The Elements of Fiction Plot, Setti

The Elements of Fiction

Plot, Setting, Character, Conflict, Symbol, and Point of View are the main elements which fiction writers use to develop a story and its Theme.

Because literature is an art and not a science, it is impossible to specifically quantify any of these elements within any story or to guarantee that each will be present in any given story. Setting might be the most important element in one and almost nonexistent in another.

Just as a Crime Scene Investigator cannot approach a crime scene looking for a specific clue (e. g., shell casings), you as a reader cannot approach a story deciding to look for a specific element, such as Symbol. To assume could blind you to important elements. Both the CSI team and you must examine the entire “area” carefully to determine what is present and how it is important.

With that understanding, let’s examine the elements.

PLOT
Literature teachers sometimes give the impression that plot is not important, that anyone interested in plot is an immature reader.

Of course plot is important. It was what got us interested in reading in the first place. It was the carrot on the string that pulled us through a story as we wanted to see what would happen next.

That said, let me emphasize that plot is rarely the most important element of a good story. As much as I’ve always loved surprise endings, if the only thing a film or a story has is a great twist ending, it doesn’t have anything on a second look.

And it’s worth noting that recent fiction and film have deemphasized plot, frequently stressing character or conflict for example. In film, for example, think David Lynch or Pulp Fiction.

SETTING
Stories actually have two types of setting: Physical and Chronological.

The physical setting is of course where the story takes place. The “where” can be very general—a small farming community, for example—or very specific—a two story white frame house at 739 Hill Street in Scott City, Missouri.

Likewise, the chronological setting, the “when,” can be equally general or specific.

The author’s choices are important. Shirley Jackson gives virtually no clues as to where or when her story “The Lottery” is set. Examination suggests that she wants the story to be universal, not limited by time or place. The first two stories you will read each establish a fairly specific physical setting; consider what each setting brings to each story.



CHARACTER
What type of individuals are the main characters? Brave, cowardly, bored, obnoxious? If you tell me that the protagonist (main character) is brave, you should be able to tell where in the story you got that perception.

In literature, as in real life, we can evaluate character three ways: what the individual says, what the individual does, and what others say about him or her.

CONFLICT
Two types of conflict are possible: External and Internal.

External conflict could be man against nature (people in a small lifeboat on a rough ocean) or man against man.

While internal conflict might not seem as exciting as external, remember that real life has far more internal than external conflict.

Film and fiction emphasize external conflict not simply because “it’s more interesting” but also because it’s easier to write. In a film script, you merely have to write “A five minute car chase follows” and you’ve filled five minutes. How long would it take to write five minutes worth of dialogue?

SYMBOL
Don’t get bent out of shape about symbols. Simply put, a symbol is something which means something else. Frequently it’s a tangible physical thing which symbolizes something intangible. The Seven/Eleven stores understood that a few years ago when they were selling roses with a sign saying, “A Rose Means ‘I Love You.’”

The basic point of a story or a poem rarely depends solely on understanding a symbol. However important or interesting they might be, symbols are usually “frosting,” things which add interest or depth.

It’s normal for you to be skeptical about symbols. If I tell you that the tree in a certain story symbolizes the Garden of Eden, you may ask “Is that really there or did you make it up?” or “How do you know what the author meant?”

Literature teachers may indeed “over-interpret” at times, find symbols that really aren’t there. But if you don’t occasionally chase white rabbits that aren’t there, you’ll rarely find the ones that are there.

In the film 2001, a computer named HAL is controlling a flight to Jupiter. When the human crew decides to abort the mission, HAL—programmed to guarantee the success of the mission—“logically” begins to kill off the humans. Science fiction’s oldest theme: man develops a technology which he not only cannot control, it controls him.

Consider HAL’s name. Add one letter to each of the letters in his name. Change the H to I, the A to B, and the L to M. When you realize how close HAL is to IBM, the first response is disbelief. But clearly the closeness of the names is either an absolute accident or an intentional choice. As much as we are startled by the latter, we probably agree that the odds against the former—it being an accident—are astronomical.

Somebody thought that up. Or maybe a computer.

POINT OF VIEW
Point of View is the “narrative point of view,” how the story is told—more specifically, who tells it.

There are two distinctly different types of point of view and each of those two types has two variations.

