As anyone on this planet would know

As anyone on this planet would know, Chiba rarely saw snow during the winter. Obviously, that didn’t mean it wasn’t cold because it was cold; it’s winter, after all. I could even claim that Chiba’s frigidity far surpasses any other winter country.
Of course, I really had no idea since I had never spent the period between the end of January to February anywhere else besides Chiba.
The only visible comparison I could go by was the display on the thermometer and the weather report reporting on the below-freezing weather, but regardless, I wouldn’t actually know how cold it’d really be until I experienced it for myself.
On the other hand, it’s another truth that the number on the thermometer wasn’t always representative of how cold it’d be in Chiba.
In the world, there existed something called a heat index.
You experienced something first-hand, perceived it, learned it, and for the first time, you’d actually feel it.
As a juxtaposed example, right now, I could feel a growing divergence between the number on the wall thermometer and my heat index.
The sole reason for this was due to a single male student in front of me.
Sweat was excreting from all over his body even though it’s the peak of winter, his mouth was convulsing, and he was wiping off the sweat at his brow with the back of his hand covered with fingerless gloves.
“…Mu.”
When he groaned with a heavy voice, that student—Zaimokuza Yoshiteru—hung his head. As he was doing that, he buried his head into the coat he was seemingly fond of and closely resembled an avant-garde monument. He looked like he could be mistakenly placed at the entrance of a tower apartment for a high-class street in the Musashi Kosugi area.
With just that single groan, Zaimokuza went quiet and the Service Club returned to a space of stillness.
Aside from Zaimokuza and me, there were other people present in the club, but every single one of them was absorbed in their own business: one was reading a book with a cup of tea in one hand, another was fiddling with her cellphone while chomping down on tea cakes, and the last one was adjusting her bangs looking at a compact mirror.
“…Muuuuun.” Zaimokuza moaned again and looked up at the ceiling. This time his voice was, unlike earlier, feeble. But even so, he received no response.
When not a single person—not even one—reacted, Zaimokuza incessantly moaned over and over again.
Eventually getting fed up with that, a brief sigh came from the diagonally opposite corner of the table where I was sitting.
When I glanced in its direction, the Service Club president, Yukinoshita Yukino, placed her cup onto a saucer and pressed against her temple.
Yukinoshita made a gander at Zaimokuza and then slid her eyes over to me. “…For the time being, shall we ask what his business is?”
“Ehh…? But the only one who can talk with chuuni is Hikki, though.”
The one who reluctantly answered while chomping down on rice crackers was Yuigahama Yui. With her body collapsed forward on the table, she turned her head towards me.
Well, for Yukinoshita and Yuigahama to give the suddenly intruding Zaimokuza some kind of response despite how long it took them, it could be considered as a form of kindness.
But the problematic one was the one who had him completely ignored the entire time while gazing into a mirror, Isshiki Iroha. Then again, why are you even here? I mean, it’s not a big deal or anything. I won’t ask or anything.
Isshiki didn’t give Zaimokuza so much of a look. After she checked her bangs, she took out hand cream from her pouch and began skin maintenance on her hand while humming. She spread the cream along her thin fingertips and a citric smell filled the air.
That reminds me, Zaimokuza and Isshiki don’t really know each other, do they?
