Just like a snake lying in the shad

Just like a snake lying in the shadows, an attack that concealed its shape with its speed assaulted me.

If I took it head-on, it would bite through even my bones. It was a bite fierce enough to make one think that even poison would have been kinder. However, I conceded the first move and, having had predicted the snake-like movements, met his approaching hand with my own.

I did not let him have the first move in vain. I made sure to take full advantage of the momentum of that iron plate like arm.

The skin on the back of my hand was cut to the base. Even a well-made razor wouldn’t leave such a mark.

I felt a small pang of pain, but it was a small price to pay in order to borrow that momentum. I used my blocking right hand to control the direction of his strength.

However, this old man just had to lift his arm. In using the strategy of moving from the defensive stance, I had to make use of that opening—if my body had been a little bigger, he wouldn’t have had a chance to dodge.

Now then, originally I would have loved to smash that grinning face into a different expression, but… I felt a little uneasy trying to use such a big move with just that much. I curved my hand slightly.

In doing so, the direction of that powerful momentum shifted. It now pointed towards the heavens. The fierce, lightning fast whip was deflected with an ounce of force and rose towards the sky.

“Ge-”

Chester leaked a small grunt. On his brow there was a layer of sweat.

Well of course he would. That left hand pointed towards the sky, that defenseless body, it was practically asking for a fierce attack. I would be troubled if he did not panic.

I left my right hand just like that and begun to amass magic power into my left hand. Now then, just how effective would this be against him as he was now?

Shijima style palm thrust, ‘fierce’—I gathered the bursting magic power into the palm of my hand and struck out!

From this position, even someone like Chester would have his hands full just trying to nullify the power.

Chester jumped straight back but, the palm of my hand struck home on his flank.

The old man’s body flew parallel to ground as if though he had been rammed by a raging bull.

If he were a normal martial artist, there was no doubt that from the resistance I felt in my hand, he would be dead; however, he was the man that brought together all of the martial artists underground.

It would be one thing if he had taken a direct hit but, having had jumped back, I am sure it only served to wake him up.

“It looks like you haven’t lost your edge.”

“Nonsense. I haven’t even had breakfast.”

He smiled, even as he had blood oozing from the corner of his mouth.

It was because we had both recognized each other’s strength that we could have small talk like that.

Aah. This is fun. Was fighting always this fun?

It was as though I had eaten a small helping of the world’s finest food. I couldn’t stop it. There was no way I could stop it.

Before we noticed it, both Chester and I were smiling hard enough to cramp our cheeks.

We no longer needed any words. The second time, we both attacked at the same time.

It was frustrating to admit it but, if he didn’t let his guard down, Chester was strong.

That supple whip-like left arm was troublesome. From a completely relaxed state he could, in an instant, go from zero to max speed.

Not only that, his snake-like movements were crafty, and he could control them at will. The destructive power was enough to smash trough steel.

Having had been blessed by heaven with a long reach, his area of attack was incredible. Even my past self was burnt by that range of attack. To my current self, with the body of a child, the distance felt absurdly wide.

However, I did acquire more maneuverability to make up for this. Of course, it did not change the fact that I was still at a disadvantage, but that was something I had known from the start.

To beat him as he was, I needed the resolve to step through the gates of hell.

That old geezer was aware of his own strong points since long ago. He will obviously make the best of his reach in the fight.

It is frustrating to simply admit his strength, but he came up with a plan beyond outstanding.

By the time that he entered into my range of attack, I was completely enveloped by his range.

…Just like a fierce snake striking, he aimed precisely at my temple. I tried to defend against it by meeting it with my own arm. Had I not aimed to block it from the start, I most likely would have been unable to guard against it.

I had to at least keep my stance. If I collapsed, it would all be over. Taking a hit to the vitals was even more out of the question.