In the First Person point of view, the story is told by a character within the story, a character using the first person pronoun, I.

If the narrator is the main character, the point of view is first person protagonist. Mark Twain lets Huck Finn narrate his own story in this point of view.

If the narrator is a secondary character, the point of view is first person observer. Arthur Conan Doyle lets Sherlock Holmes’ friend Dr. Watson tell the Sherlock Holmes story. Doyle frequently gets credit for telling detective stories this way, but Edgar Allan Poe perfected the technique half a century earlier.

In the Third Person point of view, the story is not told by a character but by an “invisible author,” using the third person pronoun (he, she, or it) to tell the story. Instead of Huck Finn speaking directly to us, “My name’s Huckleberry Finn” and telling us “I killed a pig and spread the blood around so people would think I’d been killed”, the third person narrator would say: He killed a pig and spread the blood…..

If the third person narrator gives us the thoughts of characters (He wondered where he’d lost his baseball glove), then he is a third person omniscient (all knowing) narrator.

If the third person narrator only gives us information which could be recorded by a camera and microphone (no thoughts), then he is a third person dramatic narrator.

In summary, then, here are the types of point of view:

First Person Narrator
Protagonist
Observer

Third Person Narrator
Omniscient
Dramatic

Different points of view can emphasize different things. A first person protagonist narrator would give us access to the thoughts of the main character. If the author doesn’t want us to have that access, he could use the first person observer, for example, or the third person dramatic.

THEME
Theme isn’t so much an element of fiction as much as the result of the entire story. The theme is the main idea the writer of the poem or story wants the reader to understand and remember.

You may have used the word “Moral” in discussing theme; but it’s not a good synonym because “moral” implies a positive meaning or idea. And not all themes are positive.

One word—love, for example—may be a topic; but it cannot be a theme.

A theme is a statement about a topic.

For example: “The theme of the story is that love is the most important thing in the world.” That’s a cliché, of course, but it is a theme.

Not all stories or poems (or films) have an overriding “universal” theme.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

