The effect was named after John Rid

The effect was named after John Ridley Stroop, who published the effect in English in 1935 in an article entitled "Studies of interference in serial verbal reactions" that includes three different experiments.[1] However, the effect was first published in 1929 in Germany, and its roots can be followed back to works of James McKeen Cattell and Wilhelm Maximilian Wundt in the nineteenth century.[2][3][4]

In his experiments, Stroop administered several variations of the same test for which three different kinds of stimuli were created. In the first one, names of colors appeared in black ink. In the second, names of colors appeared in a different ink than the color named. Finally in the third one, there were squares of a given color.[1]

In the first experiment, 1 and 2 were used (see first figure). The task required the participants to read the written color names of the words independently of the color of the ink (for example, they would have to read "purple" no matter what the color of its ink was). In the second experiment, stimulus 2 and 3 were used, and participants were required to say the color of the letters independently of the written word with the second kind of stimulus and also name the color of the dot squares. If the word "purple" was written in red, they would have to say "red", but not "purple"; when the squares were shown, the participant would have to say its color. Stroop, in the third experiment, tested his participants at different stages of practice at the tasks and stimulus used in the first and second experiments, to account for the effects of association.[1]

Stroop noted that participants took much longer to complete the color reading in the second task than they had taken to name the colors of the squares in Experiment 2. This delay had not appeared in the first experiment. Such interference was explained by the automation of reading, where the mind automatically determines the semantic meaning of the word (it reads the word "red" and thinks of the color "red"), and then must intentionally check itself and identify instead the color of the word (the ink is a color other than red), a process that is not automated.[1]

Unlike researchers performing the Stroop test that is most commonly used in psychological evaluation,[5] J.R Stroop never compares the time used for reading black words and the time needed for naming colors that conflicted with the written word

