Themost abundant fatty acids in the

Themost abundant fatty acids in the total lipid of the SBT-E1 cell line
were 16:0, 18:0, 18:1n−9, 20:4n−6, 22:5n−3 and 22:6n−3. This
was similar to cell lines from other marine fish species, namely turbot
(Scophthalmus maximus) and gilthead seabream (Sparus aurata)
(Ghioni et al., 1999; Tocher and Ghioni, 1999) and also to cell lines
from freshwater and anadromous fish species (Tocher et al., 1989;
Tocher and Dick, 1999; Tocher et al., 1988). However, there was one
major difference and this was the appreciably greater abundance of
22:6n−3 in the tuna cell line (9.2% of total fatty acids) compared
with freshwater or anadromous fish cell lines (1.1–3.8% of total fatty
acids) and also with marine fish cell lines (3.9–5.5% of total fatty
acids). This suggested selective retention of 22:6n−3 by the tuna cell
line because the amount of 22:6n−3 supplied in the culture medium
was very low (only 2% of total fatty acids). It has been observed that
tunas caught from the wild have unusually high proportions of
22:6n−3 in their lipids and higher ratios of 22:6n−3 to 20:5n−3
than in their prey (Murase and Saito, 1996; Saito et al., 1996). For example,
muscle tissues from yellowfin tuna (Thunnus albacares) caught off
the Pacific coast of Japan contained 3.3–5.0% and 22.0–36.0% of their
total fatty acids as 20:5n−3 and 22:6n−3, respectively, giving
22:6n−3 to 20:5n−3 ratios of 6.7–8.6 (Saito et al., 1996). This is
compared with 8.4% and 22.7% of their total fatty acids as 20:5n−3
and 22:6n−3, respectively, and a 22:6n−3 to 20:5n−3 ratios of only
2.7 for their stomach contents. Similar results have been found for Albacore
(Thunnus alalunga) and longtail tuna (T. tonggol) (Murase and
Saito, 1996; Saito et al., 2005). This led to the proposition that tunas
selectively retain 22:6n−3 in their tissues. Selective retention could
be due to selective esterification into cellular lipids or to sparing from
β-oxidation (Tocher, 2003). Similarly, high 22:6n−3 to20:5n−3 ratios
could be due to selective metabolismof 20:5n−3 either via elongation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Themost มากกรดไขมันในไขมันรวมบรรทัดเซลล์ E1 คณะถูก 16:0, 18:0, 18:1n−9, 20:4n−6, 22:5n−3 และ 22:6n−3 นี้บรรทัดเซลล์จากที่อื่น ๆ ปลาทะเลสายพันธุ์ turbot ได้แก่(Scophthalmus maximus) และ gilthead seabream (Sparus aurata)(Ghioni et al., 1999 Tocher และ Ghioni, 1999) และนอกจากนี้เซลล์รายการจากพันธุ์ปลาน้ำจืด และ anadromous (Tocher et al., 1989Tocher และดิ๊ก 1999 Tocher et al., 1988) อย่างไรก็ตาม มีหนึ่งความแตกต่างที่สำคัญและนี้มี appreciably มากมาย22:6n−3 