The role of social experience Not a

The role of social experience
Not all of first language acquisition can be attributed to innate ability, for language specific learning also plays a crucial role. Even if the universal properties of language are pre-programmed in children, they must learn all of those features which distinguish their first language from all other possible human languages. Children will never acquire such language-specific knowledge unless that language is used with them and around them, and they will learn to use only the language used around them, no matter what their linguistic heritage. American-born children of Korean or Greek ancestry will never learn the language of their grandparents if only English surrounds them, for instance, and they will find their ancestral language just as hard to learn as any other English speakers do if they attempt to learn it as an adult. Appropriate social experience, including first language input and interaction, is thus a necessary condition for acquisition.
Intentional first language teaching to young children is not necessary and indeed may have little effect. Some parents "correct" their children's immature pronunciation and grammar but most do not, and there is no noticeable change in rate of acquisition among children who receive such instruction. Some adults simplify both grammar and word choice, adding more complex structures as the child does, but adults' notion of "simplicity" does not correspond to the actual sequence in language acquisition. Some adults imitate children's language production, and in this imitation, they sometime provide expansions of children's structures (such as saying Yes, that's a big, brown dog in response to the child saying That dog). The expansion may play a role in developing children's ability to understand new forms, but it cannot be considered necessary since many children do not receive this type of input and still develop language at essentially the same rate.
Source of first language input and interaction vary depending on cultural and social factors. Mothers' talk is often assumed to be the most important source of early language input to children, but fathers or older siblings have major child-rearing responsibilities in many societies and may be the dominant source of input, and wealthier social classes in many cultures delegate most of the child-rearing responsibilities to nannies or servants. The relative importance of input from other young children also varies in different cultures, as does the importance of social institutions such as nursery schools.
As long as children are experiencing adequate first language input and interaction from people around them, the rate and sequence of their phonological and grammatical development does not appear to vary systematically according to its source, although children's pronunciation is naturally influenced by the regional and social varieties or styles of the first language which they hear. There is considerable variance in vocabulary knowledge depending on social context, however, because vocabulary is typically learned in conjunction with social experiences. There is also variation to some extent in what functions of speaking children learn to use at an early age depending on social experience. For example, I have found that children who attend nursery school are often more advanced in development of verbal skills that are needed for controlling and manipulating other children than are children who are raised at home without the experience of interacting and competing with peers.
