Theoretically, “free trade” sounds

Theoretically, “free trade” sounds like a great idea. Consumers get the benefit of increased competition for their buying dollars, manufacturers get to take advantage of the lowest cost labor pool, and exporters have the opportunity to sell into new markets with no tariffs. Unfortunately, there are fundamental, real-world flaws that exist with “free trade” that have led to the most massive wealth transfer in the history of the world. The United States has not witnessed a trade surplus since 1975.

The most significant flaw with “free trade” agreements is that they are impossible to enforce, making competition impossible. “Free trade” depends on the premise that all countries play by the same rules. However, in the real world, ensuring this occurs is incredibly expensive, time-consuming, and inefficient. The reality is, tariffs are not the only barrier to fair trade. Trade is impacted by much more intangible state-sponsored “trade weapons” such as currency manipulation, technology transfer requirements, joint-venture policies, other methods of taxation, selective customs policies, underhanded government subsidies and countless other tools. Under “free trade” agreements, the U.S. essentially relies on faith-based economic policy with other countries.

Without the presence of tariffs, a “free trade” agreement places our country, with higher overall wage rates, in an inferior position. When two countries with huge differences in labor costs engage in “free trade,” eventually all the production that benefits the country with higher wage rates will be transferred to the country with lower wage rates. The transfer is supposed to be offset with lower prices being enjoyed by the outsourcing country, but in the long run it leads to the destruction of their manufacturing capabilities and a wider spread in income among the citizens. This is exactly what has happened to the United States.

Why the lack of attention to this issue? There has actually been a great deal of attention, despite persistent “free trade” mantras. In the 1980’s there was tremendous concern among Reagan administration officials that the U.S. was losing its competitive position in the world. Reagan enacted numerous protectionist policies in an effort to stem the hemorrhaging trade deficit. Media attention was centered on a doomsday scenario whereby Japanese and Arab interests would come to own and control everything in this country. Now, a frightening amount of formerly American companies are in the hands of foreign interests.

Seventy percent of the American population sees “free trade” as harmful to the economy. Given all this insurmountable evidence to the contrary, why is it that “free” traders continue to sell out the country at the expense of national security and our future generations? The answer is that every person, corporation, and politician tends to do what is in its own short-term best interest, be they motivated by pure profit or reelection.

Countries like Japan, Germany and China take great pride in protecting their industries from foreign purchasers. They have government agencies devoted entirely to doing just that. In the U.S., we seemingly do everything to encourage foreign takeovers. Of course, no politician likes being the bearer of bad news. Most are not willing to risk their political careers by saying we must take drastic action to the short-term detriment of many Americans, even though that is precisely what they are charged with doing.