In a second, I made the resolve to take a hit. It’s coming, it’s coming, here it is!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหมือนงูนอนอยู่ในเงามืด โจมตีที่ปกปิดรูปร่างกับความเร็วของมันทำร้ายฉันถ้าเอามันพูด มันจะกัดถึงแม้กระดูกของฉัน การกัดที่รุนแรงพอที่จะทำให้หนึ่งคิดว่า พิษแม้จะได้รับเมตตาได้ อย่างไรก็ตาม ฉันยานครั้งแรก และ ไม่มีการคาดการณ์การเคลื่อนไหวของงู ไปตามมือของเขาใกล้กับของตัวเองฉันไม่ยอมให้เขามีครั้งแรกในไร้สาระ แน่ใจว่าจะใช้ประโยชน์จากแรงผลักดันที่แผ่นเหล็กเช่นแขนได้ผิวบนหลังมือของฉันถูกตัดไป แม้การโกนทำดีคงไม่ปล่อยให้เครื่องหมายรู้สึกเป็นปางเล็กความเจ็บปวด แต่มันก็ราคาขนาดเล็กจ่ายเพื่อยืม ผมใช้มือขวาปิดกั้นเพื่อควบคุมทิศทางของความแข็งแรงของเขาอย่างไรก็ตาม ชายนี้เพิ่งมีการยกแขนของเขา ในการใช้กลยุทธ์ของการเคลื่อนย้ายจากท่าป้องกัน ผมจะทำให้ใช้ของที่เปิด — ถ้าร่างกายของฉันได้รับใหญ่กว่าเล็กน้อย เขาจะไม่ได้มีโอกาสที่จะหลบแล้วตอนนี้ แต่เดิมจะรักตีที่ใบหน้า grinning ลงในการแสดงออกที่แตกต่างกัน แต่... ผมรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยที่พยายามจะใช้ย้ายใหญ่ มีมากว่า ผมโค้งมือเล็กน้อยในการทำเช่นนั้น เปลี่ยนทิศทางของโมเมนตัมที่มีประสิทธิภาพ ตอนนี้มันชี้ไปสู่สวรรค์ แส้รวดเร็วรุนแรง สาย lightning ถูกยิงเปลี่ยนทิศทางกับออนซ์ของแรง และกุหลาบสู่ท้องฟ้า"Ge-"เชสเตอร์รั่วฮึดฮัดเล็ก ชั้นของเหงื่อได้บนคิ้วของเขาดีแน่นอนเขาจะ ซ้ายมือที่ชี้ไปทางท้องฟ้า ร่างกายที่พึ่ง มันถูกจริงถามสำหรับการโจมตีที่รุนแรง ผมจะมีปัญหาถ้าไม่ต้องตกใจผมซ้ายขวามือเพียงเช่นนั้น และเริ่มสะสมพลังวิเศษในมือซ้ายของฉัน ตอนนี้แล้ว เพียงวิธีที่มีประสิทธิภาพนี้จะกับเขาขณะที่เขาตอนนี้แทงปาล์มสไตล์ Shijima 'รุนแรง' — ผมรวบรวมพลังวิเศษ bursting ลงในมือของฉัน และขีดฆ่าจากตำแหน่งนี้ แม้แต่คนอย่างเชสเตอร์จะมีมือเต็มรูปแบบเพียงแค่พยายามที่ลบล้างอำนาจเชสเตอร์กระโดดตรงกลับ แต่ มือของฉันหลงบ้านบนปีกของเขาร่างกายของชายชราบินขนานกับพื้นดินเหมือนกับว่าแม้ว่า เขาได้รับการกระแทก โดยวัวที่บ้าคลั่งถ้าเขาเป็นศิลปินศิลปะปกติ มีข้อสงสัยที่จากความต้านทานที่ผมรู้สึกในมือของฉัน จะตาย อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนที่นำมารวมกันทั้งหมดของศิลปินต่อสู้ใต้ดินมันจะเป็นสิ่งหนึ่งที่หากเขาได้รับการตีโดยตรงแต่ มีกระโดดกลับ ฉันแน่ใจว่า ได้รับการปลุกเขา"มันดูเหมือนคุณยังไม่ได้หายไปขอบของคุณ""เรื่องไร้สาระ ฉันไม่แม้แต่ได้อาหารเช้าด้วย"ยิ้ม แม้ในขณะที่เขามีเลือดเฟอะจากมุมปากของเขาก็ เพราะเราทั้งสองทักของกันแรงแล้วเล็กพูดเช่นนั้นAah นี้คือความสนุก แก้ไขต่อสู้เสมอนี้สนุกก็ตามแม้ว่าผมได้กินช่วยขนาดเล็กเป็นอาหารที่ดีที่สุดในโลก ฉันไม่สามารถหยุดมัน ไม่มีทางที่ผมสามารถหยุดมันได้ก่อนที่เราสังเกตเห็นมัน ทั้งเชสเตอร์และฉันได้ยิ้มยากพอ cramp แก้มของเราเราไม่จำเป็นคำ ครั้งสอง เราทั้งสองโจมตีในเวลาเดียวกันก็หวังที่จะยอมรับ แต่ ถ้าเขาไม่ให้ยามเขาลง เชสเตอร์เป็นแข็งแกร่งแขนซ้ายที่เหมือนแส้นุ่มแก้ไขลำบาก จากสถานะพลาด เขาสามารถ ในทันที ไปจากศูนย์ถึงความเร็วสูงสุดไม่ เพียงว่า เคลื่อนไหวของเขางูเจ้าเล่ห์ และเขาสามารถควบคุมพวกเขาจะ พลังทำลายล้างก็เพียงพอที่ตีเหล็กรางไม่ได้รับพร โดยสวรรค์ที่มียาว พื้นที่ของเขาโจมตีถูกเหลือเชื่อ แม้ตัวตนของฉันผ่านมาถูกเผา โดยที่ช่วงของการโจมตี ระยะทางรู้สึกไม่ถือเอากว้างเพื่อตนเองปัจจุบันของฉัน กับร่างกายของเด็กอย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้รับความคล่องแคล่วมากขึ้นเพื่อให้สำหรับการนี้ แน่นอน มันไม่เปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริง ที่ผมยังคงที่เสียเปรียบ แต่ที่สิ่งที่รู้ตั้งแต่เริ่มต้นตีเขาขณะที่เขา ฉันต้องการแก้ปัญหาขั้นตอนผ่านประตูนรกที่กระตุกก็ตระหนักถึงจุดแข็งของตัวเองมานาน เห็นได้ชัดว่าเขาจะทำให้สุดในการเข้าถึงของเขาในการต่อสู้ก็หวังเพียงแค่ยอมรับความแข็งแรงของเขา แต่เขามากับแผนเหนือดีเด่นโดยเวลาที่เขาเข้าสู่ช่วงของการโจมตีของฉัน ฉันถูกอย่างสมบูรณ์จากที่ช่วงของเขา… เหมือนงูรุนแรงโดดเด่น เขามุ่งเป้าไปที่วัดของฉันได้อย่างแม่นยำ ผมพยายามป้องกัน โดยประชุมกับแขนของตัวเอง มีผมไม่มีวัตถุประสงค์เพื่อป้องกันมันจากเริ่มต้น ฉันมักจะได้รับไม่สามารถป้องกันมันผมให้น้อย แหละ ถ้าผมยุบ มันทั้งหมดจะผ่าน การตี vitals แก้ไขเพิ่มเติมจากคำถามที่สอง ฉันทำการแก้ปัญหาการตี มันจะมา มา นี่ก็เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นเดียวกับงูนอนอยู่ในเงามืดการโจมตีที่ปกปิดรูปร่างของมันด้วยความเร็วของมันทำร้ายฉัน. ถ้าฉันเอามันบนหัวก็จะกัดแม้กระทั่งกระดูกของเรา