องค์ประกอบของนิยาย องค์ประกอบหลักซึ่งการพัฒนาเรื่องราวและรูปแบบของนักเขียนนิยาย พล็อต ตั้งค่า ตัวละคร ความขัดแย้ง สัญลักษณ์ และมองได้ เนื่องจากวรรณกรรม ศิลปะและวิทยาศาสตร์ไม่ มันเป็นไปไม่ได้โดยเฉพาะปริมาณขององค์ประกอบเหล่านี้ภายในเรื่องราวใด ๆ หรือประกันที่แต่ละจะถูกนำเสนอในเรื่องการกำหนด การตั้งค่าอาจเป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดใน และเกือบไม่มีอยู่อีก เพียงแค่เป็นนักสืบที่ฉากอาชญากรรมไม่วิธีการมองอาชญากรรมฉากสำหรับเฉพาะปม (e. g. หล่อเปลือก), คุณเป็นผู้อ่านไม่เข้าเรื่องที่จะมองหาองค์ประกอบเฉพาะเจาะจง เช่นสัญลักษณ์ การสมมติอาจตาบอดคุณองค์ประกอบสำคัญ ทั้งทีม CSI และคุณต้องตรวจสอบทั้งหมด "พื้นที่" อย่างรอบคอบเพื่อกำหนดสิ่งที่มีอยู่และวิธีเป็นสิ่งสำคัญ เข้าใจว่า ขอตรวจสอบองค์ประกอบ พล็อตครูวรรณกรรมบางครั้งให้ความรู้สึกว่าพล็อตไม่สำคัญ ว่า ใครสนใจในพล็อตเป็นการอ่านที่อ่อน แน่นอนจุดเป็นสำคัญ มันเป็นสิ่งที่มีเราสนใจในการอ่านในสถานที่แรก แครอบนสายที่ดึงเราผ่านเรื่องราวเราต้องการเห็นอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ได้ ที่กล่าวว่า ให้ฉันเน้นพล็อตที่ไม่ค่อยมีองค์ประกอบสำคัญที่สุดของดี มากที่สุดเท่าที่ฉันได้รักแปลกใจลงท้าย เสมอถ้าสิ่งที่ภาพยนตร์หรือเรื่องราวได้เป็นบิดดีสิ้น มันไม่มีอะไรในแบบสอง และมันเป็นมูลค่า noting ว่า นิยายล่าและฟิล์มมี deemphasized พล็อต บ่อยเน้นอักขระ หรือขัดแย้งเช่น ในภาพยนตร์เรื่อง เช่น คิดว่า David ลินช์หรือเยื่อนิยาย การตั้งค่าเรื่องจริงมีสองชนิดของการตั้งค่า: กายภาพและจริง การตั้งค่าทางกายภาพเป็นหลักสูตรที่เกิดขึ้นเรื่องราว "" สามารถโดยทั่วไปซึ่งชุมชนเกษตรขนาดเล็ก ตัวอย่าง — หรือเฉพาะ — สองชั้นสีขาวโครงบ้านที่ 739 ถนนฮิลล์ในสก็อตซิตี้ มิซซูรี ในทำนองเดียวกัน เรียงตั้ง การ "เมื่อ สามารถเท่าเทียมกันทั่วไป หรือเฉพาะ ทางเลือกของผู้เขียนมีความสำคัญ อังกฤษ Jackson ให้แทบไม่รู้ว่าที่ หรือเมื่อมีการตั้งค่า "การจับสลาก" เรื่องราวของเธอ ตรวจสอบแนะนำว่า เธอต้องการเรื่องที่เป็นสากล ไม่จำกัดเวลาหรือสถานที่ เรื่องสองที่คุณจะอ่านแต่ละสร้างค่าทางกายภาพที่เฉพาะเจาะจงค่อนข้าง พิจารณาการตั้งค่าที่นำไปแต่ละเรื่องราว อักขระชนิดของบุคคลที่มีตัวละครหลัก กล้าหาญ cowardly เบื่อ เดอะซัมเมอร์โฮเต็ล ถ้าคุณบอกว่า ตัวเอก (ตัวละครหลัก) กล้าหาญ คุณควรจะสามารถบอกที่ในเรื่อง ที่คุณได้รับรู้ว่า ในวรรณคดี ในชีวิตจริง เราสามารถประเมินอักขระสามวิธี: บุคคลใดกล่าวว่า อะไรงานของแต่ละบุคคล และสิ่งที่ผู้อื่นพูดเกี่ยวกับเขาหรือเธอได้ ความขัดแย้งสองชนิดของความขัดแย้งที่เป็นไปได้: