Chu Feng picked up the dagger that

Chu Feng picked up the dagger that the goatee male dropped on the ground and started to cut the flesh away from his body, bit by bit. He was not even finished when eerie bones appeared after he cut his entire body to the point where no flesh was complete.

At that moment, the heart-tearing lung-splitting miserable cries rose up and down in the tavern. The goatee male painfully wailed as Chu Feng’s methods were too much. It was too terrifying. The most terrifying methods were not be killed by people. It was the pain that one felt when they were still awake. Right in front of their eyes, Chu Feng was doing that.

As they looked at the goatee male, who was completely bloody everywhere on his body, and other than the head, almost every single part of his body was forcibly cut into a skeleton, the faces of the Lingyun School disciples who looked already greened because they saw what a true demon was.

“Ah~~~~~”

There was already someone who was unable to bear all that and they turned around to run. However, they were not able to run out of the tavern. Rather, those who dared to go near the entrance of the tavern were instantly turned into a pool of blood as they sprayed all over the entrance. At that instant, blood formed rivers in the entrance of the tavern.

“Ma…Ma…Master…”

“Plea…plea…please spare us. We were forced! Please spare our lives!”

At that instant, the people who were still in the tavern did not dare to advance nor did they dare to retreat. All of them knelt on the ground and they were almost going to collapse. However, Chu Feng paid no attention to them and he continued exerting his violence towards the goatee male.

At the same time, as he looked at the enemy who he was incomparably fearful towards before being made into such an unrecognizable state by his younger brother, and as he looked at the people who bullied him many times before kneeling in front of his younger brother while endlessly begging, Chu Guyu’s face was already filled with shock.

He finally understood why his younger brother did not have any intentions to retreat earlier. It was because his younger brother already grew up. He was able to easily kill those at the Origin realm, and he was so strong that he could protect him, his elder brother.

At that instant, tears filled Chu Guyu’s face. He cried from being moved. He was not crying because of his pain, nor crying because of his grievances. He was crying because he was emotional. His Chu family finally saw the hope. The hope that he was always waiting for.

“Brother, it’s enough. Let them go.”

Suddenly, Chu Guyu spoke. When he looked at his brother who made his great enemy into that state, his fury already disappeared and the hatred in his heart already faded away.

The kind him could not bear seeing the goatee male tormented like that. Even if he injuried him to that state, he also felt that the current actions by his younger brother already gave the goatee male a multiplied punishment.