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลถูกตั้งชื่อหลังจากจอห์นหญ้า Stroop ซึ่งเป็นผู้ประกาศผลในอังกฤษในปี 1935 ในบทความได้รับ "การศึกษาของสัญญาณรบกวนในปฏิกิริยาวาจาประจำ" ที่มีการทดลองแตกต่างกันสาม [1] อย่างไรก็ตาม ผลแรกตีพิมพ์ในปีพ.ศ. 2472 ในเยอรมนี และรากของมันสามารถตามกลับไปทำงานของ James McKeen Cattell และวิลเฮล์มแม็กซิมิเลียน Wundt ในศตวรรษ [2] [3] [4]ในการทดลองของเขา Stroop บริหารหลายรูปแบบของการทดสอบเดียวกันที่สร้างสามชนิดของสิ่งเร้า ในหนึ่ง ชื่อของสีที่ปรากฏในหมึกพิมพ์สีดำ ในที่สอง ชื่อของสีที่ปรากฏในหมึกแตกต่างกว่าสีชื่อ ในที่สุด ในสาม มีสี่เหลี่ยมสีกำหนด [1]ในการทดลองครั้งแรก 1 และ 2 ใช้ (ดูรูปแรก) งานต้องการผู้เรียนอ่านชื่อสีเขียนคำอิสระสีของหมึก (เช่น พวกเขาจะได้อ่าน "สีม่วง" ไม่ว่าสีของหมึกที่ถูก) ในการทดลองที่สอง กระตุ้น 2 และ 3 ถูกใช้ และผู้เข้าร่วมได้ต้องพูดสีของตัวอักษรอิสระลายลักษณ์อักษรกับชนิดที่สองของการกระตุ้นเศรษฐกิจ และยัง เป็นชื่อของสีของจุดสี่เหลี่ยม ถ้ากล่าวคำว่า "สีม่วง" เป็นสีแดง พวกเขาจะมี การพูดว่า "แดง" แต่ไม่ "สี ม่วง" เมื่อมีแสดงสี่เหลี่ยม ผู้เรียนจะต้องพูดสี Stroop ในการทดลองที่สาม ทดสอบร่วมของเขาในระยะต่าง ๆ ของการปฏิบัติงานและกระตุ้นเศรษฐกิจที่ใช้ในการทดลองแรก และสอง บัญชีสำหรับผลกระทบของความสัมพันธ์ [1]Stroop กล่าวว่า ผู้เรียนใช้เวลามากต่อการสีอ่านในภารกิจสองกว่าที่พวกเขาได้นำชื่อสีของสี่เหลี่ยมในการทดลอง 2 หน่วงเวลานี้ก็ไม่ปรากฏในการทดลองครั้งแรก สัญญาณรบกวนดังกล่าวถูกอธิบาย โดยระบบอัตโนมัติของการอ่าน การที่จิตใจโดยอัตโนมัติกำหนดความหมายความหมายของคำ (จะอ่านคำว่า "สีแดง" และคิดว่า สี "แดง"), แล้วต้องตั้งใจตรวจสอบตัวเอง และระบุแทนสีของคำ (หมึกเป็นสีอื่นที่ไม่ใช่สีแดง), กระบวนการที่เป็นแบบอัตโนมัติ [1]ซึ่งแตกต่างจากนักวิจัยทำการทดสอบ Stroop ที่ใช้บ่อยที่สุดในทางจิตใจประเมินผล, [5] J.R Stroop ไม่เคยเปรียบเทียบเวลาที่ใช้สำหรับการอ่านคำดำและเวลาจำเป็นสำหรับการตั้งชื่อสีที่ขัดแย้งกับคำเขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบได้รับการตั้งชื่อตามจอห์นริดลีย์ Stroop ที่ตีพิมพ์ผลเป็นภาษาอังกฤษในปี 1935 ในบทความเรื่อง "การศึกษาการแทรกแซงในการเกิดปฏิกิริยาทางวาจาอนุกรม" ที่มีการทดลองสามที่แตกต่างกัน. [1] อย่างไรก็ตามผลกระทบได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1929 ในประเทศเยอรมนี และรากของมันสามารถตามกลับไปที่ผลงานของเจมส์ McKeen Cattell และวิลเฮล์แมก Wundt ในศตวรรษที่สิบเก้า. [2] [3] [4] ในการทดลองของเขา Stroop บริหารงานหลายรูปแบบของการทดสอบเดียวกันที่สามชนิดที่แตกต่างกัน สิ่งเร้าที่ถูกสร้างขึ้น ในครั้งแรกที่ชื่อของสีที่ปรากฏในหมึกสีดำ ในครั้งที่สองชื่อของสีที่ปรากฏในหมึกสีที่แตกต่างจากที่มีชื่อ ในที่สุดหนึ่งในสามมีสี่เหลี่ยมสีที่กำหนด. [1] ในการทดลองครั้งแรกที่ 1 และ 2 ถูกนำมาใช้ (ดูรูปก่อน) งานที่ต้องเข้าร่วมในการอ่านเขียนชื่อสีของคำที่เป็นอิสระจากสีของหมึก (ตัวอย่างเช่นพวกเขาจะต้องอ่าน "สีม่วง" ไม่ว่าสิ่งที่สีของหมึกของมันก็ไม่ได้) ในการทดลองที่สองกระตุ้นที่ 2 และ 3 ถูกนำมาใช้และผู้เข้าร่วมจะต้องบอกว่าสีของตัวอักษรที่เป็นอิสระจากการเขียนคำที่มีประเภทที่สองของการกระตุ้นและชื่อสีของสี่เหลี่ยมจุดที่ ถ้าคำว่า "สีม่วง" ที่ถูกเขียนด้วยสีแดงที่พวกเขาจะต้องพูดว่า "สีแดง" แต่ไม่ใช่ "สีม่วง"; เมื่อสี่เหลี่ยมที่มีการแสดงผู้เข้าร่วมจะต้องบอกว่าสีของมัน Stroop ในการทดลองที่สามการทดสอบผู้เข้าร่วมของเขาในแต่ละขั้นตอนของการปฏิบัติที่งานและกระตุ้นเศรษฐกิจที่ใช้ในการทดลองครั้งแรกและครั้งที่สองในการบัญชีสำหรับผลกระทบของสมาคม. [1] Stroop ตั้งข้อสังเกตว่าผู้เข้าร่วมใช้เวลานานกว่าจะเสร็จสมบูรณ์สี การอ่านในงานที่สองกว่าที่พวกเขาได้รับการตั้งชื่อสีของสี่เหลี่ยมในการทดลองที่ 2 ล่าช้านี้ได้ปรากฏไม่ได้อยู่ในการทดสอบครั้งแรก รบกวนดังกล่าวได้รับการอธิบายโดยอัตโนมัติของการอ่านที่คิดจะกำหนดความหมายความหมายของคำว่า (อ่านคำว่า "สีแดง" และคิดว่าสี "สีแดง") และจากนั้นจงใจจะต้องตรวจสอบตัวเองและระบุแทนสี ของคำ (หมึกเป็นสีอื่นที่ไม่ใช่สีแดง) เป็นกระบวนการที่ไม่ได้อัตโนมัติ. [1] ซึ่งแตกต่างจากนักวิจัยที่มีประสิทธิภาพการทดสอบ Stroop ที่ใช้กันมากที่สุดในการประเมินผลทางจิตวิทยา [5] JR Stroop ไม่เคยเปรียบเทียบเวลาที่ใช้สำหรับ อ่านคำสีดำและเวลาที่จำเป็นสำหรับการตั้งชื่อสีที่ขัดแย้งกับคำที่เขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลที่ถูกตั้งชื่อตามจอห์นริดลีย์ Stroop ซึ่งตีพิมพ์ผลในภาษาอังกฤษในปี 1935 ในบทความเรื่อง " การศึกษาของการแทรกแซงในทางอนุกรมปฏิกิริยา " ที่ประกอบด้วย 3 การทดลองที่แตกต่างกัน [ 1 ] แต่อย่างไรก็ตาม ผลที่ได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1929 ในเยอรมัน และรากของมันสามารถตามไปถึงผลงานของ เจมส์ แม็คคีน แคทเทลแห่ง และวิลเฮล์มวุนดท์ในศตวรรษที่สิบเก้า[ 2 ] [ 3 ] [ 4 ]

