Hazel explains the magnificence of

Hazel explains the magnificence of An Imperial Affliction: It is a novel about a girl named Anna who has cancer, and it's the only account she's read of living with cancer that matches her experience. She describes how the novel maddeningly ends midsentence, denying the reader closure about the fate of the novel’s characters. She speculates about the novel’s mysterious author, Peter Van Houten, who fled to Amsterdam after the novel was published and hasn’t been heard from since.

A week after Hazel and Augustus discuss the literary meaning of An Imperial Affliction, Augustus miraculously reveals he tracked down Van Houten's assistant, Lidewij, and through her he's managed to start an email correspondence with the reclusive author. He shares Van Houten's letter with Hazel, and she devises a list of questions to send Van Houten, hoping to clear up the novel’s ambiguous conclusion. Hazel is most concerned with the fate of Anna’s mother. She figures that if Anna’s mother survives her daughter’s death, then her own parents will be alright after Hazel dies. Van Houten eventually replies, saying he could only answer Hazel’s questions in person. He invites her to stop by if she is ever in Amsterdam.

Shortly after Augustus invites Hazel on a picnic. It turns out he's planned an elaborate Dutch-themed picnic where he reveals that a charitable foundation that grants the wishes of kids with cancer has agreed to grant his: he's taking the two of them to Amsterdam to meet Van Houten. She is thrilled, but when he touches her face she feels hesitant for some reason. Over time she realizes that she likes him a lot, but she knows she'll hurt him when she dies. She compares herself to a grenade.

In the midst of her struggle over what to do about Augustus, Hazel suffers a serious episode in which her lungs fill with fluid and she goes to the ICU. When she is released after a period of days, she learns that Augustus never left the hospital’s waiting room. He delivers Hazel another letter from Van Houten, this one more personal and more cryptic than the last. After reading the letter, Hazel is more determined than ever to go to Amsterdam. There is a problem though: Her parents and her team of doctors don’t think Hazel is strong enough to travel. The situation seems hopeless until one of the physicians most familiar with her case, Dr. Maria, convinces Hazel’s parents that Hazel must travel because she needs to live her life.

The plans are made for Augustus, Hazel, and Hazel's mother to go to Amsterdam, but when Hazel and Augustus meet Van Houten they find that, instead of a prolific genius, he is a mean-spirited drunk who claims he cannot answer any of Hazel’s questions. The two leave Van Houten’s in utter disappointment, and accompanied by Lidewij, who feels horrified by Van Houten's behavior, they tour Anne Frank’s house. At the end of the tour, Augustus and Hazel share a romantic kiss, to the applause of spectators. They head back to the hotel where they make love for the first and only time. The following day, Augustus confesses that while Hazel was in the ICU he had a body scan which revealed his cancer has returned and spread everywhere. They return to Indianapolis, and Hazel realizes Augustus is now the grenade. As his condition worsens he is less prone to his typical charm and confidence. He becomes vulnerable and scared, but is still a beautiful boy in Hazel’s mind. As this change occurs, she ceases calling him Augustus and starts referring to him as just Gus, as his parents do. Hazel recognizes that she loves him now as much as ever. Augustus’s condition deteriorates quickly. In his final days Augustus arranges a prefuneral for himself, and Isaac and Hazel give eulogies. Hazel steals a line from Van Houten about larger and smaller infinities. She says how much she loves Augustus, and that she would not trade their short time together for anything in the world.





Augustus dies eight days later. Hazel is astonished to find Van Houten at the funeral. Van Houten explains that he and Gus maintained correspondence and that Augustus demanded Van Houten make up for ruining the trip to Amsterdam by coming to his funeral to see Hazel. Van Houten abstractly reveals the fate of Anna’s mother, but Hazel is not interested. A few days later Isaac informs Hazel that Augustus was writing something for her. He had hinted about writing a sequel to An Imperial Affliction for her, and as Hazel scrambles to locate the pages she encounters Van Houten once more. He drunkenly reveals that Anna was the name of his daughter. She died of cancer when she was eight, and An Imperial Affliction was his literary attempt at reconciling himself with her death. Hazel tells Van Houten to sober up and write another book.