Though, acquaintances or not, it’s likely Isshiki wouldn’t give Zaimokuza any time of the day. Naturally, the opposite held true.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกคนในโลกนี้จะรู้ ชิบะเห็นหิมะไม่ค่อยในระหว่างฤดูหนาว อย่างชัดเจน ที่ไม่ได้หมายความว่า มันไม่ได้เย็นก็เย็น หลังจากนั้นเป็นฤดูหนาว แม้ฉันอาจอ้างว่า ของชิบะ frigidity ไกลสำหรับประเทศหนาวอื่น ๆแน่นอน ผมมีความคิด เพราะผมไม่เคยได้ใช้ระยะเวลาระหว่างเดือนมกราคมถึงกุมภาพันธ์ที่ใดนอกจากชิบะเปรียบเทียบเห็นเท่านั้นที่สามารถไปโดยมีการแสดงผลการวัดอุณหภูมิและรายงานสภาพอากาศรายงานสภาพอากาศต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง แต่ไม่คำนึงถึง ไม่จริงรู้ว่าเย็นจริง ๆ ได้จนกระทั่งมีประสบการณ์ตัวเองในทางกลับกัน มันเป็นความจริงอื่นที่หมายในการวัดอุณหภูมิไม่ได้เสมอตัวแทนของวิธีเย็นมันจะชิบะในโลก มีอยู่สิ่งที่เรียกว่าดัชนีความร้อนคุณมีประสบการณ์สิ่งแรกคง มองเห็น รู้เรื่อง และเป็นครั้งแรก คุณต้องจริงรู้สึกว่ามันเป็นอย่าง juxtaposed ขณะนี้ ฉันสามารถรู้สึก divergence เติบโตระหว่างหมายเลขในการวัดอุณหภูมิของผนังและทำดัชนีความร้อนสาเหตุแต่เพียงผู้เดียวเนื่องจากนักเรียนชายเดียวหน้าฉันนั้นเหงื่อถูก excreting จากทั่วร่างกายของเขาแม้ว่ามันเป็นช่วง peak ของฤดูหนาว ปากของเขาถูก convulsing และเขาถูกเช็ดออกเหงื่อการที่คิ้วของเขากับหลังมือของเขาปกคลุม ด้วยถุงมือ fingerless“… หมู่"เมื่อเขา groaned ด้วยเสียงหนัก เป็นนักเรียนที่ — Zaimokuza Yoshiteru — แขวนศีรษะ เขาทำที่ เขาฝังหัวของเขาเป็นเสื้อที่เขาอยู่ดูเหมือนว่าจะชอบ และใกล้ชิดคล้ายกับอนุสาวรีย์โอ่โถง เขาดูเหมือนว่าเขาสามารถแสดงได้ที่ทางเข้าทาวเวอร์อพาร์ทเมนท์สำหรับถนนสูงในพื้นที่ Kosugi มุซาชิมีเพียงที่เดียวพันธุ์ร็อกหน้าย่น Zaimokuza ไปพัก และคลับบริการส่งกลับไปยังช่องว่างของความนิ่งนอกจาก Zaimokuza และฉัน มีคนอื่นในคลับ แต่ทุกหนึ่งเดียวของพวกเขาถูกดูดซึมในธุรกิจของตนเอง: หนึ่งกำลังอ่านหนังสือที่ มีถ้วยชาในมือหนึ่ง อีกไม่ fiddling กับโทรศัพท์มือถือของเธอในขณะที่ chomping ลงบนเค้กชา และสุดท้ายถูกปรับเรียบของเธอมองที่กระจกขนาดกะทัดรัด“… Muuuuun " Zaimokuza moaned อีก และมองขึ้นเพดาน เวลานี้เสียงของเขาได้ ซึ่งแตกต่างจากก่อนหน้านี้ เบาบาง แต่ถึงกระนั้น เขาได้รับการตอบสนองไม่เมื่อไม่คนเดียว — ไม่แม้แต่หนึ่งคือปฏิกิริยาที่เกิดขึ้น Zaimokuza incessantly moaned