Now, be good on your first day of s

Now, be good on your first day of school, Mikaela!” Krul waved as one of the maids held the door open for her. Mikaela smiled and bent down as the pink haired woman gave him a kiss on the forehead.
“Hopefully, you’ll see your precious Yuu-chan” She winked, giggling as Mika’s cheeks flushed. Krul knew how he felt about his childhood friend who he hadn’t seen in so long. Even though he would be starting school the next day, Mika still felt butterflies in his stomach.
“I’ll have Ferid drive you there tomorrow, I don’t want you going out by yourself” She said, and he felt the feeling in his stomach turn into something cold. He almost felt sick.
“Oh, I‘m almost late! Bye, now!”
“Bye” Mika waved as he watched his guardian leave through the huge front doors, the sound of her stiletto heels on the marble floor could be heard from inside. Once she’d left and the maids have stopped pestering him about what he was going to eat for dinner, he made his way to his room and fell face first onto his bed. ‘Why did it have to be Ferid of all people!? Can’t he not ruin my day just this once!? I finally have the chance to see Yuu-chan again… but now…”
“Mika-Chan…”
Mika tensed. He knew who that voice belonged to. He quickly threw himself under the blankets and curled into a ball, he could hear the sound of footsteps drawing close to his room. Maybe he’d go away if Mika pretended to be asleep?
“Are you in here, my little Mika?” Mika cringed, he could almost hear the smile in Ferid’s voice. “Could you be sleeping?” The man asked as he leaned over the boy. Mika’s breath quickened, he tried his best to keep his eyes closed.
“I’ll play along with you today, but don’t expect me to be so kind next time” Ferid whispered. He was close enough that Mika could feel Ferid’s hot breath on his ear, yet he refused to open his eyes.
“Sleep well and see you tomorrow, Mika-chan!” Ferid waved as he left the room. The sound of footsteps followed and soon the sound of the front door opening and closing could be heard.
Once Mika deemed it safe, he crawled out of his nest of blankets and slammed his bedroom door closed, something Ferid had forgotten to do when he left.
He leaned his back against the door and slowly sunk down onto the floor. He wrapped his arms around himself as if he could stop the tremors that wracked his body. Mika felt a single tear trail down his pale cheek and bit his lip.
‘I hate this… But it’s alright… I’ll see Yuu-chan again… Yuu-chan will save me… for sure’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้จะดีในวันแรกของโรงเรียน Mikaela! "Krul โบกมือเป็นหนึ่งในสาวที่จัดขึ้นเปิดประตูสำหรับเธอ Mikaela ยิ้มและก้มลงเป็นผู้หญิงที่มีผมสีชมพูให้เขาจูบที่หน้าผาก.
"หวังว่าคุณจะเห็นค่าของคุณ Yuu จัง" เธอขยิบตาหัวเราะโง่ ๆ ที่แก้มของมิกะแดง Krul รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับเพื่อนวัยเด็กของเขาที่เขาไม่เคยเห็นในเวลานานมาก ถึงแม้ว่าเขาจะเริ่มเรียนในวันรุ่งขึ้นยังคงรู้สึกว่ามิกะผีเสื้อในท้องของเขา.
"ฉันจะมี Ferid ไดรฟ์คุณมีในวันพรุ่งนี้ผมไม่ต้องการให้คุณออกไปได้ด้วยตัวเอง" เธอกล่าวและเขารู้สึกว่าในความรู้สึก เปิดท้องของเขาเป็นสิ่งที่เย็น เขาเกือบจะรู้สึกป่วย.
"โอ้ฉันเกือบปลาย! ลาก่อนตอนนี้! "
" ลาก่อน "มิกะโบกมือขณะที่เขาเฝ้ามองผู้ปกครองของเขาออกผ่านประตูด้านหน้าขนาดใหญ่เสียงรองเท้าส้นกริชของเธอบนพื้นหินอ่อนที่อาจจะได้ยินจากภายใน ทันทีที่เธอต้องการไปทางซ้ายและแม่บ้านได้หยุดรังควานเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เขากำลังจะไปกินอาหารเย็นที่เขาเดินไปที่ห้องของเขาและซบหน้าแรกบนเตียงของเขา 'มันไม่จำเป็นต้องเป็น Ferid ของทุกคนทำไม !? ไม่สามารถที่เขาไม่ได้ทำลายวันของฉันเพียงแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว !? ในที่สุดผมก็มีโอกาสที่จะเห็น Yuu จังอีกครั้ง ... แต่ตอนนี้ ... "
" มิกะจันทร์ ... "
มิกะเกร็ง เขารู้ว่าใครเสียงที่เป็น เขารีบโยนตัวเองภายใต้ผ้าห่มและขดเป็นลูกเขาอาจจะได้ยินเสียงฝีเท้าของการวาดภาพใกล้กับห้องพักของเขา บางทีเขาอาจจะหายไปถ้ามิกะแกล้งทำเป็นหลับ?
"คุณอยู่ในที่นี่ Mika เล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน" มิกะ cringed เขาเกือบจะได้รอยยิ้มได้ยินเสียง Ferid ของ "คุณอาจจะนอนหลับ?" คนถามในขณะที่เขาโน้มตัวไปข้างเด็ก ลมหายใจของมิกะเร่งเขาพยายามที่ดีที่สุดของเขาที่จะทำให้ดวงตาของเขาปิด.
"ฉันจะเล่นพร้อมกับคุณในวันนี้ แต่ไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะเป็นชนิดเพื่อให้ในครั้งต่อไป" Ferid กระซิบ เขาอยู่ใกล้พอที่มิอาจรู้สึกถึงลมหายใจร้อน Ferid ในหูของเขา แต่เขาปฏิเสธที่จะเปิดตาของเขา.
