- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
I decided to use Luxeria rather tha
I decided to use Luxeria rather than Rukseria. Enjoy.
The Second Hero’s First Fight
My name is Amagi Kaito, a second year student at Takamagahara High School.
I’m a self-proclaimed normal male student but, by some mistake, I came to a different world and became a hero.
……To be honest, I’m frightened by all this. Right after taking the position of hero, it’s a bit odd to be saying this, but, I wondered just why did I become something like a hero?
………No, I have a huge power that is even greater than that of the people of this world.
Then, what’s the point if I don’t make that power useful?
I know that we, who finished getting our mana measurements done, have enough mana that even if these people called Imperial Court Magicians were to bunch together, they wouldn’t stand a chance, and they seem to be proud of that.
I’ve also heard that we’ll need to learn how to use magic to become stronger than anyone else.
That’s why I’ll fight. Because, I have the power.
「Hero-dono?」
Just as I was accidentally getting absorbed into my thoughts, I was stopped by a voice from behind me.
「Uhm……Rishe…san, right.」
「Please just call me Rishe. ……Are you moon gazing? Today certainly is a day with a good blue moon.」
Rishe-san is a female knight used by the country that summoned us called Rukseria. Being illuminated by the moon, her hair had a pallid shine to it.
…………A blue moon.
Just as Rishe-san had said, in front of my eyes, a blue moon that lit up the dark night was shining with a glitter.
It was something that wasn’t in our world, a clear difference. It made me realize that this was a different world, whether I liked it or not.
「……So you can’t sleep, is it?」
「Eh………How…did you」
From her words, I, who was caught up in a whirlpool of thoughts, was surprised.
That certainly was the case.
Akane and Sakuya, even Akira and Yashiro-kun are all probably asleep right now, but I couldn’t sleep for some reason, so I was taking a stroll in the castle’s courtyard.
Could it be because after the mana measurement, I became able feel the swirling magic within my body and that’s why I’m not feeling so well, or could it be―――
「You’re making eyes like that of a child who is restraining themselves on the day before their birthday.」
「Eh…?」
The knight who illuminated by the moonlit night showed me a smile.
「It would seem, that I was correct.」
I felt embarrassed by her smile.
「Looks like it. ……Being told “because you have power, you need to fight” had me infuriated, but, in the end…………I’m just really excited about this. ……I mean, I’m a hero, you know. They’re so cool. Something like this, I’ve always wanted to be one!」
That’s right, I was excited. Sure, I was a bit confused about being called a hero, but, today, after gaining this supernatural power called mana, I had thoughts of wanting to use it.
Becoming a hero, saving the world………Something so immense, something that a normal human wouldn’t be able to do, it’s wait right before my very eyes!
「I’m just high-spirited just like a kid. Even though I’m a hero, I’m pretty lame, aren’t I……?」
I wonder if I’ve disappointed her? When I looked at this concerned girl, she laughed with a giggle.
「You aren’t lame, at all. ……When they are children, people will, without a doubt, hold the yearning to be a knight or a hero……pretty much those that show greatness. I’ll become a knight, I’ll be a hero! ……That’s what they yell.」
While looking at the blue moon, she continued.
「But you can’t become one just by yelling it out. By saying things like “I was a kid at that time” and denying your feelings from your past, from the time you were a child, you can’t possibly become one.
……Three years ago, I met the Priestess-sama that had fought alongside Hero-sama. Though I don’t really remember much about Hero-sama, I remember very well about Priestess-sama. I wanted to do something for a kind and warm human like her. And so, I aimed to be an admirable knight and hero that could protect that warmth.」
She turned and faced me.
「While I am still a novice, I became a knight. ……Without forgetting or denying my feelings. ……That is why, Hero-dono. Without denying the feelings you have now, please carry on, and become a hero.」
That is what she said and she smiled.
Right behind her, something had become warped.
「! Who’s there!」
Her voice that was so kind up until then did a complete 180 and yelled out in an unbelievably cold voice.
As if in response, out of nowhere, flames burst out.
「Fufufu, what a nasty greeting. Especially when I came here all alone and all.」
What had come out from inside of the flames was a longhaired girl who had crimson, incandescent hair that looked like flames.
It would have been fine if that was all to it. …..The paleness of the girl’s skin was increased after being illuminated by the blue moon.
「A demon!?」
Rishe drew the two-handed sword that she wore on her waist.
Then, Rishe’s words left me speechless.
So this is a demon!
I was embraced by an overwhelming sick feeling the moment that I saw that crimson haired woman. I understood that reason.
Humanity’s enemy. The one’s eating at this world………
「Correct. I’m known as the [War Princess of the Flame Axe] of the Demon Lord Army’s Six Blade Generals―――」
「Prepare yooourselfff!!」
Rishe started running faster than the demon woman could finish what she was saying. Gathering light onto her silver sword, it became an aurora sword, and using that, she swung at the demon woman!
「Kuhahaha! To come slashing at me while I’m in the middle of talking, you don’t need to become so desperate, you know.」
However, the demon woman made a halberd out of flames as if she just re-named it and stopped the swing with one hand.
「N, no way…My, magic clad sword was…!」
Rishe’s eyes were wide open from seeing her sure-kill technique being stopped so easily.
「Too easy, too easy. “That guy’s” move was something much more terrifying, you know? It’s really different even though it’s the same move!」
*Giin* As her sword is repelled back, Rishe used that to create some distance.
「I don’t feel like fighting to the death with other people right now. You should just be quiet.」
Her golden pupils shoot at me and Rishe.
And right when they did, my body’s freedom was taken.
「Guh! …Th, this un-seeable binding chain, you, you’re [Agniera the Convicted], aren’t you!?」
Rishe was boldly challenging her even while was in a condition where she couldn’t freely move.
That attitude, wasn’t good.
「……Jeez, they really are rude, these things called humansー.
I’d really like you to stop it with that name. ……Or what? Do you have some kind of delusion that you’re on the same level as me?」
Bon. Together with such a light sound, Rishe’s head which was right in front of me burst.
「………Eh?」
「There’s only one person that I’ll allow to call me that, you little shit. ……Ah~, jeez, even though I thought I’d be able to fight him after so long~. I feel terrible.」
As the demon woman grumbled irritated complaints, her gaze faced Kaito.
What the hell is this? ……What the hell is “this”?
Tumbling down right in front of me was a corpse that only had its head cleanly gone.
The gushing fresh blood told me that 《・・・》 was alive up until just now.
What the hell………What the hell!!
Saying, she’d become, a warm person, ……keep on carrying, your feelings……………
「Oi, you know about the “hero”, right? If you want to stay alive, tell me where he is. I’ll go to him myself.」
Hero?
「……Were you listening to me properly? Human!」
…………Who is this hero?
Who was this hero, that defeated the demons, that defeated the Demon Lord?
◇
「Ah? ……What’s with that look? ……I~ see, you’re also in the group that wants to die, aren’t you. ……Geez, facing against small fry before having a death match with him sure~ does kill my drive.」
In front of me was a dead woman, and the shaking human that I found suddenly glared at me with a really scary look.
It’s not like I was frightened or anything. A blood thirst of this degree doesn’t compare to “that guy”.
It just pissed me off.
Any humans other than him are trash. Small fry.
An inferior species.
That small fry scowled at me, openly showing his anger.
Well, I’ll just kill this guy in a snap. I really want to hurry and see him.
Thinking along those lines, my sight made a turn around.
「……Ahn?」
When I noticed, my vision expanded and the full starry sky and the blue moon were looking down at me.
Just when my vision glanced to the side, there was my “lower half” and, just like “his”, that magic clad sword, was it?
The one who swung the luminous sword was, the human from before.
「……Hee, you’re pretty good.」
My irritation from before was blown away, and the pleasure was making my body shake.
This little small fry, struck back at me.
The human who surpassed her own imagination, Agniera became interested in him.
「The hero that you were talking about, was that about the previous hero………?」
「Ahn?」
The Demon Lord, who stood at the top of the demons. A human was looking her, one of Six Blade Generals that were the Demon Lord’s strongest subordinates.
「……I’m the current hero, Amagi Kaito. ………The one that will annihilate you demons.」
In that young boy’s eyes, hatred was carved into them.
◇
「Hee. ………A small fry like you is a hero, you say……?」
The cut down demon woman laughed like she was having fun.
「What’s so funny………」
Forgetting himself in anger and controlled by his emotions, Kaito didn’t notice. The fact that not a single drop of blood flowed from the two halves of the body that was cut apart.
「It’s too much for you.」
By the time he noticed, he heard the voic
The Second Hero’s First Fight
My name is Amagi Kaito, a second year student at Takamagahara High School.
I’m a self-proclaimed normal male student but, by some mistake, I came to a different world and became a hero.
……To be honest, I’m frightened by all this. Right after taking the position of hero, it’s a bit odd to be saying this, but, I wondered just why did I become something like a hero?
………No, I have a huge power that is even greater than that of the people of this world.
Then, what’s the point if I don’t make that power useful?
I know that we, who finished getting our mana measurements done, have enough mana that even if these people called Imperial Court Magicians were to bunch together, they wouldn’t stand a chance, and they seem to be proud of that.
I’ve also heard that we’ll need to learn how to use magic to become stronger than anyone else.
That’s why I’ll fight. Because, I have the power.
「Hero-dono?」
Just as I was accidentally getting absorbed into my thoughts, I was stopped by a voice from behind me.
「Uhm……Rishe…san, right.」
「Please just call me Rishe. ……Are you moon gazing? Today certainly is a day with a good blue moon.」
Rishe-san is a female knight used by the country that summoned us called Rukseria. Being illuminated by the moon, her hair had a pallid shine to it.
…………A blue moon.
Just as Rishe-san had said, in front of my eyes, a blue moon that lit up the dark night was shining with a glitter.
It was something that wasn’t in our world, a clear difference. It made me realize that this was a different world, whether I liked it or not.
「……So you can’t sleep, is it?」
「Eh………How…did you」
From her words, I, who was caught up in a whirlpool of thoughts, was surprised.
That certainly was the case.
Akane and Sakuya, even Akira and Yashiro-kun are all probably asleep right now, but I couldn’t sleep for some reason, so I was taking a stroll in the castle’s courtyard.
Could it be because after the mana measurement, I became able feel the swirling magic within my body and that’s why I’m not feeling so well, or could it be―――
「You’re making eyes like that of a child who is restraining themselves on the day before their birthday.」
「Eh…?」
The knight who illuminated by the moonlit night showed me a smile.
「It would seem, that I was correct.」
I felt embarrassed by her smile.
