Returning to the question of how th

Returning to the question of how the graph evolves, a node certainly has to know about at least one other node when it joins a Gnutella overlay. The new node is attached to the overlay by at least this one link. After that, a given node learns about other nodes as the result of QUERY RESPONSE messages, both for objects it requested and for responses that just happen to pass through it. A node is free to decide which of the nodes it discovers in this way that it wants to keep as a neighbor. The Gnutella protocol provides PING and PONG messages by which a node probes whether or not a given neighbor still exists and that neighbor’s response, respectively.
It should be clear that Gnutella as described here is not a particularly clever protocol, and subsequent systems have tried to improve upon it. One dimension along which improvements are possible is in how queries are propagated. Flooding has the nice property that it is guaranteed to find the desired object in the fewest possible hops, but it does not scale well. It is possible to forward queries randomly, or according to the probability of success based on past results. A second dimension is to proactively replicate the objects, since the more copies of a given object there are, the easier it should be to find a copy. Alternatively, one could develop a completely different strategy, which is the topic we consider next.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลับมาที่คำถามของวิธีกราฟวิวัฒนาการที่โหนดแน่นอนมีความรู้เกี่ยวกับโหนดอื่น ๆ อย่างน้อยหนึ่งเมื่อมันเข้าร่วมการซ้อนทับ Gnutella โหนดใหม่ที่แนบมากับการซ้อนทับอย่างน้อยหนึ่งที่ลิงค์นี้ หลังจากนั้นโหนดรับการเรียนรู้เกี่ยวกับโหนดอื่น ๆ เป็นผลมาจากข้อความตอบแบบสอบถามทั้งสำหรับวัตถุที่มันได้รับการร้องขอและการตอบสนองที่สำหรับเพิ่งเกิดขึ้นจะผ่านมัน โหนดมีอิสระที่จะตัดสินใจที่ของโหนดที่พบในทางที่มันต้องการที่จะเก็บไว้เป็นเพื่อนบ้านนี้ โปรโตคอล Gnutella ให้ปิงและข้อความ PONG โดยที่ยานสำรวจโหนดหรือไม่ว่าเพื่อนบ้านที่ได้รับยังคงมีอยู่และการตอบสนองของเพื่อนบ้านที่ตามลำดับ.
มันควรจะเป็นที่ชัดเจนว่า Gnutella ตามที่อธิบายไว้ที่นี่ไม่ได้เป็นโปรโตคอลที่ฉลาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งและระบบต่อมาได้พยายามที่จะ ปรับปรุงมัน มิติหนึ่งตามที่การปรับปรุงที่เป็นไปได้คือในวิธีการที่จะแพร่กระจายคำสั่ง น้ำท่วมมีคุณสมบัติที่ดีที่จะมีการประกันเพื่อหาวัตถุที่ต้องการในฮ็อพที่เป็นไปได้น้อยที่สุด แต่มันก็ไม่ได้ระดับดี มันเป็นไปได้ที่จะส่งคำสั่งแบบสุ่มหรือตามความน่าจะเป็นของความสำเร็จขึ้นอยู่กับผลที่ผ่านมา มิติที่สองคือการทำซ้ำในเชิงรุกวัตถุเนื่องจากสำเนาของวัตถุที่กำหนดมีได้ง่ายขึ้นก็ควรจะหาสำเนา อีกทางเลือกหนึ่งที่สามารถพัฒนากลยุทธ์ที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงซึ่งเป็นหัวข้อที่เราพิจารณาต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลับมาที่คำถามของวิธีการกราฟวิวัฒนาการ , โหนดต้องรู้อย่างน้อยหนึ่งโหนดอื่น ๆเมื่อมันรวม ( บรรยาย โหนดใหม่ ติดทับด้วยอย่างน้อยหนึ่งการเชื่อมโยง หลังจากนั้นให้โหนดโหนดอื่น ๆเรียนรู้เกี่ยวกับผลข้อความตอบกลับแบบสอบถาม ทั้งวัตถุที่ร้องขอและการตอบสนองที่เพิ่งเกิดขึ้นที่จะผ่านมันโหนดที่เป็นอิสระที่จะตัดสินใจที่ของโหนดที่พบในทางที่มันต้องการให้เหมือนเพื่อนบ้าน โดยมีข้อความพงษ์ปิงและโปรโตคอล Gnutella ซึ่งโหนด ) หรือไม่ให้เพื่อนบ้านยังคงมีอยู่และเพื่อนบ้านที่ตอบสนองตามลำดับ .
มันควรจะชัดเจนว่า ( ตามที่อธิบายไว้ที่นี่ไม่ได้เป็นโปรโตคอลโดยฉลาดและระบบตามมาได้พยายามที่จะปรับปรุงมัน หนึ่งมิติตามซึ่งการปรับปรุงเป็นไปได้คือว่าแบบสอบถามจะขยายพันธุ์ . น้ำท่วมได้ดี ทรัพย์สินที่เป็นประกันเพื่อหาวัตถุที่ต้องการในการกระโดดที่เป็นไปได้น้อยที่สุด แต่มันไม่ได้ขนาดครับ มันเป็นไปได้ที่จะส่งแบบสอบถามแบบสุ่มหรือตามความน่าจะเป็นของความสำเร็จขึ้นอยู่กับผลลัพธ์ที่ผ่านมามิติที่สองคือวันนี้เลียนแบบวัตถุ เพราะยิ่งสำเนาให้วัตถุมี ง่าย ควรที่จะหาสำเนา หรืออีกวิธีหนึ่ง , หนึ่งสามารถพัฒนากลยุทธ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ซึ่งเป็นหัวข้อที่เราพิจารณาต่อไป .