FIRST SIGHTMy mother drove me to th

FIRST SIGHT
My mother drove me to the airport with the windows rolled down. It was seventy-five degrees in Phoenix, the sky a perfect, cloudless blue. I was wearing my favorite shirt — sleeveless, white eyelet lace; I was wearing it as a farewell gesture. My carry-on item was a parka.
In the Olympic Peninsula of northwest Washington State, a small town named Forks exists under a near-constant cover of clouds. It rains on this inconsequential town more than any other place in the United States of America. It was from this town and its gloomy, omnipresent shade that my mother escaped with me when I was only a few months old. It was in this town that I'd been compelled to spend a month every summer until I was fourteen. That was the year I finally put my foot down; these past three summers, my dad, Charlie, vacationed with me in California for two weeks instead.
It was to Forks that I now exiled myself— an action that I took with great horror. I detested Forks.
I loved Phoenix. I loved the sun and the blistering heat. I loved the vigorous, sprawling city.
"Bella," my mom said to me — the last of a thousand times — before I got on the plane. "You don't have to do this."
My mom looks like me, except with short hair and laugh lines. I felt a spasm of panic as I stared at her wide, childlike eyes. How could I leave my loving, erratic, harebrained mother to fend for herself? Of course she had Phil now, so the bills would probably get paid, there would be food in the refrigerator, gas in her car, and someone to call when she got lost, but still...
"I want to go," I lied. I'd always been a bad liar, but I'd been saying this lie so frequently lately that it sounded almost convincing now.
"Tell Charlie I said hi." "I will.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรกเห็น
แม่ของฉันฉันขับรถไปที่สนามบินที่มีหน้าต่างกลิ้งลง มันเป็นเจ็ดสิบห้าองศาในฟีนิกซ์ท้องฟ้าที่สมบูรณ์แบบสีฟ้าไม่มีเมฆ ผมได้สวมเสื้อที่ชื่นชอบ - แขนกุดสีขาวลูกไม้ตาไก่; ผมใส่มันเป็นสัญญาณอำลา กระเป๋าถือของฉันในรายการเป็นเสื้อคลุม
ในคาบสมุทรโอลิมปิกของรัฐวอชิงตันทางตะวันตกเฉียงเหนือ, เมืองเล็ก ๆ ชื่อส้อมที่มีอยู่ภายใต้ฝาครอบใกล้คงที่ของเมฆ ฝนตกในเมืองนี้ไม่สำคัญมากไปกว่าสถานที่อื่น ๆ ในสหรัฐอเมริกา มันก็มาจากเมืองนี้และมืดมน, สีอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่งที่แม่ของฉันหนีไปกับฉันเมื่อฉันเป็นเพียงไม่กี่เดือน มันอยู่ในเมืองนี้ที่ฉันถูกบังคับที่จะใช้จ่ายต่อเดือนในทุกฤดูร้อนจนฉันอายุสิบสี่ ที่เป็นปีในที่สุดผมก็วางเท้าของฉันลง; เหล่านี้ผ่านมาสามฤดูร้อนพ่อของฉัน, ชาร์ลี vacationed กับฉันในรัฐแคลิฟอร์เนียเป็นเวลาสองสัปดาห์แทน
มันจะส้อมที่ตอนนี้ฉันเนรเทศ myself- การกระทำที่ฉันเอากับหนังสยองขวัญที่ดี ฉันเกลียดส้อม
ฉันรักฟีนิกซ์ ฉันรักดวงอาทิตย์และความร้อนพอง ฉันรักแข็งแรงเมืองเหยียดยาว
"เบลล่า" แม่ของฉันพูดกับฉัน - สุดท้ายของพันครั้ง - ก่อนที่ฉันได้บนเครื่องบิน "คุณจะได้ไม่ต้องทำเช่นนี้."
