William Shakespeare ]was an English

William Shakespeare ]was an English poet, playwright and actor, widely regarded as the greatest writer in the English language and the world's pre-eminent dramatist.[2] He is often called England's national poet, and the "Bard of Avon".[3][nb 2] His extant works, including collaborations, consist of approximately 38 plays,[nb 3] 154 sonnets, two long narrative poems, and a few other verses, some of uncertain authorship. His plays have been translated into every major living language and are performed more often than those of any other playwright.[4]
Shakespeare was born and brought up in Stratford-upon-Avon, Warwickshire. At the age of 18, he married Anne Hathaway, with whom he had three children: Susanna, and twins Hamnet and Judith. Sometime between 1585 and 1592, he began a successful career in London as an actor, writer, and part-owner of a playing company called the Lord Chamberlain's Men, later known as the King's Men. He appears to have retired to Stratford around 1613, at age 49, where he died three years later. Few records of Shakespeare's private life survive, which has stimulated considerable speculation about such matters as his physical appearance, sexuality, and religious beliefs, and whether the works attributed to him were written by others.[5]
Shakespeare produced most of his known work between 1589 and 1613.[6][nb 4] His early plays were primarily comedies and histories, and these are regarded as some of the best work ever produced in these genres. He then wrote mainly tragedies until about 1608, including Hamlet, Othello, King Lear, and Macbeth, considered some of the finest works in the English language.[2] In his last phase, he wrote tragicomedies, also known as romances, and collaborated with other playwrights.
Many of his plays were published in editions of varying quality and accuracy during his lifetime. In 1623, however, John Heminges and Henry Condell, two friends and fellow actors of Shakespeare, published a more definitive text known as the First Folio, a posthumous collected edition of his dramatic works that included all but two of the plays now recognised as Shakespeare's.[7] It was prefaced with a poem by Ben Jonson, in which Shakespeare is hailed, presciently, as "not of an age, but for all time".[7] In the 20th and 21st centuries, his works have been repeatedly adapted and rediscovered by new movements in scholarship and performance. His plays remain highly popular, and are constantly studied, performed, and reinterpreted in diverse cultural and political contexts throughout the world.
In 2016, celebrations will commence in the United Kingdom and across the world to honour The Bard's 400th anniversary
