How to Teleport Info Out of a Black

How to Teleport Info Out of a Black Hole.
Quantum teleportation of subatomic particles could be used to retrieve information from a black hole, a new algorithm suggests.

The information that can be extracted from this hypothetical black hole is quantum information, meaning that instead of existing in either a 0 or 1 state, like a classical bit, the data collected would exist as a superposition of all potential states.

"We've demonstrated concretely that it is possible, in principle, to retrieve some quantum information from a black hole," said study co-author Adam Jermyn, a doctoral candidate at the University of Cambridge in England. [The 9 Biggest Unsolved Mysteries in Physics]
But don't go tossing your computer into the nearest black hole just yet. The amount of information that can be retrieved is tiny — just one quantum bit, or qubit. What's more, getting that bit would likely mean sacrificing the possibility of retrieving other quantum information from the black hole, the researchers reported in October 2015 in the preprint journal arXiv.

Gravitational vacuum

Most people think that nothing can escape from black holes— compact, enormously dense celestial objects such as collapsed stars whose gargantuan gravitational field prevents light and matter from escaping. But it turns out that's not quite true — some information can be retrieved from the clutches of a black hole.

Though a person or even an atom cannot escape a black hole, physicists believe that the universe does not destroy information, which means that, in principle, information sucked into a black hole could be spit back out. (This requirement stems from the fact that most physicists believe the laws of physics should be applicable both backward and forward in time.)

In the 1970s, physicist Stephen Hawking predicted how this might work. Because quantum particles act like waves, their position is described as a probability range of all locations — including positions both inside and outside the black hole. Thus, it remains possible, though improbable, for some subatomic particles to use quantum tunneling to escape a black hole.

In this case of quantum tunneling, quantum radiation leaks from the edges of a black hole in a process dubbed "Hawking radiation." That radiation is thought to be incredibly dim — so dim, in fact, that it has never been detected, though most scientists are confident it's real. [Video: Black Holes Warping Space-Time]

Classical vs. quantum information

Scientists have long known that classical information can be eked from a black hole. For instance, if someone were to toss a particle into a black hole, before-and-after measurements of the black hole's mass could be used to calculate the lost particle's mass — considered "classical information," Jermyn said.

But things get trickier when the piece of data is a qubit because of the weird way quantum mechanics works. A qubit exists in multiple entangled states at once, but the very act of measuring the tiny particle's state forces the qubit to "choose" one state, which would then eliminate the other information it carried.

Jermyn and his colleagues tried to deduce one single piece of quantum information — the spin, or angular momentum direction, of a particle tossed into a black hole. (Classically, a black hole may have one angular momentum, but in reality, its angular momentum can be described using quantum mechanics as a superposition of multiple possibilities.)

Teleporting data

To do so, they relied on an algorithm that uses quantum teleportation in a black hole, or Hawking radiation. When someone tosses a particle into a black hole, Hawking radiation creates two new, ghostly particles in response: One of the phantom particles is consumed by the black hole, and the other escapes.

So, by looking at the state of the outgoing particle from the Hawking radiation, physicists could theoretically deduce information about the incoming particle.

"The trick is to do all this without 'looking,'" Jermyn told Live Science. If they directly measure the spin state of the outgoing Hawking radiation, they force it to choose a spin state, and they lose the quantum information it carries and, with it, the ability to deduce the original particle's spin state.

So instead, the algorithm took an indirect measurement of the spin of the black hole, the original infalling particle and the Hawking radiation that was swept in as well. The trick? They don't measure everything they could; the measurements only tell the researchers whether the angular momentum has changed or not, but not in which direction, Jermyn said.

These nonmeasurements "give you some information, but not so much that you lose all the quantum mechanical information in it," Jermyn told Live Science.

From the measurements, they could back-calculate the angular momentum spin orientation of the original qubit that fell in, showing how, in theory, someone could retrieve quantum information from a black hole.

Practical applications

The practical applications of the new method are limited, to say the least.

For one, "you can't accidentally throw [a qubit] in and then say 'whoops' and try to get it back; you have to have been planning to throw it in," Jermyn said. So, people who accidentally wiped their data by tossing it into a black hole would be out of luck, he added.

