I lost track of time. Women ran acr

I lost track of time. Women ran across the road screaming. A nearby wall collapsed. A motorcyclist fell from his bike. I stopped in the middle of the road, turned off the engine and unlocked the doors. I told my son to lean over and cover his head as best he could. “It’s an earthquake,” I told him, and noticed my hands were shaking.

The rest of the day was fueled by adrenaline. I managed to drive home, navigating around broken bricks scattered on the roads and houses that had collapsed. My husband was away on a business trip, but our dog, a Rhodesian Ridgeback, was waiting anxiously at our gate. The house was intact. To be safe, though, I began moving emergency gear outside, as far away from it as possible. Running upstairs to fetch our passports, an aftershock almost threw me to the ground. It felt like a huge tree cracking overhead.

Advertisement

Continue reading the main story
RELATED IN OPINION

A U.S. Geological Survey map of the earthquake zone (yellow and red bands denote shaking intensity).Long-Predicted Death Toll in Nepal Earthquake Reflects Wider Himalayan Seismic RiskAPRIL 25, 2015
In the evening, Lucas and I walked down our street and into a village, the oldest community of ethnic Newars in the Katmandu Valley, a place where goats often live on the ground floor of homes and women wash their pots and their hair on the stoops. Making our way along the town’s narrow, medieval paths, we passed building after building that had collapsed. Residents, police officers and Nepal Scouts were digging through the debris with their hands, trying to rescue those who had been buried. Others were setting up temporary shelters in any open space. Blankets and cushions were laid out in the middle of roads.

Neighbors were helping neighbors. Those with motorcycles were ferrying cheap plastic canvas for tents from shops that remained open. Many people stopped us, and asked if we needed food or water. Several invited us to spend the night with them.

This is why I love Nepal. People here help one another because they know the government often cannot. They reach out to one another, and they persevere. They open their shops, because what else can one do when the world is upside down?

Advertisement

Continue reading the main storyContinue reading the main storyContinue reading the main story
On Sunday morning, I drove through the city on a motorcycle with a Nepali friend, my son sandwiched between us. The government had declared a national emergency, so the roads were largely empty, just a few motorcycles and some packed buses. The city was a vast camp, with tents in every open space.

We visited the Pashupatinath Temple, one of the holiest shrines of the Hindu faith, first erected on the banks of the Bagmati River more than 1,000 years ago. It had not suffered too much damage, but in the back, spilling out of the cremation area onto a main path, was a row of corpses covered in saffron sheets. Extra cremation pyres had been set up, but it was not enough.

Casualties were especially high in the ancient city centers of Katmandu, Patan and Bhaktapur, with their narrow warrens and tall, thin buildings built cheek to jowl. Many died in traditional mud-brick homes that they had built themselves.

Even animals appear traumatized. Our dog won’t leave my side and tries to force his way into our tiny tent. The city’s huge flocks of crows — in happier times, residents have jested that this place should be named Crowmandu — have been on edge, freaking out with each aftershock.

I first came to Katmandu in 1983 as a backpacker and returned while working on a master’s degree in Indic studies. My husband’s job brought me back once more. A population boom had transformed the Katmandu Valley, its three cities now home to 2.5 million residents. We found a place with horrific air pollution, traffic that never seemed to move and garbage everywhere. Yet my son and I have been happy here. The quirky, cynical, self-deprecating humor of Nepalis charmed me from the first day.

This is a city with a living history and a living religion. Where else could one see a Hindu shrine or a Buddhist chaitya on almost every street? Where else can one live surrounded by so many ancient temples and stupas that are listed as Unesco heritage sites — and eat at restaurants serving cuisine from everywhere in the world?

Within 40 seconds on Saturday, everything changed. The Durbar Squares in Katmandu and Patan where tourists thronged — ancient plazas graced with temples and fountains opposite the old royal palaces — had been reduced to rubble, with only a few structures left standing. One of my favorite shrines, famous for its white domes and four giant, fearsome brass dragons with talons raised, is now a pile of cracked red bricks and dust.

Those who survived know they are lucky. Lucky that this did not happen during the frigid winter or monsoon season. Lucky that the quake hit in daylight rather than at night, when more people would have been indoors and casualties would have been worse. Lucky that it was a Saturday, when children were not in schools, most of which were shoddily built.