ในปลาทูน่าเซลล์บรรทัด (9.2% ของกรดไขมันทั้งหมด) เปรียบเทียบปลาน้ำจืด หรือ anadromous เซลล์ข้อ (1.1 – 3.8% ของไขมันทั้งหมดกรด) และยัง มีปลาทะเลเซลล์บรรทัด (3.9 – 5.5% ของไขมันทั้งหมดกรด) นี้แนะนำใช้รักษา 22:6n−3 โดยเซลล์ปลาทูน่าบรรทัด เพราะจำนวน 22:6n−3 ให้ในสื่อวัฒนธรรมอยู่ในระดับต่ำมาก (เพียง 2% ของกรดไขมันทั้งหมด) จะมีการสังเกตซึ่งtunas จับจากป่ามีสัดส่วนที่สูงผิดปกติของ22:6n−3 ในโครงการและอัตราส่วนที่สูงของ 22:6n−3 กับ 20:5n−3กว่าในเหยื่อของพวกเขา (Murase และ Saito, 1996 Saito et al., 1996) ตัวอย่างเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อจากปลาทูน่าครีบเหลือง (ปลา albacares) จับปิดชายฝั่งแปซิฟิกของญี่ปุ่นอยู่ 3.3 – 5.0% และ 22.0-36.0% ของพวกเขารวมกรดไขมันเป็น 20:5n−3 และ 22:6n−3 ตามลำดับ ให้22:6n−3 กับ 20:5n−3 อัตรา 6.7-8.6 (Saito et al., 1996) นี่คือเมื่อเทียบกับ 8.4% และ 22.7% ของกรดไขมันของพวกเขารวมเป็น 20:5n−3และ 22:6n−3 ตามลำดับ และ 22:6n−3 กับ 20:5n−3 อัตราเท่านั้น2.7 สำหรับเนื้อหาของกระเพาะอาหาร พบผลลัพธ์ที่คล้ายกันสำหรับ Albacore(ปลา alalunga) และปลาทูน่าหางยาว (ต.โอดำ) (Murase และSaito, 1996 Saito et al., 2005) นี้นำไปสู่ข้อเสนอที่ว่า tunasเลือกที่จะรักษา 22:6n−3 ในเนื้อเยื่อ สามารถเลือกเก็บข้อมูลเป็น เพราะเลือก esterification เป็นโครงการโทรศัพท์มือถือ หรือ sparing จากΒออกซิเดชัน (Tocher, 2003) อัตราส่วน to20:5n−3 22:6n−3 สูงคล้ายอาจเป็น เพราะใช้ metabolismof 20:5n−3 ผ่านทาง elongation

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรดไขมัน Themost มากในไขมันรวมของเส้นเซลล์ SBT-E1
16: 0, 18: 0, 18: 1N-9, 20: 4n-6, 22: 5n-3 และ 22: 6n-3 นี้ก็คล้ายคลึงกับเซลล์สายจากคนอื่น ๆ สายพันธุ์ปลาทะเลคือบ็ (Scophthalmus สังฆ) และ gilthead Seabream (Sparus aurata) (Ghioni et al, 1999;. Tocher และ Ghioni, 1999) และยังเซลล์เส้นจากน้ำจืดและปลาanadromous (Tocher et al, 1989;. Tocher และดิ๊ก 1999. Tocher, et al, 1988) แต่มีหนึ่งความแตกต่างที่สำคัญและนี่คือความอุดมสมบูรณ์มากขึ้นของการประเมิน22: 6n-3 ในเซลล์ปลาทูน่าสาย (9.2% ของกรดไขมันทั้งหมด) เมื่อเทียบกับน้ำจืดหรือเซลล์anadromous ปลา (1.1-3.8% ของไขมันทั้งหมดกรด ) และยังมีเซลล์ปลาทะเล (3.9-5.5% ของไขมันทั้งหมดกรด) นี้แสดงให้เห็นการเก็บรักษาการคัดเลือก 22: 6n-3 โดยมือถือปลาทูน่าสายเพราะปริมาณของ22: 6n-3 จำหน่ายในอาหารเลี้ยงอยู่ในระดับต่ำมาก(เพียง 2% ของกรดไขมันทั้งหมด) มันได้รับการตั้งข้อสังเกตว่าปลาทูน่าที่จับมาจากป่ามีสัดส่วนที่สูงกว่าปกติ22: 6n-3 ในไขมันของพวกเขาและอัตราส่วนที่สูงขึ้นของ 22: 6n-3-20: 5n-3 กว่าในเหยื่อของพวกเขา (Murase และ Saito 1996; Saito et al., 1996) ยกตัวอย่างเช่นเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อจากทูน่า (Thunnus albacares) ติด off ชายฝั่งแปซิฟิกของญี่ปุ่นที่มีอยู่ 3.3-5.0% และ 22.0-36.0% ของกรดไขมันรวม20: 5n-3 และ 22: 6n-3 ตามลำดับให้22: 6n-3-20: 5n-3 อัตราส่วน 