ภายนอกและภายใน ความขัดแย้งภายนอกอาจเป็นมนุษย์กับธรรมชาติ (คนชูชีพขนาดเล็กในมหาสมุทรหยาบ) หรือคนกับคน ในขณะที่ความขัดแย้งภายในอาจจะเป็นที่น่าตื่นเต้นที่ภายนอก จำไว้ว่า ชีวิตจริงมีภายในยิ่งกว่าความขัดแย้งภายนอก นิยายและภาพยนตร์เน้นความขัดแย้งภายนอกไม่ใช่แค่เพราะ"น่าสนใจ" แต่เนื่องจากมีความง่ายต่อการเขียน ในสคริปต์ภาพยนตร์ คุณเพียงต้องเขียน "ตามไล่ล่ามีรถห้านาที" และคุณได้เติมเต็ม 5 นาที จะใช้เวลานานการเขียนโต้ตอบห้านาทีคุ้มค่า สัญลักษณ์ไม่รับงอออกจากรูปร่างเกี่ยวกับสัญลักษณ์ เพียงแค่ใส่ สัญลักษณ์เป็นสิ่งซึ่งหมายความว่า อย่างอื่น บ่อยเป็นสิ่งทางกายภาพรูปธรรมที่แสดงถึงบางสิ่งบางอย่างที่ไม่มีตัวตน ร้านค้า 7/Eleven เข้าใจว่า ปีที่ผ่านเมื่อพวกเขาถูกขายดอกกุหลาบ มีสัญลักษณ์บอกว่า "หมายถึงดอกกุหลาบ 'ฉันรักเธอ'" จุดพื้นฐานของเรื่องราวหรือบทกลอนไม่ค่อยขึ้นในการทำความเข้าใจสัญลักษณ์เท่านั้น อย่างไรก็ตามที่สำคัญ หรือน่าสนใจอาจจะ สัญลักษณ์มักจะ "เปลือกน้ำฅาล สิ่งที่สนใจเพิ่มความลึก เป็นเรื่องปกติสำหรับคุณที่จะสงสัยเกี่ยวกับสัญลักษณ์ ถ้า ฉันบอกคุณว่า ต้นไม้ในเรื่องราวบางอย่างเป็นสัญลักษณ์ของ Eden ของสวน คุณอาจขอให้ "มีที่จริง ๆ หรือคุณไม่ได้ทำมันขึ้น? " หรือ "คุณ รู้ความหมายของผู้เขียน" ครูผู้สอนวรรณกรรมอาจแน่นอน "มากกว่าแปล" ครั้ง สัญลักษณ์การค้นหาที่จริง ๆ ไม่มีนั้น แต่ถ้าคุณไม่ไล่กระต่ายสีขาวที่ไม่มีในบางครั้ง คุณจะไม่ค่อยพบคนที่มี ในภาพยนตร์เรื่อง 2001 เครื่องคอมพิวเตอร์ที่ชื่อ HAL มีการควบคุมการบินดาวพฤหัสบดี เมื่อลูกเรือมนุษย์ตัดสินใจที่จะยกเลิกภารกิจ HAL — โปรแกรมเพื่อรับประกันความสำเร็จของภารกิจ — "ตรรกะ" เริ่มต้นการฆ่าออกมนุษย์ ชุดรูปแบบที่เก่าที่สุดของนิยายวิทยาศาสตร์: มนุษย์พัฒนาเทคโนโลยีซึ่งไม่เพียงแต่ไม่สามารถควบคุม ควบคุมเขา พิจารณาชื่อของ HAL เพิ่มตัวอักษรหนึ่งตัวอักษรในชื่อของเขาแต่ละ เปลี่ยน H ฉัน A ไป B และ L เป็น M เมื่อคุณทราบวิธีปิด HAL เป็น IBM คำตอบแรกคือ ศรัทธา แต่ชัดเจนใกล้ชิดชื่อเป็นอุบัติเหตุแบบสัมบูรณ์หรือจุดหมายที่ตั้งใจ เท่าที่เราจะสะดุ้ง โดยหลัง เราอาจจะตกลงว่า ราคากับอดีต — มันเป็นอุบัติเหตุ — มีดาราศาสตร์ ใครสักคนคิดที่ค่า หรือบางทีคอมพิวเตอร์ จุดของมุมมองมองเป็น "เล่าเรื่องมอง วิธีเล่าเรื่องราว — โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่บอก มีสองแตกชนิดของมุมมอง และแต่ละชนิดที่สองมีสองรูปแบบ ในคนแรกมอง บอกเรื่องราว โดยตัวละครในเรื่อง ตัวละครใช้สรรพนามคนแรก ฉัน ถ้าบรรยายที่เป็นตัวละครหลัก มองเป็นตัวเอกคนแรก คทให้ Huck Finn