Saturday night, my son and I lay in our tent pretending to be on a camping adventure as a series of rumbling aftershocks shook the ground. With each one, we listened as screams of fear echoed in the darkness. I lit a lamp and trimmed my son’s fingernails. I couldn’t think of anything else to do, and I couldn’t sleep.

My heart aches for Nepal and what has been lost. But I am buoyed by the generous spirit of its people. My son and I know that life here will get worse in the days and weeks ahead as fuel and water run low. But we also know we are in this together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หายของเวลา ผู้หญิงวิ่งข้ามถนนกรีดร้อง ผนังใกล้เคียงยุบ Motorcyclist ที่ตกจากจักรยานของเขา ฉันหยุดลงกลางถนน ปิดเครื่องยนต์ และปลดล็อคประตู ฉันบอกลูกแบบ lean กว่า และครอบคลุมศีรษะของเขาดีสุดก็ "แผ่นดินไหว, " ฉันบอก และสังเกตเห็นมือของฉันสั่นส่วนเหลือของวันคือเป็นเชื้อเพลิง โดยตื่นเต้น ฉันจัดการบ้าน ขับไปสถานอิฐแตกกระจัดกระจายอยู่บนถนนและบ้านที่มียุบ สามีได้ไปท่องเที่ยว แต่ของสุนัข หลังอานประเทศโรดิเซีย รอคอยกังวลใจที่ประตูของเรา บ้านเดิม จะปลอดภัย แม้ว่า เริ่มย้ายเกียร์ฉุกเฉินนอก ไกลจากมันเป็นไป ทำห้องนำหนังสือเดินทางของเรา การระทึกเกือบโยนฉันไปพื้นดิน มันรู้สึกเหมือนต้นไม้ใหญ่แตกค่าใช้จ่ายโฆษณาเรื่องหลักอ่านต่อความคิดเห็นที่เกี่ยวข้องในแผนที่สำรวจธรณีวิทยาสหรัฐอเมริกาโซนแผ่นดินไหว (แถบสีเหลือง และสีแดงแสดงความเข้มงก ๆ) ลองทำนายโทรตายในแผ่นดินไหวเนปาลสะท้อนกว้างหิมาลัยที่สั่นสะเทือน RiskAPRIL 25, 2015ในตอนเย็น Lucas และเดิน ลงถนนของเรา และ ในหมู่ บ้าน ชุมชนที่เก่าแก่ของชนเผ่า Newars ในหุบเขา Katmandu สถานที่ที่แพะมักจะอยู่ชั้นล่างของบ้านและผู้หญิงล้างหม้อของพวกเขาและผมของพวกเขาบน stoops เราทำทางตามเส้นทางของเมืองแคบ ยุคกลาง ผ่านอาคารหลังอาคารที่มียุบ คน เจ้าหน้าที่ตำรวจ และลูก เสือเนปาลได้ขุดผ่านเศษด้วยฝ่ามือ พยายามที่จะช่วยเหลือผู้ที่มีการฝัง คนอื่น ๆ ถูกตั้งพิงชั่วคราวในพื้นที่เปิด ผ้าห่มและหมอนอิงมีวางออกกลางถนนเพื่อนบ้านได้ช่วยเหลือเพื่อนบ้าน ผู้ที่ มีรถจักรยานยนต์ถูกลำเลียงกำลังผ้าใบพลาสติกราคาถูกสำหรับเต็นท์จากร้านค้าที่ยังคงเปิดอยู่ หลายคนหยุดเรา และถามถ้า เราต้องการอาหารหรือน้ำ หลายเชิญเราไปใช้คืนด้วยนี่คือเหตุผลที่ฉันรักเนปาล