The rare cutting restriction endonu

The rare cutting restriction endonuclease PstI and four primers were used in the AFLP analysis to fingerprint the genomes of 18 fungal strains belonging to six species of the genus Pleurotus: P. ostreatus, P. sajor-caju,P. eryngii, P. pulmonarius, P. florida, P. cystidiosus; two commercially available edible strains of P. ostreatus(II and III); and one environmental isolate determined as Pleurotus sp. I (Table 1).
The smears obtained in the nonselective PCR amplification proved efficient degradation of DNA by PstI endonuclease. In the selective amplification reactions, all four primers successfully amplified AFLP bands in all the 21 fungi studied. Each of the four primers generated a fingerprint pattern markedly distinct from those of the other primers, even when the primers differed by only one selective nucleotide in the extension. A total of one to three selective bases were found to provide a sufficient complex pattern for the DNA polymorphism analysis (see Table 3). Although a variable number of amplified bands was obtained in the PCR with each primer, all of them generated polymorphic and unambiguously scored fragments, and numbers of scorable fragments.


Table 3
AFLP primers used in the analysis of Pleurotus sp. strains, number, and range of length of all amplified DNA fragments, number of polymorphic fragments, and percentage of polymorphism
The AFLP method applied has provided characteristic genomic markers to differentiate among the analyzedPleurotus strains. The number of the scorable amplicons produced high variation and ranged from 1 to 12. A total of 371 AFLP markers were perceived using four primers. The large number of bands obtained in the PCR with PstG and PstGC primers demonstrate that the AFLP analysis is a robust and efficient method for detecting genomic differences between the strains in the genus Pleurotus. Primer PstGC amplified the highest number of fragments (192), while the fewest bands (18) were observed with the primer PstCAA. On average, 92.75 AFLP markers in the size range from 75 to 1,750 bp were amplified per primer. A total of 308 reliable polymorphic bands (90.4 % polymorphism) were observed across all 21 isolates from PCR with four primers, which corresponds to an average of 77 polymorphic bands per primer combination. The main AFLP characteristics for four primers are presented in Table 3.
Pairwise similarities between Pleurotus strains (Table 4) were calculated based on the number of polymorphic bands using Jaccard’s similarity coefficient [15]. The genomic similarity between Pleurotusspecies varied from 0.0 (Pleurotus sp. I vs. P. sajor-caju 237 and P. eryngii 238) to 0.750 (P. ostreatus 246 vs. P. ostreatus 248) and on average was 0.378. The average value of Jaccard’s pairwise genomic similarity within the group of P. ostreatus was 0.453. Lower variations were found in the groups of P. sajor-caju and P. eryngii: 0.320 and 0.313, respectively.


Table 4
Jaccard’s pairwise similarities between analyzed Pleurotus sp. strains calculated on the basis of 308 polymorphic bands
The genomic relationship between the studied Pleurotus strains is presented on the dendrogram constructed with an UPGMA cluster analysis (Fig. 1). Based on the combined data from the AFLP patterns obtained in the PCR with four primers, all the 21 Pleurotus species strains were classified into two main clusters at DNA profile similarity of 33 % and one separate lineage occupied by naturally growing Pleurotus sp. strain I. Cluster I combined 4 strains, i.e., 2 strains of P. eryngi, 1 strain of P. ostreatus, and 1 strain of P. sajor-caju. Cluster II grouped 17 strains classified as P. ostreatus (12 strains), P. sajor-caju (2 strains), P. cystidiosus (1 strain), P. florida (1 strain), and P. pulmonarius (1 strain). Pleurotus sp. strain I located on the outskirt of the tree and the other Pleurotus sp. strains included in the analysis displayed the AFLP profile similarity level in the range from 0.0 to 14.3 %.