Eventually Hazel learns that Augustus sent the pages to Van Houten because he wanted Van Houten to use the pages to compose a well-written eulogy about Hazel. Lidewij forces Van Houten to read the pages and sends them straight off to Hazel. The novel concludes with Hazel reading Augustus’s words. He says getting hurt in this world is inevitable, but we do get to choose who we allow to hurt us, and that he his happy with his choice. He hopes she likes her choice too. The final words of the novel come from Hazel, who says she does.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สีน้ำตาลแดงอธิบายความงดงามของอิมพีเรียลทุกข์: มันเป็นนวนิยายเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งชื่อแอนนาที่มีโรคมะเร็งและเป็นบัญชีเดียวที่เธออ่านของชีวิตด้วยโรคมะเร็งที่ตรงกับประสบการณ์ของเธอ เธออธิบายว่านวนิยายเรื่องนี้จบลงจนน่ารำคาญ midsentence ปฏิเสธปิดอ่านเกี่ยวกับชะตากรรมของตัวละครนิยาย เธอตอบแทนเกี่ยวกับผู้เขียนนวนิยายลึกลับของปีเตอร์แวนฮูเต็นที่หนีไปยังอัมสเตอร์ดัมหลังจากที่นวนิยายเรื่องนี้ได้รับการตีพิมพ์และไม่ได้รับการได้ยินจากตั้งแต่. หนึ่งสัปดาห์หลังจากที่เฮเซลและออกัสตัหารือเกี่ยวกับความหมายของวรรณกรรมอิมพีเรียลทุกข์ออกัสตัปาฏิหาริย์ให้เห็นว่าเขาติดตาม ลงช่วยแวนฮูเต็นของ Lidewij และผ่านเธอว่าเขามีการจัดการที่จะเริ่มต้นจดหมายอีเมลที่มีผู้เขียนสันโดษ เขาหุ้นจดหมายแวนฮูเต็นที่มีสีน้ำตาลอ่อน, และเธอใหัรายการของคำถามที่จะส่งแวนฮูเต็นหวังว่าจะได้ข้อสรุปที่ชัดเจนขึ้นคลุมเครือนวนิยาย สีน้ำตาลแดงเป็นกังวลมากที่สุดเกี่ยวกับชะตากรรมของแม่ของแอนนา เธอตัวเลขว่าถ้าแม่ของแอนนารอดตายของลูกสาวของเธอแล้วพ่อแม่ของเธอเองจะไม่เป็นไรหลังจากที่เฮเซลตาย แวนฮูเต็นในที่สุดก็ตอบว่าเขาจะตอบคำถามของเฮเซลในคน เขาชวนเธอจะหยุดโดยถ้าเธอเคยอยู่ในอัมสเตอร์ดัม. ไม่นานหลังจากที่ออกัสตัเชิญเฮเซลปิกนิก แต่กลับกลายเป็นว่าเขาวางแผนที่ซับซ้อนปิกนิกดัตช์แนวที่เขาแสดงให้เห็นว่ามูลนิธิการกุศลที่ให้ความปรารถนาของเด็กที่เป็นโรคมะเร็งได้ตกลงที่จะให้เขาเขาก็นำสองของพวกเขาไปยังอัมสเตอร์ดัมเพื่อตอบสนองความแวนฮูเต็น เธอจะตื่นเต้น แต่เมื่อเขาสัมผัสใบหน้าของเธอเธอรู้สึกลังเลด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเวลาผ่านไปเธอรู้ว่าเธอชอบเขามาก แต่เธอรู้ว่าเธอจะทำร้ายเขาเมื่อเธอตาย เธอเปรียบเทียบตัวเองเพื่อลูกระเบิดมือ. ในท่ามกลางของการต่อสู้ของเธอมากกว่าสิ่งที่จะทำอย่างไรกับออกัส, เฮเซลทนทุกข์ทรมานอย่างรุนแรงในตอนที่ปอดของเธอเต็มไปด้วยของเหลวและเธอไปที่ห้องไอซียู เมื่อเธอถูกปล่อยออกมาหลังจากช่วงของวัน, เธอรู้ว่าออกัสไม่เคยออกจากห้องรอของโรงพยาบาล เขาให้เฮเซลจดหมายอีกฉบับหนึ่งจากแวนฮูเต็นนี้หนึ่งส่วนบุคคลมากขึ้นและเป็นความลับมากขึ้นกว่าที่ผ่านมา หลังจากที่ได้อ่านจดหมายเฮเซลมีความมุ่งมั่นมากขึ้นกว่าเดิมที่จะไปอัมสเตอร์ดัม มีปัญหาว่า: พ่อแม่ของเธอและทีมงานของเธอของแพทย์ไม่คิดว่าเฮเซลมีความแข็งแรงพอที่จะเดินทาง