In the report by Pitiyanuwat and Si

In the report by Pitiyanuwat and Siridej, many teaching and learning practices are still directed heavily by the teacher and the main focus is still on content. The reason that, “Process-oriented and student-centered teaching and learning are minimal [is] not just because of the lack of inservice teacher development but also [due to] the lack of appropriate instructional materials” (Pitiyanuwat & Siridej, 1999, p.5).

Also, a finding by Rajchukam Tongthaworn reports that public and private schools “typically have 25-35 and sometime up to 50 four to five year old students with one teacher and one assistant teacher, and in some places there is no assistant teacher” (Tongthaworn, 2003, p.17). With so many kids in the classroom, it is very difficult, if not impossible for one teacher to follow a student-centered approach and teach effectively. Thus we see that the constructivist approach can be limited in its success by external forces. In a third-world country where much of the schools education is found in the urban areas, it is a stretch to expect that a rural school employing a constructivist approach to teaching will be effective. In fact, the problem doesn’t lie in the method of teaching, but by the limitation from resources.

Another major factor leading to the lack of effective implementation of constructivist teaching can be traced to teacher beliefs. In a country where a teacher-centered classroom has been the norm for nearly a century, it is very difficult to integrate a nearly opposite approach to teaching in schools throughout the country. The decisions that a teacher makes is heavily influenced by what he or she has experienced from their own educational experiences and this then affects the learning experiences of his or her students as well. Therefore in the process of switching from a traditional method of teaching to a constructivist method of teaching, teachers need to reexamine their own attitudes and experiences that affect their teaching. (Chongdarakul, 2003, p.19) It can then be inferred that the most successful and comprehensive instantiations of constructivist teaching will occur when the teachers themselves have been schooled in the same manner. Countries like Thailand who are just now integrating this new system of education must be patient and persistent with this new method as it will be sure to produce great improvements in student achievement.

