When Jian Chen arrived at the grott

When Jian Chen arrived at the grotto, he discovered that his older brother Changyang Hu was already waiting there, and was currently sitting on a tree stump. He had an aimless expression, as he randomly swept his gaze around his surroundings in boredom. As soon as Jian Chen appeared, he immediately stood up in excitement, and jumped up from the tree stump. He happily said, “Fourth brother, you’ve finally arrived.”

Jian Chen smiled. “Big brother, why did you arrive so early?”

“Hehe, it’s habit, just a habit. Fourth brother, let’s start now. I spent the whole day yesterday trying to make heads or tails of the utilization of power you mentioned yesterday morning, but I was still unable to understand it. Can you re-explain it in detail to your big brother, one more time?” Changyang Hu asked in a slightly embarrassed tone.

“Of course I can.” Jian Chen smiled, and replied, “Big brother, I’ll tell you about that tomorrow morning. Today, I’ll personally demonstrate it to you.” Saying this, Jian Chen picked up a skinny stick next to his feet.

“Big brother, watch closely.” Saying this, Jian Chen took the branch and lightly waved it in the direction of a small tree, about the thickness of his wrist. When the branch approached the small tree, the skinny branch directly left his hand and silently pierced through the small tree, as if there were no obstacles at all. It seemed almost as if the small tree was originally only a mirage.

As he watched this strange scene, Changyang Hu started to have major doubts. At that moment, a rustling sound was heard, as the small tree started to split in the middle, the top half crashing down.

Changyang Hu opened his eyes wide and immediately ran towards the tree only to see the strangely smooth incision on it. It was almost as if a sharp sword had chopped the tree down. It was truly unimaginable since this fine cut done by a light slash of a flimsy tree branch had been enough to chop through the small tree.

Immediately, Changyang Hu’s eyes switched over to the small tree branch in Jian Chen’s hand. He ran on over and took it into his hands to look over, but not matter how much he looked at it, it seemed to be an average tree branch. As he brandished it softly, the tree branch merely swayed with his hand.

Seeing this, Changyang Hu’s doubt grew even more. He really did not understand how such a plain looking tree branch could cut down a tree trunk the size of his wrist. He exerting some strength into his fingers, and the tree branch in his hand broke in half.

“Fourth Brother, how in the world did you do this? How can such a weak little tree branch cut down a small tree?” Changyang Hu asked, the doubt on his face could be clearly seen.

Jian Chen laughed, “Big brother, this only requires Saint Force to accomplish it. Don’t say its because of the tree branch; even if it’s a needle or a sewing thread, they both can cut through a tree branch with ease. Of course, my current strength isn’t strong enough to do that.”

“What, a sewing needle and string can cut through a tree? Fourth brother, do you have a fever or something? This can’t be possible.” Changyang Hu cried out in shock. He couldn’t believe what Jian Chen had said at all since he had never heard of such a thing since he was born; to him, this was an impossible feat.