When young children's social experience includes people around them using two or more language, they have the same innate capacity to learn both or all of them, along with the same ability to learn the language specific features of each without instruction. Acquiring other languages after early childhood presents some significant differences, which we will explore in the following section.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทบาทของสังคมประสบการณ์
ซื้อภาษาแรกไม่ทั้งหมดสามารถเกิดจากความสามารถโดยธรรมชาติ สำหรับเรียนเฉพาะภาษายังมีบทบาทสำคัญ แม้ว่าคุณสมบัติสากลของภาษาจะเตรียมโปรแกรมในเด็ก พวกเขาต้องเรียนรู้คุณลักษณะเหล่านั้นที่แยกแยะภาษาแรกของพวกเขาจากทั้งหมดได้มนุษย์ภาษาอื่นๆ ทั้งหมด เด็กไม่เคยจะได้รับความรู้ดังกล่าวเฉพาะภาษายกเว้นภาษาที่ใช้ กับพวกเขา และ รอบ ๆ พวกเขา และพวกเขาจะเรียนรู้วิธีใช้เฉพาะภาษาที่ใช้ทั่วไป ไม่ว่าอะไรนักภาษาศาสตร์เฮอริเทจ อเมริกันเกิดเด็กเกาหลี หรือกรีกวงศ์จะไม่เคยเรียนรู้ภาษาของตายายถ้ามีเพียงอังกฤษล้อมรอบพวกเขา เช่น และพวกเขาจะพบภาษาโบราณเพียงเป็นยากที่จะเรียนเป็นภาษาอังกฤษอื่น ๆ ทำอย่างไรถ้าพวกเขาพยายามที่จะเรียนเป็นผู้ใหญ่ ประสบการณ์ทางสังคมที่เหมาะสม รวมถึงภาษาแรกป้อน และการโต้ตอบ เป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการซื้อ
มิภาษาแรกสอนให้เด็กไม่จำเป็น และแน่นอนอาจมีผลน้อย ผู้ปกครองบางอย่าง "ถูกต้อง" ของลูก ๆ immature ออกเสียง และไวยากรณ์ แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้ และไม่มีการเปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัดในอัตราการซื้อระหว่างเด็กที่ได้รับคำสั่งดังกล่าว ผู้ใหญ่บางคนทำตัวเลือกไวยากรณ์และคำ เพิ่มโครงสร้างซับซ้อนเป็นเด็กไม่ แต่ความคิดของผู้ใหญ่ "เรียบง่าย" ไม่ตรงกับลำดับที่จริงซื้อภาษา ผลิตภาษาเด็กเลียนแบบผู้ใหญ่บาง และในเทียมนี้ พวกเขาบางครั้งให้ขยายโครงสร้างของเด็ก (เช่นบอกว่า ใช่ ที่เป็นสุนัขขนาดใหญ่ น้ำตาลตอบเด็กว่า สุนัขนั้น) การขยายตัวอาจมีบทบาทในการพัฒนาเด็กความสามารถในการเข้าใจรูปแบบใหม่ แต่มันไม่เป็นจำเป็นตั้งแต่เด็กจำนวนมากไม่ได้รับการป้อนข้อมูลชนิดนี้ และยังคง พัฒนาภาษาที่เป็นแบบเดียวกันอัตราการ
แหล่งป้อนข้อมูลภาษาและโต้ตอบที่แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับปัจจัยทางวัฒนธรรมสังคม และการ พูดคุยของแม่มักจะคาดว่าเป็นแหล่งสำคัญของช่วงป้อนภาษาเด็ก แต่บิดาหรือพี่มีแม่เด็กรับผิดชอบในสังคมมากมาย และอาจเป็นแหล่งที่มาหลักของข้อมูลป้อนเข้า และสังคม wealthier ในหลายวัฒนธรรมมอบหมายความรับผิดชอบแม่เด็กนี่หรือข้าราชการส่วนใหญ่ ความสำคัญของการป้อนข้อมูลจากเด็กอื่น ๆ ยังแตกต่างในวัฒนธรรมที่แตกต่าง กับความสำคัญของสถาบันทางสังคมเช่นโรงเรียนสถานรับเลี้ยงเด็ก
ตราบใดที่เด็กประสบภาษาแรกพอป้อนข้อมูลและโต้ตอบจากผู้คนรอบ ๆ พวกเขา อัตราและลำดับของการพัฒนาของพวกเขาคำโครงสร้างประโยค และไวยากรณ์ไม่ แตกต่างกันตามแหล่ง อย่างเป็นระบบ แม้ว่าการออกเสียงของเด็กตามธรรมชาติได้รับอิทธิพลจากหลากหลายภูมิภาค และสังคมหรือลักษณะของภาษาแรกที่ได้ยิน มีผลต่างมากในความรู้คำศัพท์ตามบริบททางสังคม อย่างไรก็ตาม เนื่องจากโดยทั่วไปมีการเรียนรู้คำศัพท์ร่วมกับประสบการณ์ทางสังคม นอกจากนี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงบ้างในฟังก์ชันพูดเด็กที่เรียนใช้อายุต้นขึ้นอยู่กับประสบการณ์ทางสังคม ตัวอย่าง ได้พบว่า เด็กที่เข้าโรงเรียนอนุบาลมักจะสูงกว่าในการพัฒนาทักษะที่จำเป็นสำหรับการควบคุม และจัดการกับเด็กอื่น ๆ กว่าเด็กจะยกที่บ้านไม่ มีประสบการณ์ของการโต้ตอบ และการแข่งขันกับเพื่อนด้วยวาจา