ที่เล่าเรื่องของตัวเองในมุมนี้ ถ้าเล่าเป็นตัวรอง มองเป็นสายตาคนแรก Arthur โคนันดอยล์ช่วยให้เพื่อนของเชอร์ล็อกโฮลมส์ที่ Dr. Watson ได้บอกเรื่องเชอร์ล็อกโฮลมส์ ดอยล์ได้รับเครดิตสำหรับบอกเล่าเรื่องราวนักสืบวิธีการนี้บ่อย แต่ Edgar Allan Poe สมบูรณ์แบบเทคนิคครึ่งศตวรรษก่อนหน้านี้ ในสามคนมอง เรื่องราวจะไม่บอก โดยตัวละคร แต่ "มองไม่เห็นผู้ เขียน ใช้สรรพนามบุรุษสาม (เขา เธอ หรือ) เพื่อบอกเล่าเรื่องราว แทน Huck Finn พูดกับเรา "ชื่อของฉัน Huckleberry Finn" โดยตรง และบอกเราว่า "ฉันจะฆ่าหมูและกระจายเลือดรอบ ๆ ให้คนคิดว่า ฉันได้ถูกฆ่าตาย", 'ผู้บรรยาย'บุคคลที่สามจะบอกว่า: เขาฆ่าหมู และกระจายเลือด... ถ้าบรรยายบุคคลที่สามทำให้ความคิดของตัวละคร (เขาสงสัยที่เขาได้สูญเสียถุงมือเบสบอลของเขา), แล้วเขาเป็น'ผู้บรรยาย' omniscient (ทั้งหมดเพราะรู้ดีว่า) ที่ทำให้บุคคลที่สาม ถ้าบรรยายบุคคลที่สามเท่านั้นทำให้เรามีข้อมูลที่ถูกบันทึก โดยมีกล้องและไมโครโฟน (ไม่คิด), แล้วเขาเป็นผู้บรรยายอย่างมากของบุคคลที่สาม ในสรุป แล้ว นี่คือชนิดของมุมมอง: ผู้บรรยายคนแรก ตัวเอก ผู้สังเกตการณ์ บุคคลที่สามโปรแกรมผู้บรรยาย Omniscient อย่างมาก มุมมองที่แตกต่างกันสามารถเน้นแตกต่างกัน การบรรยายตัวเอกคนแรกจะให้เราเข้าถึงความคิดของตัวละครหลัก ถ้าผู้เขียนไม่ต้องการให้เราเข้าถึงที่ เขาสามารถใช้แรกบุคคลผู้สังเกตการณ์ เช่น หรือบุคคลสามอย่างมาก ชุดรูปแบบชุดรูปแบบไม่มากองค์ประกอบของนิยายมากเป็นผลของเรื่องราวทั้งหมด รูปแบบคือ ความคิดหลักที่ผู้เขียนบทกวีหรือเรื่องราวต้องอ่านเข้าใจ และจดจำ คุณอาจใช้คำว่า "คุณธรรม" ในการอภิปรายรูปแบบ แต่มันไม่เหมือนดี เพราะ "คุณธรรม" หมายถึงความหมายในเชิงบวกหรือคิด และรูปแบบที่ไม่เป็นบวก หนึ่งคำ — รัก ตัวอย่างเช่นซึ่งอาจเป็นหัวข้อ แต่ไม่มีชุดรูปแบบ ธีมเป็นคำเกี่ยวกับหัวข้อ ตัวอย่างเช่น: "ธีมของเรื่องอยู่ที่ความรักเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในโลก" แน่นอน ที่มีสีสัน แต่มันเป็นรูปแบบ เรื่องราว หรือบทกวี (หรือไม่ฟิล์ม) มีแบบ "สากล" ที่เกิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบของนิยายพล็อตการตั้งค่าตัวอักษรความขัดแย้ง, สัญลักษณ์และมุมมองที่เป็นองค์ประกอบหลักที่นักเขียนนิยายใช้ในการพัฒนาเรื่องและรูปแบบของมัน. เพราะวรรณกรรมเป็นศิลปะและไม่ได้เป็นวิทยาศาสตร์ก็เป็นไปไม่ได้โดยเฉพาะปริมาณ ใด ๆ ขององค์ประกอบเหล่านี้ในเรื่องใด ๆ หรือจะรับประกันได้ว่าแต่ละคนจะนำเสนอในเรื่องใดก็ตาม การตั้งค่าอาจจะมีองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดในหนึ่งและแทบอีก. เช่นเดียวกับที่เกิดเหตุอาชญากรรมสืบสวนไม่สามารถเข้าใกล้ที่เกิดเหตุมองหาเบาะแสที่เฉพาะเจาะจง (เช่นปลอกกระสุน) คุณเป็นผู้อ่านไม่สามารถเข้าใกล้เป็นเรื่องที่ตัดสินใจที่จะมองหา องค์ประกอบที่เฉพาะเจาะจงเช่นสัญลักษณ์ จะถือว่าอาจตาบอดคุณองค์ประกอบที่สำคัญ ทั้งสองทีม CSI และคุณต้องตรวจสอบ "" พื้นที่ทั้งหมดอย่างรอบคอบเพื่อตรวจสอบสิ่งที่เป็นปัจจุบันและวิธีการที่มันเป็นสิ่งสำคัญ. ด้วยความเข้าใจว่าขอตรวจสอบองค์ประกอบ. พล็อตครูวรรณคดีบางครั้งให้ความประทับใจที่พล็อตที่ไม่ได้เป็นสิ่งสำคัญที่ทุกคนที่สนใจ ในพล็อตเป็นผู้อ่านที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ. แน่นอนพล็อตเป็นสิ่งสำคัญ มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรามีความสนใจในการอ่านในสถานที่แรก มันเป็นแครอทในสตริงที่ดึงเราผ่านเรื่องราวที่เราอยากจะเห็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปได้. ที่กล่าวว่าให้ผมเน้นที่พล็อตจะไม่ค่อยมีองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดของเรื่องที่ดี มากที่สุดเท่าที่ฉันรักเสมอปลายแปลกใจถ้าสิ่งเดียวที่เป็นหนังหรือเรื่องราวที่มีเป็นตอนจบบิดที่ดีก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวกับการมองที่สอง. และมันก็เป็นที่น่าสังเกตว่าที่ผ่านมานิยายและภาพยนตร์ได้ deemphasized พล็อต มักเน้นหนักที่ตัวละครหรือความขัดแย้งเช่น ในภาพยนตร์เช่นคิดว่าเดวิดลินช์หรือเยื่อนิยาย. SETTING เรื่องจริงมีสองประเภทของการตั้งค่า: ทางกายภาพ. และลำดับการตั้งค่าทางกายภาพเป็นหลักสูตรที่เรื่องที่เกิดขึ้น "การที่" สามารถมากทั่วไปชุมชนเกษตรกรรมขนาดเล็กเช่นหรือเฉพาะมากสองชั้นบ้านกรอบสีขาวที่ 739 ถนนฮิลล์ในสกอตต์ซิตี, มิสซูรี. ในทำนองเดียวกันการตั้งค่าตามลำดับเหตุการณ์ที่ "เมื่อ" สามารถ อย่างเท่าเทียมกันทั่วไปหรือเฉพาะเจาะจง. ทางเลือกของผู้เขียนที่มีความสำคัญ เชอร์ลี่ย์แจ็คสันให้แทบไม่มีเบาะแสว่าที่หรือเมื่อเรื่องราวของเธอ "หวย" มีการตั้งค่า การตรวจสอบแสดงให้เห็นว่าเรื่องที่เธอต้องการที่จะเป็นสากลโดยไม่ จำกัด เวลาหรือสถานที่ ทั้งสองเรื่องแรกที่คุณจะอ่านแต่ละสร้างการตั้งค่าทางกายภาพที่เฉพาะเจาะจงเป็นธรรม; พิจารณาสิ่งที่การตั้งค่าแต่ละนำมาสู่แต่ละเรื่อง. บูรณะสิ่งที่ประเภทของบุคคลที่เป็นตัวละครหลัก? กล้าขี้ขลาดเบื่อน่ารังเกียจ? ถ้าคุณบอกผมว่าการให้ความช่วยเหลือ (ตัวละครหลัก) เป็นผู้กล้าหาญ, คุณควรจะสามารถที่จะบอกได้ว่าในเรื่องที่คุณได้รับรู้ว่า. ในวรรณคดีเช่นเดียวกับในชีวิตจริงเราสามารถประเมินตัวละครสามวิธี: สิ่งที่แต่ละสิ่งที่พูดว่า