Jian Chen smiled from the start to finish of Changyang Hu’s outburst; he had not expected him to react differently. But Jian Chen didn’t bother to explain; when the day came where Changyang Hu’s strength was strong enough, he would understand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเฉินเจียนมาถึงอุโมงค์ เขาค้นพบว่า Changyang Hu พี่เขาแล้วรอคอยมี และนั่งอยู่บนตอไม้ เขานิพจน์มา ตามเขากวาดสายตาของเขารอบ ๆ สภาพแวดล้อมของเขาในความเบื่อแบบสุ่ม เป็นเฉินเจี้ยนปรากฏ เขาทันทียืนขึ้นในเมือง และกระโดดขึ้นจากตอไม้ เขามีความสุขกล่าว "สี่พี่ชาย คุณได้ถึงที่สุด"เฉินเจียนยิ้ม "พี่ใหญ่ ทำไมไม่เดินแต่เช้า""ฮิฮิ มันเป็นนิสัย นิสัยเพียง พี่ชายสี่ เริ่มต้นตอนนี้ ผมใช้เวลาทั้งวันวันนี้พยายามทำหัวหรือหางของการใช้พลังงานที่คุณกล่าวถึงเช้าวานนี้ แต่ฉันก็ยังไม่สามารถเข้าใจมัน สามารถคุณใหม่อธิบายรายละเอียดให้พี่ชายของคุณใหญ่ อีกครั้งหนึ่ง" Changyang Hu ถามในโทนสีที่อายเล็กน้อย"แน่นอนฉันสามารถทำ" เฉินเจียนยิ้ม และ ตอบ "ใหญ่ ฉันจะบอกคุณเกี่ยวกับว่าพรุ่งนี้เช้า วันนี้ ฉันจะตัวสาธิตมันให้คุณ" บอกว่า นี้ เฉินเจียนหยิบขึ้นไม้ผอมถัดจากเท้าของเขา"พี่ใหญ่ ดูอย่างใกล้ชิด" บอกว่า นี้ เฉินเจียนเอาสาขา และเบา ๆ โบกในทิศทางของต้นไม้ขนาดเล็ก เกี่ยวกับความหนาของข้อมือของเขา เมื่อสาขาเข้าหาต้นไม้ขนาดเล็ก สาขาผอมตรงซ้ายมือของเขา และเงียบแทงผ่านต้นไม้ขนาดเล็ก เป็นถ้ามีอุปสรรคทั้งหมด มันดูเหมือนเกือบเป็นต้นไม้ขนาดเล็กเดิมเพียงภาพลวงตาตามเขาดูฉากนี้แปลก Changyang Hu เริ่มกังขาสำคัญ ในขณะ ในยามเสียงได้ยิน ต้นไม้เล็กเริ่มแบ่งในกลาง ครึ่งบนล้มลงChangyang Hu เปิดตาของเขากว้าง และวิ่งต่อต้นไม้เพียงเพื่อดูแผลเรียบแปลก ๆ มันทันที มันเป็นเกือบเหมือนดาบคมก็เตรียมการต้นไม้ลง มันก็เป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริงเนื่องจากตัดดีนี้ทำ โดยเครื่องหมายทับแสงของน้ำแตกสาขาได้รับเพียงพอที่จะสับผ่านต้นไม้ขนาดเล็กทันที Changyang หูตาสลับผ่านไปสาขาต้นไม้ขนาดเล็กในมือของเฉินเจียน เขาวิ่งบนเหนือ และเอามันไปอยู่ในมือของเขาไปหา แต่ไม่สำคัญว่าเขาดูที่มัน มันดูเหมือนจะ มีต้นไม้เฉลี่ยสาขา เป็นเขา brandished มันเบา ๆ ต้นไม้สาขาเพียงเปี่ยมไป ด้วยมือของเขาเห็นนี้ Changyang Hu สงสัยโตยิ่ง เขาจริง ๆ ไม่เข้าใจวิธีดังกล่าวล้วนมองสาขาสามารถตัดลำต้นของต้นไม้ขนาดของข้อมือของเขา เขาพยายามบางความแข็งแรงลงในนิ้วมือของเขา และสาขาในมือของเขาหักครึ่ง"พี่ชายสี่ ในโลก คุณทำนี้หรือไม่ วิธีดังกล่าวอ่อนแอน้อยสาขาตัดต้นไม้ขนาดเล็กลง" Changyang Hu ถาม สงสัยใบหน้าอาจจะเห็นอย่างชัดเจนเฉินเจี้ยนหัวเราะ "พี่ใหญ่ เพียงต้องเซนต์แรงทำมัน อย่าบอกว่า เป็น เพราะสาขาของแผนภูมิ แม้ว่าจะเป็นเข็มหรือด้ายเย็บ พวกเขาทั้งสองสามารถตัดผ่านสาขาได้ง่าย แน่นอน แรงปัจจุบันของฉันไม่แข็งแกร่งพอที่จะทำ""อะไร เข็มเย็บผ้าและสายอักขระสามารถตัดผ่านต้นไม้ พี่ชายสี่ มีไข้หรืออะไร นี้ไม่สามารถเป็นไป" Changyang Hu ทูลในช็อต เขาไม่เชื่อว่าเฉินเจียนได้พูดทั้งหมด เพราะเขาก็ไม่เคยได้ยินจากตั้งแต่เขาเกิด เขา นี้เป็นความสำเร็จเป็นไปไม่ได้เฉินเจียนยิ้มตั้งแต่ต้นจนจบของ Changyang Hu ระเบิด เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะตอบสนองแตกต่างกัน แต่เฉินเจียนไม่ได้รบกวนอธิบาย เมื่อวันมาแรง Changyang Hu ที่ไหนแข็งแรงพอ เขาจะเข้าใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเฉินเจี้ยนมาถึงที่ถ้ำเขาพบว่าพี่ชายของเขา Changyang Hu ได้แล้วรอมีและขณะกำลังนั่งอยู่บนตอไม้ เขามีการแสดงออกอย่างไร้จุดหมายในขณะที่เขาสุ่มกวาดสายตาไปรอบสภาพแวดล้อมของเขาในความเบื่อหน่าย เร็วที่สุดเท่าที่เจี้ยนเฉินปรากฏตัวขึ้นทันทีที่เขาลุกขึ้นยืนในความตื่นเต้นและกระโดดขึ้นจากตอต้นไม้ เขามีความสุขกล่าวว่า "พี่ชายสี่คุณได้มาถึงในที่สุด."