6.7-8.6 (. ไซโตะ, et al, 1996) นี้เมื่อเทียบกับ 8.4% และ 22.7% ของกรดไขมันทั้งหมดของพวกเขาเป็น 20: 5n-3 และ 22: 6n-3 ตามลำดับและ 22: 6n-3-20: 5n-3 อัตราส่วนเพียง2.7 สำหรับกระเพาะอาหารของพวกเขา . ผลที่คล้ายกันได้รับการพบอัลบาคอ(Thunnus alalunga) และปลาทูน่าหางยาว (ที tonggol) (Murase และไซโตะ, 1996. Saito et al, 2005) นี้นำไปสู่ข้อเสนอที่ปลาทูน่าเลือกรักษา 22: 6n-3 ในเนื้อเยื่อของพวกเขา การเก็บรักษาที่เลือกอาจจะเป็นเพราะ esterification เลือกไขมันเข้าไปในมือถือหรือการประหยัดจากออกซิเดชันβ (Tocher, 2003) ในทำนองเดียวกัน 22 สูง: 6n-3 to20: 5n-3 อัตราส่วนอาจเป็นเพราะmetabolismof เลือก 20: 5n-3 ทั้งผ่านการยืดตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยชุกชุม กรดไขมันในเซลล์ไขมันรวมของ sbt-e1 บรรทัดเป็น 16:0 18:0
, , 18:1n − 9 , 20:4n − 6 , 22:5n − 3 และ 22:6n − 3 นี้จะคล้ายกับเซลล์
จากสัตว์ทะเลชนิดอื่น ๆได้แก่ ปลา , ปลาชนิดหนึ่ง
( scophthalmus Maximus ) และ gilthead seabream ( sparus aurata )
( ghioni et al . , 1999 ; tocher และ ghioni , 1999 ) และยังเซลล์
จากน้ำจืดและปลา anadromous ( tocher et al . ,1989 ;
tocher และกระเจี๊ยว , 1999 ; tocher et al . , 1988 ) อย่างไรก็ตามมีหนึ่ง
ความแตกต่างหลักและนี้คือได้มากกว่ามากมาย
22:6n − 3 ในปลาทูน่าสายพันธุ์ของเซลล์ ( 9.2 % ของกรดไขมันทั้งหมด ) เมื่อเทียบกับปลา หรือปลา
anadromous เซลล์ ( 1.1 ) 3.8 % ของกรดไขมันทั้งหมด
กรด ) และยังมีปลาทะเลเซลล์ ( 3.9 ) . % ของกรดไขมันทั้งหมด
กรด )นี้แนะนำการเลือกของ 22:6n − 3 โดยปลาทูน่าเซลล์
บรรทัดเนื่องจากปริมาณของ 22:6n − 3 จัดอยู่ในสื่อวัฒนธรรม
ต่ำมาก ( เพียง 2 % ของกรดไขมันทั้งหมด ) มันได้รับการตรวจสอบว่าปลาทูน่าที่จับได้จากป่า

มีสัดส่วนสูงผิดปกติของ 22:6n − 3 ในไขมันและอัตราส่วนที่สูงขึ้นของ 22:6n − 3 20:5n − 3
กว่าเหยื่อ ( มุราและไซโตะ , 1996 ; ไซโต et al . , 1996 )ตัวอย่างเช่น
เนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อจากปลาทูน่าครีบเหลือง ( thunnus albacares ) จับปิด
ชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิกของญี่ปุ่นที่มีอยู่ 3.3 – 5.0% และ 22.0 และ 36.0 % กรดของไขมันเป็น 20:5n
รวม 3 และ 22:6n −− 3 ตามลำดับ ให้
22:6n − 3 20:5n − 3 อัตราส่วนของ 6.7 – 8.6 ( ไซโตะ et al . , 1996 ) นี่คือ
เมื่อเทียบกับร้อยละ 22.7 และ 8.4 % เป็นกรดไขมันรวมเป็น 20:5n − 3
22:6n และ− 3 ตามลำดับ และ 22 :ทัวร์− 3 20:5n − 3 อัตราส่วนเท่านั้น
2.7 สำหรับกระเพาะอาหารของเขา ผลที่คล้ายกันได้รับพบ Albacore
( ปลาอัลบาคอร์ ) และปลาโอดำ ( T . tonggol ) ( มุราและ
ไซโตะ , 1996 ; ไซโต et al . , 2005 ) นี้นำไปสู่ข้อเสนอที่ปลาทูน่า
เลือกรักษา 22:6n − 3 ในเนื้อเยื่อ การรักษาอาจจะเกิดจากปฏิกิริยาเอสเทอริฟิเคชันในการเลือก

หรือเมตตาจากเซลล์ไขมันบีตา - ออกซิเดชัน ( tocher , 2003 ) ในทํานองเดียวกัน สูง 22:6n − 3 to20:5n − 3 อัตราส่วน
อาจเกิดจากการ metabolismof 20:5n − 3 ทั้งผ่านการยืดตัว