- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
But if she looked carefully, his vo
But if she looked carefully, his voice and face were the same as the one inside her memory. Above all… it was how the boy in front of her called her. That’s right, it was “sensei”. Aiko was convinced. Although his look and atmosphere had greatly changed, the boy in front of her was certainly her own student, “Nagumo Hajime”!
“Nagumo-kun… You’re Nagumo-kun, right? You’re alive… You really are alive…”
“No, you got wrong person. Bye.”
“He?”
To meet the student who was thought to be dead, was a miracle. Being deeply moved, her tear glands loosened, and Aiko eyes became teary. “Where was he until now? What on earth happened? I am truly glad that you were safe.” Were only some of the many things she wanted to say, but couldn’t. Even so, the reply to her desperate words was a completely unexpected answer.
She unconsciously let out a stupid voice, and Aiko’s tears were also withdrawn. She could only blankly stare at Hajime who had begun to suta suta, walk towards the exit. ‘HAH’, she returned to her senses, and panicky ran after him while gripping onto his wrist.
“Please wait a second? Aren’t you Nagumo-kun? Didn’t you just call sensei sensei? Just how is that the wrong person.”
“No, you heard it wrong. That was… Right, it was a dialect meaning “small”. Un.”
“Even so, that’s extremely rude! Rather, there is no way such dialect exists. Why are you trying to deceive me? That appearance too… Did something happen? What are you doing in this place? Why, why didn’t you immediately come back to everyone? Nagumo-kun! Please answer! Sensei won’t let you deceive her!”
Aiko’s angry voice resounded inside the restaurant. Several people and guests looked at the rumored “Goddess of Good Harvest” as she caught and shouted at a man. “Suwah, is he Goddess’s man!?”, as they misunderstood, their eyes sparkled with curiosity. The students and the bodyguard Knights were also came out from the interior.
The students who had seen Hajime’s appearance had shocked expressions as they couldn’t believe what was in front of them. Half of it was because he was alive, while the other half was because of the drastic change to his appearance and atmosphere. However, they didn’t know what should they do, so they could only blankly looked at Aiko and Hajime.
On the other side, although Hajime looked calm, his mind was attacked by petit panic. In the town he came to, after accepting the request from the guild’s Branch Head he got acquaintanced by chance, he never thought there was a chance he would meet Aiko and his classmates again.
Because it was such a sudden event, he inadvertently muttered “sensei”, he even thought, “That can’t be~”, as he tried to deceived himself. His lifecards after Aiko’s angry barrage of questions were to “run away”, “continue with the mistaken person act”, “became a suspicious foreigner”, and “let’s just kidnap Ai-chan”, were all the cards that came to his mind. He especially didn’t know how the last one came up.
Then, Hajime was saved by his reliable partner. Of course it was not the regrettable rabbit ears character, but the Vampire Princess. Yue, came in between Hajime and Aiko, then she forcibly shook off Aiko’s hand which was gripping Hajime’s arm. On their side, the bodyguard Knights were letting out slight bloodthirst.
“… Let go, Hajime is troubled.”
“Wh-What are you? Currently, sensei have an important talk with Nagumo-kun…”
“… Then, calm down a little.”
Because the beatiful girl stared at her with cool eyes, Aiko slightly flinched. There wasn’t much of a height difference between the two. Normally, it would be labeled as a fight between kids. However, Aiko was actually younger by age, and Yue wore a bewitching atmosphere despite her appearance. No matter who saw it, they looked like an adult (Yue) and an angry child (Aiko). Aiko was wary of Yue, so she quietly back away from Hajime with blushing cheeks because of her own words and the way she got mad at him. As she straightened her back to show her dignity as an adult, although it was too late, Aiko was… just like a child doing a stretch.
“I am sorry, I was distracted. Let’s return from the beginning, you are Nagumo-kun, right?”
This time, Aiko said it quietly, but her voice was filled with conviction as she tried to ask Hajime, and matched her glance with him. Having seen such Aiko, Hajime was convinced no matter how he tried to deceive her, she wouldn’t change her conviction and she would chase after him no matter where he go. Thus, scratched his head and replied with a profound sigh.
“Ah. Long time no see, sensei.”
“As expected, you’re Nagumo-kun after all… You’re alive…”
Aiko’s eyes became teary again, but Hajime didn’t think anything about it as he shrugged his shoulders.
“Something like that. After a lot happened, I’m somehow still alive.”
“I am glad. I truly am glad.”
After he took a glance at Aiko who was unable to say more than those words, Hajime went to the nearest table and sat down. Having seen him, Yue and Shia also sat. Shia was somewhat perplexed. Aiko and the others were astonished by Hajime’s sudden action. Hajime had regained his composure and he ignored the surroundings, only to beckon towards Foss who had watched how the situation progressed while he stood behind the students.
“Umm, Hajime-san. Is that okay? Aren’t you acquaintances? Although it was just my guess… the other world’s…”
“That thing doesn’t matter at all. I was just surprised when they suddenly appeared, well, that’s all. We are originally came for dinner, so let’s order now. I have been truly expecting this. Don’t you know? This curry… Ah, you didn’t know it. The spicy dish was called Nilshisseer. I am happy just by imagining the taste…”
“… Then, I’ll order that, too. I want to know what taste Hajime like.”
“Ah, to casually appealed him… just a expected of Yue-san. Then, me too. Clerk-saa~n, we want to order~”
In the beginning, Shia was timidly sneaking glances at Aiko and the others, but changed her mind after Hajime said those words. Then Foss came by to take their order with a troubled smile.
However, naturally, there was no time for them to wait. Aiko, who was dumbfounded again by how Hajime seated himself at a nearby table and began to order, returned her to her senses and she approached Hajime’s table. She said, “Sensei is angry!”, with a truly angered expression as she pishi, hit the table.
“Nagumo-kun, our talk isn’t over. Just how can you start to order as if it were the most natural thing in the world. In the first place, just who are these girls?”
What Aiko had said represented the feelings of everyone around them. The Knights who guessed Hajime was Aiko’s student, who they heard had died four months ago, the students who waited behind Aiko, and everyone else were, “Un un.”, nodding and they waited for Hajime’s answer.
Hajime frowned because of it would be an annoyance. Because he thought he couldn’t have a calm meal thanks to Aiko, who would keep waiting until he answers her questions even as they ate, he reluctantly turned his glance toward Aiko.
“I have come here in just a single day, without stopping, because of a request. That’s why I am hungry, so just let me eat my meal. Also, these are…”
Hajime turned his glance towards Yue and Shia. And these two, before Hajime could say it, began an impactful introduction towards Aiko and the others.
“Nagumo-kun… You’re Nagumo-kun, right? You’re alive… You really are alive…”
“No, you got wrong person. Bye.”
“He?”
To meet the student who was thought to be dead, was a miracle. Being deeply moved, her tear glands loosened, and Aiko eyes became teary. “Where was he until now? What on earth happened? I am truly glad that you were safe.” Were only some of the many things she wanted to say, but couldn’t. Even so, the reply to her desperate words was a completely unexpected answer.
She unconsciously let out a stupid voice, and Aiko’s tears were also withdrawn. She could only blankly stare at Hajime who had begun to suta suta, walk towards the exit. ‘HAH’, she returned to her senses, and panicky ran after him while gripping onto his wrist.
“Please wait a second? Aren’t you Nagumo-kun? Didn’t you just call sensei sensei? Just how is that the wrong person.”
“No, you heard it wrong. That was… Right, it was a dialect meaning “small”. Un.”
“Even so, that’s extremely rude! Rather, there is no way such dialect exists. Why are you trying to deceive me? That appearance too… Did something happen? What are you doing in this place? Why, why didn’t you immediately come back to everyone? Nagumo-kun! Please answer! Sensei won’t let you deceive her!”
Aiko’s angry voice resounded inside the restaurant. Several people and guests looked at the rumored “Goddess of Good Harvest” as she caught and shouted at a man. “Suwah, is he Goddess’s man!?”, as they misunderstood, their eyes sparkled with curiosity. The students and the bodyguard Knights were also came out from the interior.