The constructivist theory of learning is a generally new concept for the country of Thailand. Yet, in an effort to conform to the general trend of educational practices, Thailand is working hard to integrate the practice throughout all of its educational institutions. This process of decentralization and globalization has been a greatly debated issue due to both its positive and negative outcomes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รายงานโดย Pitiyanuwat และพรไทยจินดา สอนจำนวนมากและการปฏิบัติการเรียนรู้จะยังคงถูกนำหนัก โดยครู และเน้นหลักเป็นเนื้อหาอยู่ เหตุผลที่ "กระบวนการแปลก และ แปลกนักเรียนสอน และเรียนน้อยที่สุด [เป็น] ไม่เพียงเนื่องจากขาด การพัฒนาครู inservice แต่ [เนื่อง จาก] มีวัสดุการเรียนการสอนที่เหมาะสม" (Pitiyanuwat & พรไทยจินดา 1999, p.5) ยัง ค้นหาตาม Rajchukam Tongthaworn รายงานว่าภาครัฐ และเอกชนโรงเรียน "โดยทั่วไปมี 4 25-35 และบางครั้งสูง ถึง 50 นักเรียนอายุ 5 ปีกับครูหนึ่งครูผู้ช่วยหนึ่ง และในบางสถานมีไม่มีครูผู้ช่วย" (Tongthaworn, 2003, p.17 ต้น) มีเด็กจำนวนมากในห้องเรียน ได้ยาก ถ้าไม่ไปไม่ได้สำหรับครูหนึ่งวิธีที่น่าเรียน และสอนอย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้น เราเห็นว่า วิธีการแบบสร้างสรรค์นิยมสามารถจำกัดประสบความสำเร็จ โดยกองกำลังภายนอก ในประเทศโลกที่สามที่มากของการศึกษาของโรงเรียนอยู่ในพื้นที่เมือง จึงยืดคาดหวังว่า โรงเรียนชนบทเป็นวิธีสอนแบบสร้างสรรค์นิยมใช้จะมีประสิทธิภาพ ปัญหาในความเป็นจริง ไม่อยู่ในวิธีการเรียนการสอน แต่ ด้วยข้อจำกัดจากทรัพยากรอีกหนึ่งปัจจัยสำคัญนำไปสู่การขาดประสิทธิภาพการดำเนินงานของการสอนแบบสร้างสรรค์นิยมสามารถติดตามเพื่อความเชื่อของครู ในประเทศที่ห้องเรียนอาจารย์แปลกได้รับปกติเกือบศตวรรษ มันจะยากมากที่จะรวมวิธีการแบบเกือบตรงกันข้ามเพื่อสอนในโรงเรียนทั่วประเทศ ตัดสินใจที่ทำให้ครูมีอิทธิพลอย่างมาก โดยที่เขามีประสบการณ์จากประสบการณ์การศึกษาของตนเองและนี้ แล้วมีผลต่อประสบการณ์การเรียนรู้ของ ผู้เรียนเช่น ดังนั้น ในกระบวนการเปลี่ยนจากวิธีการสอนแบบดั้งเดิมกับวิธีสอนแบบสร้างสรรค์นิยม ครูต้อง reexamine ทัศนคติและประสบการณ์ที่มีผลต่อการเรียนการสอนของตนเอง (Chongdarakul, 2003, p.19) มันสามารถแล้วสรุป instantiations ประสบความสำเร็จมากที่สุด และครอบคลุมของการสอนแบบสร้างสรรค์นิยมจะเกิดขึ้นเมื่อมีการ schooled ครูเองในลักษณะเดียวกัน ประเทศเช่นประเทศไทยที่เดี๋ยวจะรวมระบบการศึกษาใหม่นี้ ต้องเป็นผู้ป่วย และแบบถาวร ด้วยวิธีใหม่นี้จะแน่ใจว่าการปรับปรุงใหญ่ในความสำเร็จของนักเรียน ทฤษฎีการเรียนรู้แบบสร้างสรรค์นิยมเป็นแนวคิดใหม่โดยทั่วไปสำหรับประเทศไทย ยัง ในความพยายามที่จะสอดคล้องกับแนวโน้มทั่วไปของวิธีการศึกษา ไทยทำงานหนักเพื่อบูรณาการการปฏิบัติตลอดทั้งหมดของสถาบันการศึกษา ขั้นตอนการกระจายอำนาจการแพร่กระจายและโลกาภิวัตน์ได้ปัญหา debated มากเนื่องจากทั้งค่าบวก และค่าลบผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในรายงานโดย Pitiyanuwat Siridej และการเรียนการสอนจำนวนมากและการปฏิบัติในการเรียนรู้ยังคงกำกับอย่างมากจากครูและเน้นหลักยังอยู่ในเนื้อหา ด้วยเหตุผลที่ว่า "กระบวนการที่มุ่งเน้นและนักเรียนเป็นศูนย์กลางการเรียนการสอนและการเรียนรู้ที่น้อยที่สุด [คือ] ไม่เพียงเพราะการขาดการพัฒนาครูประจำการ แต่ยัง [เนื่องจาก] ขาดอุปกรณ์การเรียนการสอนที่เหมาะสม" (Pitiyanuwat & Siridej 1999, p.5). นอกจากนี้ค้นพบโดย Rajchukam Tongthaworn รายงานว่าโรงเรียนของรัฐและเอกชน "มักจะมี 25-35 และบางครั้งถึง 50 4-5 ปีนักเรียนเก่าที่มีครูคนหนึ่งและครูผู้ช่วยหนึ่งและในบางสถานที่ไม่มี ครูผู้ช่วย "(Tongthaworn 2003, p.17) ที่มีเด็กจำนวนมากดังนั้นในห้องเรียนมันเป็นเรื่องยากมากถ้าไม่ไปไม่ได้สำหรับครูคนหนึ่งที่จะปฏิบัติตามแนวทางที่เน้นนักเรียนเป็นศูนย์กลางและสอนได้อย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้นเราจะเห็นว่าแนวคอนสตรัสามารถ จำกัด ในการประสบความสำเร็จโดยกองกำลังภายนอก ในประเทศโลกที่สามที่มากของการศึกษาโรงเรียนที่พบในเขตเมืองก็เป็นยืดที่จะคาดหวังว่าโรงเรียนชนบทจ้างวิธีการคอนสตรัคติสอนจะมีผล ในความเป็นจริงปัญหาไม่ได้อยู่ในวิธีการสอน แต่โดยข้อ จำกัด จากแหล่ง. อีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่นำไปสู่การขาดของการดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพของการเรียนการสอนคอนสตรัคติสามารถโยงไปถึงความเชื่อของครู ในประเทศที่ห้องเรียนครูเป็นศูนย์กลางได้รับบรรทัดฐานสำหรับเกือบศตวรรษที่มันเป็นเรื่องยากมากที่จะบูรณาการวิธีการที่ตรงข้ามเกือบจะสอนในโรงเรียนทั่วประเทศ การตัดสินใจที่จะทำให้ครูได้รับอิทธิพลอย่างมากจากสิ่งที่เขาหรือเธอได้รับการฝึกฝนจากประสบการณ์ด้านการศึกษาของพวกเขาเองและนี้แล้วส่งผลกระทบต่อประสบการณ์การเรียนรู้ของนักเรียนของเขาหรือเธอเช่นกัน ดังนั้นในกระบวนการของการเปลี่ยนจากวิธีการดั้งเดิมของการเรียนการสอนที่จะวิธีการคอนสตรัคติของการเรียนการสอนครูต้องทบทวนทัศนคติของตัวเองและประสบการณ์ที่มีผลต่อการเรียนการสอนของพวกเขา (Chongdarakul, 2003, หน้า 19) นอกจากนั้นจะสามารถสรุปได้ว่า instantiations ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดและครอบคลุมของการเรียนการสอนคอนสตรัคติจะเกิดขึ้นเมื่อครูที่ตัวเองได้รับการศึกษาในลักษณะเดียวกัน ประเทศเช่นประเทศไทยที่มีเพียงแค่ตอนนี้การบูรณาการระบบใหม่นี้ของการศึกษาต้องอดทนและหมั่นกับวิธีการใหม่นี้มันจะต้องแน่ใจว่าการผลิตการปรับปรุงที่ดีในผลสัมฤทธิ์ของนักเรียน. ทฤษฎีคอนสตรัคติของการเรียนรู้เป็นแนวคิดใหม่โดยทั่วไปสำหรับประเทศของไทย . แต่ในความพยายามเพื่อให้สอดคล้องกับแนวโน้มทั่วไปของการปฏิบัติการศึกษาไทยจะทำงานอย่างหนักเพื่อบูรณาการการปฏิบัติทั่วทุกสถาบันการศึกษาของตน กระบวนการของการกระจายอำนาจและโลกาภิวัตน์นี้ได้รับเป็นปัญหาที่ถกเถียงกันอย่างมากเนื่องจากทั้งผลบวกและลบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในรายงานโดย สุดารัตน์ และ การสอนมากมาย และเรียนรู้การปฏิบัติยังคงเพ่งเล็งอย่างหนัก โดยครู และเน้นหลักยังคงอยู่ในเนื้อหา เหตุผลที่" มุ่งเน้นกระบวนการและการสอนโดยเน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลางและการเรียนรู้น้อยที่สุด [ คือ ] ไม่เพียงเพราะการขาดการฝึกอบรมพัฒนาครู แต่ยัง [ เพราะ ] ขาดความเหมาะสม วัสดุการสอน " ( รัตน์สุดา& 1999 ทาง )