คนที่นี่ช่วยกัน เพราะพวกเขารู้ว่า รัฐบาลมักจะไม่ พวกเขาเข้าถึงอื่น และพวกเขาพากเพียร เปิดร้านค้าของพวกเขา เพราะอะไรสามารถทำหนึ่งเมื่อโลกคว่ำโฆษณาStoryContinue หลัก storyContinue หลักอ่านเรื่องหลักการอ่านอ่านต่อเช้าวันอาทิตย์ ฉันขับรถผ่านเมืองในรถจักรยานยนต์กับเพื่อนเนปาล ลูกชาวลาวอระหว่างเรา รัฐบาลได้ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินแห่งชาติ ดังนั้นถนนส่วนใหญ่ถูก ล้าง รถจักรยานยนต์เพียงไม่กี่และรถบางอย่างรวบรวมไว้ เมืองมีค่ายใหญ่ กับในทุกพื้นที่เราเข้าวัด Pashupatinath ศาลเจ้า holiest ของความเชื่อศาสนาฮินดู ก่อน เกร็งบนฝั่งแม่น้ำบากมาติมากกว่า 1000 ปีที่ผ่านมาอย่างใดอย่างหนึ่ง มันได้รับความเดือดร้อนความเสียหายมากเกินไป แต่หลัง ออกนอกพื้นที่เผาศพบนเส้นทางหลัก มีแถวของศพครอบคลุมในแผ่นฟ่อน เผาศพเพิ่มเติม pyres มีการตั้งค่า แต่ก็ยังไม่เพียงพอหนักได้สูงโดยเฉพาะในศูนย์เมืองเก่า Katmandu ปาตัน และบักตะ ปูร์ กับวอร์เรนส์ความแคบ และสูง บางอาคารสร้างแก้มไปติด หลายคนตายในบ้านอิฐโคลนดั้งเดิมที่พวกเขาได้สร้างขึ้นเองแม้สัตว์ปรากฏ traumatized สุนัขของเราจะไม่ปล่อยให้ด้านข้างของฉัน และพยายามที่จะบังคับให้เขาเป็นเต๊นท์ขนาดเล็ก ไปยังจำนวนเกือบเท่ามากใหญ่และเดิมที่ต่าง ๆ ของเมืองของตรง — ในเวลามีความสุข คนมี jested ได้ว่าสถานที่แห่งนี้ควรจะชื่อว่า Crowmandu — มีขอบ ซออกมากับระทึกแต่ละด้านผมก่อนมา Katmandu ใน 1983 เป็นจริง และกลับมาทำงานบนปริญญาในดิกศึกษา งานของสามีของฉันนำฉันกลับไปอีกครั้ง บูมประชากรมีแปลง Katmandu วัลเลย์ ของสามเมืองที่ตอนนี้บ้าน 2.5 ล้านคน เราพบสถานที่ที่ มีมลพิษทางอากาศ horrific จราจรที่ไม่เคยประจักษ์ย้าย และขยะทุก ยัง ลูกชายของฉันและฉันมีความสุข ตลกมอนสเตอร์ที่เล่นโวหาร ลลด ตนเอง deprecating ของ Nepalis ดึงดูดใจให้ฉันจากวันแรกนี้เป็นเมืองที่ มีประวัติชีวิตและศาสนาชีวิต ที่อื่นได้หนึ่งเห็นศาลศาสนาฮินดูหรือ chaitya พุทธเกือบทุกห้อง ที่อื่นสามารถหนึ่งสดล้อมวัดโบราณและพระธาตุที่แสดงไว้เป็นมรดกยูเนสโกมาก — และกินที่ภัตตาคารที่เสิร์ฟอาหารจากทุกที่ในโลกภายใน 40 วินาทีเสาร์ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง จัตุรัสดูร์ Katmandu และปาตันซึ่งนักท่องเที่ยว thronged — พลาซ่าโบราณเหมือนกับวัดน้ำพุตรงข้ามพระราชวังหลวงเก่าซึ่งได้ลดลงเป็นอิฐ มีเพียงไม่กี่โครงซ้ายยืน ตอนนี้ของฉันชื่นชอบศาลเจ้า