The students who had seen Hajime’s appearance had shocked expressions as they couldn’t believe what was in front of them. Half of it was because he was alive, while the other half was because of the drastic change to his appearance and atmosphere. However, they didn’t know what should they do, so they could only blankly looked at Aiko and Hajime.
On the other side, although Hajime looked calm, his mind was attacked by petit panic. In the town he came to, after accepting the request from the guild’s Branch Head he got acquaintanced by chance, he never thought there was a chance he would meet Aiko and his classmates again.
Because it was such a sudden event, he inadvertently muttered “sensei”, he even thought, “That can’t be~”, as he tried to deceived himself. His lifecards after Aiko’s angry barrage of questions were to “run away”, “continue with the mistaken person act”, “became a suspicious foreigner”, and “let’s just kidnap Ai-chan”, were all the cards that came to his mind. He especially didn’t know how the last one came up.
Then, Hajime was saved by his reliable partner. Of course it was not the regrettable rabbit ears character, but the Vampire Princess. Yue, came in between Hajime and Aiko, then she forcibly shook off Aiko’s hand which was gripping Hajime’s arm. On their side, the bodyguard Knights were letting out slight bloodthirst.
“… Let go, Hajime is troubled.”
“Wh-What are you? Currently, sensei have an important talk with Nagumo-kun…”
“… Then, calm down a little.”
Because the beatiful girl stared at her with cool eyes, Aiko slightly flinched. There wasn’t much of a height difference between the two. Normally, it would be labeled as a fight between kids. However, Aiko was actually younger by age, and Yue wore a bewitching atmosphere despite her appearance. No matter who saw it, they looked like an adult (Yue) and an angry child (Aiko). Aiko was wary of Yue, so she quietly back away from Hajime with blushing cheeks because of her own words and the way she got mad at him. As she straightened her back to show her dignity as an adult, although it was too late, Aiko was… just like a child doing a stretch.
“I am sorry, I was distracted. Let’s return from the beginning, you are Nagumo-kun, right?”
This time, Aiko said it quietly, but her voice was filled with conviction as she tried to ask Hajime, and matched her glance with him. Having seen such Aiko, Hajime was convinced no matter how he tried to deceive her, she wouldn’t change her conviction and she would chase after him no matter where he go. Thus, scratched his head and replied with a profound sigh.
“Ah. Long time no see, sensei.”
“As expected, you’re Nagumo-kun after all… You’re alive…”
Aiko’s eyes became teary again, but Hajime didn’t think anything about it as he shrugged his shoulders.
“Something like that. After a lot happened, I’m somehow still alive.”
“I am glad. I truly am glad.”
After he took a glance at Aiko who was unable to say more than those words, Hajime went to the nearest table and sat down. Having seen him, Yue and Shia also sat. Shia was somewhat perplexed. Aiko and the others were astonished by Hajime’s sudden action. Hajime had regained his composure and he ignored the surroundings, only to beckon towards Foss who had watched how the situation progressed while he stood behind the students.
“Umm, Hajime-san. Is that okay? Aren’t you acquaintances? Although it was just my guess… the other world’s…”
“That thing doesn’t matter at all. I was just surprised when they suddenly appeared, well, that’s all. We are originally came for dinner, so let’s order now. I have been truly expecting this. Don’t you know? This curry… Ah, you didn’t know it. The spicy dish was called Nilshisseer. I am happy just by imagining the taste…”
“… Then, I’ll order that, too. I want to know what taste Hajime like.”
“Ah, to casually appealed him… just a expected of Yue-san. Then, me too. Clerk-saa~n, we want to order~”
In the beginning, Shia was timidly sneaking glances at Aiko and the others, but changed her mind after Hajime said those words. Then Foss came by to take their order with a troubled smile.
However, naturally, there was no time for them to wait. Aiko, who was dumbfounded again by how Hajime seated himself at a nearby table and began to order, returned her to her senses and she approached Hajime’s table. She said, “Sensei is angry!”, with a truly angered expression as she pishi, hit the table.
“Nagumo-kun, our talk isn’t over. Just how can you start to order as if it were the most natural thing in the world. In the first place, just who are these girls?”
What Aiko had said represented the feelings of everyone around them. The Knights who guessed Hajime was Aiko’s student, who they heard had died four months ago, the students who waited behind Aiko, and everyone else were, “Un un.”, nodding and they waited for Hajime’s answer.
Hajime frowned because of it would be an annoyance. Because he thought he couldn’t have a calm meal thanks to Aiko, who would keep waiting until he answers her questions even as they ate, he reluctantly turned his glance toward Aiko.
“I have come here in just a single day, without stopping, because of a request. That’s why I am hungry, so just let me eat my meal. Also, these are…”
Hajime turned his glance towards Yue and Shia. And these two, before Hajime could say it, began an impactful introduction towards Aiko and the others.
0/5000