“Brother.” After hearing Chu Guyu’s call, Chu Feng’s blood-red eyes suddenly glittered. He who was filled by fury before finally came back to this senses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชูฮหยิบกริชที่เคราแพะชายทิ้งบนพื้นดิน และเริ่มต้นการตัดเนื้อออกจากร่างกายของเขา บิตโดยบิต เขาไม่เสร็จแม้เมื่อกระดูกประหลาดปรากฏหลังจากที่เขาตัดร่างกายของเขาทั้งหมดไปยังจุดที่เนื้อไม่เสร็จขณะที่การ การฉีกขาดหัวใจปอดแบ่งเศร้าหมองร้องไห้กุหลาบขึ้นและลงในโรงเตี๊ยม ชายเคราแพะตัณหา wailed วิธีชูฮก็มากเกินไป มันก็น่ากลัวเกินไป วิธีการน่ากลัวที่สุดก็ถูกฆ่า โดยคน มันเป็นความเจ็บปวดที่หนึ่งเมื่อพวกเขาก็ยังคงตื่น หน้าตา ฮองชูกำลังทำที่พวกเขามองที่เพศชายเคราแพะ ผู้สมบูรณ์เลือดทุกที่บนร่างกายของเขา และไม่ใช่หัว เกือบทุกส่วนเดียวของร่างกายของเขาถูกบังคับให้ตัดเป็นโครงกระดูก ใบหน้าของลูกศิษย์โรงเรียน Lingyun ที่ดูแล้ว greened เพราะพวกเขาเห็นอะไรถูกปีศาจแท้จริง"อา ~ ~ ~ "มีแล้วคนที่ไม่สามารถแบกรับทั้งหมดที่ และพวกเขาหันไปเรียกใช้ อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่สามารถวิ่งออกจากโรงเตี๊ยม ค่อนข้าง ผู้กล้าไปใกล้ทางเข้าโรงเตี๊ยมทันทีปฏิเสธจำนวนเลือดพวกเขาพ่นทั่วทางเข้า นั่นเลือดทันที เกิดขึ้นในทางเข้าของโรงเตี๊ยม"Ma... Ma ... โท...""วอน...วอน...กรุณาอะไหล่เรา เราถูกบังคับ กรุณาอะไหล่ชีวิต"ในทันทีที่ คนที่ยังอยู่ในโรงเตี๊ยมไม่กล้าล่วงหน้า หรือไม่พวกเขากล้าที่จะหนี พวกเขาทั้งหมดทำบนพื้นดิน และพวกเขาเกือบจะยุบ อย่างไรก็ตาม ฮองชูไม่สนใจพวกเขา และเขายังคงพยายามเขาใช้ความรุนแรงต่อเพศชายเคราแพะในเวลาเดียวกัน เขามองไปที่ศัตรูที่เขาเป็นน่ากลัวเหลือใจต่อก่อนที่จะกลายเป็นสถานะดังกล่าวรู้จักที่โดยน้องชายของเขา และ ขณะที่เขามองคนที่รังแกเขาหลายครั้งก่อนเข่าหน้าน้องขณะขอทานไม่รู้จบ ชู Guyu หน้าแล้วเต็มไป ด้วยช็อตเขาก็เข้าใจทำไมน้องไม่ได้มีเจตนาใด ๆ ร่นก่อนหน้านี้ ก็ เพราะน้องชายของเขาโตขึ้นแล้ว เขาก็สามารถฆ่าได้ง่าย ๆ ผู้ที่มีดินแดนต้นกำเนิด และเขาก็แข็งแรงเพื่อว่า เขาสามารถปกป้องเขา ของเขาพี่ในทันทีที่ น้ำตาเต็มหน้าชู Guyu เขาร้องไห้ถูกย้าย เขาก็ไม่ร้องไห้ เพราะความเจ็บปวดของเขา หรือร้องไห้ เพราะความทุกข์ของเขา เขาร้องไห้เพราะเขาอารมณ์ ครอบครัวชูในที่สุดเห็นความหวัง หวังว่าเขาจะกำลังรอ"พี่ชาย มันเป็นพอ ปล่อยให้พวกเขาไป"ทันใดนั้น ชู Guyu พูด เมื่อเขามองไปที่พี่ชายของเขาที่ทำให้ศัตรูของเขาดีเป็นรัฐ ความโกรธของเขาหายไปแล้ว และความเกลียดชังในหัวใจของเขาจางหายไปแล้วไปชนิดเขาไม่สามารถแบกเห็นชายเคราแพะที่ทรมานเช่นนั้น แม้ว่าเขา injuried เขารัฐ เขายังรู้สึกว่า การดำเนินการปัจจุบันตามน้องแล้วให้ชายเคราแพะการลงโทษคูณ"พี่ชาย" หลังจากได้ยินเรียกชู Guyu ตาสีแดงเลือดชูฮก็แวววาว ที่เต็มไป ด้วยความโกรธก่อนสุดท้ายมานี้รู้สึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จือฮหยิบกริชที่ชายเคราแพะลดลงบนพื้นและเริ่มที่จะตัดเนื้อออกไปจากร่างกายของเขาทีละนิด