domes ของขาวและมังกรยักษ์ พิลึกทองเหลืองสี่กับ talons ยก หนึ่งเป็นกองอิฐแดงรอยร้าวและฝุ่นผู้ที่รอดชีวิตทราบว่า จะโชคดี ลัคกี้ที่นี้ไม่ได้เกิดขึ้นในช่วงฤดูหนาวหรือมรสุม frigid โชคดีว่า ไหวที่ตี ในกาล แทน ที่คืน เมื่อคนจะได้รับในร่ม และจะได้รับผู้บาดเจ็บแย่ โชคดีว่า เป็นวันเสาร์ เมื่อเด็กไม่ได้ในโรงเรียน ซึ่งส่วนใหญ่ shoddily สร้างขึ้นคืนวันเสาร์ ลูกชายของฉันและฉันวางในเต๊นท์หลอกเป็นผจญภัยค่ายชุด rumbling ระลอกจับพื้น กับ เราฟังเป็น screams กลัวได้พูดย้ำในความมืด แสงโคมไฟ และตัดเล็บของลูก ฉันไม่สามารถคิดอะไรจะทำ และฉันไม่สามารถนอนหลับฉันปวดหัวใจในเนปาลและอะไรหายไปแล้ว แต่ฉันกำลัง buoyed โดยจิตวิญญาณของคนใจกว้าง ลูกชายของฉันและฉันรู้ว่า ชีวิตที่นี่จะทรุดวันและสัปดาห์ข้างหน้าเป็นน้ำและน้ำมันทำงานต่ำ แต่เรายังรู้ว่า เราอยู่ในนี้ด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้สูญเสียการติดตามของเวลา ผู้หญิงกรีดร้องวิ่งข้ามถนน กำแพงทรุดตัวลงใกล้เคียง ขับขี่รถจักรยานยนต์ลดลงจากจักรยานของเขา ฉันหยุดอยู่ตรงกลางของถนนปิดเครื่องยนต์และปลดล็อคประตู ผมบอกกับลูกชายของฉันที่จะยันมากกว่าและคลุมศีรษะของเขาในฐานะที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้ "มันเป็นแผ่นดินไหว" ผมบอกเขาและสังเกตเห็นมือของฉันถูกสั่น. ส่วนที่เหลือของวันที่ได้รับการผลักดันจากการตื่นเต้น ฉันจัดการเพื่อขับรถกลับบ้านการนำอิฐหักรอบกระจัดกระจายอยู่บนถนนและบ้านที่ทรุดตัวลง สามีของฉันเป็นไปในการเดินทางธุรกิจ แต่สุนัขของเรา, โรดีเซียนหลังอาน, กำลังรออย่างใจจดใจจ่อที่ประตูของเรา บ้านเป็นเหมือนเดิม เพื่อความปลอดภัย แต่ผมเริ่มขยับเกียร์ฉุกเฉินนอกที่ไกลออกไปจากมันเป็นไปได้ ทำงานชั้นบนสามารถดึงข้อมูลหนังสือเดินทางของเราระทึกเกือบโยนฉันลงไปที่พื้น มันรู้สึกเหมือนแตกต้นไม้ขนาดใหญ่ค่าใช้จ่าย. โฆษณาอ่านต่อเรื่องหลักที่เกี่ยวข้องในความคิดแผนที่สำรวจทางธรณีวิทยาของสหรัฐโซนแผ่นดินไหว (วงดนตรีเหลืองและสีแดงแสดงถึงความเข้มสั่น) เสียชีวิต .Long-ที่คาดการณ์ไว้ในเนปาลแผ่นดินไหวสะท้อนให้เห็นถึงกว้างหิมาลัยแผ่นดินไหว RiskAPRIL 25 2015 ในช่วงเย็น, ลูคัสและผมเดินไปตามถนนของเราและเข้าไปในหมู่บ้านชุมชนที่เก่าแก่ที่สุดของ Newars ชาติพันธุ์ใน Katmandu วัลเลย์เป็นสถานที่ที่แพะมักจะอาศัยอยู่ที่ชั้นล่างของบ้านและผู้หญิงล้างหม้อและผมของพวกเขา ในก้ม