แต่ถ้าเธอมองอย่างระมัดระวัง เสียงและใบหน้าของเขาได้เป็นหนึ่งในหน่วยความจำของเธอ ข้างต้นทั้งหมด...มันเป็นวิธีเรียกเด็กชายตรงหน้าเธอ ถูกต้อง มันเป็น "อาจารย์" Aiko ได้มั่นใจ แม้ว่ารูปลักษณ์และบรรยากาศของเขาได้เปลี่ยนอย่างมาก เด็กชายตรงหน้าได้แน่นอนนักเรียนของตนเอง "Nagumo Hajime""Nagumo-kun... คุณ Nagumo-kun ขวา คุณกำลังมีชีวิตอยู่... จริง ๆ จะมีชีวิตอยู่...""ไม่ คุณได้ผิดคน ลาก่อน""เขา"เพื่อตอบสนองนักเรียนที่มีความคิดที่จะตาย ได้เป็นอัศจรรย์ กำลังสะเทือน ต่อมน้ำตาของเธอหลวม และตา Aiko เป็น teary "ที่พระองค์จนถึงขณะนี้หรือไม่ บนโลกเกิดอะไรขึ้น ฉันยินดีอย่างแท้จริงว่า คุณไม่พบ" มีเพียงบางส่วนของสิ่งที่เธออยากจะพูด แต่ไม่ ถึงกระนั้น เธอหมดหวังคำตอบถูกคำตอบที่ไม่คาดคิดโดยสิ้นเชิงเธอรับให้ออกเสียงโง่ และยังถูกถอนน้ำตาของ Aiko เธออาจมองเฉพาะ blankly ที่ Hajime ที่เริ่ม suta suta เดินทางออกได้ 'ไร' เธอกลับให้ความรู้สึกของเธอ และ panicky วิ่งหลังจากเขาขณะจับยึดบนข้อมือของเขา"กรุณารอที่สอง คุณไม่ Nagumo kun ไม่เพียงเรียกอาจารย์อาจารย์ เพียงไรเป็นที่ผิดคน""ไม่ คุณได้ยินมันไม่ถูกต้อง ที่ถูก... ขวา มันเป็นภาษาที่หมายถึง "เล็กๆ" สหประชาชาติ""แม้ นั่นคือหยาบมาก ค่อนข้าง มีวิธีภาษาดังกล่าวอยู่ ทำไมคุณกำลังหลอกฉัน ปรากฏว่าเกินไป... สิ่งที่เกิดขึ้นหรือไม่ คุณจะทำอะไรในนี้ ทำไม ทำไมไม่คุณทันทีกลับมาทุกคน Nagumo-kun กรุณาตอบ อาจารย์ไม่ให้หลอกลวงเธอ"เสียงโกรธของ Aiko resounded ภายในร้าน หลายคนและท่านมองดูที่ข่าวลือ "เจ้าของดีเก็บเกี่ยว" เธอจับ และตะโกนที่คน "Suwah เป็นคนเขาเจ้า?" เป็นพวกเขา misunderstood ตา sparkled ด้วยอยาก นักเรียนและม้าบอดี้ก็ยังออกมาจากภายในนักเรียนที่ได้เห็นลักษณะของ Hajime มีสมกับนิพจน์พวกเขาไม่เชื่อว่าสิ่งที่เป็นด้านหน้าของพวกเขา ครึ่งหนึ่งของมันเป็น เพราะเขามีชีวิตอยู่ ในขณะอีกครึ่งหนึ่ง เพราะต่อการเปลี่ยนแปลงลักษณะและบรรยากาศของเขา อย่างไรก็ตาม เขาเหล่านั้นว่าควรที่จะทำ เพื่อให้พวกเขาสามารถเพียง blankly มอง Aiko และ Hajimeอีกด้านหนึ่ง แม้ว่า Hajime ดูเงียบสงบ จิตใจของเขาถูกโจมตี โดยตกใจเพ ในเมืองเขามา หลังจากยอมรับการร้องขอจากหัวหน้าสาขาของสมาคมเขามี acquaintanced โดยบังเอิญ เขาไม่เคยคิดมีมีโอกาสที่เขาจะพบ Aiko และเพื่อนร่วมชั้นของเขาอีกครั้งเพราะมันเป็นเหตุการณ์ฉับพลัน เขาไม่ได้ตั้งใจ muttered "อาจารย์" เขาจะคิดว่า, "ที่ไม่ ~ ", ตามเขาพยายามหลอกลวงตัวเองได้ เขา lifecards หลังจากมีเขื่อนกั้นน้ำโกรธของ Aiko ถาม "วิ่งหนี " "ดำเนินต่อการกระทำผิดคน" "กลายเป็น ชาวต่างชาติสงสัย" และ "ลองเพียงลักพาตัว คุณอายจัง" มีบัตรทั้งหมดที่มาพร้อมกับจิตใจของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ทราบว่าสุดท้ายมาแล้ว Hajime ถูกบันทึก โดยคู่ค้าที่เชื่อถือได้ของเขา แน่นอนมันไม่ใช่ตัวละครพอกระต่ายหู แต่เจ้าหญิงแวมไพร์ มายู ระหว่าง Hajime และ Aiko แล้วเธอจับบังคับให้ออกจากมือของ Aiko ซึ่งถูกจับยึดแขนของ Hajime ในฝั่งของพวกเขา อัศวินบอดี้ถูกปล่อยให้ออก bloodthirst เล็กน้อย“… ปล่อย Hajime เป็นปัญหา""จำอะไรรึเปล่า ปัจจุบัน อาจารย์ได้พูดสำคัญกับ Nagumo kun..."“… แล้ว สงบลงเล็กน้อย"เพราะสาวตุลาคมจ้องไปที่เธอ ด้วยสายตาเย็น Aiko เล็กน้อย flinched มีไม่มากของความแตกต่างสูงระหว่างสอง ปกติ นี้จะมีชื่อเป็นการต่อสู้ระหว่างเด็ก อย่างไรก็ตาม Aiko คืออายุจริงตามอายุ และยิวสวมบรรยากาศ bewitching แม้รูปลักษณ์ของเธอ ไม่ว่าที่เห็นนั้น พวกเขาดูเหมือนผู้ใหญ่ (ยิว) และเด็กโกรธ (Aiko) Aiko ระมัดระวังของยิว เพื่อเธออย่างเงียบ ๆ หลังจาก Hajime กับ blushing แก้ม เพราะคำของตนเอง และวิธีเธอมีบ้าที่เขา เป็นเธอ straightened ของเธอกลับมาเพื่อแสดงศักดิ์ศรีของเธอเป็นผู้ใหญ่ มีสาย Aiko ได้...เหมือนเด็กทำตัวยืด"ผมเสียใจ ผมต้องคอยกังวล ลองกลับมาตั้งแต่เริ่มต้น คุณจะ Nagumo-kun ขวา"เวลานี้ Aiko กล่าวอย่างเงียบ ๆ แต่เสียงของเธอก็เต็มไป ด้วยความเชื่อมั่นเธอพยายามถาม Hajime และจับคู่ของเธออย่างรวดเร็วกับเขา มีเห็น Aiko เช่น Hajime มั่นใจว่าวิธีที่เขาพยายามหลอกเธอ เธอจะไม่เปลี่ยนแปลงความเชื่อมั่นของเธอ และเธอจะไล่หลังเขาไม่ว่าเขาไปไหน ดังนั้น มีรอยขีดข่วนของเขาใหญ่ และตอบกลับ ด้วยล่องลึกซึ้ง"Ah นานไม่เห็น อาจารย์ ""ตามที่คาดไว้ คุณ Nagumo kun จาก... คุณกำลังมีชีวิตอยู่..."ตาของ Aiko เป็น teary อีก แต่ Hajime ไม่ได้คิดอะไรเลยเป็นเขายักไหล่ไหล่ของเขา"สิ่งที่ชอบที่ หลังจากการเกิดขึ้น ฉันอย่างใดยังมีชีวิตอยู่""ฉันดีใจ แท้จริงฉันดีใจ"หลังจากที่เขาได้ Aiko ที่ไม่พูดมากกว่า คำเหล่านั้น Hajime ไปตารางที่ใกล้ที่สุด และนั่งลง มีเห็นเขา หยูและฮฺยังนั่ง ฮฺถูกค่อนข้างงง Aiko และอื่น ๆ ได้ประหลาด โดยดำเนินการอย่างฉับพลันของ Hajime Hajime ได้จากความสงบของเขา และเขาละเว้นดิงส์ กับ beckon ต่อ Foss ที่มีดูว่าสถานการณ์หน้าไปเพียงใดในขณะที่เขายืนอยู่เบื้องหลังนักเรียน เท่านั้น"อึม Hajime ซัง ไม่เป็นไรนั่น ไม่คนรู้จัก แม้มันเป็นเพียงฉันเดา...อื่น ๆ ของโลก...""สิ่งที่ไม่ได้เรื่องเลย ผมประหลาดใจเพียงเมื่อพวกเขาดี ๆ ดี เป็นทั้งหมด เราจะมาเย็น สั่งซื้อกันตอนนี้ ฉันได้รับอย่างแท้จริงต้องการนี้ คุณไม่รู้ แกง... อา คุณไม่ทราบก็ จานเผ็ดเรียกว่า Nilshisseer ฉันมีความสุขเพียงแค่ imagining รส..."“… แล้ว ผมจะสั่งที่ เกินไป ต้องการทราบอะไรรส Hajime ชอบกัน""อา การตั้งใจร้องเขา...เพียงการคาดการณ์ของยูซัง แล้ว ฉันเกินไป เจ้าหน้าที่สา ~ n เราต้องสั่ง ~ "ในการเริ่มต้น ฮฺถูก timidly ด้อมสายตาแปลกที่ Aiko และอื่น ๆ แต่เปลี่ยนใจของเธอหลังจาก Hajime กล่าวว่า คำเหล่านั้น แล้ว Foss มาโดยจะสั่งของดีปัญหาอย่างไรก็ตาม ตามธรรมชาติ ไม่มีเวลาไม่ต้องรอการ Aiko ที่เป็น dumbfounded อีกวิธี Hajime นั่งเองที่ตารางที่ใกล้เคียง และเริ่มสั่ง ส่งคืนเธอความรู้สึกของเธอ และเธอเวลาของ Hajime ตาราง เธอกล่าวว่า "อาจารย์จะโกรธ" กับนิพจน์อย่างแท้จริง angered เป็นเธอ pishi ตีตาราง"Nagumo-kun พูดคุยของเราไม่เกิน เชื่อว่าคุณสามารถเริ่มสั่งนั้นสิ่งธรรมชาติมากที่สุดในโลก ในสถานที่แรก เพียงคนเป็นหญิงเหล่านี้"Aiko ได้พูดแสดงความรู้สึกของคนรอบ ๆ อัศวินที่เดา Hajime เป็นนักเรียนของ Aiko ที่พวกเขาได้ยินเสียชีวิตสี่เดือนที่ผ่านมา นักเรียนที่รออยู่เบื้องหลัง Aiko และคนอื่น ๆ ได้, "สหประชาชาติสหประชาชาติ", nodding และจะรอคำตอบของ HajimeHajime frowned เนื่องจากมันจะมีความรำคาญ เพราะเขาคิดว่า เขาไม่มีความสงบ ด้วย Aiko ที่จะให้รอจนกว่าเขาตอบคำถามของเธอแม้เป็นกิน เขาเต็มใจเปิดคร่าว ๆ ของเขาไปทาง Aiko"ฉันมาที่นี่ในเพียงวันเดียว ไม่หยุด เนื่องจากการร้องขอ ที่มีเหตุผลฉันหิว ดังนั้นเพียงแค่ให้ฉันกินอาหารของฉัน นอกจากนี้ นี่คือ..."Hajime เปิดเขาคร่าว ๆ ฮฺและยิว และสอง ก่อน Hajime สามารถพูดได้ เริ่มแนะนำ impactful Aiko และอื่น ๆ
การแปล กรุณารอสักครู่..