เขาก็ไม่ได้ดำเนินการเสร็จสิ้นแม้เมื่อกระดูกน่าขนลุกปรากฏหลังจากที่เขาตัดร่างกายทั้งหมดของเขาไปยังจุดที่ไม่มีเนื้อหนังใดเสร็จสมบูรณ์. ในขณะที่หัวใจปอดฉีกแยกเสียงร้องอนาถลุกขึ้นและลงในโรงเตี๊ยม ชายเคราแพะเจ็บปวดคร่ำครวญกับวิธีการจือฮของคนมากเกินไป มันก็น่ากลัวเกินไป วิธีการที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดไม่ได้ถูกฆ่าตายโดยคน มันเป็นความเจ็บปวดที่หนึ่งรู้สึกเมื่อพวกเขายังคงตื่น ที่เหมาะสมในสายตาของพวกเขาจือฮได้ทำที่. ขณะที่พวกเขามองไปที่ชายเคราแพะซึ่งเป็นสมบูรณ์เลือดทุกที่บนร่างกายของเขาและอื่น ๆ กว่าหัวเกือบทุกส่วนเดียวของร่างกายของเขาถูกตัดกวาดต้อนเข้าไปในโครงกระดูก ใบหน้าของสาวก Lingyun โรงเรียนที่มอง greened แล้วเพราะพวกเขาได้เห็นสิ่งที่ปีศาจที่แท้จริงเป็น. "อา ~~~~~" มีอยู่แล้วคนที่ไม่สามารถที่จะแบกรับทุกสิ่งที่เขาและพวกเขาหันไปรอบ ๆ เพื่อให้ทำงานได้ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถที่จะทำงานออกจากโรงเตี๊ยม แต่ผู้ที่กล้าที่จะไปอยู่ใกล้กับทางเข้าของโรงเตี๊ยมถูกเปิดทันทีที่สระว่ายน้ำของเลือดที่พวกเขาพ่นทั่วทุกมุมทางเข้า ในทันทีว่าเลือดที่เกิดขึ้นในแม่น้ำทางเข้าของโรงเตี๊ยมได้. "แม่ ... แม่ ... โท ... " " ... ข้ออ้างข้ออ้าง ... โปรดสำรองเรา เราถูกบังคับ! กรุณาสำรองชีวิตของเรา! " ในทันทีว่าคนที่ยังคงอยู่ในโรงเตี๊ยมไม่กล้าที่จะก้าวไปเขาก็มิได้กล้าที่จะล่าถอย ทั้งหมดของพวกเขาคุกเข่าบนพื้นดินและพวกเขาก็เกือบจะล่มสลาย แต่จือฮให้ความสนใจไม่ให้พวกเขาและเขายังคงพยายามใช้ความรุนแรงของเขาต่อชายเคราแพะได้. ในเวลาเดียวกันในขณะที่เขามองไปที่ศัตรูที่เขาเป็นเหลือใจกลัวต่อก่อนที่จะถูกทำให้เป็นเช่นรัฐไม่สามารถจดจำโดยน้องชายของเขา และในขณะที่เขามองไปที่คนที่รังแกเขาหลายครั้งก่อนนั่งคุกเข่าในด้านหน้าของน้องชายของเขาในขณะที่ไม่มีที่สิ้นสุดขอทานใบหน้าชู Guyu ก็เต็มไปแล้วด้วยความตกใจ. ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมน้องชายของเขาไม่ได้มีความตั้งใจใด ๆ ที่จะล่าถอยก่อนหน้านี้ มันเป็นเพราะน้องชายของเขาเติบโตขึ้นมาแล้ว เขาก็สามารถที่จะได้อย่างง่ายดายฆ่าผู้ที่มีดินแดนแหล่งกำเนิดและเขาเป็นคนเข้มแข็งเพื่อที่เขาจะปกป้องเขาพี่ชายของเขา. ในทันทีว่าน้ำตาที่เต็มไปด้วยใบหน้าชู Guyu ของ เขาร้องไห้จากการถูกย้าย เขาไม่ได้ร้องไห้เพราะความเจ็บปวดของเขาหรือร้องไห้เพราะความคับข้องใจของเขา เขาเป็นคนที่ร้องไห้เพราะเขาเป็นคนอารมณ์ ครอบครัวของเขาจือในที่สุดก็เห็นความหวัง หวังว่าเขาก็มักจะรอให้. "พี่ชายก็พอ ปล่อยให้พวกเขาไป. " ทันใดนั้นชู Guyu พูด เมื่อเขามองไปที่พี่ชายของเขาที่ทำให้ศัตรูที่ดีของเขาอยู่ในสภาพที่เขาโกรธแล้วหายไปและความเกลียดชังในหัวใจของเขาจางหายไปแล้ว. ชนิดเขาทนไม่ได้ที่เห็นชายเคราแพะทรมานเช่นนั้น แม้ว่าเขา injuried เขาจะกล่าวว่าเขายังรู้สึกว่าการกระทำในปัจจุบันโดยน้องชายของเขาอยู่แล้วให้เคราแพะชายลงโทษคูณ. "บราเดอร์." หลังจากที่ได้ยินโทรชู Guyu ของจือฮเลือดตาสีแดงประกายอย่างกระทันหัน เขาเป็นคนที่ได้รับการเติมเต็มด้วยความโกรธก่อนที่จะกลับมาถึงความรู้สึกนี้