Vietnam has abundant surface and gr

Vietnam has abundant surface and ground water resources.[6] Nevertheless, local shortages can occur during the dry season. For example, the basins of the Dong Nai River in South Vietnam, the Southeast River Cluster, Ma River in North Central Vietnam, Kone River and Huong River are expected to be at risk of exceeding projected water needs in 2020.[3]
The 7 million people in Ho Chi Minh City receive 93% of their drinking water from two treatment plants on the Dong Nai River and the much smaller Sai Gon River, with the remaining 7% coming from overexploited groundwater that is polluted by seawater intrusion and contamination. Dong Nai River, which is regulated further upstream by two dams, has ample water resources to supply the growing city with more water.[7] However, in dry years drinking water supply competes with agricultural uses that may together exceed water availability.
Hanoi with its more than 6 million inhabitants receives 80% of its water from groundwater. Groundwater is polluted by ammonium with a concentration that is 5 to 10 times (7-20 mg/l) higher than the allowed standard.[8] Surface water comes from the Gia Lam plant completed in 1994 [9] and the Thang Long North-Van Tri plant completed in 2004, both financed by Japanese development assistance. It is planned that surface water from the Da River, the Red River and the Duong River will satisfy the growing water demand in the future and gradually replace the existing ground water.[8] During the dry season in 2013 several districts of Hanoi went completely without water.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวียดนามมีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์พื้นผิวและพื้นน้ำ[6] อย่างไรก็ตาม ขาดแคลนภายในสามารถเกิดขึ้นได้ในฤดูแล้ง ตัวอย่าง อ่างล่างหน้าตงแม่ น้ำนายในเวียดนามใต้ ตะวันออกเฉียงใต้ริเวอร์คลัส ม้าน้ำในเวียดนามกลางเหนือ แม่ น้ำ Kone และเซฟคาดว่าจะเป็นความเสี่ยงของเกินความต้องการคาดการณ์น้ำใน 2020[3]7 ล้านคนในโฮจิมินห์ซิตี้ได้รับ 93% ของน้ำดื่มจากโรงบำบัดสองแม่น้ำนายตงและมากเล็กแม่สายกรแม่น้ำ มีเหลือ 7% มาจากน้ำบาดาล overexploited ที่จะเสีย โดยการบุกรุกของน้ำทะเลและการปนเปื้อน ดอง ในน้ำ กำหนดเพิ่มเติมต้นน้ำสองสาย มีทรัพยากรน้ำที่เพียงพอจะจัดเมืองที่เติบโต มีน้ำมาก[7] อย่างไรก็ตาม ในปีแห้ง ดื่มน้ำแข่งขัน ด้วยใช้ทางการเกษตรที่อาจเกินน้ำพร้อมกันฮานอย มีมากกว่า 6 ล้านคนได้รับ 80% ของน้ำจากน้ำบาดาล น้ำบาดาลเป็นเสีย โดยแอมโมเนียมีความเข้มข้นที่ 5 ถึง 10 เท่า (7-20 mg/l) สูงกว่ามาตรฐานได้รับอนุญาต[8] น้ำพื้นผิวมาจากโรงงานเกียลัมเสร็จสมบูรณ์ในปี 1994 [9] และทางยาวเหนือตู้ตรีโรงงานเสร็จสมบูรณ์ในปี 2004 ทั้งเคหะพัฒนาญี่ปุ่นความช่วยเหลือ มันเป็นแผนที่ผิวน้ำจากแม่ น้ำดา แม่น้ำแดง และแม่ น้ำดวงจะตอบสนองอุปสงค์น้ำเติบโตในอนาคต และค่อย ๆ แทนน้ำใต้ดินที่มีอยู่[8] ในฤดูแล้งในปี 2013 หลายเขตของฮานอยไปอย่างสมบูรณ์ โดยไม่มีน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวียดนามมีพื้นผิวที่อุดมสมบูรณ์และแหล่งน้ำพื้นดิน. [6] แต่อย่างไรก็ตามการขาดแคลนในท้องถิ่นสามารถเกิดขึ้นได้ในช่วงฤดูแล้ง ตัวอย่างเช่นอ่างดงแม่น้ำในในเวียดนามใต้, คลัสเตอร์แม่น้ำตะวันออกเฉียงใต้, Ma แม่น้ำในภาคเหนือของเวียดนามตอนกลางแม่น้ำ Kone และแม่น้ำ Huong คาดว่าจะมีความเสี่ยงที่จะเกินที่คาดการณ์ความต้องการน้ำในปี 2020 [3]
7 ล้านคนในนครโฮจิมินห์ซิตี้ได้รับ 93% ของน้ำดื่มของพวกเขาจากสองโรงงานบำบัดในแม่น้ำ Dong Nai และขนาดเล็กมาก Sai Gon แม่น้ำกับส่วนที่เหลืออีก 7% มาจากน้ำใต้ดิน overexploited ที่ถูกปนเปื้อนด้วยการบุกรุกและการปนเปื้อนของน้ำทะเล Dong Nai แม่น้ำซึ่งถูกควบคุมต้นน้ำต่อไปโดยทั้งสองเขื่อนมีแหล่งน้ำเพียงพอที่จะจัดหาเมืองที่กำลังเติบโตด้วยน้ำมากขึ้น. [7] อย่างไรก็ตามในปีที่แห้งดื่มน้ำประปาแข่งขันกับการใช้ประโยชน์ทางการเกษตรที่อาจร่วมกันเกินความพร้อมน้ำ.