ทำตามวิธีการของเราเมืองแคบเส้นทางยุคเราผ่านอาคารหลังอาคารที่ทรุดตัวลง ที่อาศัยอยู่เจ้าหน้าที่ตำรวจและลูกเสือเนปาลถูกขุดผ่านเศษด้วยมือของพวกเขาพยายามที่จะช่วยเหลือผู้ที่ได้รับการฝัง คนอื่น ๆ ถูกตั้งค่าที่พักพิงชั่วคราวในพื้นที่เปิดโล่ง ผ้าห่มและหมอนอิงถูกวางอยู่กลางถนน. เพื่อนบ้านกำลังให้ความช่วยเหลือประเทศเพื่อนบ้าน ผู้ที่มีรถจักรยานยนต์ถูกขนถ่ายผ้าใบพลาสติกราคาถูกสำหรับเต็นท์จากร้านค้าที่ยังคงเปิดอยู่ หลายคนหยุดเราและถามว่าเราต้องการอาหารหรือน้ำ หลายเชิญเราไปใช้จ่ายคืนกับพวกเขา. นี่คือเหตุผลที่ฉันรักเนปาล ผู้คนที่นี่ช่วยอีกคนหนึ่งเพราะพวกเขารู้ว่ารัฐบาลมักจะไม่สามารถ พวกเขาเอื้อมมือออกไปอีกคนหนึ่งและพวกเขาอดทน พวกเขาเปิดร้านค้าของพวกเขาเพราะอะไรใครสามารถทำเมื่อโลกจะคว่ำลง? โฆษณาอ่านต่อ storyContinue หลักอ่าน storyContinue หลักอ่านต่อเรื่องหลักในเช้าวันอาทิตย์ที่ผมขับรถผ่านเมืองบนรถมอเตอร์ไซค์กับเพื่อนเนปาลของฉัน ลูกชายคั่นกลางระหว่างเรา รัฐบาลได้ประกาศฉุกเฉินแห่งชาติเพื่อให้ถนนที่ว่างเปล่าส่วนใหญ่เพียงไม่กี่รถจักรยานยนต์และรถโดยสารที่บรรจุ เมืองที่เป็นค่ายใหญ่ที่มีเต๊นท์ในทุกพื้นที่เปิด. เราเข้าเยี่ยมชมวัดปศุปฏินาถซึ่งเป็นหนึ่งในศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาฮินดูที่สร้างขึ้นครั้งแรกบนฝั่งแม่น้ำ Bagmati กว่า 1,000 ปีที่ผ่านมา มันไม่ได้รับความเสียหายมากเกินไป แต่ในด้านหลังทะลักออกจากพื้นที่เผาศพบนเส้นทางหลักเป็นแถวของศพครอบคลุมในแผ่นสีเหลือง กองศพพิเศษได้รับการจัดตั้งขึ้น แต่มันก็ยังไม่พอ. ได้รับบาดเจ็บอยู่ในระดับสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในศูนย์เมืองโบราณของ Katmandu, บักตาปูร์เทนและมีรังผึ้งแคบและสูงบางอาคารสร้างแก้มแก้ม หลายคนเสียชีวิตในบ้านโคลนอิฐแบบดั้งเดิมที่พวกเขาได้สร้างตัวเอง. สัตว์แม้ปรากฏบอบช้ำ สุนัขของเราจะไม่ปล่อยให้ด้านข้างของฉันและพยายามที่จะบังคับให้เขาเดินเข้าไปในเต็นท์เล็ก ๆ ของเรา เมืองฝูงใหญ่ของกา - ในช่วงเวลาที่มีความสุขมากที่อาศัยอยู่ได้ jested ว่าสถานที่นี้ควรจะตั้งชื่อ Crowmandu -. ได้รับในขอบเลวออกกับระทึกแต่ละครั้งแรกที่ผมมาถึง Katmandu ในปี 1983 ในฐานะที่เป็นแบ็คแพ็คและกลับมาขณะที่ทำงานกับโท การศึกษาระดับปริญญาในการศึกษา ได้แก่ งานสามีของฉันพาฉันกลับมาอีกครั้ง ประชากรได้เปลี่ยน Katmandu หุบเขาสามเมืองในขณะนี้กลับบ้านไป 2.5 ล้านที่อาศัยอยู่ใน