Traditionally, interphase chromatin

Traditionally, interphase chromatin is classified as either euchromatin or heterochromatin, depending on its level of compaction. Euchromatin has a less compact structure, and is often described as a 11 nm fiber that has the appearance of “beads on a string”, where the beads represent nucleosomes and the string represents DNA. In contrast, heterochromatin is more compact, and is often reported as being composed of a nucleosome array condensed into a 30 nm fiber. It should be noted, however, that the 30 nm fiber has never been visualized in vivo, and its existence is questionable.

With DNA encoding the genetic information of the cell, the condensation of this molecule is obviously more complicated than can be represented by simple 11 nm or 30 nm fiber models. The transcription machinery requires access to the genetic information throughout the cell cycle, while replication machinery will copy the DNA during S-phase. This added complexity is evident in key differences between euchromatin and heterochromatin, and also in the localization of chromatin within the nucleus.

The fact that intrinsic mechanisms exist in the condensation of DNA to control access for transcriptional or replication purposes is reflected in the presence of repetitive DNA elements such as satellite sequences, as well as transposable elements within heterochromatin, particularly in the highly condensed centromeres and telomeres. These regions, which are known as constitutive heterochromatin, remain condensed throughout the cell cycle and are not actively transcribed. Facultative heterochromatin, which can be unwound to form euchromatin, on the other hand, is more dynamic in nature and can form and change in response to cellular signals and gene activity[1]. This region often contains genetic information that will be transcribed during the cell cycle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเพณี , อินเตอร์เฟสการจัดเป็นลักษณะ หรือสปีชีส์ ขึ้นอยู่กับระดับของการบดอัด . ลักษณะมีโครงสร้างขนาดเล็กน้อย และอธิบายมักจะเป็น 11 nm เส้นใยที่มีลักษณะของ " ลูกปัดในสตริง " ซึ่งเป็นตัวแทนของ nucleosomes ลูกปัดและเชือก หมายถึง ดีเอ็นเอ ในทางตรงกันข้าม สปีชีส์ คือ ขนาดกะทัดรัดมากขึ้นและมักจะรายงานเป็นประกอบด้วยอาร์เรย์นิวคลีโอโซมย่อลงในเส้นใย 30 นาโนเมตร มันควรจะสังเกตอย่างไรว่า 30 nm ใยไม่เคยมองเห็นได้ในสิ่งมีชีวิต และการดำรงอยู่ของมันเป็นที่น่าสงสัย .

กับ DNA ข้อมูลทางพันธุกรรมของเซลล์เข้ารหัส , การควบแน่นของโมเลกุลนี่มันซับซ้อนมากกว่าที่สามารถแทนได้โดยง่าย 11 nm หรือ 30 nm ไฟเบอร์แบบการถอดความเครื่องจักรต้องสามารถเข้าถึงข้อมูลพันธุกรรมตลอดวัฏจักรเซลล์ ในขณะที่เครื่องจักรซ้ำจะคัดลอกดีเอ็นเอใน s-phase . นี้จะเพิ่มความซับซ้อนจะปรากฏชัดในโครมาตินและความแตกต่างสำคัญระหว่างสปีชีส์ และนอกจากนี้ ในภาษาท้องถิ่นของโครมาตินในนิวเคลียส .

ความจริงที่ว่ากลไกที่แท้จริงที่มีอยู่ในการควบแน่นของดีเอ็นเอเพื่อควบคุมการเข้าถึงสำหรับ particle หรือวัตถุประสงค์ของการสะท้อนให้เห็นในการปรากฏตัวขององค์ประกอบของดีเอ็นเอลำดับซ้ำ เช่น ดาวเทียม ตลอดจนองค์ประกอบตรวจภายในสปีชีส์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในข้นสูงและ centromeres เทโลเมียร์ . ภูมิภาคเหล่านี้ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นสปีชีส์และ ,ยังคงย่อตลอดวงจรของเซลล์และจะไม่กระตือรือร้นการทับศัพท์ แฟคัลเททีฟสปีชีส์ซึ่งสามารถมาก ในรูปแบบลักษณะบนมืออื่น ๆที่เป็นแบบไดนามิกในธรรมชาติ และสามารถสร้างและเปลี่ยนแปลงในการตอบสนองสัญญาณมือถือ และกิจกรรมของยีน [ 1 ] ภูมิภาคนี้มักจะมีข้อมูลทางพันธุกรรมจะถ่ายทอดในวัฏจักรของเซลล์