เล่าในที่สุดได้รับเบื่อกับ แยกกันโดยย่อมาจากมุมของตารางตามแนวทแยงมุมตรงข้ามที่ฉันนั่งอยู่เมื่อฉัน glanced ในทิศทางของ ประธานคลับบริการ Yukinoshita ยูกิโนะ วางถ้วยลงบนจานที่รองแก้วของเธอ และกดกับวัดของเธอYukinoshita ทำแกนเดอร์แบบ Zaimokuza แล้ว ฝ่อตาเธอมากกว่าฉัน “… ในระยะนี้ จะเราถามว่า ธุรกิจของเขาคืออะไร""Ehh... แต่ผู้ที่สามารถพูดคุยกับ chuuni Hikki แม้ว่า"คนเต็มใจตอบในขณะที่ chomping ลงบนข้าวตังมีสตรีบางนา Yuigahama กับร่างกายของเธอยุบไปตามตาราง เธอเปิดเธอมุ่งหน้าสู่ฉันดี Yukinoshita และ Yuigahama ให้ Zaimokuza ก็ intruding บางชนิดตอบสนองแม้จะนานแค่ไหนก็ถ่าย มันอาจถือว่าเป็นแบบของแต่เป็นปัญหาคือ หนึ่งที่มีเขาละเว้นสมบูรณ์เวลาทั้งขณะยและหันหน้าเข้ากระจก Isshiki ฮะ อีก เหตุใดคุณได้ที่นี่ ผมหมายถึง ไม่ใหญ่หรืออะไรก็ ฉันจะไม่ถาม หรืออะไรก็Isshiki ไม่ให้ Zaimokuza มากของดู หลังจากเธอตรวจเรียบของเธอ เธอเอาครีมมือออกจากกระเป๋าของเธอ แล้วเริ่มต้นบำรุงผิวเมื่อมือของเธอในขณะที่ฮัม เธอกระจายครีมตามปลายนิ้วของเธอบาง ๆ และกลิ่นแอซิด ซิทริกเติมอากาศที่นึกถึง Zaimokuza และ Isshiki ไม่ทราบจริง ๆ กัน ทำให้พวกเขาถึงแม้ว่า คนรู้จัก หรือ ไม่ Isshiki แนวโน้มมันจะไม่ให้ Zaimokuza เวลาของวัน ธรรมชาติ ตรงข้ามถือเป็นจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ทุกคนบนโลกใบนี้จะได้รู้ว่าชิบะไม่ค่อยเห็นหิมะในช่วงฤดูหนาว เห็นได้ชัดว่าไม่ได้หมายความว่ามันไม่ได้เย็นเพราะมันเป็นเย็น มันเป็นฤดูหนาวหลังจากทั้งหมด ฉันอาจจะอ้างว่าเยือกเย็นของชิบะไกลเกินกว่าประเทศในช่วงฤดูหนาวอื่น ๆ .
แน่นอนผมมีความคิดตั้งแต่ผมไม่เคยใช้เวลาช่วงระหว่างปลายเดือนมกราคมถึงเดือนกุมภาพันธ์ทุกที่อื่นนอกเหนือจากชิบะ.
เปรียบเทียบมองเห็นเดียวที่ฉันจะไปเป็น การแสดงผลบนเครื่องวัดอุณหภูมิและการรายงานสภาพการรายงานเกี่ยวกับสภาพอากาศที่ต่ำกว่าการแช่แข็ง แต่ไม่ว่าฉันจะไม่จริงรู้วิธีที่เย็นจริงๆมันจะเป็นจริงจนกระทั่งผมมีประสบการณ์เพื่อตัวเอง.
ในทางกลับกันมันเป็นความจริงที่อื่น หมายเลขเครื่องวัดอุณหภูมิที่ไม่ได้เป็นตัวแทนของวิธีการที่มักจะเย็นมันจะเป็นแค่ในชิบะ.
ในโลกที่มีอยู่สิ่งที่เรียกว่าดัชนีความร้อน.
คุณบางสิ่งบางอย่างที่มีประสบการณ์มือแรกที่รับรู้มันได้เรียนรู้มันและเป็นครั้งแรก คุณจริงจะรู้สึกว่ามัน.
ในฐานะที่เป็นตัวอย่างที่วางตอนนี้ฉันรู้สึกว่าแตกต่างที่เพิ่มขึ้นระหว่างตัวเลขบนเครื่องวัดอุณหภูมิผนังและดัชนีความร้อนของฉัน.
