Though much of his work is categori

Though much of his work is categorized as lyric poetry, Longfellow experimented with many forms, including hexameter and free verse.[90] His published poetry shows great versatility, using anapestic and trochaic forms, blank verse, heroic couplets, ballads and sonnets.[91] Typically, Longfellow would carefully consider the subject of his poetic ideas for a long time before deciding on the right metrical form for it.[92] Much of his work is recognized for its melody-like musicality.[93] As he says, "what a writer asks of his reader is not so much to like as to listen".[94]

As a very private man, Longfellow did not often add autobiographical elements to his poetry. Two notable exceptions are dedicated to the death of members of his family. "Resignation", written as a response to the death of his daughter Fanny in 1848, does not use first-person pronouns and is instead a generalized poem of mourning.[95] The death of his second wife Frances, as biographer Charles Calhoun wrote, deeply affected Longfellow personally but "seemed not to touch his poetry, at least directly".[96] His memorial poem to her, a sonnet called "The Cross of Snow", was not published in his lifetime.[95]

Longfellow often used didacticism in his poetry, though he focused on it less in his later years.[97] Much of his poetry imparts cultural and moral values, particularly focused on promoting life as being more than material pursuits.[98] Longfellow also often used allegory in his work. In "Nature", for example, death is depicted as bedtime for a cranky child.[99] Many of the metaphors he used in his poetry as well as subject matter came from legends, mythology, and literature.[100] He was inspired, for example, by Norse mythology for "The Skeleton in Armor" and by Finnish legends for The Song of Hiawatha.[101] In fact, Longfellow rarely wrote on current subjects and seemed detached from contemporary American concerns.[102] Even so, Longfellow, like many during this period, called for the development of high quality American literature. In Kavanagh, a character says:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการทำงานของเขาจะแบ่งออกเป็นบทกวี, Longfellow ทดลองกับหลายรูปแบบรวมทั้งจังหวะและร้อยกรองอิสระ. [90] บทกวีตีพิมพ์ของเขาแสดงให้เห็นถึงความเก่งกาจที่ดีโดยใช้แบบฟอร์ม anapestic และครุลหุกลอนเปล่ากลอนกล้าหาญ, เพลงบัลลาดและบทกวี. [ 91] โดยปกติ Longfellow อย่างระมัดระวังจะพิจารณาเรื่องของความคิดบทกวีของเขาเป็นเวลานานก่อนที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับรูปแบบการวัดที่เหมาะสมสำหรับมัน. [92] มากของการทำงานของเขาได้รับการยอมรับสำหรับการแสดงละครทำนองเหมือน. [93] ในขณะที่เขากล่าวว่า "สิ่งที่นักเขียนถามของผู้อ่านของเขาไม่ได้มากที่จะชอบที่จะฟัง". [94] ในฐานะที่เป็นคนที่ส่วนตัวมาก Longfellow ไม่ได้มักจะเพิ่มองค์ประกอบอัตชีวประวัติเพื่อบทกวีของเขา สองข้อยกเว้นที่โดดเด่นจะทุ่มเทให้กับการตายของสมาชิกในครอบครัวของเขา "ลาออก" เขียนเป็นคำตอบการตายของลูกสาวของเขา Fanny ใน 1848 ที่ไม่ได้ใช้คำสรรพนามคนแรกและเป็นผู้แทนบทกวีทั่วไปของการไว้ทุกข์. [95] การตายของภรรยาคนที่สองของเขาฟรานเซสตามที่ผู้เขียนชีวประวัติของชาร์ลส์คาลฮูนเขียน ได้รับผลกระทบอย่างลึกซึ้ง Longfellow เอง แต่ "ดูเหมือนจะไม่สัมผัสบทกวีของเขาอย่างน้อยโดยตรง". [96] บทกวีที่ระลึกของเขากับเธอโคลงเรียกว่า "ครอสของหิมะ" ไม่ได้รับการตีพิมพ์ในชีวิตของเขา. [95] Longfellow มักจะ didacticism ใช้ในบทกวีของเขาแม้ว่าเขาจะมุ่งเน้นไปที่มันน้อยลงในปีต่อ ๆ มา. [97] มากของบทกวีของเขามีภูมิต้านทานทางวัฒนธรรมและค่านิยมทางศีลธรรมให้ความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการส่งเสริมชีวิตเป็นมากกว่าการแสวงหาความรู้วัสดุ. [98] Longfellow ยังชาดกใช้บ่อย ในงานของเขา ใน "ธรรมชาติ" ตัวอย่างเช่นการเสียชีวิตเป็นภาพก่อนนอนสำหรับเด็กบ้าๆบอ ๆ . [99] หลายคำอุปมาอุปมัยที่เขาใช้ในบทกวีของเขาเช่นเดียวกับเรื่องที่มาจากตำนานตำนานและวรรณคดี. [100] เขาเป็นแรงบันดาลใจ ยกตัวอย่างเช่นจากตำนานนอร์สำหรับ "โครงกระดูกในเกราะ" และตำนานฟินแลนด์เพลงของ Hiawatha. [101] ในความเป็นจริง Longfellow ไม่ค่อยเขียนในเรื่องปัจจุบันและดูเหมือนจะหลุดจากความกังวลร่วมสมัยชาวอเมริกัน. [102] ดังนั้นแม้ Longfellow เช่นจำนวนมากในช่วงเวลานี้เรียกว่าการพัฒนาที่มีคุณภาพสูงวรรณคดีอเมริกัน ในวานากห์ตัวละครพูดว่า:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้ว่ามากของงานเป็นหลัก เช่น บทกวี เนื้อเพลง , ทำไปทดลองกับหลายรูปแบบ รวมถึงส่วนประกอบพื้นฐานและบทกวีฟรี [ 90 ] ของเขาได้รับการตีพิมพ์บทกวีแสดงให้เห็นถึงความคล่องตัว การใช้รูปแบบกลอนเปล่า กล้าหาญและ couplets anapestic ทโระเค บัลลาด และ sonnets [ 91 ] โดยปกติลองเฟลโลว์ จะพิจารณาอย่างรอบคอบในเรื่องของความคิด บทกวีของเขาเป็นเวลานานก่อนที่จะตัดสินใจขวาแบบฟอร์มสำหรับเมตริก [ 92 ] มากผลงานของเขาได้รับการยอมรับสำหรับเพลงชอบเพลง [ 93 ] เขากล่าวว่า " สิ่งที่นักเขียนถามผู้อ่านของเขาไม่ได้มากเหมือนฟัง " [ 94 ]