มันเป็นกัดที่รุนแรงพอที่จะทำให้คนคิดว่าแม้พิษจะได้รับความเมตตา แต่ผมยอมรับย้ายครั้งแรกและต้องได้คาดการณ์การเคลื่อนไหวเหมือนงูพบมือใกล้ของเขากับของตัวเอง. ฉันไม่ปล่อยให้เขาต้องย้ายครั้งแรกในไร้สาระ ฉันทำให้แน่ใจว่าจะใช้ประโยชน์จากแรงผลักดันของแผ่นเหล็กที่เหมือนแขน. ผิวด้านหลังของมือของฉันถูกตัดไปที่ฐาน แม้ดีทำมีดโกนจะไม่ปล่อยเช่นเครื่องหมาย. ผมรู้สึกปางเล็ก ๆ ของความเจ็บปวด แต่มันก็เป็นราคาขนาดเล็กจ่ายในการสั่งซื้อเพื่อขอยืมโมเมนตัมที่ ผมใช้การปิดกั้นทางขวามือของฉันที่จะควบคุมทิศทางของความแข็งแรงของเขา. แต่ชายชราคนนี้เพิ่งมีการยกแขนของเขา ในการใช้กลยุทธ์ในการเคลื่อนย้ายจากท่าทางการป้องกันผมต้องใช้ประโยชน์จากการเปิดถ้าร่างกายของฉันได้รับน้อยใหญ่เขาจะไม่ได้มีโอกาสที่จะหลบ. แล้วตอนนี้ แต่เดิมผมจะมีความรักที่จะชน ว่าใบหน้ายิ้มลงในการแสดงออกที่แตกต่างกัน แต่ ... ฉันรู้สึกไม่สบายใจเล็ก ๆ น้อย ๆ พยายามที่จะใช้เช่นย้ายขนาดใหญ่ที่มีเพียงมากว่า ฉันโค้งมือของฉันเล็กน้อย. ในการทำเช่นทิศทางของแรงผลักดันที่มีประสิทธิภาพที่ขยับ ตอนนี้มันชี้ไปที่ชั้นฟ้าทั้งหลาย รุนแรงฟ้าผ่าแส้อย่างรวดเร็วถูกหักเหกับออนซ์ของแรงและปรับตัวสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า. "จี" เชสเตอร์รั่วไหลออกมาฮึดฮัดขนาดเล็ก บนหน้าผากของเขามีชั้นของเหงื่อ. ดีแน่นอนเขาจะ ที่มือซ้ายชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ร่างกายที่พึ่งมันก็จริงขอให้สำหรับการโจมตีที่รุนแรง ฉันจะมีความสุขถ้าเขาไม่ได้ตกใจ. ฉันซ้ายขวามือของเราเช่นเดียวกับที่และเริ่มที่จะสะสมพลังงานมายากลในมือซ้ายของฉัน แล้วตอนนี้เพียงวิธีการที่มีประสิทธิภาพจะอยู่นี้จะอยู่กับเขาขณะที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้สไตล์ Shijima ปาล์มแทง 'fierce'-ฉันรวบรวมอำนาจวิเศษบุกเข้าไปในฝ่ามือของฉันและหลงออก! จากตำแหน่งนี้แม้คนที่ชอบเชสเตอร์จะ มีมือของเขาเต็มไปเพียงแค่พยายามที่จะลบล้างอำนาจ. เชสเตอร์เพิ่มขึ้นตรงกลับ แต่ฝ่ามือของฉันหลงบ้านบนปีกของเขา. ร่างกายของชายชราบินขนานกับพื้นดินราวกับว่าแม้ว่าเขาจะได้รับการกระแทกจากวัวที่บ้าคลั่ง. ถ้าเขา เป็นศิลปินศิลปะปกติมีข้อสงสัยว่าจากความต้านทานผมรู้สึกว่าในมือของฉันเขาจะตาย; แต่เขาเป็นคนที่นำมารวมกันทั้งหมดของศิลปินศิลปะใต้ดิน. มันจะเป็นสิ่งหนึ่งถ้าเขาได้รับการตีโดยตรง