「Looks like it. ……Being told “because you have power, you need to fight” had me infuriated, but, in the end…………I’m just really excited about this. ……I mean, I’m a hero, you know. They’re so cool. Something like this, I’ve always wanted to be one!」
That’s right, I was excited. Sure, I was a bit confused about being called a hero, but, today, after gaining this supernatural power called mana, I had thoughts of wanting to use it.
Becoming a hero, saving the world………Something so immense, something that a normal human wouldn’t be able to do, it’s wait right before my very eyes!
「I’m just high-spirited just like a kid. Even though I’m a hero, I’m pretty lame, aren’t I……?」
I wonder if I’ve disappointed her? When I looked at this concerned girl, she laughed with a giggle.
「You aren’t lame, at all. ……When they are children, people will, without a doubt, hold the yearning to be a knight or a hero……pretty much those that show greatness. I’ll become a knight, I’ll be a hero! ……That’s what they yell.」
While looking at the blue moon, she continued.
「But you can’t become one just by yelling it out. By saying things like “I was a kid at that time” and denying your feelings from your past, from the time you were a child, you can’t possibly become one.
……Three years ago, I met the Priestess-sama that had fought alongside Hero-sama. Though I don’t really remember much about Hero-sama, I remember very well about Priestess-sama. I wanted to do something for a kind and warm human like her. And so, I aimed to be an admirable knight and hero that could protect that warmth.」
She turned and faced me.
「While I am still a novice, I became a knight. ……Without forgetting or denying my feelings. ……That is why, Hero-dono. Without denying the feelings you have now, please carry on, and become a hero.」
That is what she said and she smiled.
Right behind her, something had become warped.
「! Who’s there!」
Her voice that was so kind up until then did a complete 180 and yelled out in an unbelievably cold voice.
As if in response, out of nowhere, flames burst out.
「Fufufu, what a nasty greeting. Especially when I came here all alone and all.」
What had come out from inside of the flames was a longhaired girl who had crimson, incandescent hair that looked like flames.
It would have been fine if that was all to it. …..The paleness of the girl’s skin was increased after being illuminated by the blue moon.
「A demon!?」
Rishe drew the two-handed sword that she wore on her waist.
Then, Rishe’s words left me speechless.
So this is a demon!
I was embraced by an overwhelming sick feeling the moment that I saw that crimson haired woman. I understood that reason.
Humanity’s enemy. The one’s eating at this world………
「Correct. I’m known as the [War Princess of the Flame Axe] of the Demon Lord Army’s Six Blade Generals―――」
「Prepare yooourselfff!!」
Rishe started running faster than the demon woman could finish what she was saying. Gathering light onto her silver sword, it became an aurora sword, and using that, she swung at the demon woman!
「Kuhahaha! To come slashing at me while I’m in the middle of talking, you don’t need to become so desperate, you know.」
However, the demon woman made a halberd out of flames as if she just re-named it and stopped the swing with one hand.
「N, no way…My, magic clad sword was…!」
Rishe’s eyes were wide open from seeing her sure-kill technique being stopped so easily.
「Too easy, too easy. “That guy’s” move was something much more terrifying, you know? It’s really different even though it’s the same move!」
*Giin* As her sword is repelled back, Rishe used that to create some distance.
「I don’t feel like fighting to the death with other people right now. You should just be quiet.」
Her golden pupils shoot at me and Rishe.
And right when they did, my body’s freedom was taken.
「Guh! …Th, this un-seeable binding chain, you, you’re [Agniera the Convicted], aren’t you!?」
Rishe was boldly challenging her even while was in a condition where she couldn’t freely move.
That attitude, wasn’t good.
「……Jeez, they really are rude, these things called humansー.
I’d really like you to stop it with that name. ……Or what? Do you have some kind of delusion that you’re on the same level as me?」
Bon. Together with such a light sound, Rishe’s head which was right in front of me burst.
「………Eh?」
「There’s only one person that I’ll allow to call me that, you little shit. ……Ah~, jeez, even though I thought I’d be able to fight him after so long~. I feel terrible.」
As the demon woman grumbled irritated complaints, her gaze faced Kaito.
What the hell is this? ……What the hell is “this”?
Tumbling down right in front of me was a corpse that only had its head cleanly gone.
The gushing fresh blood told me that 《・・・》 was alive up until just now.
What the hell………What the hell!!
Saying, she’d become, a warm person, ……keep on carrying, your feelings……………
「Oi, you know about the “hero”, right? If you want to stay alive, tell me where he is. I’ll go to him myself.」
Hero?
「……Were you listening to me properly? Human!」
…………Who is this hero?
Who was this hero, that defeated the demons, that defeated the Demon Lord?
◇
「Ah? ……What’s with that look? ……I~ see, you’re also in the group that wants to die, aren’t you. ……Geez, facing against small fry before having a death match with him sure~ does kill my drive.」
In front of me was a dead woman, and the shaking human that I found suddenly glared at me with a really scary look.
It’s not like I was frightened or anything. A blood thirst of this degree doesn’t compare to “that guy”.
It just pissed me off.
Any humans other than him are trash. Small fry.
An inferior species.
That small fry scowled at me, openly showing his anger.
Well, I’ll just kill this guy in a snap. I really want to hurry and see him.
Thinking along those lines, my sight made a turn around.
「……Ahn?」
When I noticed, my vision expanded and the full starry sky and the blue moon were looking down at me.
Just when my vision glanced to the side, there was my “lower half” and, just like “his”, that magic clad sword, was it?
The one who swung the luminous sword was, the human from before.
「……Hee, you’re pretty good.」
My irritation from before was blown away, and the pleasure was making my body shake.
This little small fry, struck back at me.
The human who surpassed her own imagination, Agniera became interested in him.
「The hero that you were talking about, was that about the previous hero………?」
「Ahn?」
The Demon Lord, who stood at the top of the demons. A human was looking her, one of Six Blade Generals that were the Demon Lord’s strongest subordinates.
「……I’m the current hero, Amagi Kaito. ………The one that will annihilate you demons.」
In that young boy’s eyes, hatred was carved into them.
◇
「Hee. ………A small fry like you is a hero, you say……?」
The cut down demon woman laughed like she was having fun.
「What’s so funny………」
Forgetting himself in anger and controlled by his emotions, Kaito didn’t notice. The fact that not a single drop of blood flowed from the two halves of the body that was cut apart.
「It’s too much for you.」
By the time he noticed, he heard the voic
0/5000
I decided to use Luxeria rather than Rukseria. Enjoy.
The Second Hero’s First Fight
My name is Amagi Kaito, a second year student at Takamagahara High School.
I’m a self-proclaimed normal male student but, by some mistake, I came to a different world and became a hero.
……To be honest, I’m frightened by all this. Right after taking the position of hero, it’s a bit odd to be saying this, but, I wondered just why did I become something like a hero?
………No, I have a huge power that is even greater than that of the people of this world.
Then, what’s the point if I don’t make that power useful?
I know that we, who finished getting our mana measurements done, have enough mana that even if these people called Imperial Court Magicians were to bunch together, they wouldn’t stand a chance, and they seem to be proud of that.
I’ve also heard that we’ll need to learn how to use magic to become stronger than anyone else.
That’s why I’ll fight. Because, I have the power.
「Hero-dono?」
Just as I was accidentally getting absorbed into my thoughts, I was stopped by a voice from behind me.
「Uhm……Rishe…san, right.」
「Please just call me Rishe. ……Are you moon gazing? Today certainly is a day with a good blue moon.」
Rishe-san is a female knight used by the country that summoned us called Rukseria. Being illuminated by the moon, her hair had a pallid shine to it.
…………A blue moon.
Just as Rishe-san had said, in front of my eyes, a blue moon that lit up the dark night was shining with a glitter.
It was something that wasn’t in our world, a clear difference. It made me realize that this was a different world, whether I liked it or not.
「……So you can’t sleep, is it?」
「Eh………How…did you」
From her words, I, who was caught up in a whirlpool of thoughts, was surprised.
That certainly was the case.
Akane and Sakuya, even Akira and Yashiro-kun are all probably asleep right now, but I couldn’t sleep for some reason, so I was taking a stroll in the castle’s courtyard.
Could it be because after the mana measurement, I became able feel the swirling magic within my body and that’s why I’m not feeling so well, or could it be―――
「You’re making eyes like that of a child who is restraining themselves on the day before their birthday.」
「Eh…?」
The knight who illuminated by the moonlit night showed me a smile.
「It would seem, that I was correct.」
I felt embarrassed by her smile.
「Looks like it. ……Being told “because you have power, you need to fight” had me infuriated, but, in the end…………I’m just really excited about this. ……I mean, I’m a hero, you know. They’re so cool. Something like this, I’ve always wanted to be one!」
That’s right, I was excited. Sure, I was a bit confused about being called a hero, but, today, after gaining this supernatural power called mana, I had thoughts of wanting to use it.
Becoming a hero, saving the world………Something so immense, something that a normal human wouldn’t be able to do, it’s wait right before my very eyes!
「I’m just high-spirited just like a kid. Even though I’m a hero, I’m pretty lame, aren’t I……?」
I wonder if I’ve disappointed her? When I looked at this concerned girl, she laughed with a giggle.
「You aren’t lame, at all. ……When they are children, people will, without a doubt, hold the yearning to be a knight or a hero……pretty much those that show greatness. I’ll become a knight, I’ll be a hero! ……That’s what they yell.」
While looking at the blue moon, she continued.
「But you can’t become one just by yelling it out. By saying things like “I was a kid at that time” and denying your feelings from your past, from the time you were a child, you can’t possibly become one.
……Three years ago, I met the Priestess-sama that had fought alongside Hero-sama. Though I don’t really remember much about Hero-sama, I remember very well about Priestess-sama. I wanted to do something for a kind and warm human like her. And so, I aimed to be an admirable knight and hero that could protect that warmth.」
She turned and faced me.
「While I am still a novice, I became a knight. ……Without forgetting or denying my feelings. ……That is why, Hero-dono. Without denying the feelings you have now, please carry on, and become a hero.」
That is what she said and she smiled.
Right behind her, something had become warped.
「! Who’s there!」
Her voice that was so kind up until then did a complete 180 and yelled out in an unbelievably cold voice.
As if in response, out of nowhere, flames burst out.
「Fufufu, what a nasty greeting. Especially when I came here all alone and all.」
What had come out from inside of the flames was a longhaired girl who had crimson, incandescent hair that looked like flames.
It would have been fine if that was all to it. …..The paleness of the girl’s skin was increased after being illuminated by the blue moon.
「A demon!?」
Rishe drew the two-handed sword that she wore on her waist.
Then, Rishe’s words left me speechless.
So this is a demon!
I was embraced by an overwhelming sick feeling the moment that I saw that crimson haired woman. I understood that reason.