William Shakespeare was the son of John Shakespeare, an alderman and a successful glover originally from Snitterfield, and Mary Arden, the daughter of an affluent landowning farmer.[9] He was born in Stratford-upon-Avon
Shakespeare was probably educated at the King's New School in Stratford

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชกสเปียร์ William] มีกวีอังกฤษ คุณ และนัก แสดง อย่างกว้างขวางถือเป็นนักเขียนมากที่สุดในภาษาอังกฤษและของโลกก่อนอีก dramatist [2] นอกจากนี้เขามักถูกเรียกว่ากวีแห่งชาติของอังกฤษ และ "Bard ของเอวอน" [3] [nb 2] เขายังทำงาน รวมทั้งความร่วมมือ ประกอบด้วยประมาณเล่น 38, [nb 3] 154 โคลง บทกวีบรรยายยาวสอง และกี่อื่น ๆ ข้อ ของเสียที่ไม่แน่นอน บทละครของเขาได้รับการแปลเป็นภาษาทุกชีวิตสำคัญ และทำบ่อยกว่าของคุณใด ๆ [4]เชกสเปียร์เกิด และนำค่าในเอททิง วอริคเชอร์ อายุ 18 เขาแต่งงานกับแอนน์แฮททาเวย์ ซึ่งเขามีลูกสาม: Susanna และแฝด Hamnet และ Judith บางครั้งระหว่าง 1585 1592 เขาเริ่มอาชีพประสบความสำเร็จในกรุงลอนดอนเป็นนักแสดง นักเขียน และส่วนเจ้าของบริษัทเล่นเรียกของแชมเบอร์เลนเจ้าชาย ภายหลังเรียกว่าคนของพระราชา เขาดูเหมือนจะได้ถอนการสแตรทฟอร์ดประมาณ 1613 ที่อายุ 49 ที่เขาเสียชีวิตสามปีต่อมา เรกคอร์ดไม่กี่ชีวิตส่วนตัวของเชกสเปียร์อยู่รอด ซึ่งได้ถูกกระตุ้นมากเก็งกำไรเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวเป็นลักษณะทางกายภาพของเขา เพศ และความเชื่อทางศาสนา และว่าผลงานที่เกิดจากการที่เขาเขียนขึ้น โดยผู้อื่น [5]เชกสเปียร์ผลิตส่วนใหญ่งานของเขารู้จักระหว่างโรงแรม 1589 ซิตี้และ 1613 [6] [nb 4] บทละครของเขาก่อนถูกหลัก comedies และประวัติศาสตร์ และเหล่านี้ถือเป็นงานดีที่สุดที่เคยผลิตในประเภทเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง เขาแล้วเขียน tragedies ส่วนใหญ่จนถึงประมาณ 1608 รวมแฮมเล็ท โอเทลโล King Lear และแม็คเบ็ธ เป็นบางส่วนของผลงานที่ดีที่สุดในภาษาอังกฤษ [2] ในระยะสุดท้ายของเขา เขาเขียน tragicomedies ยังเรียกว่า romances และร่วมมือกับ playwrights อื่น ๆของเล่นของเขาถูกเผยแพร่ในรุ่นของคุณภาพและความแม่นยำแตกต่างกันระหว่างชีวิต สถาปนา ไร Heminges จอห์นและเฮนรี่ Condell เพื่อนสองและเพื่อนนักแสดงของเชกสเปียร์ เผยแพร่ข้อความทั่วไปมากขึ้นเป็นใบแจ้งรายการของแรก เป็นรุ่น posthumous รวบรวมของเขาอย่างการทำงานที่รวมไว้ทั้งหมดแต่สองบทละครตอนนี้ ยังเป็นของเชกสเปียร์ [7] มันถูกลฟอร์กลอน โดยเบนจอนสัน ที่เชกสเปียร์เป็นคำยกย่อง presciently เป็น "ไม่อายุ แต่ทุกครั้ง" [7] ในศตวรรษ 20 และ 21 ผลงานได้ซ้ำดัดแปลง และ rediscovered โดยความเคลื่อนไหวใหม่ในทุนการศึกษาและประสิทธิภาพการ บทละครของเขายังคงนิยม ตลอดเวลาเรียน ดำเนินการ และ reinterpreted ในบริบททางการเมือง และวัฒนธรรมที่หลากหลายทั่วโลกพ.