แม่ของฉันดูเหมือนว่าฉันยกเว้นกับผมและหัวเราะสั้นสาย ผมรู้สึกว่ากล้ามเนื้อกระตุกของความตื่นตระหนกที่ฉันจ้องที่กว้างดวงตาไร้เดียงสาของเธอ วิธีการที่ผมจะออกจากความรักเอาแน่เอานอนแม่ harebrained ของฉันให้ดูแลตัวเอง? แน่นอนเธอมีฟิลในขณะนี้ดังนั้นค่าใช้จ่ายอาจจะได้รับเงินจะมีอาหารในตู้เย็นก๊าซในรถของเธอและคนที่จะเรียกเมื่อเธอได้หายไป แต่ยังคง ...
"ฉันต้องการที่จะไป" ฉัน โกหก ฉันได้เสมอคนโกหกไม่ดี แต่ผมพูดโกหกนี้เพื่อให้บ่อยครั้งเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่ามันฟังดูเกือบจะเชื่อตอนนี้
"ชาร์ลีบอกฉันว่า Hi." "ฉันจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพแรก
แม่ขับรถมาส่งฉันที่สนามบินกับหน้าต่างม้วนลง มันเป็น 75 องศาในฟินิกซ์ , ท้องฟ้าสมบูรณ์แบบ ไร้เมฆสีฟ้า ผมใส่เสื้อตัวโปรดของฉัน - เสื้อลูกไม้สีขาวตาไก่ ผมใส่มันเป็นงานเลี้ยงอำลาต่างหาก . . . แบกของฉันในรายการเป็นเสื้อคลุม .
ในคาบสมุทรโอลิมปิกของรัฐวอชิงตันทางตะวันตกเฉียงเหนือเมืองเล็ก ๆชื่อส้อมมีอยู่ใต้ใกล้ครอบคลุมคงที่ของเมฆ ฝนตกในเมืองนี้ไม่มีอะไรมากกว่าสถานที่อื่น ๆในสหรัฐอเมริกา มันมาจากเมืองนี้และมืดมน omnipresent เฉดที่แม่หนีไปกับผม เมื่อผมอายุได้เพียงไม่กี่เดือน มันอยู่ในเมืองนี้ ฉันจะถูกบังคับให้จ่ายเป็นเดือน ทุกฤดูร้อนจนฉันอายุสิบสี่ที่เป็นปีสุดท้ายวางเท้าลง เหล่านี้ ตลอด 3 ฤดู พ่อชาลี ชอบไปเที่ยวกับผมในแคลิฟอร์เนียเป็นเวลาสองสัปดาห์แทน .
มันเป็นส้อมที่ฉันตอนนี้เนรเทศตัวเอง - การกระทำที่ฉันเอาด้วยความสยองขวัญ ฉันเกลียดฟอร์ค .
ฉันรักฟินิกซ์ ฉันรักแสงแดดและความร้อน ฉันรักเข้มแข็ง แผ่กิ่งก้านสาขาเมือง .
" เบลล่า" แม่ของฉันพูดกับผม - สุดท้ายของ พัน ครั้ง ก่อนผมขึ้นเครื่องบิน " คุณไม่ต้องทำแบบนี้ "
แม่เหมือนผม ยกเว้น ผมสั้น ขำสาย ฉันรู้สึกกระตุกตกใจขณะที่ผมจ้องดวงตาไร้เดียงสาของเธอกว้าง , . พ่อจะทิ้งฉันรักรื่น ว่าแม่จะปัดเป่าสำหรับตัวเอง ? แน่นอน เธอได้ฟิลตอนนี้ ตั๋วอาจจะได้รับเงินจะมีอาหารในตู้เย็น แก๊สในรถของเธอ ใครโทรมา เมื่อเธอหลงทาง แต่ . . . . . . .
" อยากไป " ผมโกหก ฉันมักจะถูกโกหกไม่ดี แต่ผมจะพูดเรื่องนี้บ่อยๆ เมื่อเร็วๆ นี้ว่า มันฟังดูเกือบจะเชื่อแล้ว .
" บอกชาลีว่าฉันสวัสดี " " ผมจะ