::looks at the plethora of burns, b

::looks at the plethora of burns, blisters, and cuts on his hands and forearms:: ya lets no go into the injuries. Like blue_wolf it was a paycheck, I started slinging pots and pans at a family restaurant when I was 16, when a position opened on the line they asked me if i wanted the job, hey it came with a pay raise I was all over it. I ended up staying there for 2 years and while it was just a family restaurant I got an oppurtunity to work with some talented chefs, even at this point it was still just a job. I moved on and was working for a newspaper doing computer programming and while the pay was decent it was, well, dulldrum. I often caught myself thinking of when I worked in the kitchen and the fun I had had and the things I had learned as fate would have it, I wound up working back in kitchens and never again left them.

To answer your question "Why do we do it?" I do it because I enjoy it and the people I work with, all the way from the Executive Chef to the whinny server who describes pheasant as "Its kinda like chicken" to the brain-dead bus boy who has obviously smoked more then his fair share of weed. Its going home at the end of the day and hearing "You guys did an outstanding job" from the GM, watching people sit and enjoy their meal, or simply getting to be creative with the food you produce.

Simply put, I do it because I love doing it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

:: ดูที่มายไหม้ แผล และตัดบนมือ forearms:: ยาช่วยให้ไม่ไปเป็นการบาดเจ็บ เช่น blue_wolf ก็เป็นสมทบ ผมเริ่ม slinging หม้อและกะทะร้านแฟมิลี่เมื่อ 16 ตำแหน่งเปิดบนบรรทัดที่พวกเขาถามฉันถ้าฉันต้องการงาน เฮ้ มันมาพร้อมกับการเพิ่มค่าจ้างได้ทั่วก็ ฉันสิ้นสุดมีอยู่ 2 ปี และในขณะที่มันเป็นเพียงอาหารครอบครัวผมการ oppurtunity ทำงานกับเชฟที่มีพรสวรรค์บางอย่าง แม้แต่จุดนี้ก็ยังเพียงแค่งาน ฉันย้ายใน และทำงานในหนังสือพิมพ์ทำการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ และในขณะที่ค่าจ้างถูกดีถูก ดี dulldrum ผมมักจะจับตัวเองคิดเมื่อฉันทำงานในครัว และความสนุกที่ผมเคยมี และสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ ตามชะตาจะมี ฉันแผลค่าทำงานในครัว และอีกไม่เคย ทิ้งพวกเขาตอบคำถาม "ทำไมเราทำได้" ผมทำ เพราะผมสนุกกับมันและคนที่ทำงาน ด้วย ทุกทางจากพ่อคเซิร์ฟเวอร์ whinny ที่อธิบายเป็น "ของ kinda ชอบไก่" ไก่ฟ้าสีให้เด็กรถ brain-dead ที่มีรมควันอย่างชัดเจนมากขึ้น แล้วงานของเขาที่ใช้ร่วมกันของวัชพืช ไปที่บ้านที่สิ้นสุดของวัน และได้ยิน "พวกคุณไม่มีงานคงค้าง" จาก GM ดูคนนั่ง และเพลิดเพลินกับอาหารของพวกเขา หรือเพียงแค่ได้รับการสร้างสรรค์อาหารคุณผลิตเพียงแค่ใส่ ฉันทำ เพราะรักทำมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

