Chapter 17 The Experiment For a mom

Chapter 17 The Experiment
For a moment Kemp sat in silence, staring at the back of the headless figure at the window. Then he rose, took the Invisible Man's arm and turned him away from the view. 'You're tired,' he said, 'and while I'm sitting down, you walk around. Have my chair.' He got up and stood between Griffin and the nearest window. For a time Griffin sat silently, and then he went on with his story. 'I'd already left the College,' he said, 'when that happened. It was last December. I had taken a room in London, in a big house in Great Portland Street. 'It was all like a dream, that short visit to my father in my old home. When I returned to my room it seemed like waking from a dream to reality. Here were the things I knew and loved. Here was the equipment; the experiments were arranged and waiting. And now there was hardly any difficulty left, beyond the planning of details. 'I will tell you, Kemp, sooner or later, all the complicated details. We need not talk about that now. For the most part, except for certain words I chose to remember, they are written in those books that that tramp has hidden, in a way that only I can understand. We must hunt him down. 'First I tried some white wool. It was the strangest thing in the world to see it lose its substance, like smoke, and disappear. I could hardly believe I had done it. I put my hand into the emptiness and there was the thing as solid as ever. I felt it, and threw it on the floor. I had a little trouble finding it again. 'And then I heard a noise behind me and, turning, saw a white cat, very dirty, outside the window. A thought came into my head. "Everything is ready for you," I said, and went to the window, opened it, and called softly. She came in. The poor

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 17 การทดลอง ช่วง Kemp เสาร์ในความเงียบ จ้องมองทางรูปถอดหัวปอกที่หน้าต่าง เขาโร เอาแขนของมนุษย์ล่องหน แล้วเปิดเขาจากมุมมอง 'คุณเหนื่อย เขากล่าวว่า, ' และในขณะที่ผมกำลังนั่งลง คุณเดินไปรอบ ๆ มีเก้าอี้ของฉัน.' เขามีค่า และอยู่ระหว่างกริฟฟอนและหน้าต่างที่ใกล้ที่สุด เวลา กริฟฟอนนั่งเงียบ ๆ และจากนั้น เขาก็ มีเรื่องของเขา 'ฉันมีแล้วซ้ายวิทยาลัย เขากล่าวว่า, ' เมื่อที่เกิดขึ้น ล่าสุดธันวาคมได้ ผมมีทำห้องพักในลอนดอน บ้านใหญ่ในห้อง ' มันเป็นเหมือนฝัน ที่สั้นไปให้พ่อในบ้านเก่าของฉัน ทั้งหมด เมื่อฉันกลับไปที่ห้องของฉัน มันเหมือนปลุกจากความฝันกับความเป็นจริง สิ่งที่ผมรู้ และรักได้ ที่นี่มีอุปกรณ์ การทดลองถูกจัด และรอ และตอนนี้ มีซ้ายยังยาก นอกเหนือจากการวางแผนรายละเอียด ' จะบอกคุณ Kemp ช้า รายละเอียดที่ซับซ้อน เราต้องไม่พูดที่ตอนนี้ ส่วนใหญ่ ยกเว้นบางคำที่เราเลือกจำ พวกเขาเขียนในหนังสือเหล่านั้นว่า คนจรจัดที่มีซ่อน ที่เท่าผมสามารถเข้าใจ เราต้องแกะเขา ' ก่อน พยายามขนบางสีขาว มันเป็นสิ่งแปลกประหลาดในโลกการสูญเสียของสาร เช่นควัน และหายไป ผมแทบไม่เชื่อว่า ได้ทำมัน ผมใส่มือของฉันเป็นสิ่งที่ว่างเปล่า และมีสิ่งที่เป็นของแข็งเช่นเคย ผมรู้สึกมัน และโยนมันบนพื้น ผมมีปัญหาเล็กน้อยที่ค้นหาได้อีก ' แล้ว ผมได้ยินเสียงข้างหลัง และ เปิด เห็นแมวสีขาว สกปรกมาก อยู่นอกหน้าต่าง ความคิดมาในหัวของฉัน "ทุกอย่างพร้อมสำหรับคุณ ฉันกล่าวว่า และไปที่หน้าต่าง เปิด และเรียกเบา ๆ เธอมาใน คนยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 17 การทดลอง
สักครู่ Kemp นั่งอยู่ในความเงียบจ้องมองด้านหลังของรูปหัวขาดที่หน้าต่าง แล้วเขาก็ลุกขึ้นเอาแขนของมนุษย์ล่องหนและเปลี่ยนเขาไปจากมุมมอง . คุณเหนื่อย , ' เขากล่าวว่า ' ในขณะที่ผมกำลังนั่ง คุณเดินไปรอบ ๆ มีเก้าอี้ของฉัน เขาลุกขึ้นและยืนอยู่ระหว่างกริฟฟินกับหน้าต่างที่ใกล้ที่สุด สำหรับเวลา กริฟฟิน นั่งเงียบๆแล้วเขาก็ต่อด้วยเรื่องราวของเขา . . . ฉันได้ออกจากวิทยาลัย , ' เขากล่าวว่า ' เมื่อมันเกิดขึ้น มันคือเดือนธันวาคม ฉันมีถ่ายในห้อง ในกรุงลอนดอน ในบ้านหลังใหญ่ในพอร์ตแลนด์ถนน’ มันเป็นเหมือนความฝันที่สั้นไปเยี่ยมพ่อที่บ้านเก่าของฉัน เมื่อผมกลับถึงห้องผมมันเหมือนตื่นจากความฝันสู่ความจริง นี่เป็นสิ่งที่ผมรู้ และรักที่นี่มีอุปกรณ์ การทดลองได้ และคอย และตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยมีเหลือยาก นอกเหนือจากการวางแผนรายละเอียด . ผมจะบอกคุณ เคมป์ ไม่ช้าก็เร็ว ทั้งหมดที่ซับซ้อนในรายละเอียด เราไม่ต้องพูดเรื่องนั้นตอนนี้ สำหรับส่วนใหญ่ ยกเว้นบางคำที่ฉันเลือกที่จะจำ มีบันทึกไว้ในหนังสือเหล่านั้นที่ยัยมีซ่อนอยู่ในทางที่ฉันสามารถเข้าใจ เราต้องไปตามหาเขา . . . แรกที่ผมพยายามขนแกะสีขาว มันเป็นสิ่งที่แปลกที่สุดที่ในโลกที่จะเห็นมันสูญเสียสาร เหมือนควัน และหายไป ฉันแทบจะไม่สามารถเชื่อว่าฉันทำมัน ฉันใส่มือของฉันเข้าไปในความว่างเปล่าและมีสิ่งที่เป็นของแข็งเช่นเดิม ผมรู้สึกมันและโยนมันลงบนพื้น ผมมีปัญหาเล็กน้อยพบมันอีกครั้ง' แล้วฉันได้ยินเสียงข้างหลังและ , เปลี่ยน , เห็นแมวสีขาวสกปรกมาก ข้างนอกหน้าต่าง ความคิดที่เข้ามาในหัวของฉัน " . ทุกอย่างพร้อมแล้ว " ผมพูดและเดินไปที่หน้าต่าง เปิดมันและเรียกเบาๆ เธอเดินเข้ามา คนจน