เป็นส่วนตัวผู้ชาย ทำไปไม่ได้มักจะเพิ่มองค์ประกอบอัตชีวประวัติของบทกวีของเขาสองเด่นข้อยกเว้นทุ่มเทให้กับความตายของสมาชิกในครอบครัวของเขา ลาออก " เขียนเป็นการตอบสนองต่อการตายของลูกสาวของเขา Fanny ในปี 1848 , ไม่ได้ใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่งและแทนกลอนทั่วไปไว้ทุกข์ [ 95 ] การตายของภรรยาคนที่สองของเขา ฟรานซิส เป็นชีวประวัติ Charles คาลฮูนเขียนลึกผลกระทบทำไปเอง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้สัมผัสบทกวีของเขาอย่างน้อยโดยตรง " [ 96 ] บทกวีรำลึกถึงเขา หล่อนโคลงเรียกว่า " กางเขนแห่งหิมะ " ไม่ได้ถูกตีพิมพ์ในช่วงชีวิตของเขา [ 95 ]

ทำไปมักจะใช้ didacticism ของเขาในบทกวี เขาจะเน้นมันน้อยกว่าปีต่อมาของเขา [ 97 ] มาก บทกวีของเขาให้คุณค่า วัฒนธรรมและจริยธรรม โดยมุ่งเน้นการส่งเสริมชีวิตเป็นมากกว่าการแสวงหาวัตถุดิบ[ 98 ] ทำไปยังมักจะใช้อุปมานิทัศน์ในงานของเขา ใน " ธรรมชาติ " , ตัวอย่างเช่น , ความตายคือภาพที่เวลานอนของเด็กบ้าๆบอๆ [ 99 ] หลายเกี่ยวกับที่เขาใช้ในบทกวีของเขา รวมทั้งเรื่องมาจากตำนาน ตำนานและวรรณกรรม [ 100 ] เขาเป็นแรงบันดาลใจ เช่น ตำนานเทพเจ้าสแกนดิเนเวีย " โครงกระดูกในชุดเกราะ " และจากตำนานฟินแลนด์สำหรับเพลงของ hiawatha [ 101 ] ในความเป็นจริงลองเฟลโลว์ไม่ค่อยได้เขียนในวิชาปัจจุบันและดูเหมือนหลุดออกมาจากความกังวลของชาวอเมริกันร่วมสมัย [ 102 ] ยังไงลองเฟลโลว์ เหมือนหลายคนในช่วงเวลานี้เรียกสำหรับการพัฒนาคุณภาพสูงวรรณกรรมอเมริกัน ใน Kavanagh ตัวละคร กล่าวว่า :