"นอนหลับได้ดีและเห็นคุณในวันพรุ่งนี้มิกะจัง!" Ferid โบกมือขณะที่เขาเดินออกจากห้อง เสียงฝีเท้าตามและในไม่ช้าเสียงของการเปิดประตูหน้าและปิดอาจจะได้ยิน.
เมื่อ Mika ถือว่าปลอดภัยเขาคลานออกมาจากรังของเขาผ้าห่มและปิดประตูห้องนอนของเขาปิดบางสิ่งบางอย่าง Ferid ได้ลืมที่จะทำเมื่อเขาออกจาก .
เขาพิงหลังของเขากับประตูและค่อยๆจมลงบนพื้น เขาห่อแขนของเขารอบตัวเองราวกับว่าเขาสามารถที่จะหยุดแรงสั่นสะเทือนที่ทรมานร่างกายของเขา มิกะรู้สึกว่าเส้นทางการฉีกขาดเดียวลงแก้มซีดของเขาและกัดริมฝีปากของเขา.
'ฉันเกลียดนี้ ... แต่ก็ไม่เป็นไร ... ฉันจะเห็น Yuu จังอีกครั้ง ... Yuu จังจะช่วยฉัน ... แน่นอน'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ จะดี ในวันแรกของโรงเรียน มิเคล่า " ก็ ครุลเป็นหนึ่งในแม่บ้านเปิดประตูเปิดให้เธอ มิเคล่า ยิ้มและก้มลงเป็นหญิงผมสีชมพูให้เขาจูบที่หน้าผาก" หวังว่าคุณจะเห็นชาน " ค่ายูของคุณเธอขยิบตา หัวเราะเป็นมิกะแก้มหน้าแดง ครุลรู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร เพื่อนในวัยเด็กของเขาที่เขาไม่ได้เห็นมานาน ถึงแม้ว่าเขาจะเริ่มเรียนในวันถัดไป มิกะก็รู้สึกว่าผีเสื้อในท้องของเขา" ผมจะ ferid ขับรถนะ ฉันไม่อยากให้คุณไปเอง " เธอพูด และเขารู้สึกว่าในท้องของเขากลายเป็นบางสิ่งที่เย็น เขาเกือบจะรู้สึกป่วย" โอ้ ฉันกำลังจะสายแล้ว ! ลาก่อน "" ลาก่อน " มิกะโบกมือขณะที่เขาเฝ้าดูผู้ปกครองของเขาออกไปทางด้านหน้าประตูใหญ่ เสียงรองเท้าส้นกริชของเธอบนพื้นหินอ่อน สามารถได้ยินเสียงจากข้างใน เมื่อเธอจะทิ้ง และแม่บ้านได้หยุดรบกวนเขาในเรื่องที่เขากำลังจะกิน เขาทำทางของเขาไปที่ห้องของเขาและล้มลงหน้าแรกลงบนเตียงของเขา " ทำไมต้องเป็น ferid ของทุกคน ! ? ก็เขาไม่ทำลายวันของฉันแค่ครั้งเดียว ? ในที่สุดฉันก็มีโอกาสดูยูจังอีก . . . . . . . แต่ตอนนี้ . . . . . . . "" มิกะจัง . . . . . . . "มิกะ tensed . เขารู้ว่าเสียงนั้นเป็นของใคร เขารีบทิ้งตัวลงนอนใต้ผ้าห่ม และม้วนเป็นลูก เขาได้ยินเสียงฝีเท้าวาดใกล้ ห้องของเขา บางทีเขาอาจจะหายไปถ้ามิกะ แกล้งทำเป็นหลับอยู่เหรอ" เธอนี่ มิกะน้อยของฉัน " มิกะ cringed เขาเกือบจะได้ยินเสียง ferid ยิ้ม . " นายหลับเหรอ ? " เขาถามขณะที่เขาโน้มตัวเด็ก ลมหายใจของมิกะ ถี่ขึ้น เขาพยายามของเขาที่ดีที่สุดที่จะเก็บตาของเขาปิด" ฉันจะเล่นกับคุณในวันนี้ แต่อย่าหวังว่าผมจะเป็นประเภทต่อไป " ferid กระซิบ . เขาใกล้ชิด ที่รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนของมิกะ ferid ในหูของเขา แต่เขาปฏิเสธที่จะเปิดดวงตาของเขา" ฝันดีนะ เจอกันพรุ่งนี้ มิกะจัง " ferid โบกมือให้เขาออกจากห้องไป เสียงฝีเท้าตาม และไม่นานเสียงประตูเปิดและปิดอาจจะได้ยินเมื่อมิกะเห็นว่าปลอดภัย เขาคลานออกมาจากรังของผ้าห่มและกระแทกประตูห้องนอนของเขาปิด อะไร ferid ลืมทำ เมื่อเขาจากไปเขาเอนหลังพิงกับประตูแล้วค่อยๆทรุดลงบนพื้น เขาห่อแขนของเขารอบ ๆตัวเอง ถ้าเขาสามารถหยุดการสั่นที่แตกสลาย ร่างกายของเขา มิกะรู้สึกตามเลยลงแก้มสีซีดของเขาและกัดริมฝีปากของเขา" ฉันเกลียด . . . . . . แต่ไม่เป็นไรหรอก . . . . . . . ผมจะเห็นยูจังอีก . . . . . . . ยูจังจะช่วยฉัน . . . . . . . แน่ "