เจี้ยนเฉินยิ้ม "พี่ใหญ่ไม่ว่าทำไมคุณมาถึงดังนั้นในช่วงต้น?"

"อิอิก็นิสัยเพียงนิสัย พี่ชายสี่ขอเริ่มต้นในขณะนี้ ฉันใช้เวลาทั้งวันเมื่อวานนี้พยายามที่จะทำให้หัวหรือหางของการใช้ประโยชน์จากพลังงานที่คุณกล่าวถึงในตอนเช้าเมื่อวานนี้ แต่ผมก็ยังไม่สามารถที่จะเข้าใจมัน คุณสามารถ re-อธิบายในรายละเอียดกับพี่ชายใหญ่ของคุณอีกครั้งหนึ่ง? "Changyang Hu ถามด้วยน้ำเสียงอายเล็กน้อย.

" แน่นอนผมสามารถ. "เจี้ยนเฉินยิ้มและตอบว่า" พี่ชายใหญ่ผมจะบอกคุณ เกี่ยวกับเช้าวันพรุ่งนี้ว่า วันนี้ผมเองจะแสดงให้คุณ. "คำพูดนี้เจี้ยนเฉินหยิบขึ้นมาติดผอมติดกับเท้าของเขา.

" พี่ใหญ่ดูอย่างใกล้ชิด. "คำพูดนี้เจี้ยนเฉินเอาสาขาและเบาแกว่งไปแกว่งมาในทิศทางที่ ของต้นไม้ขนาดเล็กประมาณความหนาของข้อมือของเขา เมื่อสาขาเข้าหาต้นไม้ขนาดเล็ก, สาขาผอมซ้ายมือของเขาโดยตรงและเจาะเงียบผ่านต้นไม้ขนาดเล็กเช่นถ้ามีอุปสรรคที่ไม่ทั้งหมด มันดูเหมือนเกือบจะเป็นถ้าต้นไม้ขนาดเล็ก แต่เดิมเป็นเพียงภาพลวงตา.

ในขณะที่เขาดูแปลกฉากนี้ Changyang Hu เริ่มที่จะมีข้อสงสัยที่สำคัญ ในขณะที่เสียงพึมพำก็ได้ยินเป็นต้นไม้ขนาดเล็กเริ่มต้นที่จะแยกออกในช่วงกลางครึ่งบนล้มลง.

Changyang หูเปิดตาของเขากว้างและรีบวิ่งไปทางต้นไม้เท่านั้นที่จะเห็นแผลเรียบแปลกที่มัน มันก็เกือบจะเป็นถ้าดาบคมได้สับต้นไม้ลง มันเป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริงตั้งแต่นี้ตัดดีทำโดยเฉือนแสงของต้นไม้บอบบางได้รับเพียงพอที่จะสับผ่านต้นไม้ขนาดเล็ก.

