2.4. Osmotic dehydration kineticsEx

2.4. Osmotic dehydration kinetics
Experimental dehydration kinetics curves were represented as the percentage of water loss (%ML) and solids gain (%SG) calculated using Eqs. (1) and (2), respectively, versus time. On the other hand, an unsteady state diffusion model based on Fick’s second law was used to represent the osmotic dehydration kinetics of blueberries (Bui et al., 2009), by supposing spherical sample, negligible shrinkage and constant diffusion coefficients. From this mathematical model, the residual moisture (MR) and the residual solids gain (SR) ratios versus time (t) are expressed as ( Crank, 1970):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.4 จลนศาสตร์การคายน้ำออสโมติก
โค้งทดลองจลนพลศาสตร์การคายน้ำถูกแสดงเป็นร้อยละของการสูญเสียน้ำ (% ML) และได้รับของแข็ง (% SG) คำนวณโดยใช้สมการ (1) และ (2) ตามลำดับเมื่อเทียบกับเวลา ในทางตรงกันข้ามการใช้แบบจำลองการแพร่กระจายของรัฐไม่คงที่ขึ้นอยู่กับกฎข้อที่สองของ Fick ถูกใช้ในการเป็นตัวแทนของจลนศาสตร์การคายน้ำออสโมติกของบลูเบอร์รี่ (Bui et al., 2009) โดยสมมติตัวอย่างทรงกลมหดตัวเล็กน้อยและค่าสัมประสิทธิ์การแพร่กระจายอย่างต่อเนื่อง จากแบบจำลองทางคณิตศาสตร์นี้ความชื้นตกค้าง (MR) และกำไรจากของแข็งที่เหลือ (SR) อัตราส่วนเมื่อเทียบกับเวลา (t) จะแสดงเป็น (หมุน, 1970):

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.4 . การออสโมซิสจลนศาสตร์
ทดลอง dehydration จลนศาสตร์โค้งแทนเป็นค่าร้อยละการสูญเสียน้ำ ( % มิลลิลิตร ) และปริมาณของแข็งเพิ่มขึ้น ( % ) ) คำนวณโดยใช้ EQS . ( 1 ) และ ( 2 )   ตามลำดับ เมื่อเทียบกับเวลา บนมืออื่น ๆ , การกระจายแบบสภาวะไม่คงตัวตามกฎข้อที่สอง ฟิกถูกใช้เป็นตัวแทนของการออสโมซิส จลนศาสตร์ของบลูเบอร์รี่ ( บุ่ย et al . , 2009 )โดยสมมติว่าทรงกลมซึ่งค่าสัมประสิทธิ์การแพร่ตัวอย่างและการหดตัวคงที่ จากแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ ความชื้นตกค้าง ( MR ) และของแข็งที่เหลือได้รับ ( SR ) อัตราส่วนเมื่อเทียบกับเวลา ( t ) จะแสดงเป็น ( ข้อเหวี่ยง , 1970 )