But if she looked carefully, his voice and face were the same as the one inside her memory. Above all… it was how the boy in front of her called her. That’s right, it was “sensei”. Aiko was convinced. Although his look and atmosphere had greatly changed, the boy in front of her was certainly her own student, “Nagumo Hajime”!
“Nagumo-kun… You’re Nagumo-kun, right? You’re alive… You really are alive…”
“No, you got wrong person. Bye.”
“He?”
To meet the student who was thought to be dead, was a miracle. Being deeply moved, her tear glands loosened, and Aiko eyes became teary. “Where was he until now? What on earth happened? I am truly glad that you were safe.” Were only some of the many things she wanted to say, but couldn’t. Even so, the reply to her desperate words was a completely unexpected answer.
She unconsciously let out a stupid voice, and Aiko’s tears were also withdrawn. She could only blankly stare at Hajime who had begun to suta suta, walk towards the exit. ‘HAH’, she returned to her senses, and panicky ran after him while gripping onto his wrist.
“Please wait a second? Aren’t you Nagumo-kun? Didn’t you just call sensei sensei? Just how is that the wrong person.”
“No, you heard it wrong. That was… Right, it was a dialect meaning “small”. Un.”
“Even so, that’s extremely rude! Rather, there is no way such dialect exists. Why are you trying to deceive me? That appearance too… Did something happen? What are you doing in this place? Why, why didn’t you immediately come back to everyone? Nagumo-kun! Please answer! Sensei won’t let you deceive her!”
Aiko’s angry voice resounded inside the restaurant. Several people and guests looked at the rumored “Goddess of Good Harvest” as she caught and shouted at a man. “Suwah, is he Goddess’s man!?”, as they misunderstood, their eyes sparkled with curiosity. The students and the bodyguard Knights were also came out from the interior.
The students who had seen Hajime’s appearance had shocked expressions as they couldn’t believe what was in front of them. Half of it was because he was alive, while the other half was because of the drastic change to his appearance and atmosphere. However, they didn’t know what should they do, so they could only blankly looked at Aiko and Hajime.
On the other side, although Hajime looked calm, his mind was attacked by petit panic. In the town he came to, after accepting the request from the guild’s Branch Head he got acquaintanced by chance, he never thought there was a chance he would meet Aiko and his classmates again.
Because it was such a sudden event, he inadvertently muttered “sensei”, he even thought, “That can’t be~”, as he tried to deceived himself. His lifecards after Aiko’s angry barrage of questions were to “run away”, “continue with the mistaken person act”, “became a suspicious foreigner”, and “let’s just kidnap Ai-chan”, were all the cards that came to his mind. He especially didn’t know how the last one came up.
Then, Hajime was saved by his reliable partner. Of course it was not the regrettable rabbit ears character, but the Vampire Princess. Yue, came in between Hajime and Aiko, then she forcibly shook off Aiko’s hand which was gripping Hajime’s arm. On their side, the bodyguard Knights were letting out slight bloodthirst.
“… Let go, Hajime is troubled.”
“Wh-What are you? Currently, sensei have an important talk with Nagumo-kun…”
“… Then, calm down a little.”
Because the beatiful girl stared at her with cool eyes, Aiko slightly flinched. There wasn’t much of a height difference between the two. Normally, it would be labeled as a fight between kids. However, Aiko was actually younger by age, and Yue wore a bewitching atmosphere despite her appearance. No matter who saw it, they looked like an adult (Yue) and an angry child (Aiko). Aiko was wary of Yue, so she quietly back away from Hajime with blushing cheeks because of her own words and the way she got mad at him. As she straightened her back to show her dignity as an adult, although it was too late, Aiko was… just like a child doing a stretch.
“I am sorry, I was distracted. Let’s return from the beginning, you are Nagumo-kun, right?”
This time, Aiko said it quietly, but her voice was filled with conviction as she tried to ask Hajime, and matched her glance with him. Having seen such Aiko, Hajime was convinced no matter how he tried to deceive her, she wouldn’t change her conviction and she would chase after him no matter where he go. Thus, scratched his head and replied with a profound sigh.
“Ah. Long time no see, sensei.”
“As expected, you’re Nagumo-kun after all… You’re alive…”
Aiko’s eyes became teary again, but Hajime didn’t think anything about it as he shrugged his shoulders.
“Something like that. After a lot happened, I’m somehow still alive.”
“I am glad. I truly am glad.”
After he took a glance at Aiko who was unable to say more than those words, Hajime went to the nearest table and sat down. Having seen him, Yue and Shia also sat. Shia was somewhat perplexed. Aiko and the others were astonished by Hajime’s sudden action. Hajime had regained his composure and he ignored the surroundings, only to beckon towards Foss who had watched how the situation progressed while he stood behind the students.
“Umm, Hajime-san. Is that okay? Aren’t you acquaintances? Although it was just my guess… the other world’s…”
“That thing doesn’t matter at all. I was just surprised when they suddenly appeared, well, that’s all. We are originally came for dinner, so let’s order now. I have been truly expecting this. Don’t you know? This curry… Ah, you didn’t know it. The spicy dish was called Nilshisseer. I am happy just by imagining the taste…”
“… Then, I’ll order that, too. I want to know what taste Hajime like.”
“Ah, to casually appealed him… just a expected of Yue-san. Then, me too. Clerk-saa~n, we want to order~”
In the beginning, Shia was timidly sneaking glances at Aiko and the others, but changed her mind after Hajime said those words. Then Foss came by to take their order with a troubled smile.
However, naturally, there was no time for them to wait. Aiko, who was dumbfounded again by how Hajime seated himself at a nearby table and began to order, returned her to her senses and she approached Hajime’s table. She said, “Sensei is angry!”, with a truly angered expression as she pishi, hit the table.
“Nagumo-kun, our talk isn’t over. Just how can you start to order as if it were the most natural thing in the world. In the first place, just who are these girls?”
What Aiko had said represented the feelings of everyone around them. The Knights who guessed Hajime was Aiko’s student, who they heard had died four months ago, the students who waited behind Aiko, and everyone else were, “Un un.”, nodding and they waited for Hajime’s answer.
Hajime frowned because of it would be an annoyance. Because he thought he couldn’t have a calm meal thanks to Aiko, who would keep waiting until he answers her questions even as they ate, he reluctantly turned his glance toward Aiko.
“I have come here in just a single day, without stopping, because of a request. That’s why I am hungry, so just let me eat my meal. Also, these are…”
Hajime turned his glance towards Yue and Shia. And these two, before Hajime could say it, began an impactful introduction towards Aiko and the others.
“Nagumo-kun… You’re Nagumo-kun, right? You’re alive… You really are alive…”
“No, you got wrong person. Bye.”
“He?”
To meet the student who was thought to be dead, was a miracle. Being deeply moved, her tear glands loosened, and Aiko eyes became teary. “Where was he until now? What on earth happened? I am truly glad that you were safe.” Were only some of the many things she wanted to say, but couldn’t. Even so, the reply to her desperate words was a completely unexpected answer.