สถานการณ์ดูเหมือนสิ้นหวังจนเป็นหนึ่งในแพทย์ส่วนใหญ่คุ้นเคยกับกรณีของเธอดร. มาเรียปลอบพ่อแม่ของเฮเซลที่เฮเซลต้องเดินทางเพราะเธอต้องการที่จะใช้ชีวิตของเธอ. มีแผนจะทำสำหรับออกัส, สีน้ำตาลอ่อน, และแม่ของเฮเซลที่จะไปอัมสเตอร์ดัม แต่เมื่อเฮเซลและออกัสแวนฮูเต็นตอบสนองพวกเขาพบว่าแทนที่จะเป็นอัจฉริยะอุดมสมบูรณ์เขาเป็นเมาหมายความว่ากล้าหาญที่อ้างว่าเขาไม่สามารถตอบคำถามของเฮเซล สองลาแวนฮูเต็นในความผิดหวังที่สุดและพร้อมด้วย Lidewij ที่รู้สึกตกใจจากพฤติกรรมแวนฮูเต็นของพวกเขาทัวร์บ้านแอนน์แฟรงก์ ในตอนท้ายของทัวร์, ออกัสและเฮเซลแบ่งปันจูบโรแมนติกให้กับเสียงปรบมือของผู้ชม พวกเขามุ่งหน้ากลับไปที่โรงแรมที่พวกเขาให้ความรักเป็นครั้งแรกและครั้งเดียว วันรุ่งออกัสตัสารภาพว่าในขณะที่เฮเซลอยู่ในห้องไอซียูที่เขามีการสแกนร่างกายซึ่งเผยให้เห็นการเกิดโรคมะเร็งของเขาได้กลับมาและกระจายทุกที่ พวกเขากลับไปอินเดียแนโพลิและเฮเซลตระหนักถึงออกัสตอนนี้ระเบิด ในฐานะที่เป็นสภาพของเขาแย่ลงเขาเป็นน้อยแนวโน้มที่จะมีเสน่ห์ตามแบบฉบับของเขาและความเชื่อมั่น เขากลายเป็นความเสี่ยงและกลัว แต่ยังคงเป็นเด็กที่สวยงามในใจของเฮเซล การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นเธอสิ้นสุดลงเรียกเขาว่าออกัสและเริ่มต้นหมายถึงว่าเขาเป็นเพียงแค่กัสขณะที่พ่อแม่ของเขาทำ สีน้ำตาลแดงตระหนักดีว่าเธอรักเขาในขณะนี้เป็นอย่างมากเลยทีเดียว สภาพของออกัสตัเสื่อมอย่างรวดเร็ว ในวันสุดท้ายของออกัสตัจัด prefuneral สำหรับตัวเองและไอแซคและเฮเซลให้นมัสการ สีน้ำตาลแดงขโมยเส้นจากแวนฮูเต็นเกี่ยวกับอนันต์ขนาดใหญ่และขนาดเล็ก เธอบอกว่าเธอรักออกัสและบอกว่าเธอไม่ได้จะซื้อขายในช่วงเวลาสั้นของพวกเขาร่วมกันเพื่อสิ่งใดในโลก. ออกัสตัตายแปดวันต่อมา สีน้ำตาลแดงประหลาดใจที่จะหาแวนฮูเต็นในงานศพ แวนฮูเต็นอธิบายว่าเขาและกัสยังคงติดต่อและที่ออกัสตัเรียกร้องแวนฮูเต็นทำขึ้นสำหรับการทำลายการเดินทางไปยังอัมสเตอร์ดัมโดยมาถึงงานศพของเขาที่จะเห็นสีน้ำตาลอ่อน แวนฮูเต็น abstractly เผยให้เห็นชะตากรรมของแม่ของแอนนา แต่เฮเซลไม่สนใจ ไม่กี่วันต่อมาไอแซกเฮเซลบอกว่าออกัสกำลังเขียนบางสิ่งบางอย่างสำหรับเธอ เขาได้พูดเป็นนัยเกี่ยวกับการเขียนผลสืบเนื่องอิมพีเรียลทุกข์สำหรับเธอและเป็นเฮเซลปีนป่ายที่จะหาหน้าเธอเจอแวนฮูเต็นอีกครั้ง เขามึนเมาเผยให้เห็นว่าแอนนาเป็นชื่อของลูกสาวของเขา เธอเสียชีวิตจากโรคมะเร็งเมื่อเธออายุได้แปดขวบและอิมพีเรียลทุกข์เป็นความพยายามวรรณกรรมของเขาที่กลับมาคืนดีตัวเองกับการตายของเธอ สีน้ำตาลแดงบอกแวนฮูเต็นที่จะมีสติขึ้นและเขียนหนังสืออีกเล่มหนึ่ง. ในที่สุดเฮเซลรู้ว่าออกัสตัส่งหน้าเพื่อแวนฮูเต็นเพราะเขาต้องการแวนฮูเต็นที่จะใช้หน้าการเขียนถ้อยคำดีเขียนเกี่ยวกับเฮเซล Lidewij บังคับแวนฮูเต็นอ่านหน้าและส่งพวกเขาตรงออกไปเฮเซล นวนิยายเรื่องนี้จบลงด้วยเฮเซลอ่านคำของออกัส เขาบอกว่าได้รับบาดเจ็บในโลกนี้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยง แต่เราไม่ได้รับเลือกคนที่เราอนุญาตให้มีการทำร้ายเราและบอกว่าเขามีความสุขของเขากับทางเลือกของเขา เขาหวังว่าเธอชอบทางเลือกของเธอมากเกินไป คำพูดสุดท้ายของนวนิยายเรื่องนี้มาจากสีน้ำตาลอ่อน, ที่เธอบอกว่าเธอไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