Fig. 1
UPGMA tree based on polymorphic AFLP markers showing genomic diversity of fungal strains examined in this study. All the 21 Pleurotussp. strains were grouped into two main clusters (I and II) and one separate lineage. UPGMA cluster analysis was based ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Endonuclease จำกัดตัดหายาก PstI และไพรเมอร์สี่ใช้ในการวิเคราะห์ AFLP เพื่อ genomes ของสายพันธุ์เชื้อรา 18 เป็นหกสายพันธุ์ของเห็ดสกุลของลายนิ้วมือ: P. ostreatus, P. sajor-caju, P. eryngii, P. นางฟ้าภูฏาน P. ฟลอริดา P. cystidiosus สองสายพันธุ์กินจำหน่ายของ P. ostreatus (II และ III); และ isolate สิ่งแวดล้อมหนึ่งถูกกำหนดเป็น sp เห็ด ฉัน (ตาราง 1)คราบในกระบือ nonselective ที่พิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพย่อยสลายของดีเอ็นเอ โดย PstI endonuclease ในปฏิกิริยาการเลือกขยาย ไพรเมอร์สี่ทั้งหมดเรียบร้อยแล้วขยายวง AFLP ในเชื้อรา 21 ทั้งหมดที่ศึกษา ของไพรเมอร์สี่สร้างลายแตกต่างกันอย่างเด่นชัดจากไพรเมอร์อื่น ๆ แม้ว่าไพรเมอร์ที่แตกต่างกัน โดยเลือกนิวคลีโอไทด์หนึ่งในส่วนขยาย พบทั้งหมดฐานเลือกหนึ่งถึงสามเพื่อให้ลวดลายซับซ้อนเพียงพอสำหรับการวิเคราะห์ความแตกต่างของดีเอ็นเอ (ดูตารางที่ 3) แม้ว่าจำนวนตัวแปรของขยายวงมาใน PCR ด้วยละ พวกเขาทั้งหมดสร้าง polymorphic และไม่กำกวมประตูเศษ และหมายเลขของการไม่กระจายตัว ตารางที่ 3AFLP ไพรเมอร์ที่ใช้ในการวิเคราะห์สายพันธุ์เห็ด sp. หมายเลข และช่วงความยาวของชิ้นส่วนดีเอ็นเอทั้งหมดขยาย จำนวนการกระจาย polymorphic และเปอร์เซ็นต์ของความแตกต่างใช้วิธี AFLP มีลักษณะเครื่องหมายออกเพื่อแยกความแตกต่างระหว่างสายพันธุ์ analyzedPleurotus จำนวนของ amplicons การไม่ผลิตผันแปรสูง และอยู่ในช่วงตั้งแต่ 1 ถึง 12 รวมเครื่องหมาย AFLP 371 ถูกรับรู้โดยใช้ไพรเมอร์ที่สี่ ของวงดนตรีที่ได้รับใน PCR กับไพรเมอร์ PstG และ PstGC แสดงให้เห็นว่า การวิเคราะห์ AFLP เป็นวิธีการที่แข็งแกร่ง และมีประสิทธิภาพสำหรับการตรวจหาสายพันธุ์ในสกุลเห็ดแตกออก รองพื้น PstGC ขยายจำนวนสูงสุดของเศษ (192), ในขณะที่วงดนตรีน้อยที่สุด (18) ถูกตั้งข้อสังเกตกับไพรเมอร์ PstCAA เฉลี่ย 92.75 เครื่องหมาย AFLP ในขนาดตั้งแต่ 75 ถึง 1,750 bp ได้ขยายต่อรองพื้น ทั้งหมด 308 เชื่อ polymorphic วง (90.4% ความแตกต่าง) ถูกสังเกตในทั้งหมด 21 แยกจาก PCR ด้วยไพรเมอร์ที่สี่ ซึ่งตรงกับค่าเฉลี่ยของวง polymorphic 77 ต่อผสมรองพื้น ลักษณะ AFLP หลักสำหรับไพรเมอร์ที่สี่จะแสดงอยู่ในตารางที่ 3แพร์ไวส์คล้ายคลึงระหว่างสายพันธุ์เห็ด (ตาราง 4) ถูกคำนวณจากจำนวนวงดนตรี polymorphic ใช้สัมประสิทธิ์ของ Jaccard ความคล้ายคลึงกัน [15] แตกต่างความเหมือนระหว่าง Pleurotusspecies ออกจาก 0.0 (เห็ด sp I กับ P. sajor-caju 237 และ P. eryngii 238) กับ 0.750 (P. ostreatus 246 เทียบกับ P. ostreatus 248) และเฉลี่ย 0.378 ค่าเฉลี่ยของของ Jaccard แพร์ไวส์ออกความคล้ายคลึงกันภายในกลุ่มของ P. ostreatus เป็น 0.453 รูปล่างที่พบในกลุ่มของ P. sajor-caju และ P. eryngii: 0.320 และ 0.313 ตามลำดับ ตารางที่ 4ของ Jaccard แพร์ไวส์คล้ายคลึงระหว่างวิเคราะห์เห็ด sp.สายพันธุ์คำนวณวง polymorphic 308ความสัมพันธ์ระหว่างศึกษาสายพันธุ์เห็ดที่ออกจะปรากฏบน dendrogram สร้าง ด้วยการวิเคราะห์ UPGMA คลัสเตอร์ (1 รูป) ทุกสายพันธุ์พันธุ์เห็ด 21 ถูกแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มหลักที่ดีเอ็นเอตามข้อมูลที่รวมจากรูป AFLP ที่ได้รับใน PCR ด้วยไพรเมอร์ที่สี่ โปรไฟล์ similarity 33% และหนึ่งครอบครองเชื้อสายแยกต่างหาก โดยการปลูกเห็ด sp.สายพันธุ์ I. คลัสเตอร์ตามธรรมชาติ ผมรวม 4 สายพันธุ์ เช่น 2 สายพันธุ์ของ P. eryngi, P. ostreatus 1 พันธุ์ และ 1 สายพันธุ์ของ P. sajor-caju จัดกลุ่มคลัสเตอร์ II 17 สายพันธุ์จัดเป็น P. ostreatus (12 สายพันธุ์), P. sajor-caju (2 สายพันธุ์) P. cystidiosus (สาย 1), P. ฟลอริดา (1 สายพันธุ์), และนางฟ้าภูฏาน P. (1 สายพันธุ์) เห็ด sp.สายพันธุ์ที่ผมอยู่ที่มณฑลยูนนานของต้นไม้และอื่น ๆ เห็ด sp.สายพันธุ์รวมอยู่ในการวิเคราะห์แสดงระดับ AFLP ความคล้ายคลึงกันในช่วงตั้งแต่ 0.0 ถึง 14.3% รูปที่ 1ต้นไม้ UPGMA อิงเครื่องหมาย AFLP polymorphic แสดงออกหลากหลายสายพันธุ์เชื้อราในการศึกษานี้การตรวจสอบ ทั้งหมด Pleurotussp 21 สายพันธุ์ถูกจัดกลุ่มเป็นคลัสเตอร์หลักสอง (I และ II) และลินเนจแยกหนึ่ง การวิเคราะห์คลัสเตอร์ UPGMA ตาม...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อ จำกัด การตัดหายาก endonuclease PstI และสี่ไพรเมอร์ถูกนำมาใช้ในการวิเคราะห์เพื่อ AFLP ลายนิ้วมือจีโนมของ 18 สายพันธุ์ของเชื้อราที่อยู่ในหกสายพันธุ์ของพืชและสัตว์ Pleurotus นี้: P. ostreatus, P. นางฟ้า, P ออรินจิ, P. pulmonarius, P. ฟลอริด้า, P. cystidiosus; สองสายพันธุ์ที่มีจำหน่ายในท้องตลาดที่กินได้ของ P. ostreatus (II และ III); และเป็นหนึ่งในแยกสิ่งแวดล้อมกำหนดเป็น Pleurotus SP ฉัน (ตารางที่ 1).