Humanity’s enemy. The one’s eating at this world………
「Correct. I’m known as the [War Princess of the Flame Axe] of the Demon Lord Army’s Six Blade Generals―――」
「Prepare yooourselfff!!」
Rishe started running faster than the demon woman could finish what she was saying. Gathering light onto her silver sword, it became an aurora sword, and using that, she swung at the demon woman!
「Kuhahaha! To come slashing at me while I’m in the middle of talking, you don’t need to become so desperate, you know.」
However, the demon woman made a halberd out of flames as if she just re-named it and stopped the swing with one hand.
「N, no way…My, magic clad sword was…!」
Rishe’s eyes were wide open from seeing her sure-kill technique being stopped so easily.
「Too easy, too easy. “That guy’s” move was something much more terrifying, you know? It’s really different even though it’s the same move!」
*Giin* As her sword is repelled back, Rishe used that to create some distance.
「I don’t feel like fighting to the death with other people right now. You should just be quiet.」
Her golden pupils shoot at me and Rishe.
And right when they did, my body’s freedom was taken.
「Guh! …Th, this un-seeable binding chain, you, you’re [Agniera the Convicted], aren’t you!?」
Rishe was boldly challenging her even while was in a condition where she couldn’t freely move.
That attitude, wasn’t good.
「……Jeez, they really are rude, these things called humansー.
I’d really like you to stop it with that name. ……Or what? Do you have some kind of delusion that you’re on the same level as me?」
Bon. Together with such a light sound, Rishe’s head which was right in front of me burst.
「………Eh?」
「There’s only one person that I’ll allow to call me that, you little shit. ……Ah~, jeez, even though I thought I’d be able to fight him after so long~. I feel terrible.」
As the demon woman grumbled irritated complaints, her gaze faced Kaito.
What the hell is this? ……What the hell is “this”?
Tumbling down right in front of me was a corpse that only had its head cleanly gone.
The gushing fresh blood told me that 《・・・》 was alive up until just now.
What the hell………What the hell!!
Saying, she’d become, a warm person, ……keep on carrying, your feelings……………
「Oi, you know about the “hero”, right? If you want to stay alive, tell me where he is. I’ll go to him myself.」
Hero?
「……Were you listening to me properly? Human!」
…………Who is this hero?
Who was this hero, that defeated the demons, that defeated the Demon Lord?
◇
「Ah? ……What’s with that look? ……I~ see, you’re also in the group that wants to die, aren’t you. ……Geez, facing against small fry before having a death match with him sure~ does kill my drive.」
In front of me was a dead woman, and the shaking human that I found suddenly glared at me with a really scary look.
It’s not like I was frightened or anything. A blood thirst of this degree doesn’t compare to “that guy”.
It just pissed me off.
Any humans other than him are trash. Small fry.
An inferior species.
That small fry scowled at me, openly showing his anger.
Well, I’ll just kill this guy in a snap. I really want to hurry and see him.
Thinking along those lines, my sight made a turn around.
「……Ahn?」
When I noticed, my vision expanded and the full starry sky and the blue moon were looking down at me.
Just when my vision glanced to the side, there was my “lower half” and, just like “his”, that magic clad sword, was it?
The one who swung the luminous sword was, the human from before.
「……Hee, you’re pretty good.」
My irritation from before was blown away, and the pleasure was making my body shake.
This little small fry, struck back at me.
The human who surpassed her own imagination, Agniera became interested in him.
「The hero that you were talking about, was that about the previous hero………?」
「Ahn?」
The Demon Lord, who stood at the top of the demons. A human was looking her, one of Six Blade Generals that were the Demon Lord’s strongest subordinates.
「……I’m the current hero, Amagi Kaito. ………The one that will annihilate you demons.」
In that young boy’s eyes, hatred was carved into them.
◇
「Hee. ………A small fry like you is a hero, you say……?」
The cut down demon woman laughed like she was having fun.
「What’s so funny………」
Forgetting himself in anger and controlled by his emotions, Kaito didn’t notice. The fact that not a single drop of blood flowed from the two halves of the body that was cut apart.
「It’s too much for you.」
By the time he noticed, he heard the voic
The Second Hero’s First Fight
My name is Amagi Kaito, a second year student at Takamagahara High School.
I’m a self-proclaimed normal male student but, by some mistake, I came to a different world and became a hero.
……To be honest, I’m frightened by all this. Right after taking the position of hero, it’s a bit odd to be saying this, but, I wondered just why did I become something like a hero?
………No, I have a huge power that is even greater than that of the people of this world.
Then, what’s the point if I don’t make that power useful?
I know that we, who finished getting our mana measurements done, have enough mana that even if these people called Imperial Court Magicians were to bunch together, they wouldn’t stand a chance, and they seem to be proud of that.
I’ve also heard that we’ll need to learn how to use magic to become stronger than anyone else.
That’s why I’ll fight. Because, I have the power.
「Hero-dono?」
Just as I was accidentally getting absorbed into my thoughts, I was stopped by a voice from behind me.
「Uhm……Rishe…san, right.」
「Please just call me Rishe. ……Are you moon gazing? Today certainly is a day with a good blue moon.」
Rishe-san is a female knight used by the country that summoned us called Rukseria. Being illuminated by the moon, her hair had a pallid shine to it.
…………A blue moon.
Just as Rishe-san had said, in front of my eyes, a blue moon that lit up the dark night was shining with a glitter.
It was something that wasn’t in our world, a clear difference. It made me realize that this was a different world, whether I liked it or not.
「……So you can’t sleep, is it?」
「Eh………How…did you」
From her words, I, who was caught up in a whirlpool of thoughts, was surprised.
That certainly was the case.
Akane and Sakuya, even Akira and Yashiro-kun are all probably asleep right now, but I couldn’t sleep for some reason, so I was taking a stroll in the castle’s courtyard.
Could it be because after the mana measurement, I became able feel the swirling magic within my body and that’s why I’m not feeling so well, or could it be―――
「You’re making eyes like that of a child who is restraining themselves on the day before their birthday.」
「Eh…?」
The knight who illuminated by the moonlit night showed me a smile.
「It would seem, that I was correct.」
I felt embarrassed by her smile.
「Looks like it. ……Being told “because you have power, you need to fight” had me infuriated, but, in the end…………I’m just really excited about this. ……I mean, I’m a hero, you know. They’re so cool. Something like this, I’ve always wanted to be one!」
That’s right, I was excited. Sure, I was a bit confused about being called a hero, but, today, after gaining this supernatural power called mana, I had thoughts of wanting to use it.
Becoming a hero, saving the world………Something so immense, something that a normal human wouldn’t be able to do, it’s wait right before my very eyes!
「I’m just high-spirited just like a kid. Even though I’m a hero, I’m pretty lame, aren’t I……?」
I wonder if I’ve disappointed her? When I looked at this concerned girl, she laughed with a giggle.
「You aren’t lame, at all. ……When they are children, people will, without a doubt, hold the yearning to be a knight or a hero……pretty much those that show greatness. I’ll become a knight, I’ll be a hero! ……That’s what they yell.」
While looking at the blue moon, she continued.
「But you can’t become one just by yelling it out. By saying things like “I was a kid at that time” and denying your feelings from your past, from the time you were a child, you can’t possibly become one.
……Three years ago, I met the Priestess-sama that had fought alongside Hero-sama. Though I don’t really remember much about Hero-sama, I remember very well about Priestess-sama. I wanted to do something for a kind and warm human like her. And so, I aimed to be an admirable knight and hero that could protect that warmth.」
She turned and faced me.
「While I am still a novice, I became a knight. ……Without forgetting or denying my feelings. ……That is why, Hero-dono. Without denying the feelings you have now, please carry on, and become a hero.」
That is what she said and she smiled.
Right behind her, something had become warped.
「! Who’s there!」
Her voice that was so kind up until then did a complete 180 and yelled out in an unbelievably cold voice.
As if in response, out of nowhere, flames burst out.
「Fufufu, what a nasty greeting. Especially when I came here all alone and all.」
What had come out from inside of the flames was a longhaired girl who had crimson, incandescent hair that looked like flames.
It would have been fine if that was all to it. …..The paleness of the girl’s skin was increased after being illuminated by the blue moon.
「A demon!?」
Rishe drew the two-handed sword that she wore on her waist.
Then, Rishe’s words left me speechless.
So this is a demon!
I was embraced by an overwhelming sick feeling the moment that I saw that crimson haired woman. I understood that reason.
Humanity’s enemy. The one’s eating at this world………
「Correct. I’m known as the [War Princess of the Flame Axe] of the Demon Lord Army’s Six Blade Generals―――」
「Prepare yooourselfff!!」
Rishe started running faster than the demon woman could finish what she was saying. Gathering light onto her silver sword, it became an aurora sword, and using that, she swung at the demon woman!
「Kuhahaha! To come slashing at me while I’m in the middle of talking, you don’t need to become so desperate, you know.」
However, the demon woman made a halberd out of flames as if she just re-named it and stopped the swing with one hand.
「N, no way…My, magic clad sword was…!」
Rishe’s eyes were wide open from seeing her sure-kill technique being stopped so easily.
「Too easy, too easy. “That guy’s” move was something much more terrifying, you know? It’s really different even though it’s the same move!」
*Giin* As her sword is repelled back, Rishe used that to create some distance.
「I don’t feel like fighting to the death with other people right now. You should just be quiet.」
Her golden pupils shoot at me and Rishe.
And right when they did, my body’s freedom was taken.
「Guh! …Th, this un-seeable binding chain, you, you’re [Agniera the Convicted], aren’t you!?」
Rishe was boldly challenging her even while was in a condition where she couldn’t freely move.
That attitude, wasn’t good.
「……Jeez, they really are rude, these things called humansー.
I’d really like you to stop it with that name. ……Or what? Do you have some kind of delusion that you’re on the same level as me?」
Bon. Together with such a light sound, Rishe’s head which was right in front of me burst.
「………Eh?」
「There’s only one person that I’ll allow to call me that, you little shit. ……Ah~, jeez, even though I thought I’d be able to fight him after so long~. I feel terrible.」
As the demon woman grumbled irritated complaints, her gaze faced Kaito.
What the hell is this? ……What the hell is “this”?
Tumbling down right in front of me was a corpse that only had its head cleanly gone.
The gushing fresh blood told me that 《・・・》 was alive up until just now.
What the hell………What the hell!!
Saying, she’d become, a warm person, ……keep on carrying, your feelings……………
「Oi, you know about the “hero”, right? If you want to stay alive, tell me where he is. I’ll go to him myself.」
Hero?
「……Were you listening to me properly? Human!」
…………Who is this hero?
Who was this hero, that defeated the demons, that defeated the Demon Lord?