แต่มีการกระโดดกลับมาผมมั่นใจว่ามันจะทำหน้าที่ในการปลุกเขาขึ้น. "มันดูเหมือนว่า คุณยังไม่ได้หายไปขอบของคุณ. " " ไร้สาระ ฉันไม่ได้ยังมีอาหารเช้า. " เขายิ้มแม้ในขณะที่เขามี oozing เลือดจากมุมปากของเขา. มันเป็นเพราะเรามีทั้งได้รับการยอมรับความแข็งแรงของแต่ละคนที่เราจะได้มีการพูดคุยเล็กที่ต้องการที่. แอ๊ะ นี้คือความสนุก. กำลังต่อสู้เสมอสนุกเช่นนี้มันเป็นเหมือนอย่างว่าเรากินช่วยเล็ก ๆ ของอาหารที่ดีที่สุดของโลก ฉันไม่สามารถหยุดมันได้ ไม่มีทางที่ฉันจะหยุดมันไม่ได้. ก่อนที่เราจะสังเกตเห็นมันทั้งเชสเตอร์และฉันกำลังยิ้มยากพอที่จะตะคริวแก้มของเรา. เราไม่จำเป็นต้องใช้คำพูดใด ๆ ครั้งที่สองที่เราทั้งสองโจมตีในเวลาเดียวกัน. มันเป็นที่น่าผิดหวังที่จะยอมรับมัน แต่ถ้าเขาไม่ได้ปล่อยให้ยามของเขาลงเชสเตอร์เป็นคนเข้มแข็ง. ที่อ่อนนุ่มแส้เหมือนแขนซ้ายก็ลำบาก จากสภาวะที่ผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์ที่จะทำได้ในทันทีไปจากศูนย์ถึงความเร็วสูงสุด. ไม่เพียง แต่ที่เคลื่อนไหวเหมือนงูของเขามีฝีมือและเขาสามารถควบคุมพวกเขาที่จะ อำนาจการทำลายล้างก็เพียงพอที่จะชนเหล็กราง. มีได้รับพรจากสวรรค์กับบูมยาว, พื้นที่ของเขาของการโจมตีอย่างไม่น่าเชื่อ แม้ตัวเองในอดีตของฉันถูกเผาโดยช่วงของการโจมตีว่า ตนเองปัจจุบันของฉันกับร่างกายของเด็ก, ระยะห่างรู้สึกกว้างอย่างไร้เหตุผล. แต่ผมไม่ได้รับความคล่องแคล่วมากขึ้นที่จะทำขึ้นสำหรับการนี้ แน่นอนมันไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าฉันก็ยังคงเสียเปรียบ แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันเคยรู้จักมาตั้งแต่เริ่มต้น. ที่จะเอาชนะเขาที่เขาเป็นผมจำเป็นต้องมีการแก้ปัญหาที่จะก้าวผ่านประตูนรก. ที่คนแก่เก่า ได้ตระหนักถึงจุดแข็งของตัวเองตั้งแต่นานมาแล้ว เขาเห็นได้ชัดว่าจะทำให้ดีที่สุดของการเข้าถึงของเขาในการต่อสู้. มันน่าผิดหวังที่จะเพียงแค่ยอมรับความแข็งแกร่งของเขา แต่เขามากับแผนเกินกว่าที่โดดเด่น. ตามเวลาที่เขาป้อนเข้าสู่ช่วงของฉันโจมตีฉันถูกห่อหุ้มอย่างสมบูรณ์โดยเขา ช่วง. ... เช่นเดียวกับที่โดดเด่นงูดุร้ายเขามุ่งเป้าไปที่วัดได้อย่างแม่นยำของฉัน ผมพยายามที่จะป้องกันได้โดยการประชุมกับแขนของตัวเอง ถ้าผมไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อป้องกันมันจากจุดเริ่มต้นที่ผมส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะได้รับไม่สามารถที่จะป้องกันมัน. ฉันได้ไปอย่างน้อยให้ท่าทางของฉัน ถ้าผมทรุดตัวลงก็จะทั้งหมดจะถูกกว่า การตีให้ตับได้มากยิ่งขึ้นออกจากคำถาม. ในครั้งที่สองผมได้มีมติที่จะใช้ตี มันมาก็มาที่นี่มันเป็น!