She unconsciously let out a stupid voice, and Aiko’s tears were also withdrawn. She could only blankly stare at Hajime who had begun to suta suta, walk towards the exit. ‘HAH’, she returned to her senses, and panicky ran after him while gripping onto his wrist.
“Please wait a second? Aren’t you Nagumo-kun? Didn’t you just call sensei sensei? Just how is that the wrong person.”
“No, you heard it wrong. That was… Right, it was a dialect meaning “small”. Un.”
“Even so, that’s extremely rude! Rather, there is no way such dialect exists. Why are you trying to deceive me? That appearance too… Did something happen? What are you doing in this place? Why, why didn’t you immediately come back to everyone? Nagumo-kun! Please answer! Sensei won’t let you deceive her!”
Aiko’s angry voice resounded inside the restaurant. Several people and guests looked at the rumored “Goddess of Good Harvest” as she caught and shouted at a man. “Suwah, is he Goddess’s man!?”, as they misunderstood, their eyes sparkled with curiosity. The students and the bodyguard Knights were also came out from the interior.
The students who had seen Hajime’s appearance had shocked expressions as they couldn’t believe what was in front of them. Half of it was because he was alive, while the other half was because of the drastic change to his appearance and atmosphere. However, they didn’t know what should they do, so they could only blankly looked at Aiko and Hajime.
On the other side, although Hajime looked calm, his mind was attacked by petit panic. In the town he came to, after accepting the request from the guild’s Branch Head he got acquaintanced by chance, he never thought there was a chance he would meet Aiko and his classmates again.
Because it was such a sudden event, he inadvertently muttered “sensei”, he even thought, “That can’t be~”, as he tried to deceived himself. His lifecards after Aiko’s angry barrage of questions were to “run away”, “continue with the mistaken person act”, “became a suspicious foreigner”, and “let’s just kidnap Ai-chan”, were all the cards that came to his mind. He especially didn’t know how the last one came up.
Then, Hajime was saved by his reliable partner. Of course it was not the regrettable rabbit ears character, but the Vampire Princess. Yue, came in between Hajime and Aiko, then she forcibly shook off Aiko’s hand which was gripping Hajime’s arm. On their side, the bodyguard Knights were letting out slight bloodthirst.
“… Let go, Hajime is troubled.”
“Wh-What are you? Currently, sensei have an important talk with Nagumo-kun…”
“… Then, calm down a little.”
Because the beatiful girl stared at her with cool eyes, Aiko slightly flinched. There wasn’t much of a height difference between the two. Normally, it would be labeled as a fight between kids. However, Aiko was actually younger by age, and Yue wore a bewitching atmosphere despite her appearance. No matter who saw it, they looked like an adult (Yue) and an angry child (Aiko). Aiko was wary of Yue, so she quietly back away from Hajime with blushing cheeks because of her own words and the way she got mad at him. As she straightened her back to show her dignity as an adult, although it was too late, Aiko was… just like a child doing a stretch.
“I am sorry, I was distracted. Let’s return from the beginning, you are Nagumo-kun, right?”
This time, Aiko said it quietly, but her voice was filled with conviction as she tried to ask Hajime, and matched her glance with him. Having seen such Aiko, Hajime was convinced no matter how he tried to deceive her, she wouldn’t change her conviction and she would chase after him no matter where he go. Thus, scratched his head and replied with a profound sigh.
“Ah. Long time no see, sensei.”
“As expected, you’re Nagumo-kun after all… You’re alive…”
Aiko’s eyes became teary again, but Hajime didn’t think anything about it as he shrugged his shoulders.
“Something like that. After a lot happened, I’m somehow still alive.”
“I am glad. I truly am glad.”
After he took a glance at Aiko who was unable to say more than those words, Hajime went to the nearest table and sat down. Having seen him, Yue and Shia also sat. Shia was somewhat perplexed. Aiko and the others were astonished by Hajime’s sudden action. Hajime had regained his composure and he ignored the surroundings, only to beckon towards Foss who had watched how the situation progressed while he stood behind the students.
“Umm, Hajime-san. Is that okay? Aren’t you acquaintances? Although it was just my guess… the other world’s…”
“That thing doesn’t matter at all. I was just surprised when they suddenly appeared, well, that’s all. We are originally came for dinner, so let’s order now. I have been truly expecting this. Don’t you know? This curry… Ah, you didn’t know it. The spicy dish was called Nilshisseer. I am happy just by imagining the taste…”
“… Then, I’ll order that, too. I want to know what taste Hajime like.”
“Ah, to casually appealed him… just a expected of Yue-san. Then, me too. Clerk-saa~n, we want to order~”
In the beginning, Shia was timidly sneaking glances at Aiko and the others, but changed her mind after Hajime said those words. Then Foss came by to take their order with a troubled smile.
However, naturally, there was no time for them to wait. Aiko, who was dumbfounded again by how Hajime seated himself at a nearby table and began to order, returned her to her senses and she approached Hajime’s table. She said, “Sensei is angry!”, with a truly angered expression as she pishi, hit the table.
“Nagumo-kun, our talk isn’t over. Just how can you start to order as if it were the most natural thing in the world. In the first place, just who are these girls?”
What Aiko had said represented the feelings of everyone around them. The Knights who guessed Hajime was Aiko’s student, who they heard had died four months ago, the students who waited behind Aiko, and everyone else were, “Un un.”, nodding and they waited for Hajime’s answer.
Hajime frowned because of it would be an annoyance. Because he thought he couldn’t have a calm meal thanks to Aiko, who would keep waiting until he answers her questions even as they ate, he reluctantly turned his glance toward Aiko.
“I have come here in just a single day, without stopping, because of a request. That’s why I am hungry, so just let me eat my meal. Also, these are…”
Hajime turned his glance towards Yue and Shia. And these two, before Hajime could say it, began an impactful introduction towards Aiko and the others.
การแปล กรุณารอสักครู่..
แต่ถ้าเธอมองอย่างระมัดระวัง เสียง และหน้าตา เป็นเหมือนหนึ่งในความทรงจำ ข้างต้นทั้งหมด . . . . . . . มันเป็นยังไง เด็กหนุ่มตรงหน้าเธอ เรียกเธอ ใช่แล้ว มันคือ " อาจารย์ " ไอโกะ มั่นใจ ถึงแม้ว่าลักษณะและบรรยากาศของเขาได้เปลี่ยนไปอย่างมาก เด็กชายตรงหน้าเธอแน่นอน นักเรียนของเธอเอง " นางุโมะ ฮาจิเมะ "
" นางุโมะคุง . . . . . . . คุณนางุโมะคุง , ใช่ไหม ?คุณยังมีชีวิตอยู่ . . . เธอยังมีชีวิตอยู่ . . . . . . . "
" จำคนผิด บาย . . . "
" เขา ? "
เจอนักเรียนที่คิดว่าจะตาย เป็นปาฏิหารย์ การซาบซึ้ง เธอฉีกต่อมหลวม และไอโกะตากลายเป็นด้วยน้ำตา " ที่เขาจนถึงตอนนี้ เกิดอะไรขึ้น ? แท้จริงฉันดีใจที่คุณปลอดภัย " เป็นเพียงบางส่วนของหลายเรื่องที่เธออยากพูด แต่ทำไม่ได้ ดังนั้นแม้ ,ตอบคำเธอสิ้นหวังเป็นตอบสิ่งที่คาดไม่ถึง
เธอโดยไม่รู้ตัว ให้ออกเสียงโง่ และน้ำตาของไอโกะก็ถอน เธอได้แต่จ้องมองอย่างว่างเปล่า ฮาจิเมะ ที่ได้เริ่ม suta suta เดินทางออก . ' ' เฮ้อ เธอกลับมามีสติอีกครั้ง และตื่นตกใจ วิ่งตามเขาในขณะที่จับลงบนข้อมือของเขา . . . . . .