้อธิบายถึงความงดงามของความทุกข์อิมพีเรียล : มันเป็นนวนิยายเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งชื่อแอนนาที่เป็นมะเร็ง และมันเป็นเพียงบัญชีเธออ่านชีวิตด้วยโรคมะเร็งที่ตรงกับประสบการณ์ของเธอ เธออธิบายว่านวนิยายบ้าสิ้นสุด midsentence ปฏิเสธอ่านปิดเกี่ยวกับชะตากรรมของตัวละครของนิยาย เธอ speculates เกี่ยวกับผู้เขียนลึกลับของนวนิยาย , ปีเตอร์ แวนฮูเท็น ,ที่หนีไปอัมสเตอร์ดัมหลังจากนวนิยายถูกตีพิมพ์ และยังไม่เคยได้ยินจากตั้งแต่

สัปดาห์หลังจากที่เฮเซลและออกัสตัส กล่าวถึงความหมายของความทุกข์และจักรวรรดิ ออกัสตัส น่าอัศจรรย์ เผยเขาตามรอยของแวนฮูเท็นผู้ช่วย lidewij และผ่านเขาจัดการเพื่อเริ่มต้นการติดต่ออีเมล์กับผู้สันโดษ . เขาใช้จดหมายของแวนฮูเท็นกับฮาเซลเธอสร้างรายการของคำถามที่ส่งแวนฮูเท็น , หวังที่จะชัดเจนขึ้นเป็นนวนิยายที่บทสรุป เฮเซลเป็นส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับชะตากรรมของแม่ของแอนนา เธอรุ้ว่าถ้าแม่ของแอนนารอดความตายของลูกสาวของเธอ แล้วพ่อแม่ของเธอจะไม่เป็นอะไรหลังจากเฮเซลจะตาย แวนฮูเท็นในที่สุดตอบกลับว่าเขาไม่สามารถตอบคำถามของ Hazel ในคนเขาชวนเธอให้หยุด ถ้าเธอเคยในอัมสเตอร์ดัม

