตาลในช่วงนี้. เมื่อเร็ว ๆ นี้สอง cDNAs เข้ารหัสขนส่งโพแทสเซียมสมมุติจากผลเบอร์รี่องุ่นได้รับการแยก(เดวีส์ et al. 2006) VvKUP1 และฟังก์ชั่นเป็น VvKUP2 ขนส่งโพแทสเซียมเป็นแสดงให้เห็นถึงการแสดงออกในheterologous Escherichia coli กลายพันธุ์ขาดการดูดซึมโพแทสเซียม สองขนส่งมีการแสดงที่จะแสดงอย่างสูงในผิวผลไม้เล็ก ๆ ในช่วงแรกของการพัฒนาแบล็กเบอร์บอกว่าในเวลานี้การขนส่งเหล่านี้มีบทบาทอย่างใดอย่างหนึ่งในการดูดซึมเข้าสู่โพแทสเซียมเบอร์รี่หรือในcompartmen- ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โพแทสเซียมในเบอร์รี่องุ่นและองค์ประกอบแร่ธาตุดินไวน์
( ความหนาแน่น ) มีความอิทธิพล
คุณภาพและคุณสมบัติทางประสาทสัมผัส
องุ่นในไวน์ ผลเบอร์รี่องุ่น ล้วนอุดมไปด้วยโพแทสเซียม ซึ่งเป็นอาหารที่จำเป็นสำหรับองุ่น

เบอร์รี่องุ่นและการเจริญเติบโตและการพัฒนา ดังนั้น โพแทสเซียมเป็นหลักในการต้องและไวน์
( ~ 900 มก. / ล. และ Blouin Cru แยฌ
2003 )ในพืช โพแทสเซียมมีบทบาทใน
ต้นองุ่นสรีรวิทยา ( 1 ) เอนไซม์กระตุ้น ( 2 ) การควบคุมหลัก
บนหัวที่มีศักยภาพความแตกต่างของ
เยื่อหุ้มเซลล์ซึ่งมีขอบเขตขนาดใหญ่ตรวจสอบ
การดูดซึมของแคตไอออนที่แตกต่างกันมาก แอน และปริมาณน้ำตาล และ ( 3 )
ระเบียบของ ศักยภาพการ ดังนั้น การควบคุมพืช
ประชาสัมพันธ์แล้วรู้สึก การบำรุงรักษา และการเติบโตแม้ว่าชนิดอื่น
อาจแทนที่โพแทสเซียมในบางฟังก์ชันเหล่านี้
โพแทสเซียมบทบาทหลักให้
ความเข้มข้นสูงในเนื้อเยื่อพืช และการซึมผ่านสูงของเยื่อพืช
โพแทสเซียม ( ตรวจสอบโดย mpelasoka et al . 2003 ) .
โพแทสเซียมถูกดูดซึมโดยรากและกระจายไปทั้ง
ส่วนของเถา ในช่วงต้นฤดูกาล เมื่ออัตราการเจริญเติบโต
สูงมากของโพแทสเซียมที่สะสมในใบ
หลังจาก V éความเสียหายเพิ่มขึ้นใน Berry , โพแทสเซียมพบ
ผลของโพแทสเซียมแจกจ่ายจากใบ

( โบวินผลเบอร์รี่ และครูแยฌ 2003 ) โพแทสเซียม Cabernet Sauvignon ไวน์คือการ
v
) ช้าก่อนและขอเพิ่มความเสียหายเมื่อสุกจะเริ่มต้นในสัดส่วนเดียวกับแรง
อ่างและน้ำไหลเข้า ( ollat และ
โฟลเgaudillere 1996 ) .
แม้จะมีความสำคัญกับต้นองุ่นมากเกินระดับของโพแทสเซียมในผลเบอร์รี่ที่เกี่ยว

อาจจะลดคุณภาพของผลไม้ และจะมีผลกระทบต่อคุณภาพของไวน์โดยเฉพาะไวน์แดง
บน ( เดวีส์ et al . 2006 ) pH น้ำองุ่นเป็นปัจจัยสําคัญของ
คุณภาพไวน์ การแลกเปลี่ยนสาร กรดทาร์ทาริก
โปรตอนกับโพแทสเซียมไอออนผล
ในการสร้างส่วนใหญ่ไม่ละลายโพแทสเซียม ไบทาร์เทรต .
นี้นำไปสู่การลดลงของกรดฟรีและทาร์เทรต : อัตราส่วน malate
( gawel et al . 2000 ) ซึ่งเป็นผลมาจากการเพิ่มขึ้นของโดยรวม
. องุ่นผล pH สูงมักจะต้องเสถียร
และไวน์ที่อ่อนแอมากขึ้นเพื่อออกซิเดชันและ
ของเสียทางจุลชีววิทยา . ไวน์เหล่านี้มีพีเอชต่ำ
ความเป็นกรดและโดยทั่วไปรสชาติแบน ( ธันวาคม 1977 ; ตรวจสอบโดย
mpelasoka et al . 2003 ) นอกจากนี้ การปรากฏตัวของระดับที่สูงขึ้นของมาเลทไป ทาร์เทรท ช่วย
malolactic หมัก ( R ü hl
2000 ) ระดับโพแทสเซียมสูงในเบอร์รี่อาจลดอัตราการย่อยสลายมาเลทด้วย

