The door slammed shut. A Bengal tig

The door slammed shut. A Bengal tiger roared, then sprang through the high grass, stopping only inches away. Before its mouth snapped shut, i saw its huge fangs.
"Grandma, i'm scared!" I shouted, tightening my grip on her hand.
"Don't worry," she soothed. "This tiger won't hurt you, not here in the virtual reality zoo."
Grandma allowed the tiger to sniff her hand. Gathering my courage, i stroked its soft, golden fur. The black stripes rippled in pleasure under my hand. It began to purr! I was certain it winked at me before we moved down the path.
Just ahead, a Siberian tiger stood on a snowcovered rock. As we passed, it fixed its solemn, golden gaze on us. It never moved a muscle, but i felt its eyes until we rounded the corner.
The landscape was dotted with tropical rain forests, grasslands, and mountains. We followed the marked path. A spotted leopard rested in a nearby tree. A sleek black panther stalked through the ferns below. A colorful parrot circled overhead. I laughed as it swooped down onto my shoulder. In reply, it gave a loud squawk.
I marveled at how real it all was. "All the animals live in their natural habitats," Grandma explained.
We continued on and came across animals and birds even Grandma had never seen before. I rode an elephant. Whooping cranes flew over our heads to clear, blue lake. Near the end of the exhibit, i hugged a baby gorilla. Suddenly, i felt sad.
"I wish they were real!" I cried. "Why did people let these animals become extinct? Why did people destroy these beautiful places?"
Tears filled Grandma's eyes. "When i was young,at the start of the 21st century, some people tried to save them. I guess too many people just didn't care enough."
Then she said with a smail, "At least we have this virtual zoo. Next time, let's swim with the dolphins and the whales.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประตูถาโถมปิด เสือเบงก roared แล้ว sprang ผ่านหญ้าสูง หยุดเฉพาะนิ้วออกไป ก่อนปากจัดชิดปิด ฉันเห็นของใหญ่เขี้ยว.
"คุณยาย ฉันกลัว" ฉันตะโกน ขันฉันจับบนมือของเธอ.
"ไม่ต้องกังวล เธอเหมาะ "เสือนี้จะไม่ทำร้ายคุณ ไม่ที่นี่ในความเป็นจริงเสมือนสัตว์"
คุณยายเสือสูดดมมือของเธอได้ รวบรวมความกล้าของฉัน ฉันแบบขีดลงตัวขนนุ่ม โกลเด้น ลายทางสีดำ rippled ในความสุขภายใต้มือของฉัน มันเริ่มที่จะ purr ผมบางมัน winked ทีก่อนเราย้ายลง path.
เพียงข้างหน้า เสือไซบีเรียยืนบนก้อนหิน snowcovered เป็นเราผ่าน มันคงสายตาบุด ทองของเรา ไม่เคยย้ายกล้าม แต่ฉันรู้สึกตามันจนเราปัดมุม
ภูมิทัศน์ที่มีป่าฝนเขตร้อน grasslands และภูเขา เราตามเส้นทางทำเครื่องหมาย เสือด่างคัดสรรในต้นไม้ในบริเวณใกล้เคียง เสือดำเป็นดำเงาไล่ผ่านเฟิร์นด้านล่าง นกแก้วสีสันสดใสจัดค่าใช้จ่าย ฉันหัวเราะกับมันค่าคบไม้ลงบนไหล่ของฉัน ตอบกลับ มันให้เป็นเสียง squawk.
ฉัน marveled ที่ว่าจริงทั้งหมดก็ "สัตว์ทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในธรรมชาติอยู่อาศัย ยายอธิบาย
เราต่อบน และมาข้ามสัตว์และนก แม้แต่คุณยายไม่เคยเห็นก่อน ผมขี่ช้าง เครนกรนบินเหนือหัวของเรา ทะเลสาบสีฟ้าใส ใกล้สิ้นสุดของการจัดแสดง ฉัน hugged กอริลล่าเด็ก ทันใดนั้น ฉันรู้สึกเศร้า.
"ฉันต้องพวกเขาจริง" ข้า "ทำไมไม่คนให้สัตว์เหล่านี้จะสูญได้อย่างไร ทำไมไม่ได้คนทำลายสถานเหล่านี้สวยงาม"
น้ำตากรอกตาของคุณยาย "เมื่อหนุ่ม ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 21 บางคนพยายามบันทึก ผมคิดว่า คนจำนวนมากเพียงไม่ดูแลพอ"
แล้วก็สะดวกต่อการเดิน "น้อยเรามีสวนสัตว์เสมือนนี้ อาทิตย์ มาว่ายน้ำกับปลาโลมาและปลาวาฬ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประตูกระแทกปิด เสือโคร่งคำรามแล้วกระโดดผ่านหญ้าสูงหยุดเพียงนิ้วห่าง ก่อนที่ปากของมัน snapped ปิดฉันเห็นเขี้ยวใหญ่
"ยายฉันกลัว!" ฉันตะโกนกระชับจับฉันในมือของเธอ
"ไม่ต้องห่วง" เธอผ่อนคลาย "เสือนี้จะไม่ทำร้ายคุณไม่ได้อยู่ที่นี่ในสวนสัตว์เสมือนจริง."
คุณยายได้รับอนุญาตให้เสือเพื่อสูดอากาศมือของเธอ รวบรวมความกล้าหาญของฉันฉันลูบนุ่มขนสีทอง แถบสีดำกระเพื่อมในความสุขภายใต้มือของฉัน มันเริ่มที่จะเสียงฟี้อย่างแมว! ผมแน่ใจว่ามันขยิบตามาที่ผมก่อนที่เราจะย้ายไปลงเส้นทาง
เพียงแค่ข้างหน้าเสือไซบีเรียยืนอยู่บนหิน snowcovered ในขณะที่เราผ่านมันคงเคร่งขรึมสายตาทองของเรา มันไม่เคยย้ายกล้ามเนื้อ แต่ฉันรู้สึกว่าดวงตาของมันจนกว่าเราจะโค้งมนมุม
ภูมิทัศน์เป็นจุดที่มีป่าฝนเขตร้อน, ทุ่งหญ้าและภูเขา เราปฏิบัติตามเส้นทางที่ทำเครื่องหมาย เสือดาวด่างวางในต้นไม้ในบริเวณใกล้เคียง เสือดำเงาเดินผ่านเฟิร์นด้านล่าง นกแก้วที่มีสีสันวนค่าใช้จ่าย ฉันหัวเราะในขณะที่มันบินโฉบลงบนไหล่ของฉัน ในการตอบมันทำให้บ่นดัง
ฉันประหลาดใจที่วิธีการที่จริงมันเป็น "สัตว์ทุกตัวที่อาศัยอยู่ในแหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของพวกเขา" ยายอธิบาย
เราอย่างต่อเนื่องและมาในสัตว์และนกแม้คุณยายไม่เคยเห็นมาก่อน ฉันขี่ช้าง เครนไอกรนบินอยู่เหนือหัวของเราเพื่อล้างทะเลสาบสีฟ้า ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของการจัดแสดงที่ฉันกอดกอริลลาทารก ทันใดนั้นฉันรู้สึกเศร้า
"ผมหวังว่าพวกเขาเป็นจริง" ฉันร้องไห้ "ทำไมคนให้สัตว์เหล่านี้สูญพันธุ์ทำไมคนไม่ทำลายสถานที่ที่สวยงามเหล่านี้หรือไม่"
น้ำตาที่เต็มไปตายาย "เมื่อฉันเป็นเด็กในช่วงเริ่มต้นของศตวรรษที่ 21 บางคนพยายามจะช่วยพวกเขา. ผมคิดว่าคนจำนวนมากเกินไปก็ไม่ได้ดูแลเพียงพอ."
จากนั้นเธอก็พูดด้วย smail "อย่างน้อยเราก็มีสวนสัตว์เสมือนจริงนี้ ครั้งต่อไปเราจะมาว่ายน้ำกับปลาโลมาและปลาวาฬ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประตูกระแทกปิด เสือโคร่งคำราม จากนั้นก็กระโดดผ่านหญ้าสูงเท่านั้นที่หยุดนิ้วออกไป ก่อนที่ปากงับปิด ผมเห็นเขี้ยวขนาดใหญ่ .
" คุณยาย หนูกลัว ! ฉันตะโกน กระชับมือของฉันบนมือของเธอ .
" อย่ากังวลไปเลย " กายเธอ " . เสือนี้จะไม่ทำให้คุณเจ็บ ไม่อยู่ในความเป็นจริง เสมือนสวนสัตว์
คุณยายให้เสือดมมือของเธอ รวบรวมความกล้าฉันลูบขนสีทองของมันนุ่ม . ลายเส้นสีดำระลอกคลื่นในความสุขภายใต้มือของฉัน มันเริ่มร้องเมี๊ยว ! ผมแน่ใจว่า ขยิบตาให้ฉัน ก่อนเราย้ายลงมาเส้นทาง .
ก็อยู่ข้างหน้า เสือไซบีเรีย ยืนอยู่บนหิน snowcovered . ในฐานะที่เราผ่าน มันคงที่ของมันเคร่งขรึม สายตาสีทองบนเรา มันไม่เคยขยับกล้ามเนื้อ แต่ผมรู้สึกว่าตาของมันจนโค้งมนมุม
ภูมิประเทศเป็นจุดที่ร้อนชื้นป่า ทุ่งหญ้า และภูเขา เราปฏิบัติตามเส้นทางเครื่องหมาย ลายจุดเสือดาว rested ในต้นไม้ใกล้เคียง เสือดำเงาติดตามผ่านเฟิร์นด้านล่าง เป็นนกแก้วที่มีสีสันวงกลมเหนือศีรษะ ฉันหัวเราะมันโฉบลงมาบนไหล่ของฉัน ตอบ จะให้ดังดัง .
ผมประหลาดใจที่วิธีที่แท้จริงมันคืออะไร" สัตว์ทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของพวกเขา " คุณยายอธิบาย .
เราอย่างต่อเนื่องและมาข้ามสัตว์และนกแม้แต่คุณยายไม่เคยเห็นมาก่อน ผมขี่ช้าง ไอกรนเครนบินเหนือหัวของเราให้ชัดเจน ทะเลสาบสีฟ้า ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของการจัดแสดง ฉันกอดลูกกอริลลา ทันใดนั้น ฉันรู้สึกเศร้า .
" ฉันหวังว่าพวกเขาเป็นจริง ! " ฉันร้องไห้ " ทำไมคนปล่อยสัตว์เหล่านี้สูญพันธุ์ ?ทำไมผู้คนทำลายสถานที่ที่สวยงามเหล่านี้ ?
น้ำตาเต็มตาคุณยาย " เมื่อตอนฉันเป็นเด็ก ที่เริ่มต้นของศตวรรษที่ 21 ที่บางคนพยายามจะช่วยพวกเขา ผมเดาว่า คนเยอะเกินไปก็ไม่ได้ดูแลเพียงพอ "
แล้วเธอพูดพร้อมกับสเมล " อย่างน้อยเราก็มีสวนสัตว์เสมือนนี้ คราวหน้า มาว่ายน้ำกับโลมาและปลาวาฬ