:: มีลักษณะที่มากมายเหลือเฟือจากการเผาไหม้, แผลและการตัดมือและแขนของเขา :: ยาช่วยให้การเดินทางเข้าสู่การบาดเจ็บที่ไม่มี เช่นเดียวกับ blue_wolf มันเป็น paycheck ผมเริ่ม slinging หม้อและกระทะที่ร้านอาหารของครอบครัวเมื่อฉันอายุ 16 เมื่อตำแหน่งที่เปิดในบรรทัดที่พวกเขาถามฉันว่าฉันต้องการงานเฮ้มันมาพร้อมกับเพิ่มการจ่ายเงินฉันคือทั้งหมดที่มากกว่านั้น . ฉันสิ้นสุดขึ้นอยู่ที่นั่นเป็นเวลา 2 ปีและในขณะที่มันเป็นเพียงร้านอาหารครอบครัวผมได้ oppurtunity ที่จะทำงานกับเชฟที่มีความสามารถบางแม้ที่จุดนี้มันก็ยังคงเป็นเพียงงาน ผมย้ายไปอยู่และเป็นคนที่ทำงานให้กับหนังสือพิมพ์ทำโปรแกรมคอมพิวเตอร์และในขณะที่การจ่ายเงินได้ดีมันเป็นอย่างดี dulldrum ฉันมักจะจับตัวเองคิดว่าเมื่อผมทำงานในห้องครัวและสนุกผมมีและสิ่งที่ผมได้เรียนรู้เป็นชะตากรรมจะได้มันฉันแผลขึ้นทำงานกลับมาอยู่ในห้องครัวและไม่เคยทิ้งพวกเขาอีกครั้ง. เพื่อที่จะตอบคำถามของคุณ "ทำไม ที่เราทำมันได้หรือไม่ " ฉันจะทำมันเพราะผมสนุกกับมันและคนที่ผมทำงานด้วยตลอดทางจากเชฟไปยังเซิร์ฟเวอร์เสียงร้องอย่างม้าที่อธิบายไก่ฟ้าว่า "มัน kinda เช่นไก่" เพื่อสมองที่ตายเด็กรถบัสที่มีการรมควันอย่างเห็นได้ชัดมากขึ้นแล้วเขาเป็นธรรม ส่วนแบ่งของวัชพืช จะกลับบ้านของมันในตอนท้ายของวันและได้ยิน "พวกคุณได้งานที่โดดเด่น" จากจีเอ็มดูคนนั่งและเพลิดเพลินกับอาหารของพวกเขาหรือเพียงการมีความคิดสร้างสรรค์กับอาหารที่คุณผลิต. ใส่เพียงแค่ฉันทำเพราะ ฉันรักที่จะทำมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

: : ดูมากมายเหลือเฟือของเบิร์น ส่า และ ตัดมือและแขน : : ยาช่วยให้ไม่เข้าไปในบาดแผล ชอบ blue_wolf เป็น paycheck , ผมเริ่มซ่าส์หม้อและกระทะที่ร้านอาหารครอบครัวตอนอายุ 16 เมื่อตำแหน่งที่เปิดในบรรทัดที่พวกเขาถามฉันว่าฉันต้องการงานนี้ นี่มันมาเป็นจ่ายเลี้ยงฉันตลอดเลยผมก็พักที่นั่นเป็นเวลา 2 ปี และในขณะที่มันเป็นเพียงร้านอาหาร ฉันได้รับโอกาสที่จะทำงานกับบางพ่อครัวที่มีพรสวรรค์ ที่จุดนี้ มันก็แค่งาน ฉันย้ายบน และเคยทำงานให้หนังสือพิมพ์ทำการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์และในขณะที่ค่าจ้างที่เหมาะสม มันเป็น ดี dulldrum .ฉันมักจะจับตัวเองคิดเมื่อผมทำงานในครัว และความสนุกที่ผมมี และสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้เป็นโชคชะตาจะได้มัน ผมได้งานในครัวและไม่เคยอีกครั้งทิ้งไว้

ตอบคำถาม " ทำไมเราถึงทำมัน ? ผมทำเพราะผมสนุกกับมันและผู้คนที่ผมทำงานด้วยตลอดทางจากหัวหน้าเชฟจะส่งเสียงร้องเบาๆ เซิร์ฟเวอร์ที่อธิบายเป็น " เหมือนไก่ฟ้าไก่ " สมองที่ตายแล้วเด็กรับรถที่แน่นอน มากกว่าหุ้นยุติธรรมของเขาของวัชพืชสูบบุหรี่ การกลับบ้านในตอนท้ายของวันและการได้ยิน " พวกคุณยอดเยี่ยมงาน " จากจีเอ็ม ดูคนนั่งและเพลิดเพลินกับอาหารของพวกเขาหรือเพียงแค่ได้รับการสร้างสรรค์ ด้วยอาหารที่คุณผลิต

เอาง่ายๆ ผมทำเพราะผมชอบทำมัน