ยังการค้นหาโดย rajchukam tongthaworn รายงานว่าโรงเรียนรัฐและเอกชน " โดยทั่วไปมีไม่เกิน 30 และบางครั้งถึง 50 สี่ถึงห้าขวบกับครูและนักเรียนผู้ช่วยครู และในบางสถานที่ไม่มีครูผู้ช่วย " ( tongthaworn , 2003 , p.17 ) กับเด็กมากในห้องเรียน มันเป็นเรื่องยากถ้าไม่เป็นไปไม่ได้สำหรับครูหนึ่งตามวิธีการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ และมีประสิทธิภาพ ดังนั้นเราจะเห็นว่าแนวคิดคอนสตรัคติวิสต์ แนวทางที่สามารถ จำกัด ในความสำเร็จโดยแรงภายนอก ในประเทศโลกที่สามที่มากของสถานศึกษาที่พบในเขตเมือง มันยืดที่จะคาดหวังว่า ชนบท โรงเรียน โดยใช้วิธีการสอนตามแนวคิดจะมีผลบังคับใช้ในความเป็นจริง ปัญหาไม่ได้อยู่ที่วิธีการสอน แต่ด้วยข้อจำกัดของทรัพยากร

อีกปัจจัยหลักที่นำไปสู่การขาดการใช้งานที่มีประสิทธิภาพของรูปแบบการสอนการสอนสามารถโยงไปถึงความเชื่อของครู ในประเทศที่ครูเป็นศูนย์กลางห้องเรียนได้รับบรรทัดฐานสำหรับเกือบศตวรรษมันเป็นเรื่องยากมากที่จะรวมวิธีการเกือบตรงข้ามกับการสอนในโรงเรียนทั่วประเทศ การตัดสินใจ ที่อาจารย์ทำให้มีอิทธิพลอย่างมากจากสิ่งที่เขาหรือเธอได้มีประสบการณ์จากประสบการณ์ของตนเอง การศึกษานี้จึงมีผลต่อประสบการณ์การเรียนรู้ของนักเรียนของเขา หรือเธอได้เป็นอย่างดีดังนั้นในกระบวนการของการเปลี่ยนจากวิธีการดั้งเดิมของการสอนไปตามแนวคิดวิธีสอน ครูต้องทบทวนตนเอง ทัศนคติ และประสบการณ์ ที่ส่งผลต่อการจัดการเรียนการสอน ( chongdarakul , 2546 , หน้า19 ) จากนั้นสามารถจะบอกได้ว่า instantiations ประสบความสำเร็จ และครอบคลุมมากที่สุดของการสอนตามแนวคิดจะเกิดขึ้นเมื่อครูตัวเองได้รับ schooled ในลักษณะเดียวกัน ประเทศเช่นประเทศไทยที่เพิ่งรวมระบบใหม่นี้ต้องอดทนและหมั่นศึกษาด้วยวิธีใหม่นี้จะให้แน่ใจว่าได้ผลิตปรับปรุงที่ดีในการเรียน

แนวคิดคอนสตรัคติวิสต์ ทฤษฎีของการเรียนรู้เป็นแนวคิดโดยทั่วไปใหม่สำหรับประเทศไทย แต่ในความพยายามเพื่อให้สอดคล้องกับแนวโน้มทั่วไปของการปฏิบัติทางการศึกษา ประเทศไทยกำลังทำงานอย่างหนัก เพื่อบูรณาการการปฏิบัติในสถานศึกษาของตนกระบวนการของการกระจายอำนาจและโลกาภิวัตน์นี้มีปัญหาถกเถียงกันอย่างมากเนื่องจากทั้งผลเชิงบวกและเชิงลบของ