Several studies have taken place th

Several studies have taken place throughout the years focusing on the toxicity of several chemicals to organisms when using food level ranges. Barry et al. (1995) reported that the toxicity of esfenvalerate to Daphnia carinata was increased as food concentration decreases, a synergistic effect also observed by Takahashi and Hanazato ( Takahashi and Hanazato, 2007) when daphnid sensitivity to carbaryl was tested using high and low food levels, while the opposite trend was observed when the toxicity of endosulfan increased with higher food concentrations. For the same pesticide, esfenvalerate, a study by Beketov and Liess (2005) on the survival and reproduction of the mayfly C. dipterum, showed that with lower food levels, sensitivity to the chemical was increased. It was also reported an increasing sensitivity of Daphnia magna and Daphnia cf. longispinaclones to the herbicide propanil when food supply was decreased ( Pereira and Gonçalves, 2007 and Pereira et al., 2007). Antunes et al. (2004) reported that lindane toxicity to daphnids depends on the food level, while it suggested that further studies needed to be carried out using food as an important factor for evaluating the toxicity of chemicals. Results from the present study are in accordance with most of the studies using pesticides and low food levels, indicating an increasing sensitivity of the daphnids with decreasing food levels and increasing chemical concentration. However, studies like Barry et al. (1995) show that the pattern of combined effects of chemicals and food levels could mainly depend on the chemical. In addition, Jeon et al. (2010) stresses out that the importance of particles presence in theenvironment, such as food and clay, which can play a significant role in regulating the toxicity of several chemicals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายการศึกษาได้รับตลอดทั้งปีเน้นความเป็นพิษของสารเคมีหลายชีวิตเมื่อใช้อาหารระดับช่วง Barry และ al. (1995) รายงานว่า ความเป็นพิษของ esfenvalerate กับ Daphnia carinata ขึ้นเป็นอาหารเข้มข้นลดลง ผลพลังยังสังเกตโดยทะกะฮะชิ Hanazato (ทะกะฮะชิและ Hanazato, 2007) เมื่อทดสอบความใว daphnid carbaryl ใช้สูงต่ำระดับอาหาร ในขณะที่แนวโน้มตรงกันข้ามถูกตรวจสอบความเป็นพิษของเอนโดซัลแฟนเพิ่มขึ้นกับความเข้มข้นสูงของอาหารเมื่อ สำหรับแมลงเหมือนกัน esfenvalerate การศึกษา โดย Beketov และ Liess (2005) การอยู่รอดและสืบพันธุ์ของ mayfly C. dipterum พบว่า มีระดับต่ำกว่าอาหาร ละเอียดอ่อนต่อสารเคมีเพิ่มขึ้น นอกจากนี้มันยังเป็นรายงานความไวที่เพิ่มขึ้นของ Daphnia magna และ longispinaclones มัทธิว Daphnia จะ propanil สารกำจัดวัชพืชเมื่อฟ้องลดลง (Pereira และ Gonçalves, 2007 และ Pereira et al., 2007) Al. ร้อยเอ็ด Antunes (2004) รายงานว่า ความเป็นพิษของลินเดนเพื่อ daphnids การขึ้นอยู่กับระดับอาหาร ขณะนั้นแนะนำว่า ต่อไปการศึกษาที่จำเป็นให้ใช้อาหารเป็นปัจจัยสำคัญในการประเมินความเป็นพิษของสารเคมี ผลจากการศึกษาปรากฏตามส่วนใหญ่ของการศึกษาการใช้ยาฆ่าแมลงและการระดับต่ำ ระบุความไวที่เพิ่มขึ้นของ daphnids กับลดระดับอาหาร และเพิ่มความเข้มข้นสารเคมีได้ อย่างไรก็ตาม การศึกษาชอบดู Barry และ al. (1995) ซึ่งรูปแบบของผลรวมของสารเคมีและอาหารระดับอาจขึ้นอยู่กับสารเคมีส่วนใหญ่ นอกจากนี้ เจิน et al. (2010) เน้นออกที่สำคัญของอนุภาคอยู่ใน theenvironment ดินเหนียว