Writers often do not explain everyt

Writers often do not explain everything to the reader. For example, in stories, the writer may not tell the reader the time or place. Often readers have to guess these things. This is called making inferences or “reading between the lines.” Readers frequently need to find small clues that lead them to infer-understand—things that the author doesn’t explicitly state. They need to use information in the text to guess other things about the text.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้เขียนมักจะไม่อธิบายทุกอย่างให้อ่าน ตัวอย่าง ในเรื่อง ผู้เขียนอาจไม่บอกผู้อ่านเวลาหรือสถานที่ ผู้อ่านมักจะต้องคิดว่า สิ่งเหล่านี้ นี้เรียกว่าทำ inferences หรือ "อ่านระหว่างบรรทัด" อ่านบ่อย ๆ ต้องหาปมเล็ก ๆ ที่ทำให้รู้เข้าใจคือสิ่งที่ผู้เขียนไม่ระบุอย่างชัดเจน พวกเขาจำเป็นต้องใช้ข้อมูลในข้อความที่คาดเดาต่าง ๆ เกี่ยวกับข้อความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเขียนมักจะไม่อธิบายทุกอย่างให้ผู้อ่าน ยกตัวอย่างเช่นในเรื่องที่เขียนอาจจะไม่บอกผู้อ่านเวลาหรือสถานที่ บ่อยครั้งที่ผู้อ่านต้องคาดเดาสิ่งเหล่านี้ นี้เรียกว่าการอ้างถึงหรือ "การอ่านระหว่างบรรทัด." ผู้อ่านบ่อยต้องไปหาเบาะแสขนาดเล็กที่นำพวกเขาไปสรุป-เข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนไม่ได้ของรัฐอย่างชัดเจน พวกเขาจำเป็นต้องใช้ข้อมูลในข้อความที่จะคาดเดาสิ่งอื่น ๆ เกี่ยวกับข้อความที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักเขียนมักจะไม่อธิบายให้ผู้อ่าน ตัวอย่างเช่น ในเรื่องราวที่ผู้เขียนไม่อาจบอก
อ่านเวลาหรือสถานที่ ผู้อ่านมักจะต้องว่าสิ่งเหล่านี้ นี้เรียกว่าการอนุมานหรือ
" อ่านระหว่างบรรทัด " อ่านบ่อย ๆต้องไปหาเบาะแสที่นำพวกเขาเล็ก สรุปว่า -
เข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนไม่ได้อย่างชัดเจนรัฐนักเขียนมักจะไม่อธิบายให้ผู้อ่าน ตัวอย่างเช่น ในเรื่องราวที่ผู้เขียนไม่อาจบอก
อ่านเวลาหรือสถานที่ ผู้อ่านมักจะต้องว่าสิ่งเหล่านี้ นี้เรียกว่าการอนุมานหรือ
" อ่านระหว่างบรรทัด " อ่านบ่อย ๆต้องไปหาเบาะแสที่นำพวกเขาเล็ก สรุปว่า -
เข้าใจสิ่งที่ผู้เขียนไม่ได้อย่างชัดเจนรัฐ