เหตุผลเดียวสำหรับเรื่องนี้เป็นเพราะนักเรียนชายเดี่ยวในด้านหน้าของฉัน
เหงื่อที่ถูกขับจากทั่วร่างกายของเขาแม้ว่ามันจะเป็นจุดสูงสุดของฤดูหนาวที่ปากของเขาได้รับการกระตุกและเขาถูกเช็ดออกเหงื่อที่หน้าผากของเขากับหลังมือของเขาที่ปกคลุมไปด้วยถุงมือนิ้ว.
"... หมู่."
เมื่อเขาคราง ด้วยเสียงหนักว่านักเรียน Zaimokuza Yoshiteru แขวนหัวของเขา ในขณะที่เขากำลังทำอยู่นั้นเขาถูกฝังอยู่ในหัวของเขาเข้าไปในเสื้อโค้ทเขาก็ดูเหมือนจะรักอย่างใกล้ชิดและคล้ายกับอนุสาวรีย์เปรี้ยวจี๊ด เขาดูเหมือนว่าเขาอาจจะอยู่ผิดพลาดที่ทางเข้าของอพาร์ทเม้นทาวเวอร์สำหรับถนนชั้นสูงในพื้นที่มูซาชิ Kosugi.
มีเพียงที่คร่ำครวญเดียว Zaimokuza ไปที่เงียบสงบและคลับบริการกลับไปยังพื้นที่ของความเงียบสงบ.
นอกเหนือจาก Zaimokuza และฉันมีคนอื่น ๆ ที่อยู่ในสโมสร แต่อย่างหนึ่งเดียวของพวกเขาทุกคนถูกดูดซึมในธุรกิจของตัวเอง: ใครได้อ่านหนังสือกับถ้วยกาแฟในมือข้างหนึ่งอีกก็เล่นซอกับโทรศัพท์มือถือของเธอในขณะที่เคี้ยวลงบนชา เค้กและสุดท้ายได้รับการปรับเรียบของเธอมองไปที่กระจกขนาดกะทัดรัด.
"... Muuuuun." Zaimokuza ครางอีกครั้งและมองขึ้นไปที่เพดาน คราวนี้เสียงของเขาแตกต่างจากก่อนหน้านี้ที่อ่อนแอ แต่ยังให้เขาได้รับการตอบสนอง.
เมื่อไม่ได้เป็นคนเดียวที่ไม่ได้แม้แต่คนเดียว-ปฏิกิริยา Zaimokuza ครางอย่างไม่หยุดหย่อนซ้ำแล้วซ้ำอีก.
ในที่สุดได้รับเบื่อกับการที่ถอนหายใจสั้น ๆ มาจากมุมตรงข้ามแนวทแยงมุมของตารางที่ฉัน กำลังนั่งอยู่.
เมื่อฉันมองไปในทิศทางของประธานสโมสรบริการ Yukinoshita Yukino วางถ้วยของเธอลงบนจานรองและกดกับวัดของเธอ.
Yukinoshita ทำห่านตัวผู้ที่ Zaimokuza แล้วเลื่อนสายตาของเธอกับฉัน "... ในขณะที่เราจะขอให้สิ่งที่ธุรกิจของเขาคืออะไร?"
"Ehh ... ? แต่เพียงผู้เดียวที่สามารถพูดคุยกับ chuuni เป็น Hikki แม้ว่า. "
คนที่ตอบอย่างไม่เต็มใจในขณะที่เคี้ยวลงบนแครกเกอร์ข้าว Yuigahama Yui ด้วยร่างกายของเธอทรุดตัวลงไปข้างหน้าบนโต๊ะเธอหันหัวของเธอต่อฉัน.
ดีสำหรับ Yukinoshita และ Yuigahama ที่จะให้ก็บุกรุก Zaimokuza ชนิดของการตอบสนองแม้จะมีระยะเวลาที่จะพาพวกเขาบางคนก็อาจจะถือได้ว่าเป็นรูปแบบของความเมตตา.