ซึ่งสามารถมีบทบาทสำคัญในการควบคุมความเป็นพิษของสารเคมีต่างๆ และอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาจำนวนมากที่เกิดขึ้นตลอดทั้งปีที่ผ่านมามุ่งเน้นไปที่ความเป็นพิษของสารเคมีหลายชีวิตเมื่อใช้ช่วงระดับอาหาร แบร์รี่, et al (1995) รายงานว่าความเป็นพิษของ esfenvalerate เพื่อ Daphnia carinata เพิ่มขึ้นเป็นความเข้มข้นของอาหารลดลงผลเสริมฤทธิ์กันนอกจากนี้ยังตั้งข้อสังเกตโดยทากาฮาชิและ Hanazato (ทากาฮาชิและ Hanazato 2007) เมื่อความไว daphnid คาร์บาริที่จะได้รับการทดสอบโดยใช้อาหารระดับสูงและต่ำในขณะที่ แนวโน้มตรงข้ามพบว่าเมื่อความเป็นพิษของ endosulfan เพิ่มขึ้นที่มีความเข้มข้นสูงกว่าอาหาร สำหรับสารกำจัดศัตรูพืชเดียวกัน esfenvalerate, การศึกษาโดย Beketov และ Liess (2005) ในการอยู่รอดและการสืบพันธุ์ของ dipterum แมลงเม่าซีแสดงให้เห็นว่าอาหารที่มีระดับต่ำกว่าความไวต่อสารเคมีเพิ่มขึ้น มันก็ยังมีรายงานความไวที่เพิ่มขึ้นของ Daphnia magna และแดฟเนีย cf เลย longispinaclones กับสารกำจัดวัชพืช propanil เมื่อแหล่งอาหารลดลง (ราและGonçalves 2007 และรา et al., 2007) ตูนส์และอัล (2004) รายงานว่าความเป็นพิษเดน daphnids จะขึ้นอยู่กับระดับของอาหารในขณะที่มันชี้ให้เห็นว่าการศึกษาต่อไปจะต้องดำเนินการโดยใช้อาหารเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับการประเมินความเป็นพิษของสารเคมี ผลลัพธ์ที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้เป็นไปตามมากที่สุดของการศึกษาโดยใช้สารกำจัดศัตรูพืชและอาหารระดับต่ำที่ระบุไวที่เพิ่มขึ้นของ daphnids กับการลดระดับของอาหารและเพิ่มความเข้มข้นของสารเคมี อย่างไรก็ตามการศึกษาเช่นแบร์รี่, et al (1995) แสดงให้เห็นว่ารูปแบบของผลรวมของสารเคมีและระดับอาหารส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับสารเคมี นอกจากนี้ Jeon et al, (2010) เน้นให้เห็นว่าความสำคัญของการปรากฏตัวของอนุภาคใน theenvironment เช่นอาหารและดินเหนียวซึ่งสามารถมีบทบาทสำคัญในการควบคุมความเป็นพิษของสารเคมีหลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาหลายแห่งได้ตลอดปี เน้นความเป็นพิษของสารเคมีต่าง ๆ ของสิ่งมีชีวิต เมื่อใช้ช่วงระดับอาหาร Barry et al . ( 1995 ) รายงานว่าพิษของเฟนวาเลอเรตที่จะสั่นสะเทือน carinata เพิ่มขึ้น ความเข้มข้นของอาหารลดลง ผลที่พบโดย ทาคาฮาชิ และ hanazato ( ทาคาฮาชิ hanazato และ ,2550 ) เมื่อมีความไว daphnid เพื่อทดสอบการใช้อาหารสูงและระดับต่ำ ขณะที่แนวโน้มตรงข้ามพบว่าเมื่อความเป็นพิษของเอ็นโดซัลแฟนเพิ่มอาหารที่มีความเข้มข้นสูง สำหรับแมลง เดียวกันเฟนวาเลอเรตการศึกษาโดย beketov และ liess ( 2005 ) ในการอยู่รอดและการสืบพันธุ์ของแมลงชีปะขาว dipterum องศาเซลเซียส พบว่า ระดับราคาอาหารความไวต่อสารเคมีเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ยังได้รายงานการเพิ่มความสั่นสะเทือนและ CF longispinaclones Magna สั่นสะเทือนเพื่อวัชพืชอย่างไรก็ตามเมื่ออาหารลดลง ( Pereira และกอนทา Alves , 2007 และ Pereira et al . , 2007 ) แอนทูเนส et al . ( 2004 ) รายงานว่า ลินเดน ความเป็นพิษ เพื่อ daphnids ขึ้นอยู่กับระดับอาหารในขณะที่มันเห็นว่าการศึกษาจะต้องดำเนินการโดยใช้อาหารเป็นปัจจัยสำคัญในการประเมินความเป็นพิษของสารเคมี ผลจากการศึกษาครั้งนี้สอดคล้องกับที่สุดของการศึกษาการใช้สารเคมีกำจัดศัตรูพืชและระดับอาหารต่ำแสดงว่ามีการเพิ่มความไวของ daphnids ลดระดับอาหารและเพิ่มความเข้มข้นของสารเคมี อย่างไรก็ตามการศึกษาอย่าง Barry et al . ( 1995 ) แสดงให้เห็นว่า รูปแบบของผลรวมของสารเคมีและระดับอาหารจะส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับสารเคมี นอกจากนี้ จอน et al . ( 2010 ) เน้นไปที่ความสำคัญของอนุภาคอยู่ในสิ่งแวดล้อม เช่น ดิน และอาหาร ซึ่งสามารถมีบทบาทในการควบคุมความเป็นพิษของสารเคมีต่างๆ