ศ. 2559 ฉลองจะเริ่มได้ ในสหราชอาณาจักร และ ทั่วโลกเพื่อเกียรติของ Bard อนุสรณ์ครบรอบปีเชกสเปียร์ William เป็นบุตรของจอห์นเชกสเปียร์ อัลอินและโกลเวอร์สำเร็จเดิมจาก Snitterfield และ Mary Arden ลูกสาวชาวนา landowning แต่ละตัว [9] เขาเกิดในเอททิง เชกสเปียร์ได้คงศึกษาโรงเรียนใหม่ของพระราชาในสเตรทฟอร์ต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิลเลียมเชคสเปีย] เป็นกวีชาวอังกฤษนักเขียนบทละครและนักแสดงได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางว่าเป็นนักเขียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในภาษาอังกฤษและทั่วโลกของละครก่อนมีชื่อเสียง. [2] เขามักจะเรียกว่ากวีแห่งชาติของอังกฤษและ "กวีของเอวอน". [ 3] [nb 2] ผลงานที่ยังหลงเหลืออยู่ของเขารวมทั้งความร่วมมือประกอบด้วยประมาณ 38 ละคร [nb 3] 154 บทกวีสองบทกวีเรื่องเล่ายาวและบทเพลงอื่น ๆ น้อยบางส่วนของผลงานที่ไม่แน่นอน บทละครที่เขาได้รับการแปลเป็นภาษาใช้สอยที่สำคัญทุกคนและจะดำเนินการบ่อยขึ้นกว่าของนักเขียนบทละครอื่น ๆ . [4]
เช็คสเปียร์เกิดและเติบโตขึ้นมาใน Stratford-upon-Avon ริลล์ ตอนอายุ 18 ปีเขาได้แต่งงานกับ Anne Hathaway กับคนที่เขามีลูกสามคน: ซูซานนาและฝาแฝด Hamnet และจูดิ ธ ช่วงระหว่าง 1585 และ 1592 เขาเริ่มอาชีพที่ประสบความสำเร็จในลอนดอนในฐานะนักแสดงนักเขียนและส่วนหนึ่งของเจ้าของ บริษัท การเล่นที่เรียกว่าแชมเบอร์เลนพระเจ้าคนรู้จักกันมาเป็นทหารของพระราชา ดูเหมือนว่าเขาจะได้ออกไปฟอร์ดทั่ว 1613, อายุ 49 ที่เขาเสียชีวิตสามปีต่อมา บันทึกไม่กี่ชีวิตส่วนตัวของเช็คสเปียร์อยู่รอดซึ่งมีการกระตุ้นการเก็งกำไรมากเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวเป็นลักษณะทางกายภาพของเพศและความเชื่อทางศาสนาและไม่ว่าจะทำงานกับเขาถูกเขียนขึ้นโดยคนอื่น ๆ . [5]
เช็คสเปียร์ที่ผลิตมากที่สุดของงานที่เป็นที่รู้จักของเขาระหว่าง 1589 และ 1613 [6] [nb 4] ละครแรกของเขาเป็นหลักคอเมดี้และประวัติศาสตร์และสิ่งเหล่านี้ได้รับการยกย่องเป็นบางส่วนของงานที่ดีที่สุดเท่าที่เคยผลิตในประเภทเหล่านี้ จากนั้นเขาก็เขียนโศกนาฏกรรมส่วนใหญ่จนถึง 1608 รวมทั้งหมู่บ้าน Othello, King Lear และก็อตแลนด์ถือว่าเป็นบางส่วนของงานที่ดีที่สุดในภาษาอังกฤษ. [2] ในขั้นตอนสุดท้ายของเขาที่เขาเขียน tragicomedies ยังเป็นที่รู้จักรักและร่วมมือ กับนักเขียนบทละครอื่น ๆ .
หลายบทละครของเขาถูกตีพิมพ์ในฉบับที่แตกต่างกันที่มีคุณภาพและความถูกต้องในช่วงชีวิตของเขา ใน 1623 แต่จอห์น Heminges และเฮนรี่ Condell สองเพื่อนและเพื่อนนักแสดงของเช็คสเปียร์ตีพิมพ์ข้อความที่ชัดเจนมากขึ้นที่รู้จักกันในยกแรกฉบับที่เก็บรวบรวมมรณกรรมของการทำงานที่น่าทึ่งของเขาที่รวมทั้งสองของละครได้รับการยอมรับในขณะนี้เป็นเช็คสเปียร์ . [7] มันถูกนำเข้ากับบทกวีของเบ็นซึ่งในเช็คสเปียร์ถูกยกย่อง, presciently ขณะที่ "ไม่ได้อายุ แต่ตลอดเวลา". [7] ในศตวรรษที่ 20 และ 21 ผลงานของเขาได้รับซ้ำแล้วซ้ำอีก ดัดแปลงและค้นพบโดยการเคลื่อนไหวใหม่ในการมอบทุนการศึกษาและประสิทธิภาพการทำงาน การเล่นของเขายังคงได้รับความนิยมสูงและมีการศึกษาอย่างต่อเนื่องดำเนินการและตีความใหม่ในบริบททางการเมืองและวัฒนธรรมที่มีความหลากหลายทั่วโลก.
ในปี 2016 การเฉลิมฉลองจะเริ่มในสหราชอาณาจักรและทั่วโลกที่จะให้เกียรติครบรอบปีที่ 400
ของกวีวิลเลียมเช็คสเปียร์เป็นลูกชายของจอห์นเช็คสเปียร์เทศมนตรีและถุงมือที่ประสบความสำเร็จในขั้นต้นจาก Snitterfield และแมรี่อาร์เดนลูกสาวของเกษตรกร landowning ร่ำรวย. [9] เขาเกิดใน Stratford-upon-Avon
เช็คสเปียร์ได้รับการศึกษาอาจจะอยู่ที่พระมหากษัตริย์ของโรงเรียนใหม่ใน Stratford