" รอแปปนึงได้มั้ย ? คุณไม่ใช่ นางุโมะคุง ?คุณไม่ได้โทรหาอาจารย์อาจารย์ ว่าเป็นคนผิด . . . "
" ไม่ คุณได้ยินมาผิด นั่นคือ . . . . . . . ใช่ มันเป็นภาษาถิ่นหมายถึง " เล็ก " a "
" แล้ว นั่นมันหยาบคายมาก ! แต่ไม่มีทางที่ถิ่นนี้อยู่ ทำไมคุณถึงพยายามจะหลอกฉัน ที่หน้าตาเหมือนกัน . . . . . . . เกิดอะไรขึ้น ? คุณมาทำอะไรในสถานที่แบบนี้ ? ทำไมทำไมคุณไม่ได้ทันทีกลับทุกคน นางุโมะคุง ! กรุณาตอบ ! อาจารย์จะไม่ปล่อยให้คุณหลอกเธอ "
ไอโกะโกรธเสียงออกอากาศภายในร้านอาหาร หลาย ๆ คนและแขกมองฉาว " เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวที่ดี " เมื่อเธอจับ และตะโกนใส่ผู้ชาย " suwah เขาเป็นเทพธิดาของผู้ชาย ! ? " พวกเขาเข้าใจผิด ดวงตาเป็นประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็นนักเรียนและบอดี้การ์ดอัศวินก็ออกมาจากภายใน
นักเรียนที่เคยเห็นก็มีสีหน้าตกใจ ฮาจิเมะ ลักษณะเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ครึ่งหนึ่งของมัน เพราะเขายังมีชีวิตอยู่ ในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งคือเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในการปรากฏตัวของเขา และบรรยากาศ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาควรจะทำดังนั้นพวกเขาสามารถเพียงอย่างว่างเปล่า มองไปที่ไอโกะ และ ฮาจิเมะ
ในด้านอื่น ๆแม้ว่าฮาจิเมะมองสงบจิตใจของเขาถูกโจมตีโดย Petit ตื่นตระหนก ในเมืองเขามา หลังจากได้รับการร้องขอจากสาขาของสมาคมหัวเขาได้ acquaintanced โดยบังเอิญ เขาเคยคิดว่าถ้ามีโอกาสที่เขาจะเจอกับไอโกะเพื่อนร่วมชั้นของเขาอีกครั้ง
เพราะมันเป็นเรื่องที่กระทันหันเขาตั้งใจพึมพำ " อาจารย์ " เขาคิด " ที่ไม่สามารถ ~ " เขาพยายามหลอกตัวเอง lifecards ของเขาหลังจากที่ไอโกะโมโหเขื่อนของคำถามคือ " หนี " , " ยังคงมีผู้ผิดกฎหมาย " , " กลายเป็นชาวต่างชาติที่น่าสงสัย " และ " แค่ลักพาตัวไอชาน " มีบัตรทั้งหมดที่เข้ามาในความคิดของเขา เขายิ่งไม่รู้ว่าคนสุดท้ายมา
แล้วฮาจิเมะที่ถูกบันทึกไว้โดยพันธมิตรของเขาเชื่อถือได้ แน่นอนมันไม่ได้เป็นกระต่ายหูน่าเศร้าอักขระแต่แวมไพร์เจ้าหญิง เยว่ มาในระหว่างฮาจิเมะก็บังคับให้ และไอโกะ ไอโกะ ซึ่งเป็นสลัดมือของฮาจิเมะก็จับแขน ในด้านของพวกเขา บอดี้การ์ดอัศวินแสดงถึงความกระหายเลือดออกมาเล็กน้อย
" . . . . . . . ปล่อย ฮาจิเมะ เดือดร้อน "
" แล้วคุณเป็นอะไร ? ในปัจจุบันที่สำคัญ อาจารย์ได้พูดคุยกับนางุโมะคุง . . . . . . . "
" . . . . . . . ก็ ใจเย็นหน่อย "
เพราะสาวสวยจ้องเธอด้วยสายตาเย็น ไอโกะเล็กน้อยถอยหลัง มีไม่มากของความสูงที่แตกต่างกันระหว่างสอง โดยปกติ มันจะระบุว่าเป็นการต่อสู้ระหว่างเด็ก อย่างไรก็ตาม ไอโกะก็อ่อนกว่าอายุ และยุยใส่บรรยากาศที่มีเสน่ห์ แม้รูปร่างหน้าตาของเธอไม่ว่าใครได้เห็นก็เหมือนผู้ใหญ่ ( Yue ) และเด็กโกรธ ( โกะ ) ไอโกะ ได้ระมัดระวังของยูเอะ เธอจึงค่อยๆถอยออกมาจากแก้มฮาจิเมะกับหน้าแดงเพราะคำพูดของเธอเอง และวิธีที่เธอโกรธเขา เธอทำให้เธอกลับมาเพื่อแสดงศักดิ์ศรีของเธอเป็นผู้ใหญ่ ถึงแม้ว่ามันจะสายเกินไป , ไอโกะ . . . . . . . แค่เด็กทำยืด
" ผมขอโทษ ผมเสียสมาธิไปหน่อยกลับจากจุดเริ่มต้นที่คุณมี นางุโมะคุง , ใช่ไหม ? "
คราวนี้ ไอโกะพูดเบาๆ แต่เสียงของเธอก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น ขณะที่เธอพยายามถามฮาจิเมะและคู่เหลือบมองเธอกับเค้า เห็นมี เช่น ไอโกะ ฮาจิเมะเชื่อว่าไม่ว่าเขาพยายามจะหลอกเธอ เธอไม่ยอมเปลี่ยนความเชื่อมั่นของเธอ และเธอก็จะตามเขาไป ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ดังนั้นเกาหัวและตอบพร้อมกับถอนหายใจลึก
" อ๊ะ ไม่เจอนานเลยนะอาจารย์ครับ "
" เหมือนอย่างที่คาดไว้เลย นางุโมะคุงหลังจากทั้งหมด . . . . . . . คุณยังมีชีวิตอยู่ . . . . . . . "
ไอโกะตาเริ่มร้องไห้อีกครั้ง แต่ฮาจิเมะก็ไม่คิดอะไรแล้ว เขายักไหล่บ่า
" อะไรประมาณนั้น หลังจากเกิดเรื่องมากมาย ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่ "
" ฉันดีใจมาก ฉันอย่างแท้จริง "
ดีใจจังหลังจากที่เขาชำเลืองมองไอโกะที่ไม่สามารถบอกได้มากกว่าคำพูดเหล่านั้น ฮาจิเมะไปโต๊ะที่ใกล้ที่สุด และนั่งลง เมื่อเห็นเขายังนั่งอยู่ เย่วชิและชิก็ค่อนข้างงง . ไอโกะและคนอื่นๆประหลาดใจโดยการกระทำอย่างฉับพลัน ฮาจิเมะ ) ฮาจิเมะได้ฟื้นฟูความสงบของเขาและเขาไม่สนใจสิ่งแวดล้อมเพียงกวักมือต่อฟอสที่ดูว่าสถานการณ์ดีขึ้น ขณะที่เขายืนอยู่ข้างหลังนักเรียน
" เอ่อ ฮาจิเมะซัง นั่นโอเคมั้ย ? คุณไม่ได้รู้จักกัน ? ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่การเดาของข้า . . . . . . . โลกอื่น . . . . . . . "
" มันไม่สำคัญเลย ฉันแค่แปลกใจเมื่อพวกเขาปรากฏตัว ก็แค่นั้น เราเป็นคนมาทานข้าว มาสั่งแล้วฉันได้รับจริงๆคาดหวังนี้ คุณไม่รู้เหรอ นี่แกง . . . . . . . อ่า คุณไม่รู้ จานเผ็ด เรียกว่า nilshisseer . ฉันมีความสุขเพียงแค่จินตนาการรสชาติ . . . . . . . "
" . . . . . . . งั้นผมจะสั่งด้วย ฉันต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่ลิ้มรสฮาจิเมะเหมือน "
" เอ่อ ตั้งใจชวนเขา . . . . . . แค่คาด ยูเอะซัง งั้น ฉันก็เหมือนกัน เสมียน SAA ~ N , เราต้องการสั่ง ~ "
ตอนแรกชิ ก็ขลาดๆแอบมองไอโกะและคนอื่นๆ แต่เปลี่ยนใจหลังจากฮาจิเมะพูดคำเหล่านั้น จากนั้น ฟอสมาสั่งตนด้วยรอยยิ้มลำบากใจ
อย่างไรก็ตาม ตามธรรมชาติ ไม่มีเวลาที่จะรอ ไอโกะ ที่กำลังตะลึงอีกครั้ง โดยวิธีการ ฮาจิเมะที่นั่งตัวเองที่ใกล้เคียงโต๊ะและเริ่มสั่งซื้อ ส่งเธอกลับมามีสติแล้วเธอเข้าหาโต๊ะ ฮาจิเมะ )เธอกล่าวว่า " ท่านกำลังโกรธ " ด้วยสีหน้าโกรธจริงๆ ตามที่เธอห้องใต้ดิน ตีโต๊ะ
" นางุโมะคุง พวกเรายังพูดไม่จบ เพียงวิธีการที่คุณสามารถเริ่มต้นที่จะสั่งถ้ามันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติมากที่สุดในโลก ในตอนแรก แค่ผู้หญิงเหล่านี้ ? "
แล้วไอโกะได้พูดแทนความรู้สึกของทุกคนรอบ ๆพวกเขา อัศวินที่เดา ฮาจิเมะเป็นนักเรียนไอโกะน่ะที่พวกเขาได้ยิน ตายไปเมื่อ 4 เดือนก่อน นักเรียนที่รออยู่ข้างหลัง ไอโกะ และทุกคนเป็น " อุนอุน " พยักหน้าและพวกเขารอคอยคำตอบ ฮาจิเมะ .