การขนส่ง impairing มาเลทจากกระเป๋าสระในแวคิวโอลใน cytoplasm .
ความเป็นกรดสูงของน้ำผลไม้องุ่นและไวน์ยังนำไปสู่
ลดลงของสีที่มีคุณภาพและเสถียรภาพของไวน์แดงเป็น
ผลลดลงแอนโทไซยานิน ionisation สูงกว่าปริญญาเอกโทไซยานิน
อยู่ใน Berry ผิวที่โพแทสเซียม
สมาธิโดยทั่วไปสูงกว่าในเยื่อกระดาษ น้ําองุ่น
ประกอบด้วยจาก 0.5 ถึง 3 กรัมต่อลิตร
โพแทสเซียม .ผิวองุ่น มีประมาณ 9 กรัมโพแทสเซียมต่อลิตร .
ดังนั้นระดับโพแทสเซียมเบอร์รี่มักจะสำคัญ
สีแดงมากกว่าไวน์ขาว ไวน์แดง เพราะในระหว่างการหมักผิว
ที่เหลือบางช่วงหลังจากบดสำหรับ
การสกัดแอนโทไซยานิน . ในช่วงเวลานี้มากกว่า
leaches โพแทสเซียมออกจากผิวหนังในน้ำผลไม้ ( อ่าน
โดย mpelasoka et al .
2003 )ให้ความสำคัญของระดับโพแทสเซียมเบอร์รี่สำหรับคุณภาพของไวน์และได้รับผล

คงเข้าใจพลวัตและกลไกของการสะสมโพแทสเซียม
เบอร์รี่ องุ่น เป็นเรื่องสำคัญที่สุด โพแทสเซียมเข้าสู่เซลล์โดยกลไกการดูดซึม
เกิดขึ้นหลาย ช่องโพแทสเซียมโพแทสเซียมต่ำสามารถไกล่เกลี่ยเรื่อยๆ

ผ่านเมมเบรนและการขนส่งผู้ไกล่เกลี่ย
, โพแทสเซียมพลังงานสูงและต่ำต่อการดูดซึม ( เดวีส์ et al . 2006 ) .
ระดับโพแทสเซียมภายนอกมีความคิดที่จะตรวจสอบซึ่ง
กลไกถูกใช้โดยเซลล์ในลักษณะที่เพียงพอ
สูงภายนอก โพแทสเซียมจะช่วยให้ขนส่ง
ผ่านช่องทาง แต่ผู้ให้บริการโดยการจะกลายเป็นวิกฤตที่ระดับโพแทสเซียมต่ำภายนอก

เมื่อไล่ระดับอาจจะดีเพื่อการขนส่งเรื่อยๆ ( maathuis และ
แซนเดอร์ 1996 ; เดวีส์ et al . 2006 ) ในระหว่างการพัฒนา เบอร์รี่
โพแทสเซียมอาจเล่นบทบาทที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับขั้นตอนการพัฒนา . ในช่วงเริ่มต้นของการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วระยะเบอร์รี่
, เซลล์จะแบ่งและขยายตัวในอัตราสูงในช่วง
ซึ่งโพแทสเซียมเวลาอาจมีบทบาทสำคัญเป็นอ โมเรกูเลเตอร์ .
v éความเสียหายหลัง ,ผลเบอร์รี่องุ่นยังคงขยาย
เนื่องจากเซลล์ขยายตัวขับเคลื่อนโดยการเพิ่มขึ้นของปริมาณน้ำตาลในเซลล์ แวคิวโอล
. โพแทสเซียมอาจมีบทบาทสำคัญในการสะสมของมัธยม

น้ำตาลในระหว่างการศึกษา เมื่อเร็วๆ นี้ สอง cdnas การเข้ารหัสซึ่งโพแทสเซียมขนส่ง
จากผลเบอร์รี่องุ่นถูกโดดเดี่ยว ( เดวีส์ et al .
2006 ) และฟังก์ชันที่เป็นผู้ vvkup1 vvkup2
โพแทสเซียมที่แสดงให้เห็นโดยการแสดงออกในแบคทีเรีย Escherichia coli ชนิด
กลายพันธุ์ขาดโพแทสเซียมธาตุอาหาร .
สองตัวถูกแสดงเป็นอย่างสูงที่แสดงออกใน
Berry ผิวในขั้นตอนแรกของการพัฒนา เบอร์รี่ แนะนำ
ที่ ณเวลานี้ ตัวเหล่านี้มีบทบาทในการเป็นทั้ง
โพแทสเซียมใน compartmen - เบอร์รี่ หรือ