หลังจากออกัสตัสเชิญ Hazel ปิคนิค มันกลายเป็นว่าเขากำลังวางแผนซับซ้อน ดัตช์ ชุดปิกนิกที่เขาพบว่า มูลนิธิเพื่อการกุศลมอบความปรารถนาของเด็กที่เป็นมะเร็งได้ตกลงที่จะให้เขาพาทั้งสองไปยังอัมสเตอร์ดัมพบแวนฮูเท็น . เธอกำลังตื่นเต้นแต่เมื่อเขาสัมผัสใบหน้าของเธอ เธอรู้สึกลังเลอะไรบางอย่าง เมื่อเวลาผ่านไป เธอตระหนักว่าเธอชอบเขามาก แต่เธอรู้ว่าเธอจะทำร้ายเขา เมื่อเธอตาย เธอเปรียบตัวเองเป็นระเบิด

ในท่ามกลางการต่อสู้ของเธอจะทำอะไรเกี่ยวกับกั้นทุกข์จริงจังตอนซึ่งในปอดของเธอเต็มไปด้วยของเหลว และเธอเข้า ICU เมื่อเธอถูกปล่อยตัวหลังจากช่วงเวลาของวันเธอเรียนรู้ว่า ออกัสตัส ไม่เคยออกจากห้องรอของโรงพยาบาล เขาส่ง Hazel จดหมายอีกฉบับหนึ่งจากแวนฮูเท็น อันนี้เพิ่มเติมส่วนบุคคลและคลุมเครือมากกว่าที่ผ่านมา หลังจากอ่านจดหมาย hazel มุ่งมั่นมากขึ้นกว่าเดิมไปอัมสเตอร์ดัม มีแม้ว่าปัญหาพ่อแม่เธอและทีมงานของเธอ หมอไม่คิดว่าเซลแข็งแรงพอที่จะเดินทางสถานการณ์ดูเหมือนสิ้นหวัง จนกระทั่งหนึ่งในแพทย์ส่วนใหญ่คุ้นเคยกับกรณีของเธอ ดร. มาเรีย ทำให้ผู้ปกครองที่ต้องเดินทางของ Hazel Hazel เพราะเธอต้องการที่จะอยู่ชีวิตของเธอ

