The problem with this line of reaso

The problem with this line of reasoning, however, is it has no basis in economic theory. It is a matter of political expediency to afford an industrial sector policy attention in proportion to the share of income (or jobs, or foreign exchange) it generates, not a matter of economic logic. This is always true in any equilibrium-based (static) argument. Indeed, it is only when considering the failure of an industry that political and economic significance align in this static manner (due to the proportionate and ramifying distortions on other industries). But the creative industries interaction with the aggregate economy is presumed to be positive, not negative. Yet, if so, then the basic economic-political significance may no longer hold.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีปัญหากับสายของเหตุผลนี้ แต่เป็นก็มีพื้นฐานในทฤษฎีเศรษฐกิจไม่มี มันเป็นเรื่องของความได้เปรียบทางการเมืองที่จะจ่ายให้ความสนใจนโยบายของภาคอุตสาหกรรมในสัดส่วนของส่วนแบ่งของรายได้ (หรืองานหรือแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ) มันสร้างไม่ได้เรื่องของตรรกะทางเศรษฐกิจ นี้เป็นจริงเสมอในสมดุลตาม (คงที่) อาร์กิวเมนต์ อันที่จริงมันเป็นเพียงเมื่อพิจารณาถึงความล้มเหลวของอุตสาหกรรมที่มีความสำคัญทางการเมืองและเศรษฐกิจจัดในลักษณะที่คงที่นี้ (เนื่องจากการบิดเบือนสัดส่วนและ ramifying ในอุตสาหกรรมอื่น ๆ ) แต่การทำงานร่วมกันในอุตสาหกรรมความคิดสร้างสรรค์กับเศรษฐกิจโดยรวมที่มีการสันนิษฐานว่าเป็นบวกไม่ลบ แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วความสำคัญทางเศรษฐกิจการเมืองขั้นพื้นฐานอาจไม่ถือ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาของสายนี้ใช้เหตุผล อย่างไรก็ตาม จะมีพื้นฐานไม่ทฤษฎีเศรษฐกิจ มันเป็นเรื่องของเมือง expediency ซื้อได้สนใจนโยบายภาคอุตสาหกรรมมีสัดส่วนแบ่งของรายได้ (งาน หรือแลกเปลี่ยนเงินตรา) สร้าง เรื่องของตรรกะทางเศรษฐกิจไม่ นี้อยู่เสมอในการสมดุล (คง) อาร์กิวเมนต์ แน่นอน เมื่อพิจารณาความล้มเหลวของอุตสาหกรรมที่ความสำคัญทางการเมือง และเศรษฐกิจที่จัดในลักษณะนี้คง (เนื่องจากการบิดเบือนการปฏิภาค และ ramifying ดังที่ในอุตสาหกรรมอื่น ๆ) ได้ แต่การโต้ตอบที่สร้างสรรค์กับเศรษฐกิจรวมคือ presumed เป็นบวก ลบไม่ ยัง ถ้ามี แล้วความสำคัญทางเศรษฐกิจการเมืองพื้นฐานอาจไม่เก็บไว้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาที่พร้อมด้วยสายของเหตุผลอันนี้แต่ถึงอย่างไรก็ตามจะไม่มีพื้นฐานในเรื่องทฤษฎีทางเศรษฐกิจ มันเป็นเรื่องของทางการเมืองเป็นหนทางในการให้ความสนใจในเชิงนโยบาย ภาค อุตสาหกรรมในสัดส่วนในการแบ่งปันของรายได้(หรืองานหนึ่งงานหรือแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ)ก็จะมีการสร้างไม่ได้เป็นเรื่องของเชิงเศรษฐกิจ โรงแรมแห่งนี้คือความจริงเสมอในจุดสมดุล(สแตติก)อาร์กิวเมนต์ใดๆ จริงๆแล้วมีเพียงเมื่อพิจารณาถึงความล้มเหลวของอุตสาหกรรมที่ปรับความสำคัญทางการเมืองและเศรษฐกิจในลักษณะแบบสแตติกนี้(เนื่องจากมีความบิดเบือน ramifying และสัดส่วนในกลุ่มอุตสาหกรรมอื่นๆ) แต่ความคิดสร้างสรรค์การโต้ตอบกลุ่มอุตสาหกรรมที่มีต่อเศรษฐกิจโดยรวมที่จะสันนิษฐานว่าเป็นบวกลบไม่ได้ แต่หากเป็นเช่นนั้นแล้วจึงมีความสำคัญทางเศรษฐกิจ - การเมืองแบบเรียบง่ายที่อาจค้างไว้.
ไม่ได้อีกต่อไป