แต่ หนึ่งที่มีปัญหาเป็นคนหนึ่งที่เขาได้ละเว้นสมบูรณ์ตลอดเวลาในขณะที่จ้องมองเข้าไปในกระจก, Isshiki Iroha จากนั้นอีกครั้งว่าทำไมคุณถึงแม้ที่นี่? ฉันหมายความว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่หรืออะไร ฉันจะไม่ถามหรืออะไร.
Isshiki ไม่ได้ให้ Zaimokuza มากของรูปลักษณ์ หลังจากที่เธอได้รับการตรวจสอบเรียบของเธอเธอหยิบเอาครีมทามือจากกระเป๋าของเธอและเริ่มการบำรุงรักษาผิวในมือของเธอในขณะที่ฮัมเพลง เธอแพร่กระจายครีมพร้อมปลายนิ้วบาง ๆ ของเธอและกลิ่นมะนาวที่เต็มไปด้วยอากาศ.
นั่นทำให้ผมนึกถึง, Zaimokuza Isshiki และไม่ทราบจริงๆแต่ละอื่น ๆ พวกเขาไม่?
แม้ว่าคนรู้จักหรือไม่ก็มีแนวโน้ม Isshiki จะไม่ให้ Zaimokuza เวลาใด ในวันนี้ ธรรมชาติตรงข้ามเป็นจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นใครบนโลกใบนี้จะได้รู้ว่า ชิบะ ไม่ค่อยเห็นหิมะในช่วงฤดูหนาว เห็นได้ชัดว่า นั่นไม่ได้หมายความว่ามันไม่เย็น เพราะมันหนาว มันหนาว หลังจากทั้งหมด ฉันสามารถเรียกร้องว่า ชิบะ ความหนาวเย็นไกลเกินกว่าประเทศหนาว ๆ .
แน่นอน ผมมีความคิดตั้งแต่ผมเคยใช้เวลาช่วงระหว่างปลายเดือนมกราคมถึงกุมภาพันธ์ที่ใดนอกจากชิบะ
สามารถมองเห็นได้เพียง แต่ฉันสามารถไป โดยเป็นการแสดงบนเครื่องวัดอุณหภูมิและรายงานสภาพอากาศ รายงานบนล่าง อากาศหนาว แต่ไม่ว่ายังไง ผมก็ไม่รุ้มันหนาวแค่ไหนต้องจนกว่าฉันจะมีประสบการณ์ด้วยตัวเอง
บนมืออื่น ๆ , มันคือความจริง ที่ตัวเลขบนเทอร์โมมิเตอร์ก็ตัวแทน ไม่เสมอวิธีเย็นมันจะชิบะ
ในโลกมีอยู่สิ่งที่เรียกว่าดัชนีความร้อน .
คุณมีประสบการณ์บางอย่างล่วงหน้า รับรู้มัน เรียนรู้มัน และเป็นครั้งแรก คุณจะรู้สึกถึงมัน
เป็น juxtaposed ตัวอย่าง ตอนนี้ ฉันรู้สึกได้ถึงความแตกต่างระหว่างตัวเลขที่เติบโตบนผนังเครื่องวัดอุณหภูมิและดัชนีความร้อนของฉัน
เหตุผล แต่เพียงผู้เดียวสำหรับ เนื่องจากนักเรียนเดี่ยวชายตรงหน้า
คือการขับถ่ายจากเหงื่อทั่วตัว ถึงแม้จะเป็นจุดสูงสุดของฤดูหนาว ปากของเขากำลังชักกระตุก และเขาก็เช็ดออก เหงื่อที่หน้าผากด้วยฝ่ามือของเขาปกคลุมด้วยถุงมือเปลือยนิ้ว .
" . . . . . . . มู .