Their method also retrieves just one qubit of information, and it's likely that not much more could be retrieved even if the algorithm were developed further, Jermyn added.

Beyond that, physicists don't even agree in theory on how much data could be retrieved from a black hole.

"It's possible the information escapes in the same fashion that, when you delete a file on your computer, technically, the information still exists — it's just been scrambled," Jermyn said. "It's also possible that there's a fundamental limit on how much you can get out before it gets scrambled beyond recognition."

In any case, the nearest black hole is too distant for scientists to test the algorithm. But in principle, scientists could create tiny black hole analogues in the lab, using supercooled aggregates of particles known as Bose-Einstein condensates. In that case, scientists would use voltage to create an impermeable "divide," similar to a black hole. Such systems could be used to probe some of these theories about black holes, Jermyn said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการข้อมูลส่งผ่านทางไกลจากหลุมดำอัลกอริทึมใหม่แนะนำสามารถใช้ teleportation ควอนตัมของอนุภาค subatomic เพื่อดึงข้อมูลจากหลุมดำข้อมูลที่สามารถสกัดได้จากหลุมดำนี้สมมุติข้อมูลควอนตัม หมายความ ว่า แทนที่มีอยู่ในรัฐ 1 เช่นบิตคลาสสิก หรือการเก็บรวบรวมข้อมูลจะมีอยู่เป็น superposition ของอเมริกาทั้งหมดอาจเกิดขึ้นได้"เราได้แสดงให้เห็นว่ารูปธรรมที่เป็น หลัก การดึงข้อมูลบางส่วนควอนตัมจากหลุมดำ กล่าวว่า ผู้เขียนร่วมศึกษาอาดัม Jermyn ผู้สมัครเอกที่มหาวิทยาลัยแคมบริดจ์ประเทศอังกฤษ [9 ที่ใหญ่ที่สุดยังไม่ได้แก้ไขลึกลับในฟิสิกส์]แต่อย่าไป tossing คอมพิวเตอร์เป็นหลุมดำที่ใกล้ที่สุดเพียงแต่ จำนวนข้อมูลที่สามารถเรียกเป็นเล็ก ๆ ตัวหนึ่งควอนตัมบิต หรือ qubit แก่ ได้รับบิตที่จะอาจหมายถึง การเสียสละของดึงข้อมูลควอนตัมอื่น ๆ จากหลุมดำ นักวิจัยได้รายงานใน 2015 ตุลาคมใน arXiv สมุดพิมพ์ล่วงหน้าดูดความโน้มถ่วงคนส่วนใหญ่คิดว่า ไม่สามารถหลบหนีจากหลุมดำ — กระชับ ไปหนาแน่นคนวัตถุเช่นดาวยุบเขตข้อมูลความโน้มถ่วงสุดอลังการป้องกันแสงและเรื่องหลบหนี แต่มันเปิดออกที่ไม่เป็นความจริงมากคือสามารถดึงข้อมูลบางอย่างจาก clutches ของหลุมดำได้แม้ว่าบุคคลหรือแม้แต่อะตอมไม่หนีหลุมดำ physicists เชื่อว่า จักรวาลทำลายข้อมูล ซึ่งหมายความ ว่า หลัก ข้อมูลดูดเข้าไปในหลุมดำอาจจะพ่นกลับออก (ข้อกำหนดนี้เกิดจากข้อเท็จจริงว่า physicists ส่วนใหญ่เชื่อว่า กฎหมายของฟิสิกส์ควรจะใช้ทั้งย้อนหลัง และไปข้างหน้าในเวลา)ในทศวรรษ 1970, physicist Stephen คิงคาดว่า วิธีนี้อาจทำงาน เนื่องจากควอนตัมอนุภาคทำหน้าที่เสมือนคลื่น ตำแหน่งของพวกเขาจะระบุเป็นช่วงความน่าเป็นของตำแหน่งทั้งหมด — รวมทั้งตำแหน่งทั้งภายใน และภาย นอกหลุมดำ ดังนั้น มันยังคงได้ ว่า improbable สำหรับอนุภาค subatomic บางการใช้ควอนตัมทันเนลหนีหลุมดำในกรณีนี้ ของควอนตัมทันเนล ควอนตัมรังสีรั่วจากขอบของหลุมดำในกระบวนการตั้งฉายา "คิงรังสี" ว่า รังสีเป็นความคิดที่ถูกอย่างเหลือเชื่อมิติ — ดังนั้น มิติ จริง ว่า จะไม่เคยพบ แม้ว่านักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่มีความมั่นใจนั้นเป็นจริง [วิดีโอ: หลุมดำที่แปรปรวน Space-Time]คลาสสิกเทียบกับข้อมูลควอนตัมนักวิทยาศาสตร์จึงได้รู้จักกันที่สามารถ eked ข้อมูลคลาสสิกจากหลุมดำ ตัวอย่าง ถ้าใครโยนอนุภาคเข้าไปในหลุมดำ ก่อน และหลังวัดมวลของหลุมดำสามารถใช้คำนวณอนุภาคการสูญหายของมวล — ถือว่า "คลาสสิกข้อมูล" Jermyn กล่าวแต่สิ่งที่ได้รับ trickier เมื่อชิ้นส่วนของข้อมูลจะเป็น qubit มีแปลกทางควอนตัมทำงาน Qubit มีอยู่ในหลายสถานะ entangled ครั้ง แต่การกระทำมากวัดสถานะของอนุภาคเล็ก ๆ บังคับ qubit "เลือก" รัฐหนึ่ง ซึ่งจะกำจัดข้อมูลอื่น ๆ ที่จะดำเนินการแล้วJermyn และเพื่อนร่วมงานของเขาพยายามเดาหนึ่งชิ้นข้อมูลควอนตัมตัวหมุน หรือทิศทางของโมเมนตัมเชิงมุม ของอนุภาคที่เพราะเป็นหลุมดำ (รายละเอียด หลุมดำอาจมีโมเมนตัมเชิงมุมหนึ่ง แต่ในความเป็นจริง โมเมนตัมเชิงมุมสามารถอธิบายโดยใช้ควอนตัมเป็น superposition หลายประการ)ข้อมูล Teleportingการทำ พวกเขาอาศัยในเป็นอัลกอริทึมที่ใช้ teleportation ควอนตัมในหลุมดำ หรือคิงรังสี เมื่อคน tosses อนุภาคเข้าไปในหลุมดำ ฮอว์คิงรังสีสร้างอนุภาคใหม่ พัดสองตอบ: หนึ่งอนุภาคสมมุติจะใช้หลุมดำ และ escapes อื่น ๆดังนั้น โดยดูที่สถานะของอนุภาคออกจากรังสีคิง physicists สามารถครั้งแรกราคาเดาข้อมูลเกี่ยวกับอนุภาคเข้ามา"เคล็ดลับจะทำทั้งหมดนี้ไม่ มีการ 'มอง' Jermyn บอกวิทยาศาสตร์อยู่ ถ้าจะวัดโดยตรงรัฐรังสีคิงออกหมุน พวกเขาบังคับให้เลือกสถานะหมุน และพวกเขาสูญเสียข้อมูลควอนตัมจะดำเนิน และ กับ ความสามารถในการสถานะของอนุภาคเดิมหมุนเพื่อแทน อัลกอริทึมใช้การหมุนของหลุมดำ อนุภาค infalling เดิม และรังสีคิงที่ถูกกวาดในเช่นวัดทางอ้อม หลอกลวงหรือไม่ พวกเขาไม่วัดจึงจะได้ การประเมินเฉพาะบอกนักวิจัย ว่าได้มีการเปลี่ยนแปลงโมเมนตัมเชิงมุม หรือไม่ แต่ไม่ใช่ ในทิศทางใด Jermyn กล่าวNonmeasurements เหล่านี้ "ให้ข้อมูลบางอย่าง แต่ไม่ได้มากว่า คุณสูญเสียข้อมูลทั้งหมดควอนตัมกลใน Jermyn บอกวิทยาศาสตร์อยู่จากการวัด พวกเขาสามารถกลับคำนวณแนวหมุนโมเมนตัมเชิงมุมของ qubit เดิมที่ตกใน แสดงว่า ทฤษฎี ผู้สามารถเรียกข้อมูลควอนตัมจากหลุมดำได้ประยุกต์ใช้งานจริงประยุกต์ใช้งานจริงของวิธีการใหม่จำกัด จะได้สำหรับหนึ่ง "คุณไม่ตั้งใจโยน [เป็น qubit] ใน และพูดว่า 'whoops' และพยายามที่จะได้รับมัน กลับ คุณต้องการวางแผนโยนใน Jermyn กล่าว ดังนั้น คนที่ตั้งใจเช็ดข้อมูล โดย tossing เป็นหลุมดำ จะออกจากโชค เขาเพิ่มวิธีการของพวกเขายังดึง qubit เดียวของข้อมูล และก็มีแนวโน้มว่า สามารถดึงไม่มากแม้ว่าอัลกอริทึมได้รับการพัฒนาเพิ่มเติม Jermyn เพิ่มนอกเหนือจากนั้น physicists ไม่แม้กันในทฤษฎีเกี่ยวกับจำนวนข้อมูลที่สามารถดึงข้อมูลมาจากหลุมดำ"เป็นข้อมูลหนีในแฟชั่นกันว่า เมื่อคุณลบแฟ้มบนคอมพิวเตอร์ของคุณ เทคนิค ข้อมูลยังคงมีอยู่ซึ่งมันเป็นเพียงการแปลง, " Jermyn กล่าวว่า "เป็นไปได้ว่า มีขีดจำกัดพื้นฐานเกี่ยวกับจำนวนได้ออกมาก่อนจะได้รับสัญญาณรบกวนเกินการรับรู้"หลุมดำอยู่ไกลเกินไปสำหรับนักวิทยาศาสตร์ในการทดสอบขั้นตอนวิธีการ แต่หลัก นักวิทยาศาสตร์สามารถสร้างหลุมดำจิ๋ว analogues ในแล็บ ใช้วัตถุดิบเกรด supercooled ของอนุภาคที่เรียกว่า condensates โบสไอน์สไตน์ ในกรณี นักวิทยาศาสตร์จะใช้แรงดันเพื่อสร้างการซึมผ่านของ "หาร คล้ายกับหลุมดำ ระบบดังกล่าวสามารถใช้โพรบของทฤษฎีเหล่านี้เกี่ยวกับหลุมดำ Jermyn กล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการส่งผ่านทางไกลข้อมูลออกจากหลุมดำ.