◇
「Ah? ……What’s with that look? ……I~ see, you’re also in the group that wants to die, aren’t you. ……Geez, facing against small fry before having a death match with him sure~ does kill my drive.」
In front of me was a dead woman, and the shaking human that I found suddenly glared at me with a really scary look.
It’s not like I was frightened or anything. A blood thirst of this degree doesn’t compare to “that guy”.
It just pissed me off.
Any humans other than him are trash. Small fry.
An inferior species.
That small fry scowled at me, openly showing his anger.
Well, I’ll just kill this guy in a snap. I really want to hurry and see him.
Thinking along those lines, my sight made a turn around.
「……Ahn?」
When I noticed, my vision expanded and the full starry sky and the blue moon were looking down at me.
Just when my vision glanced to the side, there was my “lower half” and, just like “his”, that magic clad sword, was it?
The one who swung the luminous sword was, the human from before.
「……Hee, you’re pretty good.」
My irritation from before was blown away, and the pleasure was making my body shake.
This little small fry, struck back at me.
The human who surpassed her own imagination, Agniera became interested in him.
「The hero that you were talking about, was that about the previous hero………?」
「Ahn?」
The Demon Lord, who stood at the top of the demons. A human was looking her, one of Six Blade Generals that were the Demon Lord’s strongest subordinates.
「……I’m the current hero, Amagi Kaito. ………The one that will annihilate you demons.」
In that young boy’s eyes, hatred was carved into them.
◇
「Hee. ………A small fry like you is a hero, you say……?」
The cut down demon woman laughed like she was having fun.
「What’s so funny………」
Forgetting himself in anger and controlled by his emotions, Kaito didn’t notice. The fact that not a single drop of blood flowed from the two halves of the body that was cut apart.
「It’s too much for you.」
By the time he noticed, he heard the voic
การแปล กรุณารอสักครู่..
I decided to use Luxeria rather than Rukseria. Enjoy.
The Second Hero’s First Fight
My name is Amagi Kaito, a second year student at Takamagahara High School.
I’m a self-proclaimed normal male student but, by some mistake, I came to a different world and became a hero.
……To be honest, I’m frightened by all this. Right after taking the position of hero, it’s a bit odd to be saying this, but, I wondered just why did I become something like a hero?
………No, I have a huge power that is even greater than that of the people of this world.
Then, what’s the point if I don’t make that power useful?
I know that we, who finished getting our mana measurements done, have enough mana that even if these people called Imperial Court Magicians were to bunch together, they wouldn’t stand a chance, and they seem to be proud of that.
I’ve also heard that we’ll need to learn how to use magic to become stronger than anyone else.
That’s why I’ll fight. Because, I have the power.
「Hero-dono?」
Just as I was accidentally getting absorbed into my thoughts, I was stopped by a voice from behind me.
「Uhm……Rishe…san, right.」
「Please just call me Rishe. ……Are you moon gazing? Today certainly is a day with a good blue moon.」
Rishe-san is a female knight used by the country that summoned us called Rukseria. Being illuminated by the moon, her hair had a pallid shine to it.
…………A blue moon.
Just as Rishe-san had said, in front of my eyes, a blue moon that lit up the dark night was shining with a glitter.
It was something that wasn’t in our world, a clear difference. It made me realize that this was a different world, whether I liked it or not.
「……So you can’t sleep, is it?」
「Eh………How…did you」
From her words, I, who was caught up in a whirlpool of thoughts, was surprised.
That certainly was the case.
Akane and Sakuya, even Akira and Yashiro-kun are all probably asleep right now, but I couldn’t sleep for some reason, so I was taking a stroll in the castle’s courtyard.
Could it be because after the mana measurement, I became able feel the swirling magic within my body and that’s why I’m not feeling so well, or could it be―――
「You’re making eyes like that of a child who is restraining themselves on the day before their birthday.」
「Eh…?」
The knight who illuminated by the moonlit night showed me a smile.
「It would seem, that I was correct.」
I felt embarrassed by her smile.
「Looks like it. ……Being told “because you have power, you need to fight” had me infuriated, but, in the end…………I’m just really excited about this. ……I mean, I’m a hero, you know. They’re so cool. Something like this, I’ve always wanted to be one!」
That’s right, I was excited. Sure, I was a bit confused about being called a hero, but, today, after gaining this supernatural power called mana, I had thoughts of wanting to use it.
Becoming a hero, saving the world………Something so immense, something that a normal human wouldn’t be able to do, it’s wait right before my very eyes!
「I’m just high-spirited just like a kid. Even though I’m a hero, I’m pretty lame, aren’t I……?」
I wonder if I’ve disappointed her? When I looked at this concerned girl, she laughed with a giggle.
「You aren’t lame, at all. ……When they are children, people will, without a doubt, hold the yearning to be a knight or a hero……pretty much those that show greatness. I’ll become a knight, I’ll be a hero! ……That’s what they yell.」
While looking at the blue moon, she continued.
「But you can’t become one just by yelling it out. By saying things like “I was a kid at that time” and denying your feelings from your past, from the time you were a child, you can’t possibly become one.
……Three years ago, I met the Priestess-sama that had fought alongside Hero-sama. Though I don’t really remember much about Hero-sama, I remember very well about Priestess-sama. I wanted to do something for a kind and warm human like her. And so, I aimed to be an admirable knight and hero that could protect that warmth.」
She turned and faced me.
「While I am still a novice, I became a knight. ……Without forgetting or denying my feelings. ……That is why, Hero-dono. Without denying the feelings you have now, please carry on, and become a hero.」
That is what she said and she smiled.
Right behind her, something had become warped.
「! Who’s there!」
Her voice that was so kind up until then did a complete 180 and yelled out in an unbelievably cold voice.
As if in response, out of nowhere, flames burst out.
「Fufufu, what a nasty greeting. Especially when I came here all alone and all.」
What had come out from inside of the flames was a longhaired girl who had crimson, incandescent hair that looked like flames.
It would have been fine if that was all to it. …..The paleness of the girl’s skin was increased after being illuminated by the blue moon.
「A demon!?」
Rishe drew the two-handed sword that she wore on her waist.
Then, Rishe’s words left me speechless.
So this is a demon!
I was embraced by an overwhelming sick feeling the moment that I saw that crimson haired woman. I understood that reason.
Humanity’s enemy. The one’s eating at this world………
「Correct. I’m known as the [War Princess of the Flame Axe] of the Demon Lord Army’s Six Blade Generals―――」
「Prepare yooourselfff!!」
Rishe started running faster than the demon woman could finish what she was saying. Gathering light onto her silver sword, it became an aurora sword, and using that, she swung at the demon woman!
「Kuhahaha! To come slashing at me while I’m in the middle of talking, you don’t need to become so desperate, you know.」
However, the demon woman made a halberd out of flames as if she just re-named it and stopped the swing with one hand.
「N, no way…My, magic clad sword was…!」
Rishe’s eyes were wide open from seeing her sure-kill technique being stopped so easily.
「Too easy, too easy. “That guy’s” move was something much more terrifying, you know? It’s really different even though it’s the same move!」
*Giin* As her sword is repelled back, Rishe used that to create some distance.
「I don’t feel like fighting to the death with other people right now. You should just be quiet.」
Her golden pupils shoot at me and Rishe.
And right when they did, my body’s freedom was taken.
「Guh! …Th, this un-seeable binding chain, you, you’re [Agniera the Convicted], aren’t you!?」
Rishe was boldly challenging her even while was in a condition where she couldn’t freely move.
That attitude, wasn’t good.
「……Jeez, they really are rude, these things called humansー.
I’d really like you to stop it with that name. ……Or what? Do you have some kind of delusion that you’re on the same level as me?」
Bon. Together with such a light sound, Rishe’s head which was right in front of me burst.
「………Eh?」
「There’s only one person that I’ll allow to call me that, you little shit. ……Ah~, jeez, even though I thought I’d be able to fight him after so long~. I feel terrible.」
As the demon woman grumbled irritated complaints, her gaze faced Kaito.
What the hell is this? ……What the hell is “this”?
Tumbling down right in front of me was a corpse that only had its head cleanly gone.
The gushing fresh blood told me that 《・・・》 was alive up until just now.
What the hell………What the hell!!
Saying, she’d become, a warm person, ……keep on carrying, your feelings……………
「Oi, you know about the “hero”, right? If you want to stay alive, tell me where he is. I’ll go to him myself.」
Hero?
「……Were you listening to me properly? Human!」
…………Who is this hero?
Who was this hero, that defeated the demons, that defeated the Demon Lord?
◇
「Ah? ……What’s with that look? ……I~ see, you’re also in the group that wants to die, aren’t you. ……Geez, facing against small fry before having a death match with him sure~ does kill my drive.」
In front of me was a dead woman, and the shaking human that I found suddenly glared at me with a really scary look.
It’s not like I was frightened or anything. A blood thirst of this degree doesn’t compare to “that guy”.
It just pissed me off.
Any humans other than him are trash. Small fry.
An inferior species.
That small fry scowled at me, openly showing his anger.
Well, I’ll just kill this guy in a snap. I really want to hurry and see him.
Thinking along those lines, my sight made a turn around.
「……Ahn?」
When I noticed, my vision expanded and the full starry sky and the blue moon were looking down at me.
Just when my vision glanced to the side, there was my “lower half” and, just like “his”, that magic clad sword, was it?
The one who swung the luminous sword was, the human from before.
「……Hee, you’re pretty good.」
My irritation from before was blown away, and the pleasure was making my body shake.
This little small fry, struck back at me.
The human who surpassed her own imagination, Agniera became interested in him.
「The hero that you were talking about, was that about the previous hero………?」
「Ahn?」
The Demon Lord, who stood at the top of the demons. A human was looking her, one of Six Blade Generals that were the Demon Lord’s strongest subordinates.
「……I’m the current hero, Amagi Kaito. ………The one that will annihilate you demons.」
In that young boy’s eyes, hatred was carved into them.
◇
「Hee. ………A small fry like you is a hero, you say……?」
The cut down demon woman laughed like she was having fun.
「What’s so funny………」
Forgetting himself in anger and controlled by his emotions, Kaito didn’t notice. The fact that not a single drop of blood flowed from the two halves of the body that was cut apart.
「It’s too much for you.」
By the time he noticed, he heard the voic
The Second Hero’s First Fight
My name is Amagi Kaito, a second year student at Takamagahara High School.
I’m a self-proclaimed normal male student but, by some mistake, I came to a different world and became a hero.
……To be honest, I’m frightened by all this. Right after taking the position of hero, it’s a bit odd to be saying this, but, I wondered just why did I become something like a hero?
………No, I have a huge power that is even greater than that of the people of this world.
Then, what’s the point if I don’t make that power useful?