ทันทีตา Changyang อู่เปลี่ยนไปสาขาต้นไม้ขนาดเล็กในมือเจี้ยนเฉิน เขาวิ่งไปบนไปและเอามันไปอยู่ในมือของเขาที่จะมองมากกว่า แต่ไม่ได้สำคัญเท่าไหร่ที่เขามองไปที่มันดูเหมือนจะเป็นต้นไม้เฉลี่ย ในขณะที่เขากวัดแกว่งมันเบา ๆ ต้นไม้แกว่งเพียงด้วยมือของเขา.

เห็นอย่างนี้ไม่ต้องสงสัย Changyang Hu ขยายตัวมากยิ่งขึ้น เขาจริงๆไม่เข้าใจวิธีการดังกล่าวเป็นธรรมดามองต้นไม้สามารถตัดลงลำต้นของต้นไม้ขนาดของข้อมือของเขา เขาพยายามแข็งแรงบางอย่างในนิ้วมือของเขาและกิ่งไม้ในมือของเขายากจนในช่วงครึ่งปี.

"บราเดอร์ที่สี่ว่าในโลกที่คุณไม่ได้ทำเช่นนี้? วิธีดังกล่าวอ่อนแอกิ่งไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ สามารถตัดลงต้นไม้ขนาดเล็ก? "Changyang Hu ถามข้อสงสัยเกี่ยวกับใบหน้าของเขาอาจจะเห็นได้อย่างชัดเจน.

เจี้ยนเฉินหัวเราะ" พี่ใหญ่นี้ต้องใช้เพียงเซนต์บังคับให้ประสบความสำเร็จได้ อย่าพูดว่าเพราะของต้นไม้นั้น แม้ว่าจะเป็นเข็มหรือด้ายเย็บผ้าที่พวกเขาทั้งสองสามารถตัดผ่านต้นไม้ที่มีความสะดวก แน่นอนความแข็งแรงปัจจุบันของฉันไม่แข็งแรงพอที่จะทำอย่างนั้น. "

" อะไรเข็มเย็บผ้าและสตริงสามารถตัดผ่านต้นไม้? พี่ชายสี่คุณมีไข้หรืออะไร? นี้ไม่สามารถเป็นไปได้. "Changyang Hu ร้องออกมาด้วยความตกใจ เขาไม่สามารถเชื่อว่าสิ่งที่เฉินเจี้ยนได้กล่าวว่าที่ทุกคนนับตั้งแต่ที่เขาไม่เคยได้ยินเรื่องดังกล่าวตั้งแต่เขาเกิด; เขานี้เป็นไปไม่ได้ feat.