รอยเปื้อนที่ได้รับใน nonselective ขยาย PCR พิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพการย่อยสลายของดีเอ็นเอโดย PstI endonuclease ในปฏิกิริยาการขยายการคัดเลือกทั้งสี่ไพรเมอร์ประสบความสำเร็จในการขยายวงดนตรี AFLP ในทุก 21 เชื้อราศึกษา แต่ละแห่งที่สี่ไพรเมอร์ที่สร้างรูปแบบลายนิ้วมือที่โดดเด่นแตกต่างจากผู้ไพรเมอร์อื่น ๆ แม้เมื่อไพรเมอร์ที่แตกต่างไปโดยเพียงหนึ่งเบื่อหน่ายการคัดเลือกในการขยาย รวม 1-3 ฐานเลือกถูกพบเพื่อให้เป็นรูปแบบที่ซับซ้อนที่เพียงพอสำหรับการวิเคราะห์ดีเอ็นเอ polymorphism (ดูตารางที่ 3) แม้ว่าจำนวนตัวแปรของวงดนตรีที่ขยายได้ใน PCR กับแต่ละไพรเมอร์ทั้งหมดของพวกเขาสร้าง polymorphic คะแนนและชิ้นส่วนอย่างไม่น่าสงสัยและหมายเลขชิ้นส่วน scorable. ตารางที่ 3 ไพรเมอร์ AFLP ใช้ในการวิเคราะห์ Pleurotus เอสพี สายพันธุ์จำนวนและช่วงของความยาวของทุกชิ้นส่วนดีเอ็นเอขยายจำนวนของชิ้นส่วน polymorphic และเปอร์เซ็นต์ของความแตกต่างวิธีการที่ใช้ AFLP ได้จัดให้มีเครื่องหมายจีโนมลักษณะที่แตกต่างในหมู่สายพันธุ์ analyzedPleurotus จำนวน amplicons scorable ผลิตการเปลี่ยนแปลงสูงและอยู่ในช่วงตั้งแต่วันที่ 1 ถึง 12 รวม 371 เครื่องหมาย AFLP ถูกมองว่าใช้สี่ไพรเมอร์ จำนวนมากของวงดนตรีที่ได้รับใน PCR กับ PstG และ PstGC ไพรเมอร์แสดงให้เห็นว่าการวิเคราะห์ AFLP เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพและมีประสิทธิภาพในการตรวจสอบความแตกต่างระหว่างจีโนมสายพันธุ์ในจำพวกเห็ด ไพรเมอร์ PstGC ขยายจำนวนสูงสุดของชิ้นส่วน (192) ในขณะที่วงดนตรีที่น้อยที่สุด (18) ถูกตั้งข้อสังเกตกับ PstCAA ไพรเมอร์ โดยเฉลี่ย 92.75 เครื่องหมาย AFLP อยู่ในช่วงที่มีขนาดตั้งแต่ 75 ถึง 1,750 bp ถูกขยายต่อไพรเมอร์ รวมเป็น 308 วงดนตรีที่มีความน่าเชื่อถือ polymorphic (90.4% polymorphism) ถูกตั้งข้อสังเกตในทุก 21 แยกจาก PCR กับสี่ไพรเมอร์ซึ่งสอดคล้องกับค่าเฉลี่ยของ 77 วงดนตรีที่ polymorphic ต่อรวมกันไพรเมอร์ ลักษณะ AFLP หลักสำหรับสี่ไพรเมอร์ถูกแสดงไว้ในตารางที่ 3 ความคล้ายคลึงกันระหว่าง pairwise Pleurotus สายพันธุ์ (ตารางที่ 4) จะถูกคำนวณขึ้นอยู่กับจำนวนของวง polymorphic โดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์ความคล้ายคลึงกันของ Jaccard [15] ความคล้ายคลึงกันระหว่างจีโนม Pleurotusspecies แตกต่างกันจาก 0.0 (Pleurotus Sp. ผมกับพีนางฟ้า 237 และ 238 พีออรินจิ) เพื่อ 0.750 ( P. ostreatus 246 เทียบกับ P. ostreatus 248) และเฉลี่ย 0.378 ค่าเฉลี่ยของความคล้ายคลึงกันของจีโนม Jaccard คู่ภายในกลุ่มของ P. ostreatus เป็น 0.453 รูปแบบที่ต่ำกว่าที่พบในกลุ่มพีนางฟ้าและพีออรินจินี้. 