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหมือนงูนอนอยู่ในเงามืด การโจมตีที่ปกปิดรูปร่างของมันด้วย ความเร็วของมันจะทำร้ายผมถ้าผมเอาซึ่งๆ หน้ามันจะกัดผ่านแม้แต่กระดูก มันเป็นคำที่รุนแรงมากพอที่จะทำให้คนคิดว่า แม้พิษจะได้เมตตา อย่างไรก็ตาม ผมยอมรับการย้ายครั้งแรกและมีทำนายงูชอบการเคลื่อนไหว เจอเขาใกล้มือของฉันเองผมจะไม่ปล่อยให้เขาได้ย้ายครั้งแรกในการเรียน ฉันทำให้แน่ใจว่า การใช้ประโยชน์จากโมเมนตัมของแผ่นเหล็ก เช่น แขนผิวด้านหลังของมือของฉันถูกตัดฐาน แม้แต่ดีมีดโกนจะไม่ทิ้งเช่นเครื่องหมายผมรู้สึกว่าปางเล็ก ๆของความเจ็บปวด แต่มันเป็นราคาขนาดเล็กที่จะจ่ายเพื่อขอยืมโมเมนตัม ผมใช้บล็อกขวาเพื่อควบคุมทิศทางของความแข็งแรงของเขาอย่างไรก็ตาม ตาแก่นี่ก็ต้องยกแขน ในการใช้กลยุทธ์ของการย้ายจากท่าทางการป้องกัน , ฉันได้เพื่อให้การใช้เปิดถ้าร่างกายของฉันได้รับน้อยใหญ่ เขาคงไม่มีโอกาสที่จะหลบตอนนี้ ฉันต้องชอบตีที่ยิ้มใบหน้าในการแสดงออกที่แตกต่างกัน แต่ . . . . . . . ผมรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พยายามที่จะใช้เช่นการย้ายใหญ่เพียงขนาดนั้น ฉันโค้งมือเล็กน้อยในการทำเช่นนั้น ทิศทางที่มีโมเมนตัมที่เปลี่ยนไป แล้วชี้ไปยังสวรรค์ ดุร้าย , สายฟ้าฟาดเร็วสุงสิงกับออนซ์ของแรงและขยายตัวไปในท้องฟ้า" จีอี "เชสเตอร์รั่วไหล grunt ขนาดเล็ก บนหน้าผากมีชั้นของเหงื่อแน่นอน เขาจะ ที่มือซ้ายชี้ไปบนท้องฟ้าที่ไร้ที่พึ่ง ร่างกายก็แทบจะหาเรื่องโจมตีรุนแรง ผมก็เดือดร้อน ถ้าเขาไม่ตกใจผมใช้มือซ้ายขวาเหมือนที่ และเริ่มสะสมพลังไว้ในมือข้างซ้าย ตอนนี้ก็เพียงวิธีที่มีประสิทธิภาพนี้จะต่อต้านเขาอย่างที่เขาเป็นในตอนนี้ ?สไตล์ shijima แทงปาล์ม " รุนแรง " - ข้ารวบรวมระเบิดพลังเวทย์ลงในฝ่ามือ และหลงออกจากตำแหน่งนี้ แม้แต่คนที่ชอบเชสเตอร์จะมีมือเต็มพยายามที่จะลบล้างอำนาจเชสเตอร์ข้ามหลังตรง แต่ฝ่ามือของฉันฟาดบ้านบนด้านข้างของเขาร่างของชายชราบินขนานกับพื้นดิน หากแม้ว่าเขาจะได้รับ rammed โดยวัวที่บ้าคลั่งถ้าเขาเป็นศิลปิน มีข้อสงสัยว่าจากความต้านทานที่ผมรู้สึกในมือของฉัน เขาคงตายไปแล้ว