I know that we, who finished getting our mana measurements done, have enough mana that even if these people called Imperial Court Magicians were to bunch together, they wouldn’t stand a chance, and they seem to be proud of that.
I’ve also heard that we’ll need to learn how to use magic to become stronger than anyone else.
That’s why I’ll fight. Because, I have the power.
「Hero-dono?」
Just as I was accidentally getting absorbed into my thoughts, I was stopped by a voice from behind me.
「Uhm……Rishe…san, right.」
「Please just call me Rishe. ……Are you moon gazing? Today certainly is a day with a good blue moon.」
Rishe-san is a female knight used by the country that summoned us called Rukseria. Being illuminated by the moon, her hair had a pallid shine to it.
…………A blue moon.
Just as Rishe-san had said, in front of my eyes, a blue moon that lit up the dark night was shining with a glitter.
It was something that wasn’t in our world, a clear difference. It made me realize that this was a different world, whether I liked it or not.
「……So you can’t sleep, is it?」
「Eh………How…did you」
From her words, I, who was caught up in a whirlpool of thoughts, was surprised.
That certainly was the case.
Akane and Sakuya, even Akira and Yashiro-kun are all probably asleep right now, but I couldn’t sleep for some reason, so I was taking a stroll in the castle’s courtyard.
Could it be because after the mana measurement, I became able feel the swirling magic within my body and that’s why I’m not feeling so well, or could it be―――
「You’re making eyes like that of a child who is restraining themselves on the day before their birthday.」
「Eh…?」
The knight who illuminated by the moonlit night showed me a smile.
「It would seem, that I was correct.」
I felt embarrassed by her smile.
「Looks like it. ……Being told “because you have power, you need to fight” had me infuriated, but, in the end…………I’m just really excited about this. ……I mean, I’m a hero, you know. They’re so cool. Something like this, I’ve always wanted to be one!」
That’s right, I was excited. Sure, I was a bit confused about being called a hero, but, today, after gaining this supernatural power called mana, I had thoughts of wanting to use it.
Becoming a hero, saving the world………Something so immense, something that a normal human wouldn’t be able to do, it’s wait right before my very eyes!
「I’m just high-spirited just like a kid. Even though I’m a hero, I’m pretty lame, aren’t I……?」
I wonder if I’ve disappointed her? When I looked at this concerned girl, she laughed with a giggle.
「You aren’t lame, at all. ……When they are children, people will, without a doubt, hold the yearning to be a knight or a hero……pretty much those that show greatness. I’ll become a knight, I’ll be a hero! ……That’s what they yell.」
While looking at the blue moon, she continued.
「But you can’t become one just by yelling it out. By saying things like “I was a kid at that time” and denying your feelings from your past, from the time you were a child, you can’t possibly become one.
……Three years ago, I met the Priestess-sama that had fought alongside Hero-sama. Though I don’t really remember much about Hero-sama, I remember very well about Priestess-sama. I wanted to do something for a kind and warm human like her. And so, I aimed to be an admirable knight and hero that could protect that warmth.」
She turned and faced me.
「While I am still a novice, I became a knight. ……Without forgetting or denying my feelings. ……That is why, Hero-dono. Without denying the feelings you have now, please carry on, and become a hero.」
That is what she said and she smiled.
Right behind her, something had become warped.
「! Who’s there!」
Her voice that was so kind up until then did a complete 180 and yelled out in an unbelievably cold voice.
As if in response, out of nowhere, flames burst out.
「Fufufu, what a nasty greeting. Especially when I came here all alone and all.」
What had come out from inside of the flames was a longhaired girl who had crimson, incandescent hair that looked like flames.
It would have been fine if that was all to it. …..The paleness of the girl’s skin was increased after being illuminated by the blue moon.
「A demon!?」
Rishe drew the two-handed sword that she wore on her waist.
Then, Rishe’s words left me speechless.
So this is a demon!
I was embraced by an overwhelming sick feeling the moment that I saw that crimson haired woman. I understood that reason.
Humanity’s enemy. The one’s eating at this world………
「Correct. I’m known as the [War Princess of the Flame Axe] of the Demon Lord Army’s Six Blade Generals―――」
「Prepare yooourselfff!!」
Rishe started running faster than the demon woman could finish what she was saying. Gathering light onto her silver sword, it became an aurora sword, and using that, she swung at the demon woman!
「Kuhahaha! To come slashing at me while I’m in the middle of talking, you don’t need to become so desperate, you know.」
However, the demon woman made a halberd out of flames as if she just re-named it and stopped the swing with one hand.
「N, no way…My, magic clad sword was…!」
Rishe’s eyes were wide open from seeing her sure-kill technique being stopped so easily.
「Too easy, too easy. “That guy’s” move was something much more terrifying, you know? It’s really different even though it’s the same move!」
*Giin* As her sword is repelled back, Rishe used that to create some distance.
「I don’t feel like fighting to the death with other people right now. You should just be quiet.」
Her golden pupils shoot at me and Rishe.
And right when they did, my body’s freedom was taken.
「Guh! …Th, this un-seeable binding chain, you, you’re [Agniera the Convicted], aren’t you!?」
Rishe was boldly challenging her even while was in a condition where she couldn’t freely move.
That attitude, wasn’t good.
「……Jeez, they really are rude, these things called humansー.
I’d really like you to stop it with that name. ……Or what? Do you have some kind of delusion that you’re on the same level as me?」
Bon. Together with such a light sound, Rishe’s head which was right in front of me burst.
「………Eh?」
「There’s only one person that I’ll allow to call me that, you little shit. ……Ah~, jeez, even though I thought I’d be able to fight him after so long~. I feel terrible.」
As the demon woman grumbled irritated complaints, her gaze faced Kaito.
What the hell is this? ……What the hell is “this”?
Tumbling down right in front of me was a corpse that only had its head cleanly gone.
The gushing fresh blood told me that 《・・・》 was alive up until just now.
What the hell………What the hell!!
Saying, she’d become, a warm person, ……keep on carrying, your feelings……………
「Oi, you know about the “hero”, right? If you want to stay alive, tell me where he is. I’ll go to him myself.」
Hero?
「……Were you listening to me properly? Human!」
…………Who is this hero?
Who was this hero, that defeated the demons, that defeated the Demon Lord?
◇
「Ah? ……What’s with that look? ……I~ see, you’re also in the group that wants to die, aren’t you. ……Geez, facing against small fry before having a death match with him sure~ does kill my drive.」
In front of me was a dead woman, and the shaking human that I found suddenly glared at me with a really scary look.
It’s not like I was frightened or anything. A blood thirst of this degree doesn’t compare to “that guy”.
It just pissed me off.
Any humans other than him are trash. Small fry.
An inferior species.
That small fry scowled at me, openly showing his anger.
Well, I’ll just kill this guy in a snap. I really want to hurry and see him.
Thinking along those lines, my sight made a turn around.
「……Ahn?」
When I noticed, my vision expanded and the full starry sky and the blue moon were looking down at me.
Just when my vision glanced to the side, there was my “lower half” and, just like “his”, that magic clad sword, was it?
The one who swung the luminous sword was, the human from before.
「……Hee, you’re pretty good.」
My irritation from before was blown away, and the pleasure was making my body shake.
This little small fry, struck back at me.
The human who surpassed her own imagination, Agniera became interested in him.
「The hero that you were talking about, was that about the previous hero………?」
「Ahn?」
The Demon Lord, who stood at the top of the demons. A human was looking her, one of Six Blade Generals that were the Demon Lord’s strongest subordinates.
「……I’m the current hero, Amagi Kaito. ………The one that will annihilate you demons.」
In that young boy’s eyes, hatred was carved into them.
◇
「Hee. ………A small fry like you is a hero, you say……?」
The cut down demon woman laughed like she was having fun.
「What’s so funny………」
Forgetting himself in anger and controlled by his emotions, Kaito didn’t notice. The fact that not a single drop of blood flowed from the two halves of the body that was cut apart.
「It’s too much for you.」
By the time he noticed, he heard the voic
การแปล กรุณารอสักครู่..
ฉันตัดสินใจที่จะใช้ luxeria มากกว่า rukseria . สนุก
สู้แรกที่สองของฮีโร่
ฉันชื่อ Amagi ไคโตะ เป็นนักศึกษาปี 2 ที่โรงเรียนทาคามากา รา
ผมตนเองเป็นนักเรียนชายปกติ แต่โดยเข้าใจผิด ฉันมาเป็นโลกที่แตกต่างกัน และเป็นพระเอก . . .
. . . . . . . บอกตรงๆ ผมกลัว โดยทั้งหมดนี้ หลังจากถ่ายตำแหน่งของฮีโร่มันเป็นบิตแปลกที่ต้องพูดแบบนี้ แต่ผมสงสัยว่าทำไมผมกลายเป็นเหมือนวีรบุรุษ
. . . ไม่ ฉันมีอำนาจใหญ่ที่มากขึ้นกว่าที่ของคนบนโลกนี้ .
แล้วถ้าฉันไม่ทำให้พลังงานที่เป็นประโยชน์
ผมรู้ว่าเรา , ที่เสร็จสิ้นการวัดความมานะของเราเสร็จแล้วมีพอมานะ แม้ว่าคนเหล่านี้เรียกว่าโหรราชสำนักถูกมัดเข้าด้วยกัน พวกเขาจะไม่ยืนโอกาส และพวกเขาดูเหมือนจะภูมิใจ .
ผมยังได้ยินว่าเราจะต้องเรียนรู้ที่จะใช้เวทมนตร์จะแข็งแกร่งกว่าใคร
ถึงฉันจะสู้ เพราะฉันมีอำนาจ .
「ฮีโร่โดะ ? 」
เหมือนที่ฉันบังเอิญได้รับดูดเข้าไปในความคิดของฉัน ,ฉันถูกหยุดโดยเสียงจากข้างหลังฉัน อืม . . . . . . . . . . . . .
「 rishe . . . ซัน ใช่ 」
「กรุณาโทรหาผม rishe . . . . . . . . คุณดวงจันทร์จ้อง ? วันนี้ก็เป็นวันที่มีดีพระจันทร์สีฟ้า 」
rishe ซาน เป็นอัศวินหญิงที่ใช้โดยประเทศที่เรียกเราเรียก rukseria . การส่องดวงจันทร์ เส้นผมของเธอก็ส่องแสงซีดนะ
. พระจันทร์สีฟ้า
อย่างที่ rishe ซานพูดในด้านหน้าของตาของฉันเป็นสีฟ้าที่สว่างยามค่ำคืนเป็นประกายด้วยแวว .