0.320 และ 0.313 ตามลำดับตารางที่ 4 Jaccard ของความคล้ายคลึงกันระหว่างคู่วิเคราะห์ Pleurotus SP สายพันธุ์คำนวณบนพื้นฐานของ 308 วงดนตรีที่ polymorphic ความสัมพันธ์ระหว่างจีโนมสายพันธุ์ Pleurotus การศึกษาจะนำเสนอใน dendrogram สร้างที่มีการวิเคราะห์กลุ่ม UPGMA (รูปที่ 1). บนพื้นฐานของข้อมูลรวมจากรูปแบบ AFLP ที่ได้รับใน PCR กับสี่ไพรเมอร์ทั้งหมด 21 สายพันธุ์เห็ดชนิดแบ่งเป็นสองกลุ่มหลักที่คล้ายคลึงกันดีเอ็นเอรายละเอียดของ 33% และเป็นหนึ่งในเชื้อสายแยกต่างหากครอบครองโดยการเจริญเติบโตตามธรรมชาติ Pleurotus SP คลัสเตอร์ความเครียด I. ฉันรวม 4 สายพันธุ์คือสายพันธุ์ที่ 2 ของพี eryngi 1 สายพันธุ์ของ P. ostreatus และอีก 1 สายพันธุ์พีนางฟ้า คลัสเตอร์ครั้งที่สองจัดกลุ่ม 17 สายพันธุ์จัดเป็น P. ostreatus (12 สายพันธุ์), P. นางฟ้า (2 สายพันธุ์), P. cystidiosus (1 สายพันธุ์), P. ฟลอริด้า (1 สายพันธุ์) และพี pulmonarius (1 สายพันธุ์) Pleurotus SP ความเครียดฉันอยู่ในปริมณฑลของต้นไม้และ Pleurotus SP อื่น ๆ ไปด้วยจากที่รวมอยู่ในการวิเคราะห์ที่แสดงระดับความคล้ายคลึงกันรายละเอียด AFLP ในช่วง 0.0-14.3%. รูป 1 ต้นไม้ UPGMA ขึ้นอยู่กับเครื่องหมาย AFLP polymorphic แสดงความหลากหลายของสายพันธุ์จีโนมของเชื้อราการตรวจสอบในการศึกษาครั้งนี้ ทั้งหมด 21 Pleurotussp สายพันธุ์ที่ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มหลัก (I และ II) และแยกสายสกุล การวิเคราะห์กลุ่ม UPGMA ถูกตาม ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หายาก การตัดด้วยเอนไซม์ตัดจำเพาะ และ 4 โคลนชิ้นดีเอ็นเอ AFLP เพื่อใช้ในการวิเคราะห์ลายนิ้วมือของจีโนมของสายพันธุ์ของเชื้อรา 18 6 ชนิด Pleurotus ostreatus สกุล : พี พี คาจู มิรินจิเขตร้อน , หน้า , หน้า pulmonarius , หน้าฟลอริด้า , หน้า cystidiosus ; สองพร้อมใช้งานในเชิงพาณิชย์ได้สายพันธุ์ของปากมดลูก ( 2 และ 3 ) P สิ่งแวดล้อม และแยกพิจารณาว่า Pleurotus sp . ( ตารางที่ 1 )smears ได้ในการขยาย PCR nonselective พิสูจน์ประสิทธิภาพของการย่อยสลายดีเอ็นเอด้วยโคลนเอนโดนิวคลีเอส . ในปฏิกิริยาแบบเลือกได้ ทั้งสี่ชนิด AFLP เรียบร้อยแล้วขยายวงทั้งหมด 21 ชนิดที่ศึกษา แต่ละสี่ชนิดสร้างลายนิ้วมือรูปแบบเด่นชัดแตกต่างจากคนอื่นๆ ด้วย แม้ว่ามีเพียงหนึ่งเลือกเบสไพรเมอร์ในการขยาย จำนวนหนึ่งถึงสามฐานการพบเพื่อให้รูปแบบซับซ้อนเพียงพอสำหรับการวิเคราะห์ DNA polymorphism ( ดูตารางที่ 3 ) แม้ว่าตัวแปรจำนวนขยายวงได้ใน PCR ด้วย primer แต่ละ , ทั้งหมดของพวกเขาและสร้างสายพันธุ์กันคะแนนเศษ และจำนวนของชิ้นส่วนที่ scorable .