เมื่อเขาครางด้วยเสียงหนัก นักเรียน zaimokuza yoshiteru แขวนหัวของเขา ที่เขาทำอย่างนั้นเขาถูกฝังอยู่ที่หัวของเขาเข้าไปในเสื้อเขาดูเหมือนจะรักและอย่างใกล้ชิดคล้ายเปรี้ยวจี๊ดอนุสาวรีย์ เขาดูเหมือนจะถูกผิดอยู่ที่ประตูหอ อพาร์ทเม้นท์ ถนนสูงในเขตมูซาชิโคสึกิ กับแค่ที่เดียว
คราง zaimokuza ก็เงียบสงบและสโมสรบริการกลับไปยังพื้นที่ของความนิ่ง
นอกเหนือจาก zaimokuza และฉันมีคนที่อยู่ใน คลับอื่น ๆ แต่ทุกหนึ่งเดียวของพวกเขาถูกดูดซึมในธุรกิจของตน คือ การอ่านหนังสือกับถ้วยชาในมือ อีกอย่างคือคิดค้นมือถือของเธอในขณะที่ chomping ลงบนเค้ก ชา และสุดท้ายคือการปรับเรียบของเธอมองกระจกขนาดกะทัดรัด
" . . . . . . . muuuuun " zaimokuza ครางอีกครั้ง และมองไปที่เพดานคราวนี้เสียงของเขา ซึ่งแตกต่างจากก่อนหน้านี้ อ่อนแอ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่ได้รับการตอบสนอง
เมื่อไม่ได้เป็นคนเดียวที่ไม่มีใครต่อต้าน zaimokuza ไม่หยุดหย่อนครางซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ในที่สุดการเบื่อหน่ายกับที่ถอนหายใจย่อมาจากมุมเฉียงๆ ตรงข้ามกับโต๊ะที่ผมนั่งอยู่
เมื่อฉันมองในทิศทางของ ชมรมบริการ ท่านประธาน yukinoshita ยูกิโนะวางเธอลงบนจานรองแก้วและกดต่อวัดของเธอ .
yukinoshita าส่องดูที่ zaimokuza แล้วลื่นตาของเธอมาให้ฉัน " . . . . . . . สำหรับตอนนี้ เราถามว่าธุรกิจของเขา ? "
" เอ๋ . . . ? แต่คนที่จะพูดคุยกับ chuuni เป็น hikki นะ "
คนที่ไม่เต็มใจตอบในขณะที่ chomping ลงบนแครกเกอร์ข้าว ยูอิกาฮามะ ยูอิกับร่างกายของเธอล้มไปข้างหน้าบนโต๊ะ เธอหันหัวของเธอที่มีต่อฉัน .
ดี และ yukinoshita ยูอิกาฮามะให้ก็รบกวน zaimokuza บางชนิดของการตอบสนองที่แม้จะใช้เวลานานแค่ไหน มันอาจจะถือว่าเป็นรูปแบบของความเมตตา .
แต่ปัญหาอยู่ที่เขาเพิกเฉยต่อเวลาทั้งหมดในขณะที่จ้องเข้าไปในกระจก ชิกิ เป็น . แล้วอีกครั้งทำไมคุณถึงมาที่นี่ ฉันหมายถึง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย ฉันจะไม่ถามอะไร .
ชิกิ ไม่ได้ให้ zaimokuza มากดู หลังจากที่เธอเช็คเรียบของเธอ เธอเอาครีมทามือจากกระเป๋าของเธอและเริ่มดูแลผิวบนมือของเธอ ขณะที่นาย เธอกระจายครีมด้วยปลายนิ้วผอมบางของเธอ และกลิ่นมะนาวเติมอากาศ
ที่เตือนฉันzaimokuza ชิกิ และไม่ได้รู้จักกันจริงๆ ใช่มั้ย
แม้ว่า คนรู้จัก หรือไม่ก็มีโอกาสที่ชิกิ ไม่ให้ zaimokuza เวลาใดของวัน ธรรมชาติ , ตรงข้ามจัดขึ้นจริง