ควอนตัม teleportation ของอนุภาคสามารถใช้ในการดึงข้อมูลจากหลุมดำอัลกอริทึมใหม่แสดงให้เห็น. ข้อมูลที่สามารถดึงออกมาจากหลุมดำนี้สมมุติเป็นข้อมูลควอนตัมซึ่งหมายความว่าแทน ที่มีอยู่ทั้งใน 0 หรือ 1 รัฐเช่นบิตคลาสสิกข้อมูลที่รวบรวมจะอยู่เป็นซ้อนของทุกรัฐที่อาจเกิดขึ้น. "เราได้แสดงให้เห็นเป็นรูปธรรมว่าเป็นไปได้ในหลักการเพื่อดึงข้อมูลควอนตัมจากหลุมดำ "การศึกษาร่วมเขียนอดัม Jermyn ผู้สมัครปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ในอังกฤษกล่าวว่า [9 ที่ใหญ่ที่สุดปริศนาฟิสิกส์] แต่ไม่ได้ไปโยนคอมพิวเตอร์ของคุณเป็นหลุมดำที่ใกล้ที่สุดเพียง แต่ ปริมาณของข้อมูลที่สามารถดึงมาเป็นขนาดเล็ก - เพียงแค่หนึ่งบิตควอนตัมหรือ qubit มีอะไรมากกว่าที่ได้รับบิตที่มีแนวโน้มที่จะหมายถึงการเสียสละความเป็นไปได้ของการดึงข้อมูลควอนตัมจากหลุมดำนักวิจัยรายงานในตุลาคม 2015 ใน preprint วารสาร arXiv. แรงโน้มถ่วงสูญญากาศคนส่วนใหญ่คิดว่าไม่มีอะไรที่สามารถหลบหนีจากสีดำ holes- ขนาดกะทัดรัดอย่างมาก วัตถุบนท้องฟ้าหนาแน่นเช่นดาวทรุดตัวที่มีสนามแรงโน้มถ่วงใหญ่ป้องกันไม่ให้แสงและว่าจากการหลบหนี แต่ปรากฎว่าไม่เป็นความจริงมาก -. ข้อมูลบางอย่างสามารถเรียกข้อมูลจากเงื้อมมือของหลุมดำแม้ว่าจะเป็นคนหรือแม้กระทั่งอะตอมไม่สามารถหนีหลุมดำฟิสิกส์เชื่อว่าจักรวาลไม่ทำลายข้อมูลซึ่งหมายความว่าในหลักการข้อมูลดูดเข้าไปในหลุมดำอาจจะคายออกมา (ความต้องการนี้เกิดขึ้นจากความจริงที่ว่านักฟิสิกส์ส่วนใหญ่เชื่อว่ากฎหมายของฟิสิกส์ควรจะบังคับทั้งย้อนหลังและส่งต่อในเวลาที่.) ในปี 1970 ที่นักฟิสิกส์สตีเฟนฮอว์คิงคาดการณ์ว่าอาจจะทำงานนี้ เพราะอนุภาคควอนตัมทำหน้าที่เหมือนคลื่นตำแหน่งของพวกเขาอธิบายว่าเป็นช่วงที่น่าจะเป็นของทุกสถานที่ - รวมทั้งตำแหน่งทั้งภายในและภายนอกหลุมดำ ดังนั้นจึงยังคงเป็นไปได้ว่าจะเกิดขึ้นสำหรับอนุภาคที่จะใช้อุโมงค์ควอนตัมที่จะหลบหนีหลุมดำ. ในกรณีนี้การขุดเจาะอุโมงค์ของควอนตัมการรั่วไหลของรังสีควอนตัมจากขอบของหลุมดำในกระบวนการที่ขนานนามว่า "รังสีฮอว์คิง". รังสีที่มีความคิดที่จะสลัวอย่างไม่น่าเชื่อ - สลัวดังนั้นในความเป็นจริงที่มันไม่เคยถูกตรวจพบว่านักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่มีความมั่นใจว่ามันเป็นจริง [วิดีโอ: หลุมดำแปรปรวนพื้นที่เวลา] คลาสสิกกับข้อมูลควอนตัมนักวิทยาศาสตร์ได้รู้จักกันมานานว่าข้อมูลที่คลาสสิกสามารถกำลงจากหลุมดำ ตัวอย่างเช่นถ้ามีคนโยนอนุภาคเข้าไปในหลุมดำก่อนและหลังการตรวจวัดมวลของหลุมดำสามารถนำมาใช้ในการคำนวณมวลของอนุภาคที่หายไปของ - ถือว่าเป็น "ข้อมูลคลาสสิก" Jermyn กล่าว. แต่สิ่งที่ได้รับ trickier เมื่อ ชิ้นส่วนของข้อมูลเป็นคิวบิตเพราะวิธีที่แปลกงานกลศาสตร์ควอนตั qubit อยู่ในรัฐทอดหลายครั้ง แต่การกระทำมากในการวัดรัฐอนุภาคเล็ก ๆ ของกองกำลัง qubit ที่จะ "เลือก" รัฐหนึ่งซึ่งจะขจัดข้อมูลอื่น ๆ ก็ดำเนินการ. Jermyn และเพื่อนร่วมงานของเขาพยายามที่จะอนุมานชิ้นเดียว