เราพบสถานที่ที่มีมลพิษทางอากาศที่น่ากลัวการจราจรที่ไม่เคยดูเหมือนจะย้ายและขยะทุกที่ แต่ลูกชายของฉันและฉันได้รับความสุขที่นี่ เล่นสำนวนเหยียดหยามอารมณ์ขันตัวลงของ Nepalis เสน่ห์ฉันจากวันแรก. นี้เป็นเมืองที่มีประวัติชีวิตและศาสนาที่อาศัยอยู่ ที่ไหนที่หนึ่งจะได้เห็นศาลเจ้าในศาสนาฮินดูหรือพุทธ chaitya ในเกือบทุกสถานที่? ที่ไหนที่หนึ่งสามารถมีชีวิตอยู่รายล้อมไปด้วยวัดโบราณจำนวนมากและเจดีย์ที่แสดงเป็นยูเนสโกมรดก? - และกินที่ร้านอาหารที่ให้บริการอาหารจากทุกที่ในโลกภายใน 40 วินาทีในวันเสาร์ที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป สแควร์ใน Katmandu Durbar และเทนที่นักท่องเที่ยว thronged - พลาซ่าโบราณเกียรติกับวัดและน้ำพุตรงข้ามพระราชวังเก่า - ได้รับการลดขยะที่มีโครงสร้างเพียงไม่กี่ซ้ายยืน หนึ่งในศาลเจ้าที่ชื่นชอบที่มีชื่อเสียงสำหรับโดมสีขาวและสี่ยักษ์มังกรทองเหลืองที่มีกรงเล็บที่น่ากลัวเพิ่มขึ้นในขณะนี้คือกองอิฐแดงแตกและฝุ่น. บรรดาผู้ที่รอดชีวิตมาได้รู้ว่าพวกเขาโชคดี โชคดีที่ว่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นในช่วงฤดูหนาวที่หนาวหรือฤดูมรสุม โชคดีที่แผ่นดินไหวตีในเวลากลางวันมากกว่าในเวลากลางคืนเมื่อผู้คนมากขึ้นจะได้รับการบาดเจ็บล้มตายในบ้านและจะได้รับที่เลวร้ายยิ่ง โชคดีที่มันเป็นวันเสาร์ที่เมื่อเด็กไม่ได้อยู่ในโรงเรียนส่วนใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างกำมะลอเลว. คืนวันเสาร์ลูกชายของฉันและฉันอยู่ในเต็นท์ของเราทำท่าจะเป็นในการผจญภัยที่ตั้งแคมป์เป็นชุดของระลอกเสียงดังก้องส่ายพื้นดิน กับหนึ่งในแต่ละครั้งเราฟังเป็นเสียงกรีดร้องของความกลัวสะท้อนอยู่ในความมืด ผมไฟโคมไฟและตัดเล็บลูกของฉัน ฉันไม่สามารถคิดอะไรอื่นที่จะทำและฉันนอนไม่หลับ. หัวใจของฉันปวดเมื่อยสำหรับเนปาลและสิ่งที่ได้รับการสูญหาย แต่ฉันแม้น้ำใจของประชาชน ลูกชายของฉันและฉันรู้ว่าชีวิตที่นี่จะได้รับที่เลวร้ายยิ่งในวันและสัปดาห์ข้างหน้าเป็นเชื้อเพลิงและน้ำทำงานต่ำ แต่เราก็รู้ว่าเราอยู่ในนี้ด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันสูญเสียการติดตามของเวลา ผู้หญิงวิ่งข้ามถนน เสียงกรีดร้อง กำแพงที่พังทลาย ผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์ตกจากจักรยานของเขา ฉันหยุดอยู่ตรงกลางของถนน , ปิดเครื่องยนต์และปลดล็อคประตู ผมบอกลูกชายให้พิง และครอบคลุมหัวของเขาเป็นที่ดีที่สุดที่เขาสามารถ " แผ่นดินไหว " ฉันบอกเขา และสังเกตเห็นว่ามือผมสั่น