ฮานอยด้วย มากกว่า 6 ล้านคนที่อาศัยอยู่ได้รับ 80% ของน้ำจากน้ำบาดาล น้ำบาดาลที่ถูกปนเปื้อนด้วยแอมโมเนียมที่มีความเข้มข้นที่เป็น 5 ถึง 10 ครั้ง (7-20 มิลลิกรัม / ลิตร) สูงกว่ามาตรฐานที่ได้รับอนุญาต. [8] น้ำผิวดินมาจากพืชลำเจียเสร็จสมบูรณ์ในปี 1994 [9] และ Thang Long เหนือ พืชไตร -Van เสร็จสมบูรณ์ในปี 2004 ทั้งสองทุนโดยช่วยเหลือด้านการพัฒนาของญี่ปุ่น มันมีการวางแผนว่าน้ำผิวดินจากดาแม่น้ำแม่น้ำแดงและแม่น้ำ Duong จะตอบสนองความต้องการใช้น้ำที่เพิ่มขึ้นในอนาคตและค่อยๆเปลี่ยนพื้นน้ำที่มีอยู่. [8] ในช่วงฤดูแล้งในปี 2013 ในหลายเขตของกรุงฮานอยไปอย่างสมบูรณ์ โดยไม่ใช้น้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวียดนามมีพื้นผิวที่อุดมสมบูรณ์และดินแหล่งน้ำ [ 6 ] แต่ขาดแคลนในท้องถิ่นสามารถเกิดขึ้นได้ในฤดูแล้ง ตัวอย่างเช่น ในแอ่งแม่น้ำดองไน ในเวียดนามใต้ ตะวันออกเฉียงใต้แม่น้ำกลุ่มแม่แม่น้ำในเวียดนามเหนือกลาง โคเน่ และแม่น้ำ Huong River ที่คาดว่าจะเสี่ยงเกินคาดการณ์ความต้องการน้ำใน 2020 . [ 3 ]
7 ล้านคน ในเมืองโฮจิมินห์ได้ 93% ของน้ำดื่มจากสองการรักษาพืชในแม่น้ำดองไน และเล็กกว่าไทรกอนแม่น้ำ ส่วนที่เหลืออีก 7% มาจาก overexploited น้ำใต้ดินที่ปนเปื้อนด้วยน้ำการบุกรุกและการปนเปื้อน แม่น้ำดองไน ซึ่งมีระเบียบ เพิ่มเติมน้ำ 2 เขื่อนมีแหล่งน้ำที่เพียงพอ เพื่อให้เติบโตเป็นเมืองที่มีน้ำมากขึ้น . [ 7 ] อย่างไรก็ตาม ในฤดูแล้งปีการดื่มน้ำประปา ประชันกับการเกษตรที่อาจรวมกันเกินปริมาณน้ํา .
ฮานอยที่มีมากกว่า 6 ล้านคนได้รับ 80% ของน้ำจากน้ำใต้ดินน้ำใต้ดินที่ปนเปื้อนด้วยแอมโมเนียที่มีความเข้มข้นที่ 5 ถึง 10 ครั้ง ( 7-20 มิลลิกรัมต่อลิตร ) สูงกว่าอนุญาตมาตรฐาน [ 8 ] น้ำมาจากโรงงานเจียลำเสร็จสมบูรณ์ในปี 1994 [ 9 ] และ Thang ยาวเหนือรถตู้ตรีพืชแล้วเสร็จในปี 2004 ทั้งจัดสรรความช่วยเหลือเพื่อการพัฒนาของญี่ปุ่น มันมีการวางแผนว่า น้ำจากแม่น้ำดาแม่น้ำแดงและแม่น้ำ Duong จะตอบสนองการเติบโตความต้องการน้ำในอนาคต และค่อยๆ แทนที่พื้นดินน้ำ [ 8 ] ในฤดูแล้งในเขตต่าง ๆของฮานอยไป 2013 อย่างสมบูรณ์โดยไม่มีน้ำ