ข้อมูลควอนตัม - สปินหรือทิศทางโมเมนตัมเชิงมุมของอนุภาคโยนลงไปในหลุมดำ (คลาสสิก, หลุมดำอาจจะมีหนึ่งโมเมนตัมเชิงมุม แต่ในความเป็นจริงโมเมนตัมเชิงมุมของมันสามารถอธิบายโดยใช้กลศาสตร์ควอนตัมเป็นการทับซ้อนของความเป็นไปหลาย.) ข้อมูล teleporting ต้องการทำเช่นนั้นพวกเขาอาศัยในอัลกอริทึมที่ใช้ teleportation ควอนตัมในหนึ่ง หลุมดำหรือรังสีฮอว์คิง เมื่อมีคนโยนอนุภาคลงไปในหลุมดำรังสีฮอว์คิงสร้างใหม่สองอนุภาคที่น่ากลัวในการตอบสนอง. หนึ่งของอนุภาคผีมีการบริโภคโดยหลุมดำและหนีอื่น ๆดังนั้นโดยดูที่สถานะของอนุภาคออกจาก รังสีฮอว์คิงนักฟิสิกส์ทฤษฎีสามารถสรุปข้อมูลเกี่ยวกับอนุภาคที่เข้ามา. "เคล็ดลับคือการทำทั้งหมดนี้ได้โดยไม่ต้อง 'มอง'" Jermyn บอกวิทยาศาสตร์สด ถ้าพวกเขาโดยตรงวัดรัฐหมุนของรังสีฮอว์คิงขาออกที่พวกเขาบังคับให้เลือกรัฐสปินและพวกเขาสูญเสียข้อมูลควอนตัมจะดำเนินการและกับความสามารถในการอนุมานรัฐปั่นอนุภาคเดิม. ดังนั้นแทนที่จะอัลกอริทึม เอาวัดทางอ้อมของการหมุนของหลุมดำที่เดิมที่ตกลงและอนุภาครังสีฮอว์คิงที่ถูกกวาดเป็นอย่างดี เคล็ดลับ? พวกเขาไม่ได้วัดทุกอย่างที่พวกเขาได้; วัดเพียงบอกนักวิจัยว่าโมเมนตัมเชิงมุมที่มีการเปลี่ยนแปลงหรือไม่ แต่ไม่ได้อยู่ในที่ทิศทาง Jermyn กล่าว. nonmeasurements เหล่านี้ "ให้ข้อมูลบางส่วน แต่ไม่มากที่คุณสูญเสียข้อมูลที่กลทุกควอนตัมในนั้น" เจอร์มินบอก สดวิทยาศาสตร์. จากการตรวจวัดที่พวกเขาสามารถสำรองคำนวณโมเมนตัมเชิงมุมการวางแนวทางการหมุนของ qubit เดิมที่ตกอยู่ในแสดงให้เห็นว่าในทางทฤษฎีมีคนสามารถดึงข้อมูลควอนตัมจากหลุมดำ. ปฏิบัติงานใช้งานในทางปฏิบัติของวิธีการใหม่จะถูก จำกัด ที่จะพูดน้อย. หนึ่ง "คุณตั้งใจไม่สามารถโยน [เป็นคิวบิต] และแล้วพูดว่า 'ขออภัย' และพยายามที่จะได้รับมันกลับมาคุณจะต้องได้รับการวางแผนที่จะโยนมันใน" Jermyn กล่าวว่า . ดังนั้นคนที่ตั้งใจเช็ดข้อมูลของพวกเขาด้วยการโยนมันลงไปในหลุมดำจะออกจากโชคเขาเพิ่ม. วิธีการของพวกเขายังเรียกเพียงหนึ่งคิวบิตของข้อมูลและความเป็นไปได้ว่าไม่มากอาจจะดึงแม้ว่าขั้นตอนวิธีการได้รับการพัฒนา เพิ่มเติม Jermyn เพิ่ม. นอกเหนือจากนั้นนักฟิสิกส์ไม่ได้เห็นด้วยในทางทฤษฎีกับข้อมูลเท่าไหร่อาจจะดึงมาจากหลุมดำ. "มันเป็นไปได้ที่ข้อมูลที่หนีออกมาในแบบเดียวกันว่าเมื่อคุณลบไฟล์ในคอมพิวเตอร์ของคุณในทางเทคนิค ข้อมูลที่ยังคงมีอยู่ - มันเป็นเพียงแค่การรับสัญญาณรบกวน "Jermyn กล่าวว่า "นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่ามีข้อ จำกัด พื้นฐานเกี่ยวกับวิธีการที่คุณจะได้รับออกมาก่อนที่จะได้รับสัญญาณรบกวนจนจำไม่ได้." ในกรณีใด ๆ หลุมดำที่ใกล้ที่สุดอยู่ไกลเกินไปสำหรับนักวิทยาศาสตร์ในการทดสอบขั้นตอนวิธี แต่ในหลักการที่นักวิทยาศาสตร์สามารถสร้าง analogues หลุมดำขนาดเล็กในห้องปฏิบัติการโดยใช้มวลรวม supercooled ของอนุภาคที่รู้จักกันเป็นควบแน่น Bose-Einstein ในกรณีที่นักวิทยาศาสตร์จะใช้แรงดันไฟฟ้าที่จะสร้างผ่าน "หาร" คล้ายกับหลุมดำ ระบบดังกล่าวสามารถนำมาใช้ในการตรวจสอบบางส่วนของทฤษฎีเหล่านี้เกี่ยวกับหลุมดำ Jermyn กล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการส่งผ่านข้อมูลจากหลุมดำ
ควอนตัมเทเลพอร์ตของอนุภาคที่สามารถใช้เพื่อดึงข้อมูลจากหลุมดำ ขั้นตอนวิธีการใหม่แนะนํา