ส่วนที่เหลือของวันเป็นเชื้อเพลิงโดย Adrenalineฉันจัดการเพื่อขับรถ นำทางรอบ ๆเสียอิฐกระจัดกระจายบนถนนและบ้านเรือนที่พังถล่ม สามีฉันไปทำงาน แต่สุนัขของเรา โรดิเซียนริดก์แบ็ค , รอใจจดใจจ่ออยู่ที่ประตูของเรา บ้านหลังนี้เหมือนเดิม เพื่อความปลอดภัย ผมเริ่มขยับเกียร์ฉุกเฉินนอกห่างจากมันให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ วิ่งขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปรับพาสปอร์ตของเราเป็นอาฟเตอร์ช็อกเกือบจะโยนฉันลงพื้น มันรู้สึกเหมือนต้นไม้ใหญ่แตกใน

โฆษณา

อ่านเนื้อเรื่องหลักที่เกี่ยวข้องในความเห็น


สหรัฐอเมริกาสำรวจทางธรณีวิทยาแผนที่แผ่นดินไหวโซน ( สีเหลืองและแถบสีแดงแสดงถึงความสั่น ) ยาว คาดเสียชีวิตในแผ่นดินไหวเนปาลหิมาลัยแผ่นดินไหวให้กว้างขึ้น riskapril 25 , 2015
ในตอนเย็นลูคัสและฉันเดินลงถนนและเป็นหมู่บ้านเก่าแก่ของชุมชนเผ่าเนวาร์ ในหุบเขากาฐมัณฑุ สถานที่ที่แพะมักจะอยู่ชั้นล่างของบ้าน และผู้หญิงล้างของหม้อและผมของพวกเขาบนระเบียง . ทำทางของเราตามเมืองในยุคกลางเส้นทางแคบ เราผ่านอาคารหลังอาคารที่ถล่มลงมา ผู้อยู่อาศัยตำรวจเนปาลลูกเสือได้ขุดผ่านเศษด้วยมือของพวกเขาพยายามที่จะช่วยเหลือผู้ที่ถูกฝัง คนอื่น ๆมีการตั้งค่าที่พักพิงชั่วคราว ในพื้นที่เปิด ผ้าห่มและหมอนที่ถูกวางตรงกลางของถนน .

เพื่อนบ้านช่วยเพื่อนบ้าน ผู้ที่มีรถจักรยานยนต์ถูกขนย้ายเต็นท์ผ้าใบราคาถูกจากร้านที่ยังคงเปิดอยู่หลายคนหยุดเราและถามว่าเราต้องการอาหารหรือน้ำ หลายชวนเราไปนอนกับพวกเขา .

นี่คือเหตุผลที่ผมรัก เนปาล คนมาช่วยอีก เพราะรู้ว่ารัฐบาลมักจะไม่ได้ เขาเอื้อมมือไปอีกแบบหนึ่ง และพวกเขาพยายาม เปิดร้านค้าของตนเอง เพราะอะไรอีกที่หนึ่งสามารถทำเมื่อโลกคือคว่ำ ?



โฆษณาอ่านต่อหลัก storycontinue อ่านหลัก storycontinue อ่าน
เรื่องราวหลักของเช้าวันอาทิตย์ ผมขับรถผ่านเมืองบนมอเตอร์ไซค์กับเพื่อนเนปาล ลูกชายที่อยู่ระหว่างพวกเรา รัฐบาลได้ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินแห่งชาติ ดังนั้นถนนส่วนใหญ่ว่างเปล่า เพียงไม่กี่ รถจักรยานยนต์ และมีบริการรถโดยสาร เมืองที่เป็นค่ายใหญ่ เต็นท์เปิด

ในทุกพื้นที่เราเข้าเยี่ยมชมวัดปศุปาตินาถ , หนึ่งในศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาฮินดู แรกสร้างขึ้นในธนาคารของแม่น้ำบักมาติ มากกว่า 1 , 000 ปีมาแล้ว มันไม่ได้เสียหายมากนัก แต่ในช่วงหลัง หกออกมาจากบริเวณที่เผาศพบนเส้นทางหลัก คือแถวของศพในแผ่นผ้าใบสีเหลือง . pyres เผาศพพิเศษได้ตั้งขึ้นมา แต่มันก็ไม่เพียงพอ .