No rational argument exists to continue policy that leads to “free trade” agreements. FTAs are damaging America’s ability to compete, even as the results of “free trade” continue to provide cheap goods to American consumers. If we do not reverse this path of selling our assets and borrowing from foreign sources to finance our lifestyle of imports, we will eventually receive a call on our debt and will find that prices at Walmart will look like they are priced at Neiman Marcus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามหลักวิชา "ค้าเสรี" เสียงเหมือนความคิดที่ดี ผู้บริโภคได้รับประโยชน์ของการแข่งขันเพิ่มขึ้นสำหรับดอลลาร์ผู้ซื้อ ผู้ผลิตได้รับประโยชน์ประเภทแรงงานต้นทุนต่ำ และผู้ส่งออกมีโอกาสที่จะขายในตลาดใหม่กับภาษีศุลกากรไม่ อับ มีพื้นฐาน จริงข้อบกพร่องที่มีอยู่กับ "การค้าเสรี" ที่มีการโอนย้ายให้เลือกมากมายใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์โลก สหรัฐอเมริกาได้เห็นดุลการค้าตั้งแต่ปี 1975ปัญหาสำคัญที่สุดกับข้อตกลง "การค้าเสรี" คือ ว่า จะไปบังคับใช้ การแข่งขันเป็นไปไม่ได้ "ค้าเสรี" รื่นรมย์ที่ทุกประเทศเล่นตามกฎเดียวกันนั้น อย่างไรก็ตาม ในโลกจริง มั่นใจนี้เกิดขึ้นได้อย่างเหลือเชื่อราคาแพง เวลา และไม่ ความเป็นจริงได้ ภาษีศุลกากรไม่ใช่อุปสรรคเท่ากับแฟร์เทรด จะมีผลต่อการค้า โดยไม่มีตัวตนอื่น ๆ อีกมากมายที่สนับสนุนรัฐ "ค้าอาวุธ" จัดการสกุลเงิน ความต้องการถ่ายโอนเทคโนโลยี นโยบายกิจการ วิธีอื่น ๆ เงินอุดหนุนรัฐบาล underhanded สรรพากร ศุลกากรมาตรการนโยบาย และเครื่องมืออื่น ๆ มากมาย ภายใต้ข้อตกลง "การค้าเสรี" สหรัฐอเมริกาเป็นหลักอาศัยบนพื้นฐานความเชื่อนโยบายทางเศรษฐกิจกับประเทศอื่น ๆโดยสถานะของภาษีศุลกากร ข้อตกลง "การค้าเสรี" ประเทศของเรา ด้วยราคาพิเศษค่าจ้างโดยรวมสูงขึ้น ในตำแหน่งมีน้อย เมื่อทั้งสองประเทศ มีความแตกต่างใหญ่ในแรงดึงดูดใน "ค้าเสรี" ในที่สุดการผลิตทั้งหมดที่เป็นประโยชน์ประเทศ ด้วยอัตราค่าจ้างที่สูงขึ้นจะถูกโอนย้ายประเทศด้วยอัตราค่าจ้างต่ำกว่า การโอนควรจะตรงข้ามกับล่างราคาถูกชอบ โดยประเทศผู้รับเหมาช่วง แต่ในระยะยาวจะนำไปสู่การทำลายความสามารถในการผลิตและกระจายกว้างในรายได้ในหมู่ประชาชน นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับสหรัฐอเมริกาทำไมขาดความสนใจกับประเด็นนี้ มีจริงได้มากของความสนใจ แม้ mantras แบบ "ค้าเสรี" ในปี 1980 มีความกังวลอย่างมากระหว่างเรแกนเจ้าหน้าที่บริหารของสหรัฐได้สูญเสียตำแหน่งการแข่งขันในโลก เรแกนบัญญัตินโยบายนโยบายจำนวนมากในความพยายามที่จะเกิดการขาดดุลการค้า hemorrhaging ความสนใจจากสื่อเป็นศูนย์กลางในสถานการณ์วันโลกาวินาศโดยอาหรับและญี่ปุ่นสนใจจะมาเป็นเจ้าของ และควบคุมทุกอย่างในประเทศนี้ ตอนนี้ จำนวนน่ากลัวของบริษัทอเมริกันเดิมอยู่ในมือของต่างประเทศสนใจเจ็ดเปอร์เซ็นต์ของประชากรอเมริกันเห็น "ค้าเสรี" เป็นอันตรายต่อเศรษฐกิจ กำหนดหลักฐานที่ insurmountable ทั้งหมดนี้ขัด ทำไมเป็นที่ค้า "ฟรี" ยังขายออกประเทศค่าใช้จ่ายของชาติและอนุชนรุ่นหลังของเรา คำตอบคือว่า ทุกคน บริษัท และนักการเมืองมีแนวโน้มเป็นในดอกเบี้ยสุดระยะสั้นของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นแรงจูงใจ โดยกำไรบริสุทธิ์หรือ reelectionประเทศเช่นญี่ปุ่น เยอรมัน และจีนจะภูมิใจมากในการปกป้องอุตสาหกรรมของตนจากผู้ซื้อต่างประเทศ พวกเขาอุทิศทั้งหมดให้ทำเพียงที่หน่วยงานราชการได้ ในสหรัฐอเมริกา เราดูเหมือนว่าจะทำทุกอย่างเพื่อส่งเสริมให้ต่างประเทศ takeovers แน่นอน นักการเมืองไม่ชอบถูกคนของข่าวร้าย ส่วนใหญ่ยินดีที่จะเสี่ยงต่ออาชีพทางการเมืองของตน โดยบอกว่า เราต้องมีการกระทำที่รุนแรงร้ายระยะสั้นของคนอเมริกันจำนวนมาก แม้ที่เป็นสิ่งที่พวกเขาคิดกับทำไม่มีอาร์กิวเมนต์ไม่เชือดต่อนโยบายที่นำไปสู่ข้อตกลง "การค้าเสรี" เอฟทีเอจะทำลายความสามารถในของอเมริกาการแข่งขัน แม้เป็นผลลัพธ์ของการ "ค้าเสรี" ทำให้สินค้าราคาถูกผู้บริโภคอเมริกัน หากเราไม่ย้อนกลับเส้นทางนี้ของขายสินทรัพย์ของเรา และการกู้ยืมเงินจากแหล่งต่างประเทศเพื่อให้เงินของเราชีวิตของนำเข้า เราจะได้เรียกร้องในหนี้ และจะพบว่า ราคาที่วอล-มาร์ตจะดูเหมือนจะเป็นราคาที่มาร์คัส Neiman