แผนจะทำสำหรับกั้น และ Hazel แม่ไปอัมสเตอร์ดัม แต่เมื่อเฮเซลและออกัสตัสเจอแวนฮูเท็นพวกเขาค้นหา ที่อุดมสมบูรณ์ แทนอัจฉริยะ ,เขาหมายถึงความมีชีวิตชีวา เมา ที่บอกว่าไม่สามารถตอบคำถามของฮาเซลของ สองออกจากแวนฮูเท็นในความผิดหวังที่สุด และมี lidewij ที่รู้สึกหวาดกลัว โดยพฤติกรรมของแวนฮูเท็น , ทัวร์บ้านแอน แฟรงค์ ที่ส่วนท้ายของทัวร์ ออกุสตัส และ Hazel จูบโรแมนติก กับเสียงปรบมือของผู้ชมพวกเขากลับไปที่โรงแรมที่พวกเขาให้ความรักครั้งแรกและครั้งเดียว วันรุ่งขึ้น ออกัสตัส สารภาพว่า ในขณะที่ เซลอยู่ใน ICU เค้ามีบอดี้สแกนที่พบมะเร็งของเขากลับมาแล้ว และแพร่กระจายไปทั่ว พวกเขากลับไปที่ซิดนีย์ และ Hazel ตระหนักออกัสตัสเป็นลูกระเบิด โดยอาการของเขาแย่ลง เขาจะเสี่ยงน้อยกว่าเสน่ห์ตามแบบฉบับของเขา และมั่นใจเขาจะกลายเป็นอ่อนแอและหวาดกลัว แต่ก็ยังคงเป็นเด็กที่สวยงามใน Hazel เป็นจิตใจ การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้น เธอหยุดเรียกเขาว่าออกัสตัสและเริ่มพูดถึงเค้าเป็นแค่กัส ที่พ่อแม่ของเขาทำ เฮเซลรับรู้ว่าเธอรักเขาตอนนี้เท่าที่เคย ภาพออกัสตัส เสื่อมเร็ว ในวันสุดท้ายของเขากัจัด prefuneral เพื่อตัวเอง อิสอัค และ Hazel ให้คำสรรเสริญเฮเซลขโมยสายจากแวนฮูเท็นเกี่ยวกับอนันต์ขนาดใหญ่และขนาดเล็ก เธอว่ารักเธอเท่าไหร่ ออกัสตัส และว่าเธอจะไม่ค้าในช่วงเวลาสั้น ๆของพวกเขาร่วมกันเพื่อให้ทุกอย่างในโลก





ออกัสตัสตาย 8 วันต่อมา เฮเซลประหลาดใจที่จะหาแวนฮูเท็นที่งานศพแวนฮูเท็นอธิบายว่า เขาและ กัส รักษาจดหมายและออกัสตัสเรียกร้องแวนฮูเท็นทำทำลายการเดินทางไปอัมสเตอร์ดัมเพื่อมาที่งานศพเห็นเฮเซล แวนฮูเท็น abstractly เผยชะตากรรมของแม่ของแอนนา แต่เซลก็ไม่ได้สนใจ ไม่กี่วันต่อมาไอแซคแจ้ง hazel ที่ออกัสตัสเขียนอะไรบางอย่างกับเธอเขาพูดเป็นนัยเกี่ยวกับการเขียนภาคต่อความทุกข์ อิมพีเรียลสําหรับเธอ และ Hazel scrambles เพื่อค้นหาหน้าเว็บที่เธอพบแวนฮูเท็นอีกครั้ง เขาเมาแล้วพบว่า แอนนา เป็นชื่อของลูกสาว เธอเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งเมื่อตอนเธออายุแปดขวบ และความทุกข์ อิมพีเรียล คือพยายามวรรณกรรมของเขาที่คืนดีเองกับความตายของเธอเซลบอกแวนฮูเท็นจะได้สร่างเมา และเขียนหนังสืออีก

ในที่สุด เซลรู้ว่าออกุสตัสส่งหน้าแวนฮูเท็น เพราะเขาอยากให้แวนฮูเท็นใช้หน้าจะเขียนดีเขียนถ้อยคำเกี่ยวกับเฮเซล lidewij บังคับแวนฮูเท็นอ่านหน้าและส่งตรงจากเฮเซล นวนิยายเรื่องนี้สรุปกับเฮเซลอ่านออกัสตัสเป็นคำเขาบอกว่าเจ็บในโลกนี้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เราก็เลือกที่เราให้มาทำร้ายเรา และเขามีความสุขกับสิ่งที่เขาเลือก เขาหวังว่าเธอจะชอบเลือกเธอเหมือนกัน คำสุดท้ายของนวนิยายเรื่องนี้มาจาก เซล ใครบอกว่าเธอ

.