ฮาจิเมะขมวดคิ้วเพราะมันจะเป็นการรบกวน เพราะเขาคิดว่าเขาไม่สามารถสงบมื้อขอบคุณไอโกะ ที่จะรอให้เขาตอบคำถามของเธอแม้ในขณะที่พวกเขากิน เขาเต็มใจเปิดของเขาเหลือบมองไปที่ไอโกะ
" ฉันมาที่นี่แค่วันเดียว โดยไม่หยุดเพราะคำขอร้อง นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันหิว ขอกินอาหารของฉัน นอกจากนี้เหล่านี้ . . . . . . . "
ฮาจิเมะหันของเขาได้อย่างรวดเร็วต่อเยว่และชิ . และทั้งสอง ก่อนที่ ฮาจิเมะก็พูด เริ่มมีประสิทธิภาพเบื้องต้นต่อไอโกะและคนอื่นๆ .
" นางุโมะคุง . . . . . . . คุณนางุโมะคุง , ใช่ไหม ?คุณยังมีชีวิตอยู่ . . . เธอยังมีชีวิตอยู่ . . . . . . . "
" จำคนผิด บาย . . . "
" เขา ? "
เจอนักเรียนที่คิดว่าจะตาย เป็นปาฏิหารย์ การซาบซึ้ง เธอฉีกต่อมหลวม และไอโกะตากลายเป็นด้วยน้ำตา " ที่เขาจนถึงตอนนี้ เกิดอะไรขึ้น ? แท้จริงฉันดีใจที่คุณปลอดภัย " เป็นเพียงบางส่วนของหลายเรื่องที่เธออยากพูด แต่ทำไม่ได้ ดังนั้นแม้ ,ตอบคำเธอสิ้นหวังเป็นตอบสิ่งที่คาดไม่ถึง
เธอโดยไม่รู้ตัว ให้ออกเสียงโง่ และน้ำตาของไอโกะก็ถอน เธอได้แต่จ้องมองอย่างว่างเปล่า ฮาจิเมะ ที่ได้เริ่ม suta suta เดินทางออก . ' ' เฮ้อ เธอกลับมามีสติอีกครั้ง และตื่นตกใจ วิ่งตามเขาในขณะที่จับลงบนข้อมือของเขา . . . . . .
" รอแปปนึงได้มั้ย ? คุณไม่ใช่ นางุโมะคุง ?คุณไม่ได้โทรหาอาจารย์อาจารย์ ว่าเป็นคนผิด . . . "
" ไม่ คุณได้ยินมาผิด นั่นคือ . . . . . . . ใช่ มันเป็นภาษาถิ่นหมายถึง " เล็ก " a "
" แล้ว นั่นมันหยาบคายมาก ! แต่ไม่มีทางที่ถิ่นนี้อยู่ ทำไมคุณถึงพยายามจะหลอกฉัน ที่หน้าตาเหมือนกัน . . . . . . . เกิดอะไรขึ้น ? คุณมาทำอะไรในสถานที่แบบนี้ ? ทำไมทำไมคุณไม่ได้ทันทีกลับทุกคน นางุโมะคุง ! กรุณาตอบ ! อาจารย์จะไม่ปล่อยให้คุณหลอกเธอ "
ไอโกะโกรธเสียงออกอากาศภายในร้านอาหาร หลาย ๆ คนและแขกมองฉาว " เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวที่ดี " เมื่อเธอจับ และตะโกนใส่ผู้ชาย " suwah เขาเป็นเทพธิดาของผู้ชาย ! ? " พวกเขาเข้าใจผิด ดวงตาเป็นประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็นนักเรียนและบอดี้การ์ดอัศวินก็ออกมาจากภายใน
นักเรียนที่เคยเห็นก็มีสีหน้าตกใจ ฮาจิเมะ ลักษณะเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ครึ่งหนึ่งของมัน เพราะเขายังมีชีวิตอยู่ ในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งคือเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในการปรากฏตัวของเขา และบรรยากาศ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาควรจะทำดังนั้นพวกเขาสามารถเพียงอย่างว่างเปล่า มองไปที่ไอโกะ และ ฮาจิเมะ
ในด้านอื่น ๆแม้ว่าฮาจิเมะมองสงบจิตใจของเขาถูกโจมตีโดย Petit ตื่นตระหนก ในเมืองเขามา หลังจากได้รับการร้องขอจากสาขาของสมาคมหัวเขาได้ acquaintanced โดยบังเอิญ เขาเคยคิดว่าถ้ามีโอกาสที่เขาจะเจอกับไอโกะเพื่อนร่วมชั้นของเขาอีกครั้ง
เพราะมันเป็นเรื่องที่กระทันหันเขาตั้งใจพึมพำ " อาจารย์ " เขาคิด " ที่ไม่สามารถ ~ " เขาพยายามหลอกตัวเอง lifecards ของเขาหลังจากที่ไอโกะโมโหเขื่อนของคำถามคือ " หนี " , " ยังคงมีผู้ผิดกฎหมาย " , " กลายเป็นชาวต่างชาติที่น่าสงสัย " และ " แค่ลักพาตัวไอชาน " มีบัตรทั้งหมดที่เข้ามาในความคิดของเขา เขายิ่งไม่รู้ว่าคนสุดท้ายมา
แล้วฮาจิเมะที่ถูกบันทึกไว้โดยพันธมิตรของเขาเชื่อถือได้ แน่นอนมันไม่ได้เป็นกระต่ายหูน่าเศร้าอักขระแต่แวมไพร์เจ้าหญิง เยว่ มาในระหว่างฮาจิเมะก็บังคับให้ และไอโกะ ไอโกะ ซึ่งเป็นสลัดมือของฮาจิเมะก็จับแขน ในด้านของพวกเขา บอดี้การ์ดอัศวินแสดงถึงความกระหายเลือดออกมาเล็กน้อย
" . . . . . . . ปล่อย ฮาจิเมะ เดือดร้อน "
" แล้วคุณเป็นอะไร ? ในปัจจุบันที่สำคัญ อาจารย์ได้พูดคุยกับนางุโมะคุง . . . . . . . "
" . . . . . . . ก็ ใจเย็นหน่อย "
เพราะสาวสวยจ้องเธอด้วยสายตาเย็น ไอโกะเล็กน้อยถอยหลัง มีไม่มากของความสูงที่แตกต่างกันระหว่างสอง โดยปกติ มันจะระบุว่าเป็นการต่อสู้ระหว่างเด็ก อย่างไรก็ตาม ไอโกะก็อ่อนกว่าอายุ และยุยใส่บรรยากาศที่มีเสน่ห์ แม้รูปร่างหน้าตาของเธอไม่ว่าใครได้เห็นก็เหมือนผู้ใหญ่ ( Yue ) และเด็กโกรธ ( โกะ ) ไอโกะ ได้ระมัดระวังของยูเอะ เธอจึงค่อยๆถอยออกมาจากแก้มฮาจิเมะกับหน้าแดงเพราะคำพูดของเธอเอง และวิธีที่เธอโกรธเขา เธอทำให้เธอกลับมาเพื่อแสดงศักดิ์ศรีของเธอเป็นผู้ใหญ่ ถึงแม้ว่ามันจะสายเกินไป , ไอโกะ . . . . . . . แค่เด็กทำยืด