แต่เขาเป็นผู้ชายที่นำมารวมกันทั้งหมดของศิลปะศิลปินใต้ดินมันจะเป็นสิ่งหนึ่งที่ถ้าเขาถูกตีโดยตรงแต่ต้องมีกระโดดกลับไป ฉันแน่ใจว่า มันแค่ทำหน้าที่ปลุกเขาขึ้น" ดูเหมือนว่าคุณยังไม่ได้สูญเสียขอบของคุณ" ไร้สาระ ฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้า "เขายิ้ม แม้ในขณะที่เขามีเลือดซึมออกมาจากมุมปากของเขามันเป็นเพราะเราทั้งคู่รู้จักกันเป็นแรงที่เราได้มีการพูดคุยเล็กแบบนี้อ้า นี้คือความสนุก สู้เสมอสนุกนี้ราวกับว่าฉันได้กินเล็กช่วยของอาหารที่ดีที่สุดของโลก ฉันหยุดมันไม่ได้ ไม่มีทางที่ผมจะหยุดมันก่อนที่เราจะสังเกตเห็นมันทั้งเชสเตอร์และฉันยิ้มยากพอตะคริวแก้มของเราเราไม่ต้องการคำพูดใด เวลาที่สองเราต่างทำร้ายในเวลาเดียวกันมันน่าผิดหวังที่จะยอมรับมัน แต่ถ้าเขาไม่ปล่อยให้ยามของเขาลง เชสเตอร์ก็แข็งแรงแส้ที่อ่อนนุ่มเหมือนแขนซ้ายเป็นปัญหา จากผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์รัฐเขาทำได้ทันที เริ่มจาก ศูนย์ ได้สูงสุดและความเร็วไม่เพียง แต่ที่เขางู เช่น การเคลื่อนไหวก็เจ้าเล่ห์ เขาสามารถควบคุมมันได้ พลังทำลายมากพอที่จะตีเหล็กรางน้ำมีได้รับพรจากสวรรค์ ถึงยาว พื้นที่ของเขาโจมตีได้อย่างเหลือเชื่อ แม้ในอดีตของฉันถูกเผาโดยช่วงของการโจมตี กับในปัจจุบัน กับร่างกายของเด็ก , ระยะทางรู้สึกช่างกว้างอย่างไรก็ตาม ฉันได้รับความคล่องแคล่วมากขึ้นที่จะทำนี้ แน่นอน มันไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่า ฉันยังเสียเปรียบ แต่นั่นคือสิ่งที่ผมรู้ตั้งแต่แรกที่จะเอาชนะเขาได้ ผมต้องการแก้ไขเพื่อก้าวผ่านประตูของนรกตาแก่นั่นก็รู้จุดของตัวเองที่แข็งแกร่งตั้งแต่นานมาแล้ว เขาต้องทำให้ดีที่สุดในการเข้าถึงของเขาในการต่อสู้มันน่าอึดอัดที่จะเพียงแค่ยอมรับความแข็งแกร่งของเขา แต่เขาก็คิดแผนขึ้นมานอกเหนือจากที่โดดเด่นโดยเวลาที่เขาป้อนเข้าไปในช่วงของการโจมตีก็ถูกห่อหุ้มด้วยช่วงของเขา. . . . . . . เหมือนงูมาก เขามีวัตถุประสงค์ชัดเจนในวัดของฉัน ฉันพยายามที่จะปกป้องมันจากการประชุมกับแขนของฉันเอง ข้าไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อป้องกันตั้งแต่แรก ฉันมักจะได้รับไม่สามารถที่จะป้องกันได้อย่างน้อยผมก็ต้องเก็บท่าทางของฉัน ถ้าฉันล้มลง มันจะจบ การตีให้จุดสำคัญ ก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ในวินาทีนั้น ผมตัดสินใจฮึดสู้ มันมาแล้ว นี่ไง