ข้อมูลที่สามารถสกัดจากหลุมดำนี้สมมุติเป็นข้อมูลควอนตัมหมายความว่าแทนที่จะที่มีอยู่ทั้งใน 0 หรือ 1 รัฐ เช่น บิตคลาสสิกข้อมูลที่รวบรวมจะอยู่เป็น superposition ของสหรัฐอเมริกาที่อาจเกิดขึ้นทั้งหมด

" เราได้แสดงให้เห็นอย่างเป็นรูปธรรมว่าเป็นไปได้ในหลักการ เพื่อเก็บข้อมูลจำนวนจากหลุมดำ กล่าวว่า ผู้เขียนศึกษา อดัม เจอร์มิน ผู้สมัครระดับปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ในอังกฤษ [ 9 ]
คลี่คลายความลึกลับที่ใหญ่ที่สุดในฟิสิกส์แต่อย่าโยนคอมพิวเตอร์ของคุณเข้าไปในหลุมดำที่ใกล้ที่สุดเลย ปริมาณของข้อมูลที่สามารถดึงเล็ก - เพียงหนึ่งควอนตัมบิตหรือ qubit . มีอะไรเพิ่มเติมได้บ้าง อาจหมายถึง การเสียสละ ความเป็นไปได้ของการค้นคืนสารสนเทศควอนตัมอื่น ๆจากหลุมดำ นักวิจัยรายงานในเดือนตุลาคม 2015 ในวารสาร preprint arxiv .