ตารางที่ 3เทคนิควิธีที่ใช้ในการวิเคราะห์ Pleurotus sp . สายพันธุ์ , หมายเลข , และช่วงของความยาวของแถบดีเอ็นเอ จำนวนเศษจำนวน และร้อยละของตัวเร่งปฏิกิริยาการประยุกต์เทคนิควิธีการให้มีลักษณะเครื่องหมายพันธุกรรมเพื่อแยกความแตกต่างระหว่างสายพันธุ์ analyzedpleurotus . จำนวน amplicons scorable ผลิตการเปลี่ยนแปลงสูงและมีค่าตั้งแต่ 1 ถึง 12 ทั้งหมด 371 เครื่องหมาย AFLP โดยใช้ไพรเมอร์ของ 4 . จํานวนวงได้ใน PCR กับ pstg pstgc ไพรเมอร์และแสดงให้เห็นว่าการวิเคราะห์ AFLP ที่มีประสิทธิภาพและวิธีที่มีประสิทธิภาพสำหรับการสร้างความแตกต่างระหว่างสายพันธุ์ในสกุลนางรม . เบสรองพื้น pstgc จำนวนสูงสุดของชิ้นส่วน ( 192 ) ในขณะที่วงน้อยที่สุด ( 18 ) พบ กับรองพื้น pstcaa . โดยเฉลี่ยกี่เครื่องหมาย AFLP ในช่วงขนาดตั้งแต่ 75 ถึง 1750 BP ถูกขยายต่อรองพื้น รวม 308 ที่เชื่อถือได้เกิดแถบดีเอ็นเอ ( 90.4 % polymorphism ) พบว่าทั้ง 21 ไอโซเลทจาก PCR กับสี่ชนิดซึ่งสอดคล้องกับค่าเฉลี่ยของ 77 เกิดแถบดีเอ็นเอต่อแนวทางการรวมกัน หลักคุณลักษณะสี่ชนิด AFLP ถูกนำเสนอในตารางที่ 3ความคล้ายคลึงกันคู่ระหว่างสายพันธุ์นางรม ( ตารางที่ 4 ) โดยคำนวณจากจำนวนวงดนตรีที่มีสัมประสิทธิ์ของความคล้ายคลึงโดยใช้ Jaccard [ 15 ] การสร้างความคล้ายคลึงกันระหว่าง pleurotusspecies 0.0 ( Pleurotus sp . ส่วนผมกับหน้า 237 , เขตร้อนคาจู มิรินจิ 238 ) 0.750 ( หน้า 246 กับปากมดลูกปากมดลูกหน้า 248 ) และเฉลี่ย 2 . ค่าเฉลี่ยของจีโนมของคู่ Jaccard ความเหมือนในกลุ่มหน้าปากมดลูกคือ ) . การเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญที่พบในกลุ่มของหน้าในเขตร้อนและคาจู มิหน้ารินจิ : 0.320 และ 0.313 ตามลำดับตารางที่ 4ความคล้ายคลึงกันระหว่างของคู่โดยใช้ Jaccard Pleurotus sp . สายพันธุ์ที่คำนวณบนพื้นฐานของการไม่เกิดแถบดีเอ็นเอความสัมพันธ์ระหว่างการศึกษาจีโนมนางรมสายพันธุ์ที่นำเสนอบนพันธุกรรมสร้างด้วยวิธีการวิเคราะห์การเกาะกลุ่ม ( รูปที่ 1 ) จากข้อมูลรวมจากเอเอฟ 4 รูปแบบได้ใน PCR ไพรเมอร์ทั้งหมด 21 สายพันธุ์นางรมสายพันธุ์ แบ่งเป็นสองกลุ่มหลักที่โปรไฟล์ดีเอ็นเอ ความเหมือน 33% และแยกสายเลือดครอบครองโดย Pleurotus sp . สายพันธุ์ที่เติบโตตามธรรมชาติผมกลุ่มผมรวม 4 สายพันธุ์ ได้แก่ สายพันธุ์ eryngi 2 หน้า 1 สายพันธุ์ P . ostreatus และ 1 สายพันธุ์ของหน้าในเขตร้อนคาจู มิ . กลุ่มที่ 2 กลุ่ม 17 สายพันธุ์จัดเป็นหน้า ostreatus ( 12 ชนิด ) , หน้าเขตร้อนคาจู มิ ( 2 สายพันธุ์ ) , หน้า cystidiosus ( 1 สายพันธุ์ ) , หน้าฟลอริดา ( 1 สายพันธุ์ ) และหน้า pulmonarius ( 1 สายพันธุ์ ) Pleurotus sp . สายพันธุ์ผมตั้งอยู่ที่ชานเมืองของต้นไม้ Pleurotus sp . สายพันธุ์และอื่น ๆรวมอยู่ในการวิเคราะห์ AFLP โปรไฟล์แสดงความเหมือนระดับในช่วง 0.0 ถึง 14.3 %รูปที่ 1วิธีตามต้นไม้บนที่มีเครื่องหมายแสดงความหลากหลายของพันธุกรรม AFLP ตรวจเชื้อราสายพันธุ์ ในการศึกษานี้ ทั้งหมด 21 pleurotussp . สายพันธุ์ แบ่งออกเป็นสองกลุ่มหลัก ( I และ II ) และแยกเชื้อสาย การวิเคราะห์จำแนกกลุ่มตามวิธี . . . . . . .