มันเป็นบางอย่างที่ไม่ได้อยู่ในโลกของเรา มีความแตกต่างที่ชัดเจน มันทำให้ฉันตระหนักดีว่านี้คือโลกที่แตกต่างกัน ไม่ว่าฉันจะชอบมันหรือไม่ . . . . . . . . . .
「ดังนั้นคุณนอนไม่หลับเหรอ 」
「 เอ๊ะ . . . ยังไง . . . . . คุณ」
จากคำพูด ผมที่ถูกจับมาอยู่ในวังวนของความคิด แปลกใจ
นั่นคือคดี
อากาเนะและซาคุยะ แม้แต่อากิระกับ Yashiro คุงทั้งหมดคงหลับแล้ว แต่ฉันนอนไม่หลับเพราะเหตุผลบางอย่าง ก็เลยเดินเล่นในสนามหญ้าของปราสาท
เพราะหลังจากที่มานะ วัด ก็สามารถสัมผัสหมุนมายากลภายใน ร่างกายของฉัน และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงไม่ค่อยดี หรืออาจจะ―――
「เธอทำสายตาแบบนั้นของเด็กที่ยังยับยั้งตัวเองในวันก่อนวันเกิด 」
「เอ๋ . . . ? 」
อัศวินที่สว่างจากคืนเดือนหงาย ให้ผมยิ้ม
「ดูเหมือน ว่าผมถูกต้อง 」
ผมรู้สึกอายเธอยิ้ม
「ดูเหมือนมัน . . . . . . . ที่บอกว่า " เพราะคุณมีอำนาจคุณต้องต่อสู้ " ผมโกรธมาก แต่สุดท้าย . ผมตื่นเต้นมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ . . . . . . . ผมหมายถึง ผมเป็นพระเอกนะ พวกเขาเจ๋ง อะไรแบบนี้ ฉันได้เสมอต้องการที่จะเป็นหนึ่ง 」
ใช่แล้ว ฉันตื่นเต้นมาก แน่นอน ฉันเป็นบิตสับสนเกี่ยวกับการเรียกฮีโร่ แต่ในวันนี้ หลังจากที่ได้รับพลังเหนือธรรมชาตินี้เรียกว่า มานะ ผมมีความคิดอยากที่จะใช้มัน
เป็นฮีโร่บันทึกเรื่อง . . . โลกอันยิ่งใหญ่บางอย่างที่ไม่ปกติของมนุษย์จะทำได้ มันรอต่อหน้าต่อตาฉัน !
「ผมก็สูงนะ เหมือนเป็นเด็ก แม้ว่าผมจะเป็นฮีโร่ ผมไม่ได้เรื่องเลยใช่มั้ย . . . . . . . ? 」
ฉันว่าฉันทำให้เธอผิดหวัง ? เมื่อฉันมองไปที่ผู้หญิงกังวล เธอหัวเราะด้วยความขำ
「เธอไม่ได้อ่อนแอเลย. . . . . . . เมื่อพวกเขาเป็นเด็ก จะ ไม่ต้องสงสัย ถือปรารถนาที่จะเป็นอัศวิน หรือ เป็นพระเอก . . . . . . . สวยมากที่แสดงความยิ่งใหญ่ ผมจะได้เป็นอัศวิน ผมจะเป็นฮีโร่ . . . . . . . นั่นคือสิ่งที่พวกเขาตะโกน 」
ตอนที่มองพระจันทร์สีฟ้า เธอต่อไป
「แต่คุณไม่สามารถเป็นหนึ่งได้แค่ตะโกนมันออกมาโดยกล่าวว่าสิ่งที่ชอบ " ฉันเป็นเด็กในตอนนั้น " และปฏิเสธความรู้สึกของคุณจากอดีตของคุณ ตั้งแต่คุณยังเด็ก คุณไม่อาจจะกลายเป็นหนึ่ง .
. . . . . . . สามปีที่แล้วผมพบนักพรตท่านนั้นได้ต่อสู้เคียงข้างท่านฮีโร่ ถึงแม้ว่าฉันจำไม่ได้จริงๆมากเกี่ยวกับซามะพระเอก ผมจำได้ดีเกี่ยวกับนักพรต ซามะ ฉันต้องการที่จะทำบางสิ่งบางอย่างสำหรับประเภทและอบอุ่นของมนุษย์เช่นเธอดังนั้น ฉันต้องการชื่นชมอัศวินฮีโร่ที่สามารถปกป้อง และความอบอุ่น 」
เธอหันมาเผชิญหน้ากับผม
「ในขณะที่ผมยังละอ่อน ข้าเป็นอัศวิน . . . . . . . โดยไม่ลืมหรือปฏิเสธความรู้สึกของตัวเอง . . . . . . . นั่นคือเหตุผลที่ท่านฮีโร่ . โดยไม่มีการปฏิเสธความรู้สึกที่คุณมีในขณะนี้ โปรดดำเนินการต่อ , และกลายเป็นวีรบุรุษ 」
นั่นคือสิ่งที่เธอพูด เธอยิ้ม
อยู่ข้างหลังเธอบางอย่างได้กลายเป็นเหยเก .
「 ! ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ 」
เสียงของเธอที่อ่อนโยนจนแล้วเสร็จใน 180 และตะโกนออกมาเสียงเย็นอย่างไม่น่าเชื่อ
ถ้าตอบ โดยไม่รู้ตัว เปลวไฟระเบิดออก
「 fufufu มีการทักทายที่น่ารังเกียจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อฉันมาที่นี่คนเดียว และ 」
สิ่งที่ออกมาจากภายในของเปลวไฟ เป็นสาวที่มีขนยาวสีแดงเข้มจากผมที่เหมือนเปลวไฟ
มันคงจะดีถ้าทั้งหมดนั่นมัน . . . . . หม่นหมองของหญิงสาวผิวเพิ่มขึ้น หลังจากถูกส่องพระจันทร์สีฟ้า
「ปีศาจ ! ? 」
rishe วาดดาบสองมือที่เธอสวมเธอเอว .
แล้ว rishe คำซ้ายฉันพูดไม่ออก
นี่เป็นปีศาจ
ผมกอดด้วยน่าหนักใจป่วยรู้สึกตอนนั้นที่ฉันเห็นผู้หญิงที่มีผมสีแดงเข้ม ผมเข้าใจเหตุผลที่
มนุษยชาติของศัตรู หนึ่งของการรับประทานอาหารที่โลกนี้ . . .
「ถูกต้อง เรียกฉันว่าเจ้าหญิงแห่งเปลวไฟสงคราม [ ขวาน ] ของปีศาจ กองทัพของนายพล―――」 6 ใบ
「เตรียม yooourselfff ! 」
!rishe เริ่มวิ่งเร็วกว่าปีศาจสามารถเสร็จสิ้นสิ่งที่เธอพูด รวบรวมแสงลงบนดาบของเธอ เงิน มันกลายเป็นออโรร่า ดาบ และการใช้ที่เธอเหวี่ยงที่ปีศาจสาว
「 kuhahaha ! มาเจ็บแสบที่ฉันในขณะที่ฉันกำลังพูด คุณไม่ต้องกลายเป็น หมดหวัง คุณก็รู้ 」
อย่างไรก็ตามปีศาจหญิงทำง้าวออกมาจากเปลวไฟราวกับเธอเพิ่งจะตั้งชื่อมันและหยุดแกว่งมือเดียว
「 N , ไม่มีทาง . . . . . . . ของผม เวทมนตร์เกราะดาบ . . . . . . . ! 」
rishe ดวงตาถูกเปิดกว้าง เห็นเธอว่าฆ่าเทคนิคถูกหยุดอย่างง่ายดาย
「ง่ายเกินไปง่ายเกินไป " ผู้ชายคนนั้น " ย้ายอะไรที่น่ากลัวกว่านี้หน่อย มันต่างกันจริง ๆ ถึงแม้จะย้ายเหมือนกัน ! 」
* * giin ดาบของเธอเป็น repelled กลับ rishe ใช้เพื่อสร้างระยะห่าง .
「ฉันไม่รู้สึกเหมือนกำลังต่อสู้กับความตายกับคนอื่นเดี๋ยวนี้ คุณควรจะเงียบ 」
นักเรียนสีทองของเธอยิงใส่ฉันและ rishe .
แล้ว เมื่อพวกเขาไม่ได้ ร่างกายของฉันเสรีภาพถูกถ่าย
「โก ! . . . . . . . . นี้ และ seeable ผูกโซ่ คุณ คุณ agniera [ ความสำคัญ ] ใช่ไหม 」
?rishe คือในขณะที่เธอยังท้าทายอย่างกล้าหาญ อยู่ในภาวะ ที่เธอไม่สามารถย้ายได้อย่างอิสระ .
ว่าทัศนคติไม่ค่อยดี
「 . . . . . . . พระเจ้า พวกเขาจะหยาบคายจริงๆ สิ่งเหล่านี้เรียกว่า มนุษย์ー .
ฉันอยากให้คุณหยุดมันด้วยชื่อนี้ . . . . . . . หรืออะไร ? คุณมีบางชนิดของการที่คุณจะอยู่ในระดับเดียวกับฉัน 」
บอน ด้วยเช่นเสียงแสงrishe หัวซึ่งอยู่ตรงหน้าฉันระเบิด
「 . . . เอ๊ะ ? 」
「มีแค่คนๆเดียวที่ฉันจะให้เรียกฉันว่า ไอ้เด็กบ้า . . . . . . . อ่า . . . ทั้งๆ ที่ฉันคิดว่าฉันสามารถสู้กับเขานาน ~ ฉันรู้สึกแย่ 」
เป็นปีศาจก็ยังบ่นหงุดหงิดบ่น เธอจ้องหน้าไคโตะ
นี่มันอะไรกัน ? . . . . . . . อะไรคือ " สิ่งนี้ "
ไม้ลอยลงตรงหน้าผมเป็นศพนั้นมีเพียงหัวเรียบร้อยไปแล้ว เลือดสดๆไหล
บอกว่า《・・・》ยังมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้
อะไร . . . อะไรกันเนี่ย ! !
พูด เธอจะกลายเป็นคนที่อบอุ่น . . . . . . . เก็บไว้ในถือของคุณ , ความรู้สึกเอ๊ย
「นี่ คุณรู้เกี่ยวกับ " พระเอก " ถ้าคุณต้องการมีชีวิตอยู่ บอกฉันมาว่าเขาอยู่ไหนผมจะไปกับเค้าเอง 」
พระเอก ?
「 . . . . . . . เธอฟังฉันให้ดีล่ะ มนุษย์ ! 」
. ใครเป็นพระเอกเรื่องนี้
ใครเป็นพระเอกนี้ ทำให้ปีศาจที่พ่ายแพ้ปีศาจ ?