เจี้ยนเฉินยิ้มตั้งแต่เริ่มต้นจนจบของการระเบิด Changyang หูของ; เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะตอบสนองที่แตกต่างกัน แต่เจี้ยนเฉินไม่ได้รำคาญที่จะอธิบาย; เมื่อวันนั้นมาที่ความแรง Changyang หูก็แข็งแรงพอที่เขาจะเข้าใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเจี้ยนเฉินมาถึงถ้ำ เขาพบว่าพี่ชายของเขา changyang โฮรออยู่แล้ว และก็กำลังนั่งอยู่บนตอไม้ . เขามีสีหน้ายังไง เขาสุ่มกวาดสายตาของเขาไปรอบ ๆสภาพแวดล้อมของเขาในความเบื่อหน่าย ทันทีที่เจี้ยนเฉิน ปรากฏตัวขึ้น เขารีบลุกขึ้นยืนในความตื่นเต้น และกระโดดลงมาจากต้นไม้ ตอไม้ เขาก็บอกว่า " น้องสี่ ในที่สุดคุณก็มาถึง "เจี้ยนเฉินยิ้ม " พี่ใหญ่ ทำไมมาถึงเร็วจัง "" หึหึ มันเป็นนิสัย , นิสัย น้องสี่ เริ่มกันเลย ฉันใช้เวลาทั้งวันเมื่อวานนี้พยายามที่จะทำให้หัวหรือหางของการใช้พลังงานที่คุณบอกเมื่อวานตอนเช้า แต่ผมก็ยังไม่สามารถที่จะเข้าใจมัน คุณจะอธิบายรายละเอียดให้พี่ชายของคุณอีกครั้ง " changyang โฮถามด้วยน้ำเสียงเขินอายเล็กน้อย ." แน่นอนผมสามารถ " เจี้ยนเฉินยิ้มและตอบว่า " พี่ , ผมจะบอกคุณว่า พรุ่งนี้เช้า วันนี้ผมจะแสดงให้คุณเอง " คำพูดนี้ เจี้ยนเฉินหยิบกุ้งแห้งข้างๆเท้าของเขา" พี่ชาย ดูใกล้ๆ " พูดแบบนี้ เจี้ยนเฉินเอาสาขา และค่อย ๆโบกมันในทิศทางของต้นไม้ขนาดเล็ก เกี่ยวกับความหนาของข้อมือ เมื่อกิ่งเข้าหาต้นไม้ขนาดเล็ก กิ่งผอมตรงซ้ายมือของเขาและอย่างเงียบ ๆทะลุต้นไม้ขนาดเล็ก เช่น ถ้าไม่มีอุปสรรคเลย มันเกือบจะเป็นถ้าต้นเล็ก แต่เดิมเป็นเพียงภาพลวงตาเขาดูฉากนี้แปลก changyang หูเริ่มมีข้อสงสัยที่สำคัญ ในขณะนั้น เป็นเสียงกรอบแกรบดังขึ้น เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก เริ่มแยกตรงกลาง ครึ่งบน ร่วงลงchangyang หูเปิดตากว้างและรีบวิ่งไปที่ต้นไม้จะเห็นรอยผ่าเรียบแปลกๆอยู่ มันเกือบจะเป็นถ้าดาบคมได้ตัดต้นไม้ลง มันเป็นไปไม่ได้อย่างแท้จริงเนื่องจากตัดปรับทำโดยเฉือนแสงของต้นไม้ที่บอบบางได้รับเพียงพอที่จะสับผ่านต้นไม้ขนาดเล็กทันที , changyang หูตาเปลี่ยนไปที่ต้นไม้ขนาดเล็กในเจี้ยนเฉิน มือ เขาวิ่งผ่านเข้าไปในมือของเขาไปดูมากกว่า แต่ไม่ว่าเท่าไหร่ที่เขาดูมัน มันดูเหมือนจะเป็นกิ่งไม้โดยเฉลี่ย เขาแทงมันเบาๆ กิ่งไม้ แต่ลังเลกับมือของเขาที่เห็นนี้ เป็น changyang หู สงสัยโตมากขึ้น เขาไม่ได้เข้าใจวิธีการเช่นธรรมดามองหาต้นไม้สามารถตัดลำต้นของต้นไม้ขนาดข้อมือของเขา เขาพยายามใช้แรงบางอย่างในมือของเขา และกิ่งไม้ในมือของเขาหักครึ่ง" น้องสี่ ทำไมคุณทำแบบนี้ ? ทำไมถึงมีต้นไม้น้อย อ่อนแอ กิ่งตัดต้นไม้ขนาดเล็ก " changyang โฮถาม ความสงสัยบนใบหน้าของเขาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนเจี้ยนเฉินหัวเราะ " พี่นี้เพียงต้องการให้นักบุญบังคับที่จะทำมันให้สำเร็จ ไม่พูดเพราะกิ่งไม้ ; แม้ว่ามันจะเป็นเข็มหรือด้ายเย็บ พวกเขาทั้งสองสามารถตัดกิ่งไม้ได้ง่าย แน่นอน ความแรงไม่ได้ปัจจุบันของฉันแข็งแรงพอที่จะทำอย่างนั้น "" อะไรนะ เข็มเย็บผ้าและด้ายที่ตัดต้นไม้ พี่สี่ คุณมีไข้หรืออะไร ? เป็นไปไม่ได้ " changyang โฮร้องตกใจ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่เจี้ยนเฉินพูดเลยตั้งแต่ที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน ตั้งแต่เขาเกิดมาเขา นี้เป็นเพลงที่เป็นไปไม่ได้เจี้ยนเฉินยิ้มตั้งแต่เริ่มต้นเพื่อเสร็จสิ้นการปะทุของ changyang หู เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะแสดงอาการต่างกัน แต่เจี้ยนเฉิน ไม่อยากอธิบาย เมื่อถึงวันที่ ที่ความแข็งแรงของ changyang Hu นั้นมากพอที่เขาจะเข้าใจ