ได้รับบาดเจ็บมีสูงโดยเฉพาะโบราณสถานในเมืองกาฐมัณฑุปาทัน และศูนย์ , Bhaktapur , กับ warrens แคบและสูง บางอาคารสร้างติดแก้ม . หลายคนตายในบ้านอิฐโคลนแบบดั้งเดิมที่พวกเขาได้สร้างขึ้นเอง

แม้กระทั่งสัตว์ที่ปรากฏในความบอบช้ำ สุนัขของเราจะไม่ทิ้งฉันไปและพยายามที่จะบังคับทางของเขาเข้าไปในเต็นท์เล็กๆ ของเราของเมืองใหญ่ ฝูงกา - ในเวลามีความสุข ผู้อยู่อาศัยมี Jested ว่าสถานที่นี้ควรตั้งชื่อ crowmandu - ได้รับบนขอบ สติแตกกันๆ

ฉันมาถึงกาฐมาณฑุใน 1983 เป็นแบ็คแพคเกอร์และกลับในขณะที่ทำงานในระดับปริญญาโท ด้านอินเดียศึกษา งานของสามีของฉันพาฉันกลับไปอีกครั้ง ประชากรบูมได้เปลี่ยนหุบเขาฑุสามเมืองในขณะนี้บ้าน 2.5 ล้านคนอาศัยอยู่ เราพบสถานที่ที่มีมลพิษอากาศที่เลวร้าย การจราจรที่ไม่เคยดูเหมือนจะย้ายและขยะเต็มไปหมด แต่ลูกชายของฉันและฉันมีความสุขที่นี่ พิลึกถากถางตนเอง deprecating อารมณ์ขันของ nepalis Charmed ฉันตั้งแต่วันแรก

นี้เป็นเมืองที่มีประวัติชีวิตและอาศัยศาสนาที่ไหนได้ หนึ่งเห็นวิหารฮินดูหรือพุทธเจติยะเกือบทุกถนน ที่ไหนที่จะอยู่ล้อมรอบมากมาย วัดและเจดีย์โบราณที่แสดงเป็นเว็บไซต์ยูเนสโกมรดกและทานที่ภัตตาคารที่ให้บริการอาหารจากทุกที่ในโลก ?

ภายใน 40 วินาที เมื่อวันเสาร์ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปจัตุรัสดูร์บาร์ ใน กาฐมาณฑุ และปาทานที่นักท่องเที่ยวเบียดเสียด - โบราณ plazas graced กับวัด และน้ำพุฝั่งตรงข้ามกับพระราชวังเก่า - ได้รับการลดเศษหินหรืออิฐที่มีเพียงไม่กี่โครงสร้างซ้ายยืน หนึ่งในศาลเจ้าโปรดของฉัน , ที่มีชื่อเสียงสำหรับโดมสีขาวและสี่ยักษ์ มังกร ทองเหลืองพิลึกกับกรงเล็บขึ้นมา ตอนนี้กองแตกสีแดงอิฐ และฝุ่น

ผู้ที่รอดชีวิต ทราบว่า พวกเขาโชคดี โชคดีที่เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในช่วงฤดูหนาวที่เย็นยะเยือก หรือฤดูมรสุม โชคดีที่แผ่นดินไหวเกิดขึ้นในเวลากลางวันมากกว่ากลางคืน เมื่อคนมากขึ้นจะได้รับในบ้านและได้รับบาดเจ็บจะได้รับแย่ลง โชคดีที่เป็นเสาร์ เมื่อเด็กไม่ได้ในโรงเรียน ซึ่งส่วนใหญ่เป็น shoddily สร้าง

วันเสาร์ตอนกลางคืนลูกชายของฉันและฉันอยู่ในเต็นท์เป็นเกี่ยวกับการผจญภัย camping เป็นชุดของครืน aftershocks สั่นสะเทือนพื้นดิน กับแต่ละคน เราฟังเสียงกรีดร้องของความหวาดกลัวสะท้อนอยู่ในความมืด ฉันจุดเทียนและเล็บของลูกชายของฉันถูกตัด ผมไม่สามารถคิดถึงสิ่งอื่นที่จะทำและฉันนอนไม่หลับ

ฉันปวดใจเนปาลและสิ่งที่ได้สูญเสียไปแต่ฉัน buoyed โดยจิตวิญญาณใจกว้างของประชาชน ลูกชายของฉันและฉันรู้ว่าชีวิตนี้จะได้รับที่เลวร้ายยิ่งในวันและสัปดาห์ข้างหน้าเป็นเชื้อเพลิงและน้ำ วิ่งน้อย แต่เราก็รู้ว่าเราอยู่ในนี้ด้วยกัน