◇
「อ่า ? . . . . . . . มันดูเป็นยังไงล่ะ ~ . . . . . . ผมเห็น คุณก็อยู่ในกลุ่มที่อยากจะตาย ใช่ไหม . . . . . . . เฮ้อเผชิญกับแมลงตัวน้อย ก่อนที่จะมี Death Match กับเขาค่ะไม่ฆ่าไดรฟ์ของฉัน 」
ตรงหน้าฉันคือผู้หญิงที่ตาย และสั่นของมนุษย์ที่พบก็จ้องมาที่ฉันด้วยสายตาน่ากลัวจริงๆ
ไม่ใช่ว่าฉันกลัวหรืออะไรหรอกนะ มีความกระหายเลือดของระดับนี้ไม่ได้เปรียบเทียบกับ " ผู้ชายคนนั้น "
มันทำให้ฉันอารมณ์เสีย
คนนอกจากเขาเป็นขยะ
ทอดขนาดเล็กสายพันธุ์ด้อย
ที่ทอดเล็กหน้าบึ้งที่ฉันตรงไปตรงมาแสดงความโกรธของเขา
งั้นฉันจะฆ่าหมอนี่ใน snap ฉันต้องรีบไปหาเขา
คิดไปตามบรรทัดเหล่านั้น สายตาฉันก็หันไปรอบ ๆ .
. . . . . . 「อันล่ะ ? 」
เมื่อผมเห็นวิสัยทัศน์ของผมขยายและดาวเต็มฟ้าและดวงจันทร์สีฟ้ากำลังมองลงมาที่ฉัน
เมื่อสายตาของฉันเหลือบไปด้านข้างมี " ครึ่งล่าง " เหมือน " เขา " เวทย์เกราะดาบใช่ไหม
คนที่เหวี่ยงดาบเรืองแสงเป็นมนุษย์มาก่อน . . . . . . .
「ฮี , คุณสวยมาก 」
เคืองของฉันเมื่อก่อนปลิวและความสุขให้ร่างกายของฉันสั่น
เล็กๆทอดขนาดเล็ก หลงมาที่ฉัน
คนที่ 999 บาท จินตนาการของเธอเอง agniera กลายเป็นที่สนใจในตัวเขา
「ฮีโร่ที่คุณกำลังพูดถึง คือเรื่อง . . . พระเอกคนก่อนเหรอ 」
「อันล่ะ ? 」
ปีศาจที่ยืนอยู่ที่ด้านบนของปีศาจ คนถูกมองเธอ หนึ่งในหกใบ นายพลที่ถูกปีศาจที่แกร่งที่สุดของผู้ใต้บังคับบัญชา . . . . . . .
「ผมปัจจุบันพระเอก Amagi ไคโตะ . . . คนที่จะทำลายเจ้าปีศาจ 」
ในนั้นของเด็กหนุ่ม ดวงตาความเกลียดชังถูกสลักไว้
◇
「ฮี . . . เล็ก ๆทอด เหมือนคุณเป็นพระเอก คุณพูดว่า . . . . . . . ? 」
ตัดปีศาจหัวเราะเหมือนสนุก
「ขำอะไร . . . 」
ลืมตัวเองด้วยความโกรธ ควบคุมอารมณ์ ไคโตะไม่ได้สังเกตุ ความจริงที่ว่าไม่มีเลือดสักหยดเดียวไหลออกมาจากส่วนของร่างกายที่ถูกตัดเป็นชิ้น ๆ
「มันมากเกินไปสำหรับคุณ」
โดยเวลาที่เขาสังเกตเห็น เขาได้ยิน voic
สู้แรกที่สองของฮีโร่
ฉันชื่อ Amagi ไคโตะ เป็นนักศึกษาปี 2 ที่โรงเรียนทาคามากา รา
ผมตนเองเป็นนักเรียนชายปกติ แต่โดยเข้าใจผิด ฉันมาเป็นโลกที่แตกต่างกัน และเป็นพระเอก . . .
. . . . . . . บอกตรงๆ ผมกลัว โดยทั้งหมดนี้ หลังจากถ่ายตำแหน่งของฮีโร่มันเป็นบิตแปลกที่ต้องพูดแบบนี้ แต่ผมสงสัยว่าทำไมผมกลายเป็นเหมือนวีรบุรุษ
. . . ไม่ ฉันมีอำนาจใหญ่ที่มากขึ้นกว่าที่ของคนบนโลกนี้ .
แล้วถ้าฉันไม่ทำให้พลังงานที่เป็นประโยชน์
ผมรู้ว่าเรา , ที่เสร็จสิ้นการวัดความมานะของเราเสร็จแล้วมีพอมานะ แม้ว่าคนเหล่านี้เรียกว่าโหรราชสำนักถูกมัดเข้าด้วยกัน พวกเขาจะไม่ยืนโอกาส และพวกเขาดูเหมือนจะภูมิใจ .
ผมยังได้ยินว่าเราจะต้องเรียนรู้ที่จะใช้เวทมนตร์จะแข็งแกร่งกว่าใคร
ถึงฉันจะสู้ เพราะฉันมีอำนาจ .
「ฮีโร่โดะ ? 」
เหมือนที่ฉันบังเอิญได้รับดูดเข้าไปในความคิดของฉัน ,ฉันถูกหยุดโดยเสียงจากข้างหลังฉัน อืม . . . . . . . . . . . . .
「 rishe . . . ซัน ใช่ 」
「กรุณาโทรหาผม rishe . . . . . . . . คุณดวงจันทร์จ้อง ? วันนี้ก็เป็นวันที่มีดีพระจันทร์สีฟ้า 」
rishe ซาน เป็นอัศวินหญิงที่ใช้โดยประเทศที่เรียกเราเรียก rukseria . การส่องดวงจันทร์ เส้นผมของเธอก็ส่องแสงซีดนะ
. พระจันทร์สีฟ้า
อย่างที่ rishe ซานพูดในด้านหน้าของตาของฉันเป็นสีฟ้าที่สว่างยามค่ำคืนเป็นประกายด้วยแวว .
มันเป็นบางอย่างที่ไม่ได้อยู่ในโลกของเรา มีความแตกต่างที่ชัดเจน มันทำให้ฉันตระหนักดีว่านี้คือโลกที่แตกต่างกัน ไม่ว่าฉันจะชอบมันหรือไม่ . . . . . . . . . .
「ดังนั้นคุณนอนไม่หลับเหรอ 」
「 เอ๊ะ . . . ยังไง . . . . . คุณ」
จากคำพูด ผมที่ถูกจับมาอยู่ในวังวนของความคิด แปลกใจ
นั่นคือคดี
อากาเนะและซาคุยะ แม้แต่อากิระกับ Yashiro คุงทั้งหมดคงหลับแล้ว แต่ฉันนอนไม่หลับเพราะเหตุผลบางอย่าง ก็เลยเดินเล่นในสนามหญ้าของปราสาท
เพราะหลังจากที่มานะ วัด ก็สามารถสัมผัสหมุนมายากลภายใน ร่างกายของฉัน และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงไม่ค่อยดี หรืออาจจะ―――
「เธอทำสายตาแบบนั้นของเด็กที่ยังยับยั้งตัวเองในวันก่อนวันเกิด 」
「เอ๋ . . . ? 」
อัศวินที่สว่างจากคืนเดือนหงาย ให้ผมยิ้ม
「ดูเหมือน ว่าผมถูกต้อง 」
ผมรู้สึกอายเธอยิ้ม
「ดูเหมือนมัน . . . . . . . ที่บอกว่า " เพราะคุณมีอำนาจคุณต้องต่อสู้ " ผมโกรธมาก แต่สุดท้าย . ผมตื่นเต้นมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ . . . . . . . ผมหมายถึง ผมเป็นพระเอกนะ พวกเขาเจ๋ง อะไรแบบนี้ ฉันได้เสมอต้องการที่จะเป็นหนึ่ง 」
ใช่แล้ว ฉันตื่นเต้นมาก แน่นอน ฉันเป็นบิตสับสนเกี่ยวกับการเรียกฮีโร่ แต่ในวันนี้ หลังจากที่ได้รับพลังเหนือธรรมชาตินี้เรียกว่า มานะ ผมมีความคิดอยากที่จะใช้มัน
เป็นฮีโร่บันทึกเรื่อง . . . โลกอันยิ่งใหญ่บางอย่างที่ไม่ปกติของมนุษย์จะทำได้ มันรอต่อหน้าต่อตาฉัน !
「ผมก็สูงนะ เหมือนเป็นเด็ก แม้ว่าผมจะเป็นฮีโร่ ผมไม่ได้เรื่องเลยใช่มั้ย . . . . . . . ? 」
ฉันว่าฉันทำให้เธอผิดหวัง ? เมื่อฉันมองไปที่ผู้หญิงกังวล เธอหัวเราะด้วยความขำ
「เธอไม่ได้อ่อนแอเลย. . . . . . . เมื่อพวกเขาเป็นเด็ก จะ ไม่ต้องสงสัย ถือปรารถนาที่จะเป็นอัศวิน หรือ เป็นพระเอก . . . . . . . สวยมากที่แสดงความยิ่งใหญ่ ผมจะได้เป็นอัศวิน ผมจะเป็นฮีโร่ . . . . . . . นั่นคือสิ่งที่พวกเขาตะโกน 」
ตอนที่มองพระจันทร์สีฟ้า เธอต่อไป
「แต่คุณไม่สามารถเป็นหนึ่งได้แค่ตะโกนมันออกมาโดยกล่าวว่าสิ่งที่ชอบ " ฉันเป็นเด็กในตอนนั้น " และปฏิเสธความรู้สึกของคุณจากอดีตของคุณ ตั้งแต่คุณยังเด็ก คุณไม่อาจจะกลายเป็นหนึ่ง .
. . . . . . . สามปีที่แล้วผมพบนักพรตท่านนั้นได้ต่อสู้เคียงข้างท่านฮีโร่ ถึงแม้ว่าฉันจำไม่ได้จริงๆมากเกี่ยวกับซามะพระเอก ผมจำได้ดีเกี่ยวกับนักพรต ซามะ ฉันต้องการที่จะทำบางสิ่งบางอย่างสำหรับประเภทและอบอุ่นของมนุษย์เช่นเธอดังนั้น ฉันต้องการชื่นชมอัศวินฮีโร่ที่สามารถปกป้อง และความอบอุ่น 」
เธอหันมาเผชิญหน้ากับผม
「ในขณะที่ผมยังละอ่อน ข้าเป็นอัศวิน . . . . . . . โดยไม่ลืมหรือปฏิเสธความรู้สึกของตัวเอง . . . . . . . นั่นคือเหตุผลที่ท่านฮีโร่ . โดยไม่มีการปฏิเสธความรู้สึกที่คุณมีในขณะนี้ โปรดดำเนินการต่อ , และกลายเป็นวีรบุรุษ 」
นั่นคือสิ่งที่เธอพูด เธอยิ้ม
อยู่ข้างหลังเธอบางอย่างได้กลายเป็นเหยเก .