เมื่อประสบการณ์ทางสังคมของเด็กรวมถึงผู้คนรอบข้างโดยใช้ภาษาที่สอง หรือมากกว่า มีกำลังการผลิตที่ข้อสอบเดียวกันการเรียนรู้ทั้งสองอย่างหรือทั้งหมดของพวกเขา พร้อมเดียวกันสามารถเรียนรู้คุณลักษณะเฉพาะภาษาของแต่ละคนโดยไม่มีคำแนะนำ หาภาษาอื่นหลังจากปฐมวัยนำเสนอบางอย่างแตกต่างกัน ซึ่งเราจะศึกษาในส่วนต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทบาทของ
ประสบการณ์ทางสังคมไม่ทั้งหมดของการเรียนรู้ภาษาแรกจะแสดงความสามารถโดยธรรมชาติ สำหรับการเรียนรู้ภาษาเฉพาะยังมีบทบาทสำคัญ แม้ว่าคุณสมบัติสากลของภาษาก่อนโปรแกรมในเด็กจะต้องเรียนทั้งหมด คุณสมบัติเหล่านั้น ซึ่งแยกแยะภาษาแรกของพวกเขาจากทั้งหมดที่เป็นไปได้อื่น ๆมนุษย์ภาษาเด็กจะได้รับความรู้เฉพาะ เช่น ภาษา ถ้าภาษาที่ใช้กับพวกเขา และ รอบ ๆพวกเขาและพวกเขาจะได้เรียนรู้การใช้ภาษาใช้รอบ ๆพวกเขา ไม่ว่าสิ่งที่พวกเขาใช้มรดก ชาวอเมริกันเกิดเด็กเกาหลีหรือกรีกเชื้อสายจะไม่เคยเรียนภาษาของปู่ย่าของพวกเขาถ้าเพียงแต่ภาษาอังกฤษล้อมรอบพวกเขา ตัวอย่างเช่นและพวกเขาจะหาภาษาของบรรพบุรุษของพวกเขาก็ยากที่จะเรียนรู้เป็นลำโพงภาษาอังกฤษใด ๆอื่น ๆถ้าพวกเขาพยายามที่จะเรียนรู้มันเป็นผู้ใหญ่ ประสบการณ์ทางสังคมที่เหมาะสม รวมทั้งการป้อนภาษาแรกและปฏิสัมพันธ์ จึงเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการซื้อ
ตั้งใจก่อนการสอนภาษาเด็กไม่จําเป็น และแน่นอนอาจมีผลเล็กน้อย .ผู้ปกครองบางส่วน " ที่ถูกต้อง " ของเด็กอ่อนไวยากรณ์และการออกเสียง แต่ส่วนใหญ่ไม่ได้ และไม่มีเวลาในการเปลี่ยนอัตราของเด็กที่ได้รับการสอน ผู้ใหญ่บางคนที่ง่ายขึ้น ทั้งไวยากรณ์ และการเลือกใช้คำ การเพิ่มโครงสร้างที่ซับซ้อนมากขึ้นเป็นเด็กบ้าง แต่ผู้ใหญ่ ' ความคิดของ " ความเรียบง่าย " ไม่สอดคล้องกับลำดับจริงในการเรียนรู้ภาษาผู้ใหญ่บางคนเลียนแบบการผลิตภาษาของเด็ก และการเลียนแบบนี้ พวกเขาบางครั้งมีการขยายโครงสร้างของเด็ก ( เช่น บอกว่าใช่ มันเป็นหมาใหญ่สีน้ำตาลในการตอบสนองต่อเด็กว่า สุนัข ) การขยายตัวอาจมีบทบาทในการพัฒนาของเด็ก ความสามารถในการเข้าใจรูปแบบใหม่แต่มันไม่สามารถจะถือว่าจำเป็นมากเนื่องจากเด็กไม่ได้รับข้อมูลชนิดนี้ และยังพัฒนาภาษาในหลักเดียวกัน ซึ่งแหล่งข้อมูลภาษา
ครั้งแรกและปฏิกิริยาแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับปัจจัยทางวัฒนธรรมและสังคม แม่พูดมักจะถือว่าเป็นแหล่งที่สำคัญที่สุดของภาษาก่อนใส่ให้เด็กแต่ พ่อ หรือ พี่ มี ลูก ใหญ่ที่มีความรับผิดชอบในสังคมหลาย และอาจเป็นแหล่งเพาะของการป้อนข้อมูลและมั่งคั่งของชนชั้นทางสังคมในหลายวัฒนธรรมตัวแทนมากที่สุดของการเลี้ยงดูเด็กมีพี่เลี้ยงหรือคนใช้ ความสําคัญของการป้อนข้อมูลจากเด็กอื่น ๆ นอกจากนี้ยังแตกต่างกันในวัฒนธรรมที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับความสำคัญของสถาบันทางสังคม เช่น โรงเรียน สถานเลี้ยงเด็ก
ตราบใดที่เด็กประสบการป้อนภาษาแรกที่เพียงพอและปฏิกิริยาจากคนรอบข้าง อัตรา และลำดับของระบบเสียงและไวยากรณ์การพัฒนาไม่ปรากฏที่จะแตกต่างกันอย่างเป็นระบบตามแหล่งของมันแม้ว่าเด็กออกเสียงเป็นอิทธิพลธรรมชาติจากภูมิภาคและสังคมพันธุ์หรือลักษณะของภาษาแรกที่พวกเขาได้ยิน มีความแปรปรวนมากในความรู้คำศัพท์ ขึ้นอยู่กับบริบทของสังคม แต่เพราะศัพท์ปกติคือเรียนรู้ควบคู่กับประสบการณ์ทางสังคมมีการเปลี่ยนแปลงบ้างในเรื่องการทำงานของเด็ก พูด เรียนรู้การใช้ตั้งแต่อายุยังน้อย ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ทางสังคม ตัวอย่างเช่นฉันได้พบว่า เด็กที่เรียนอนุบาลมักจะเพิ่มเติมขั้นสูงในการพัฒนาทักษะการพูด ที่จําเป็นสําหรับการควบคุมและจัดการกับเด็กอื่น ๆ กว่าเด็กที่เลี้ยงไว้ที่บ้านโดยไม่ต้องประสบการณ์การโต้ตอบและแข่งขันกับคนรอบข้าง
เมื่อประสบการณ์ทางสังคมของเด็กปฐมวัย รวมถึงคนรอบข้าง ใช้มากกว่าสองภาษาพวกเขามีเหมือนกันแหล่งผลิตที่จะเรียนรู้ทั้งสองหรือทั้งหมดของพวกเขา พร้อมกับความสามารถเดียวกันเพื่อเรียนรู้ภาษา คุณลักษณะเฉพาะของแต่ละโดยไม่ต้องสอน การรับภาษา หลังจากนำเสนอระดับปฐมวัย ซึ่งเราจะสำรวจในส่วนต่อไปนี้