ในการทดสอบ Stroop บริหารหลายรูปแบบของการทดสอบเดียวกันที่แตกต่างกันสามชนิดของสิ่งเร้าที่ถูกสร้างขึ้น ในตอนแรก ชื่อของสีที่ปรากฏในหมึกดำ ในประการที่สอง ชื่อของสีที่ปรากฏในหมึกที่แตกต่างกันกว่าสีชื่อ ในที่สุด คนที่สาม มีสี่เหลี่ยมให้สี [ 1 ]

ในการทดลองครั้งแรก1 และ 2 ใช้ ( ดูรูปก่อน ) งานต้องการผู้เข้าร่วมอ่านเขียนชื่อสี จากคำอิสระของสีของหมึก ( ตัวอย่างเช่น พวกเขาจะต้องอ่าน " สีม่วง " ไม่ว่าสีของหมึกของมันคือ ) ในการทดลองที่สอง ระดับที่ 2 และ 3 ใช้และผู้เข้าร่วมต้องบอกว่าสีของตัวอักษรเป็นอิสระจากเขียนคำประเภทที่สองของการกระตุ้นเศรษฐกิจและชื่อสีจุดสี่เหลี่ยม ถ้าคำว่า " สีม่วง " ถูกเขียนด้วยสีแดง พวกเขาจะต้องบอกว่า " สีแดง " แต่ไม่ " สีม่วง " ; เมื่อสี่เหลี่ยมถูกแสดงผู้เข้าร่วมจะต้องบอกว่าสีของมัน ความเครียดในการทดสอบที่สามผู้เข้าร่วมการทดสอบของเขาในแต่ละขั้นตอนของการปฏิบัติงาน และกระตุ้นเศรษฐกิจที่ใช้ในการทดลองที่ 1 และ 2 จะบัญชีสำหรับผลกระทบของสมาคม [ 1 ]

Stroop กล่าวว่าผู้เข้าร่วมเอานานให้เสร็จการอ่านสีในงานที่สองกว่าจะได้ถ่ายชื่อสีของสี่เหลี่ยมในการทดลองที่ 2 . การหน่วงเวลานี้ ไม่ได้ปรากฏในการทดลองครั้งแรกสิ่งรบกวนต่างๆได้โดยอัตโนมัติของการอ่านที่จิตใจโดยอัตโนมัติจะกำหนดความหมายของคำ ( อ่านคำว่า " แดง " และคิดว่าสี " สีแดง " ) แล้วก็ต้องตั้งใจตรวจสอบตัวเองและระบุแทนสีของคำ ( หมึกสีอื่นนอกจากสีแดง ) กระบวนการที่ไม่อัตโนมัติ [ 1 ]

ซึ่งแตกต่างจากนักวิจัยทำการทดสอบความเครียดที่มักใช้ในการประเมินทางจิตวิทยา , [ 5 ] เจอาร์ Stroop ไม่เคยเปรียบเทียบเวลาที่ใช้ในการอ่านคำดำ และเวลาที่จำเป็นสำหรับการตั้งชื่อสีที่ขัดแย้งกับคำเขียน