「 ! ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ 」
เสียงของเธอที่อ่อนโยนจนแล้วเสร็จใน 180 และตะโกนออกมาเสียงเย็นอย่างไม่น่าเชื่อ
ถ้าตอบ โดยไม่รู้ตัว เปลวไฟระเบิดออก
「 fufufu มีการทักทายที่น่ารังเกียจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อฉันมาที่นี่คนเดียว และ 」
สิ่งที่ออกมาจากภายในของเปลวไฟ เป็นสาวที่มีขนยาวสีแดงเข้มจากผมที่เหมือนเปลวไฟ
มันคงจะดีถ้าทั้งหมดนั่นมัน . . . . . หม่นหมองของหญิงสาวผิวเพิ่มขึ้น หลังจากถูกส่องพระจันทร์สีฟ้า
「ปีศาจ ! ? 」
rishe วาดดาบสองมือที่เธอสวมเธอเอว .
แล้ว rishe คำซ้ายฉันพูดไม่ออก
นี่เป็นปีศาจ
ผมกอดด้วยน่าหนักใจป่วยรู้สึกตอนนั้นที่ฉันเห็นผู้หญิงที่มีผมสีแดงเข้ม ผมเข้าใจเหตุผลที่
มนุษยชาติของศัตรู หนึ่งของการรับประทานอาหารที่โลกนี้ . . .
「ถูกต้อง เรียกฉันว่าเจ้าหญิงแห่งเปลวไฟสงคราม [ ขวาน ] ของปีศาจ กองทัพของนายพล―――」 6 ใบ
「เตรียม yooourselfff ! 」
!rishe เริ่มวิ่งเร็วกว่าปีศาจสามารถเสร็จสิ้นสิ่งที่เธอพูด รวบรวมแสงลงบนดาบของเธอ เงิน มันกลายเป็นออโรร่า ดาบ และการใช้ที่เธอเหวี่ยงที่ปีศาจสาว
「 kuhahaha ! มาเจ็บแสบที่ฉันในขณะที่ฉันกำลังพูด คุณไม่ต้องกลายเป็น หมดหวัง คุณก็รู้ 」
อย่างไรก็ตามปีศาจหญิงทำง้าวออกมาจากเปลวไฟราวกับเธอเพิ่งจะตั้งชื่อมันและหยุดแกว่งมือเดียว
「 N , ไม่มีทาง . . . . . . . ของผม เวทมนตร์เกราะดาบ . . . . . . . ! 」
rishe ดวงตาถูกเปิดกว้าง เห็นเธอว่าฆ่าเทคนิคถูกหยุดอย่างง่ายดาย
「ง่ายเกินไปง่ายเกินไป " ผู้ชายคนนั้น " ย้ายอะไรที่น่ากลัวกว่านี้หน่อย มันต่างกันจริง ๆ ถึงแม้จะย้ายเหมือนกัน ! 」
* * giin ดาบของเธอเป็น repelled กลับ rishe ใช้เพื่อสร้างระยะห่าง .
「ฉันไม่รู้สึกเหมือนกำลังต่อสู้กับความตายกับคนอื่นเดี๋ยวนี้ คุณควรจะเงียบ 」
นักเรียนสีทองของเธอยิงใส่ฉันและ rishe .
แล้ว เมื่อพวกเขาไม่ได้ ร่างกายของฉันเสรีภาพถูกถ่าย
「โก ! . . . . . . . . นี้ และ seeable ผูกโซ่ คุณ คุณ agniera [ ความสำคัญ ] ใช่ไหม 」
?rishe คือในขณะที่เธอยังท้าทายอย่างกล้าหาญ อยู่ในภาวะ ที่เธอไม่สามารถย้ายได้อย่างอิสระ .
ว่าทัศนคติไม่ค่อยดี
「 . . . . . . . พระเจ้า พวกเขาจะหยาบคายจริงๆ สิ่งเหล่านี้เรียกว่า มนุษย์ー .
ฉันอยากให้คุณหยุดมันด้วยชื่อนี้ . . . . . . . หรืออะไร ? คุณมีบางชนิดของการที่คุณจะอยู่ในระดับเดียวกับฉัน 」
บอน ด้วยเช่นเสียงแสงrishe หัวซึ่งอยู่ตรงหน้าฉันระเบิด
「 . . . เอ๊ะ ? 」
「มีแค่คนๆเดียวที่ฉันจะให้เรียกฉันว่า ไอ้เด็กบ้า . . . . . . . อ่า . . . ทั้งๆ ที่ฉันคิดว่าฉันสามารถสู้กับเขานาน ~ ฉันรู้สึกแย่ 」
เป็นปีศาจก็ยังบ่นหงุดหงิดบ่น เธอจ้องหน้าไคโตะ
นี่มันอะไรกัน ? . . . . . . . อะไรคือ " สิ่งนี้ "
ไม้ลอยลงตรงหน้าผมเป็นศพนั้นมีเพียงหัวเรียบร้อยไปแล้ว เลือดสดๆไหล
บอกว่า《・・・》ยังมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้
อะไร . . . อะไรกันเนี่ย ! !
พูด เธอจะกลายเป็นคนที่อบอุ่น . . . . . . . เก็บไว้ในถือของคุณ , ความรู้สึกเอ๊ย
「นี่ คุณรู้เกี่ยวกับ " พระเอก " ถ้าคุณต้องการมีชีวิตอยู่ บอกฉันมาว่าเขาอยู่ไหนผมจะไปกับเค้าเอง 」
พระเอก ?
「 . . . . . . . เธอฟังฉันให้ดีล่ะ มนุษย์ ! 」
. ใครเป็นพระเอกเรื่องนี้
ใครเป็นพระเอกนี้ ทำให้ปีศาจที่พ่ายแพ้ปีศาจ ?
◇
「อ่า ? . . . . . . . มันดูเป็นยังไงล่ะ ~ . . . . . . ผมเห็น คุณก็อยู่ในกลุ่มที่อยากจะตาย ใช่ไหม . . . . . . . เฮ้อเผชิญกับแมลงตัวน้อย ก่อนที่จะมี Death Match กับเขาค่ะไม่ฆ่าไดรฟ์ของฉัน 」
ตรงหน้าฉันคือผู้หญิงที่ตาย และสั่นของมนุษย์ที่พบก็จ้องมาที่ฉันด้วยสายตาน่ากลัวจริงๆ
ไม่ใช่ว่าฉันกลัวหรืออะไรหรอกนะ มีความกระหายเลือดของระดับนี้ไม่ได้เปรียบเทียบกับ " ผู้ชายคนนั้น "
มันทำให้ฉันอารมณ์เสีย
คนนอกจากเขาเป็นขยะ
ทอดขนาดเล็กสายพันธุ์ด้อย
ที่ทอดเล็กหน้าบึ้งที่ฉันตรงไปตรงมาแสดงความโกรธของเขา
งั้นฉันจะฆ่าหมอนี่ใน snap ฉันต้องรีบไปหาเขา
คิดไปตามบรรทัดเหล่านั้น สายตาฉันก็หันไปรอบ ๆ .
. . . . . . 「อันล่ะ ? 」
เมื่อผมเห็นวิสัยทัศน์ของผมขยายและดาวเต็มฟ้าและดวงจันทร์สีฟ้ากำลังมองลงมาที่ฉัน
เมื่อสายตาของฉันเหลือบไปด้านข้างมี " ครึ่งล่าง " เหมือน " เขา " เวทย์เกราะดาบใช่ไหม
คนที่เหวี่ยงดาบเรืองแสงเป็นมนุษย์มาก่อน . . . . . . .
「ฮี , คุณสวยมาก 」
เคืองของฉันเมื่อก่อนปลิวและความสุขให้ร่างกายของฉันสั่น
เล็กๆทอดขนาดเล็ก หลงมาที่ฉัน
คนที่ 999 บาท จินตนาการของเธอเอง agniera กลายเป็นที่สนใจในตัวเขา
「ฮีโร่ที่คุณกำลังพูดถึง คือเรื่อง . . . พระเอกคนก่อนเหรอ 」
「อันล่ะ ? 」
ปีศาจที่ยืนอยู่ที่ด้านบนของปีศาจ คนถูกมองเธอ หนึ่งในหกใบ นายพลที่ถูกปีศาจที่แกร่งที่สุดของผู้ใต้บังคับบัญชา . . . . . . .
「ผมปัจจุบันพระเอก Amagi ไคโตะ . . . คนที่จะทำลายเจ้าปีศาจ 」
ในนั้นของเด็กหนุ่ม ดวงตาความเกลียดชังถูกสลักไว้
◇
「ฮี . . . เล็ก ๆทอด เหมือนคุณเป็นพระเอก คุณพูดว่า . . . . . . . ? 」
ตัดปีศาจหัวเราะเหมือนสนุก
「ขำอะไร . . . 」
ลืมตัวเองด้วยความโกรธ ควบคุมอารมณ์ ไคโตะไม่ได้สังเกตุ ความจริงที่ว่าไม่มีเลือดสักหยดเดียวไหลออกมาจากส่วนของร่างกายที่ถูกตัดเป็นชิ้น ๆ
「มันมากเกินไปสำหรับคุณ」
โดยเวลาที่เขาสังเกตเห็น เขาได้ยิน voic
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Long ago humans we dreamt to fly like a
- ฉันรักที่จะเป็นผู้ชายเจ้าชู้ ฉันไม่อยากเ
- 行きかう人 見知らぬ顔 ふと振り返った
- My live the house safe
- 行きかう人 見知らぬ顔 ふと振り返った
- เราไปฟังอบรม
- ผมจะบอกคุณว่าผมสามารถทำได้ทุกอย่างDont p
- บ้านในฮูสตันสวยมากแต่ก็แพงมาก
- ครอบครัวของเขาประกอบอาชีพอะไร
- วันนั้น
- คุณชื่ออะไร
- while lead is prohibited form many produ
- Effect of extrusion cooking on the physi
- ข้อดี
- So tell me what you did all day
- You asked me for the first time yesterda
- anyone disappointed by the current short
- พวกเขาเป็นวงผู้ชาย และฉันเป้นแฟนคลับของพ
- ในเรื่องของราคาร้านนี้จะถูกกว่าร้านนั้นอ
- You will talk to your girlfriend
- i have been reading about your culture..
- do
- sneak up
- วันที่ 6 สิงหาคม มีการจัดการเดินขบวนประท