บุคคลที่ไม่และสิ่งที่คนอื่นพูดเกี่ยวกับเขาหรือเธอ. ความขัดแย้งทั้งสองประเภทของความขัดแย้งที่เป็นไปได้:. ภายนอกและภายในความขัดแย้งภายนอกอาจจะเป็นมนุษย์กับธรรมชาติ (คนที่อยู่ในเรือชูชีพเล็ก ๆ ในมหาสมุทรพท์คร่าวๆ) หรือที่มนุษย์กับมนุษย์. ในขณะที่ภายใน ความขัดแย้งไม่อาจดูเหมือนเป็นที่น่าตื่นเต้นเป็นภายนอกจำไว้ว่าชีวิตจริงมีไกลภายในมากกว่าภายนอกความขัดแย้ง. ภาพยนตร์และนิยายเน้นความขัดแย้งภายนอกไม่เพียงเพราะ "มันน่าสนใจมากขึ้น" แต่ยังเพราะมันง่ายต่อการเขียน ในบทภาพยนตร์ที่คุณเพียงต้องเขียน "รถไล่ล่าห้านาทีต่อไปนี้" และคุณได้เต็มไปห้านาที นานแค่ไหนก็จะใช้เวลาในการเขียนห้านาทีคุ้มค่าของการเจรจา? SYMBOL ไม่ได้งอออกจากรูปร่างเกี่ยวกับสัญลักษณ์ ใส่เพียงแค่สัญลักษณ์เป็นสิ่งที่หมายถึงสิ่งอื่น บ่อยครั้งที่มันเป็นสิ่งที่ทางกายภาพที่มีตัวตนซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสิ่งที่ไม่มีตัวตน เดอะเซเว่น / Eleven ร้านค้าเข้าใจว่าไม่กี่ปีที่ผ่านมาเมื่อพวกเขาขายดอกกุหลาบที่มีเครื่องหมายว่า "กุหลาบหมายถึง 'I Love You.'" จุดพื้นฐานของเรื่องราวหรือบทกวีไม่ค่อยขึ้นอยู่เพียงผู้เดียวในการทำความเข้าใจสัญลักษณ์ แต่ที่สำคัญหรือน่าสนใจที่พวกเขาอาจจะมีสัญลักษณ์ที่มักจะมี "น้ำตาล" สิ่งที่เพิ่มความน่าสนใจหรือความลึก. เป็นเรื่องปกติสำหรับคุณที่จะสงสัยเกี่ยวกับสัญลักษณ์ ถ้าผมบอกคุณได้ว่าต้นไม้ในเรื่องบางอย่างที่เป็นสัญลักษณ์ของสวนเอเดนคุณอาจถามว่า "คือจริงๆมีหรือไม่คุณสร้างมันขึ้นมา?" หรือ "คุณจะรู้ว่าสิ่งที่ผู้เขียนหมายถึง?" ครูวรรณคดีอาจแน่นอน " มากกว่าการตีความ "ในช่วงเวลาที่พบสัญลักษณ์ที่จริงๆไม่ได้มี แต่ถ้าคุณไม่ได้เป็นครั้งคราวไล่ล่ากระต่ายสีขาวที่ไม่ได้มีคุณไม่ค่อยจะพบคนที่มี. ในภาพยนตร์ปี 2001 เครื่องคอมพิวเตอร์ที่ชื่อฮัลคือการควบคุมเที่ยวบินไปดาวพฤหัสบดี เมื่อลูกเรือของมนุษย์ตัดสินใจที่จะยกเลิกภารกิจที่ HAL-โปรแกรมที่จะรับประกันความสำเร็จของภารกิจที่ว่า "เหตุผล" เริ่มต้นในการฆ่ามนุษย์ นิยายวิทยาศาสตร์ของธีมที่เก่าแก่ที่สุด: คนพัฒนาเทคโนโลยีที่เขาไม่เพียง แต่ไม่สามารถควบคุมมันควบคุมเขา. พิจารณาชื่อของ HAL เพิ่มหนึ่งตัวอักษรแต่ละตัวอักษรในชื่อของเขา เปลี่ยน H เพื่อฉัน A ไป B และ L ไปที่ M เมื่อคุณตระหนักว่าใกล้ HAL คือ IBM, การตอบสนองแรกคือการปฏิเสธศรัทธา แต่เห็นได้ชัดว่ามีความใกล้ชิดรายชื่อคนที่เป็นทั้งการเกิดอุบัติเหตุแน่นอนหรือเลือกเจตนา มากที่สุดเท่าที่เราจะตกใจโดยหลังเราอาจเห็นว่าการต่อรองกับอดีตมันเป็นอุบัติเหตุที่มีดาราศาสตร์. ใครบางคนคิดว่าขึ้น หรือบางทีคอมพิวเตอร์. มุมมองมุมมองเป็น "จุดการเล่าเรื่องในมุมมองของ" วิธีเรื่องเล่า-มากขึ้นโดยเฉพาะที่บอกว่ามัน. มีสองประเภทที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดของมุมมองของแต่ละคนทั้งสองประเภทมีและ สองรูปแบบ. ในจุดที่คนแรกในมุมมองของเรื่องนี้คือการบอกเล่าจากตัวละครในเรื่องที่ตัวละครโดยใช้สรรพนามคนแรก, I. หากผู้บรรยายเป็นตัวละครหลัก, มุมมองของคนที่เป็นตัวเอกของเรื่องแรก Mark Twain ช่วยให้ Huck Finn เล่าเรื่องราวของตัวเองในมุมมองนี้. หากผู้บรรยายเป็นตัวละครรองมุมมองเป็นผู้สังเกตการณ์แรก อาร์เธอร์โคนันดอยล์ช่วยให้ Sherlock Holmes 'เพื่อนที่ดร. วัตสันบอกเล่าเรื่องราว Sherlock Holmes ดอยล์บ่อยได้รับเครดิตสำหรับการบอกเรื่องราวนักสืบวิธีนี้ แต่เอ็ดการ์อัลลันโปสมบูรณ์เทคนิคครึ่งศตวรรษก่อนหน้านี้. ในจุดที่สามคนในมุมมองของเรื่องไม่ได้บอกโดยตัวละคร แต่เป็น "ผู้เขียนที่มองไม่เห็น" ใช้สาม คำสรรพนาม (เขาเธอหรือมัน) เพื่อบอกเล่าเรื่องราว แทนที่จะ Huck Finn พูดโดยตรงกับเรา "ฉันชื่อของฟินแลนด์เกิล" และบอกเราว่า "ผมฆ่าหมูและการแพร่กระจายของเลือดที่อยู่รอบ ๆ เพื่อให้ผู้คนจะคิดว่าผมถูกฆ่าตาย" คนเล่าเรื่องที่สามจะกล่าวว่าเขาฆ่าหมู และการแพร่กระจายเลือด ... .. ถ้าคนที่เล่าเรื่องที่สามช่วยให้เรามีความคิดของตัวละคร (เขาสงสัยที่เขาจะสูญเสียถุงมือเบสบอลของเขา) แล้วเขาเป็นคนที่สามรอบรู้ (ทุกรู้) บรรยาย. หากบุคคลที่สามเล่าเท่านั้น ทำให้เรามีข้อมูลที่สามารถบันทึกโดยกล้องและไมโครโฟน (ไม่คิด) แล้วเขาเป็นคนที่สามที่น่าทึ่งบรรยาย. โดยสรุปแล้วที่นี่เป็นประเภทของมุมมอง: คนแรกผู้บรรยายตัวเอกสังเกตการณ์บุคคลที่สามผู้บรรยายรอบรู้ละครจุดแตกต่างของมุมมองที่สามารถเน้นสิ่งที่แตกต่าง ผู้บรรยายคนแรกที่เป็นตัวเอกของเรื่องจะให้เราเข้าถึงความคิดของตัวละครหลัก หากผู้เขียนไม่ต้องการให้เรามีการเข้าถึงที่เขาสามารถใช้สังเกตการณ์คนแรกเช่นหรือบุคคลที่สามที่น่าทึ่ง. THEME ธีมเป็นไม่มากองค์ประกอบของนิยายเป็นมากเป็นผลมาจากเรื่องราวทั้งหมด . ชุดรูปแบบคือความคิดหลักของนักเขียนบทกวีหรือเรื่องราวที่ต้องการให้ผู้อ่านเข้าใจและจดจำ. คุณอาจจะมีการใช้คำว่า "คุณธรรม" ในการอภิปรายรูปแบบ; แต่มันก็ไม่ได้เป็นคำพ้องความหมายที่ดีเพราะ "ศีลธรรม" หมายถึงความหมายในเชิงบวกหรือความคิด และไม่ได้ทุกรูปแบบเป็นบวก. หนึ่งคำรัก, ตัวอย่างเช่นอาจจะเป็นหัวข้อ; แต่มันไม่สามารถเป็นธีม. ธีมที่เป็นคำสั่งเกี่ยวกับหัวข้อที่. ตัวอย่างเช่น: "ธีมของเรื่องนี้คือความรักที่เป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุดในโลก." นั่นเป็นความคิดโบราณแน่นอน แต่มันเป็นรูปแบบ . ไม่ได้ทุกเรื่องหรือบทกวี (หรือภาพยนตร์) มีความสำคัญ "สากล" ธีม