" ผมขอโทษ ผมเสียสมาธิไปหน่อยกลับจากจุดเริ่มต้นที่คุณมี นางุโมะคุง , ใช่ไหม ? "
คราวนี้ ไอโกะพูดเบาๆ แต่เสียงของเธอก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น ขณะที่เธอพยายามถามฮาจิเมะและคู่เหลือบมองเธอกับเค้า เห็นมี เช่น ไอโกะ ฮาจิเมะเชื่อว่าไม่ว่าเขาพยายามจะหลอกเธอ เธอไม่ยอมเปลี่ยนความเชื่อมั่นของเธอ และเธอก็จะตามเขาไป ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ดังนั้นเกาหัวและตอบพร้อมกับถอนหายใจลึก
" อ๊ะ ไม่เจอนานเลยนะอาจารย์ครับ "
" เหมือนอย่างที่คาดไว้เลย นางุโมะคุงหลังจากทั้งหมด . . . . . . . คุณยังมีชีวิตอยู่ . . . . . . . "
ไอโกะตาเริ่มร้องไห้อีกครั้ง แต่ฮาจิเมะก็ไม่คิดอะไรแล้ว เขายักไหล่บ่า
" อะไรประมาณนั้น หลังจากเกิดเรื่องมากมาย ฉันก็ยังมีชีวิตอยู่ "
" ฉันดีใจมาก ฉันอย่างแท้จริง "
ดีใจจังหลังจากที่เขาชำเลืองมองไอโกะที่ไม่สามารถบอกได้มากกว่าคำพูดเหล่านั้น ฮาจิเมะไปโต๊ะที่ใกล้ที่สุด และนั่งลง เมื่อเห็นเขายังนั่งอยู่ เย่วชิและชิก็ค่อนข้างงง . ไอโกะและคนอื่นๆประหลาดใจโดยการกระทำอย่างฉับพลัน ฮาจิเมะ ) ฮาจิเมะได้ฟื้นฟูความสงบของเขาและเขาไม่สนใจสิ่งแวดล้อมเพียงกวักมือต่อฟอสที่ดูว่าสถานการณ์ดีขึ้น ขณะที่เขายืนอยู่ข้างหลังนักเรียน
" เอ่อ ฮาจิเมะซัง นั่นโอเคมั้ย ? คุณไม่ได้รู้จักกัน ? ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่การเดาของข้า . . . . . . . โลกอื่น . . . . . . . "
" มันไม่สำคัญเลย ฉันแค่แปลกใจเมื่อพวกเขาปรากฏตัว ก็แค่นั้น เราเป็นคนมาทานข้าว มาสั่งแล้วฉันได้รับจริงๆคาดหวังนี้ คุณไม่รู้เหรอ นี่แกง . . . . . . . อ่า คุณไม่รู้ จานเผ็ด เรียกว่า nilshisseer . ฉันมีความสุขเพียงแค่จินตนาการรสชาติ . . . . . . . "
" . . . . . . . งั้นผมจะสั่งด้วย ฉันต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่ลิ้มรสฮาจิเมะเหมือน "
" เอ่อ ตั้งใจชวนเขา . . . . . . แค่คาด ยูเอะซัง งั้น ฉันก็เหมือนกัน เสมียน SAA ~ N , เราต้องการสั่ง ~ "
ตอนแรกชิ ก็ขลาดๆแอบมองไอโกะและคนอื่นๆ แต่เปลี่ยนใจหลังจากฮาจิเมะพูดคำเหล่านั้น จากนั้น ฟอสมาสั่งตนด้วยรอยยิ้มลำบากใจ
อย่างไรก็ตาม ตามธรรมชาติ ไม่มีเวลาที่จะรอ ไอโกะ ที่กำลังตะลึงอีกครั้ง โดยวิธีการ ฮาจิเมะที่นั่งตัวเองที่ใกล้เคียงโต๊ะและเริ่มสั่งซื้อ ส่งเธอกลับมามีสติแล้วเธอเข้าหาโต๊ะ ฮาจิเมะ )เธอกล่าวว่า " ท่านกำลังโกรธ " ด้วยสีหน้าโกรธจริงๆ ตามที่เธอห้องใต้ดิน ตีโต๊ะ
" นางุโมะคุง พวกเรายังพูดไม่จบ เพียงวิธีการที่คุณสามารถเริ่มต้นที่จะสั่งถ้ามันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติมากที่สุดในโลก ในตอนแรก แค่ผู้หญิงเหล่านี้ ? "
แล้วไอโกะได้พูดแทนความรู้สึกของทุกคนรอบ ๆพวกเขา อัศวินที่เดา ฮาจิเมะเป็นนักเรียนไอโกะน่ะที่พวกเขาได้ยิน ตายไปเมื่อ 4 เดือนก่อน นักเรียนที่รออยู่ข้างหลัง ไอโกะ และทุกคนเป็น " อุนอุน " พยักหน้าและพวกเขารอคอยคำตอบ ฮาจิเมะ .
ฮาจิเมะขมวดคิ้วเพราะมันจะเป็นการรบกวน เพราะเขาคิดว่าเขาไม่สามารถสงบมื้อขอบคุณไอโกะ ที่จะรอให้เขาตอบคำถามของเธอแม้ในขณะที่พวกเขากิน เขาเต็มใจเปิดของเขาเหลือบมองไปที่ไอโกะ
" ฉันมาที่นี่แค่วันเดียว โดยไม่หยุดเพราะคำขอร้อง นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันหิว ขอกินอาหารของฉัน นอกจากนี้เหล่านี้ . . . . . . . "
ฮาจิเมะหันของเขาได้อย่างรวดเร็วต่อเยว่และชิ . และทั้งสอง ก่อนที่ ฮาจิเมะก็พูด เริ่มมีประสิทธิภาพเบื้องต้นต่อไอโกะและคนอื่นๆ .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันจะพยายาม
- คุณนอนบ้างหรือยัง
- sub routine
- If she looked carefully, she could see t
- my mind ต่อต้านเสมอ
- การเริ่มต้นกับอะไรสักอย่างนึงเป็นสิ่งที่
- แต่ฉันไม่ลืมจะคิดถึงคุณในวันหยุด
- รับไส้กรอก เบคอน ด้วยไหม
- คิดถึงที่รักตลอดเวลา
- ที่รัก ที่รัก สุดที่รัก ทำอะไรในวันหยุดย
- สมมุติฉันอยู่ที่นั้น
- Your just making excuses lol
- But I still wanna see your butt
- How long do you still working? when you
- Er zijn incentive programma's die te bet
- Are you looking for marriage?
- my mind always resist
- If she looked carefully, she could see t
- 我喜欢拿着书本的感觉
- subroutine that is defined inside the cl
- But I'm not gonna ask
- ค่อยคุยกันตอน8โมงเช้า
- น่าเสียดายที่คุณไม่ยิ้ม
- ที่รัก ทำอะไรในวันหยุดยาว
