statements that you're allowed to a

statements that you're allowed to assume. The conclusion is the statement that you need to prove. The idea is to operate on the premises using rules of inference until you arrive at the conclusion.

Rule of Premises. You may write down a premise at any point in a proof.

The second rule of inference is one that you'll use in most logic proofs. It is sometimes called modus ponendo ponens, but I'll use a shorter name.

Modus Ponens. If you know P and $P ifthen Q$ , you may write down Q.

In the rules of inference, it's understood that symbols like "P" and "Q" may be replaced by any statements, including compound statements.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำสั่งที่คุณจะได้รับอนุญาตให้สมมติ บทสรุปคือ คำสั่งที่คุณต้องพิสูจน์ ความคิดเป็นการใช้ งานในสถานที่ที่ใช้กฎของข้อจนคุณมาถึงข้อสรุปกฎของสถานที่ คุณอาจเขียนลงหลักฐานจุดใดจุดหนึ่งในหลักฐานกฎข้อสองเป็นหนึ่งที่จะใช้ในหลักฐานตรรกะมากที่สุด บางครั้งเรียกว่า modus ponendo ponens แต่ฉันจะใช้ชื่อที่สั้นลงModus Ponens นั้น ถ้าคุณรู้ว่า$ ifthen Q P และ $P คุณอาจเขียนลง Qในกฎของข้อ มันคือเข้าใจว่า สัญลักษณ์ "P" และ "Q" อาจถูกแทนที่ ด้วยคำสั่งใด ๆ รวมถึงคำสั่งผสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งบที่คุณได้รับอนุญาตให้ถือว่า สรุปคือ งบที่คุณต้องพิสูจน์ ความคิดที่จะทำงานในสถานที่ที่ใช้กฎของการอนุมานจนกระทั่งคุณมาถึงข้อสรุป

กฎของสถานที่ คุณอาจเขียนลงหลักฐานที่จุดใด ๆในหลักฐาน

กฎที่สองของการอนุมานเป็นหนึ่งที่คุณจะใช้ในการพิสูจน์ตรรกะมากที่สุด มันเป็นบางครั้งเรียกว่าวิธีการ ponens ponendo ,แต่ผมจะใช้ชื่อสั้น

วิธีการ ponens . ถ้าคุณรู้ว่า P $ p ifthen q $ , คุณอาจจะเขียนได้ Q .

ในกฎของการอนุมาน มันเข้าใจสัญลักษณ์อย่าง " P " และ " Q " จะถูกแทนที่ด้วยงบใดงบรวมทั้งสาร