แรงโน้มถ่วง สูญญากาศคนส่วนใหญ่คิดว่า ไม่มีอะไรสามารถหนีจากหลุมดำ - กะทัดรัดมหาศาลหนาแน่นสวรรค์วัตถุ เช่น ถล่มดาวใหญ่ที่มีสนามโน้มถ่วงป้องกันแสงและสสารจากการหลบหนี แต่ปรากฎว่ามันไม่จริงค่อนข้าง - ข้อมูลบางอย่างที่สามารถเรียกดูได้จาก clutches ของหลุมดำ

แม้ว่าบุคคลหรือแม้กระทั่งไม่สามารถอะตอมหนีหลุมดำนักฟิสิกส์เชื่อว่า จักรวาลไม่ทำลายข้อมูล ซึ่งหมายความ ว่า ในหลักการ ข้อมูลดูดเข้าไปในหลุมดำจะถูกคายออกมา ( ความต้องการนี้เกิดจากความเป็นจริงที่นักฟิสิกส์ส่วนใหญ่เชื่อว่ากฎหมายของฟิสิกส์ควรจะสามารถใช้ได้ทั้งย้อนหลังและไปข้างหน้าในเวลา )

ในปี 1970 นักฟิสิกส์สตีเฟนฮอว์คิงคาดการณ์ว่ามันอาจจะทำงานเพราะอนุภาคควอนตัมเป็นคลื่น , ตำแหน่งของพวกเขาอธิบายว่า น่าจะเป็นช่วงของสถานที่ทั้งหมดรวมทั้งตำแหน่งทั้งภายนอกและภายในหลุมดำ ดังนั้น , มันยังคงเป็นไปได้ แต่ไม่น่าจะเป็นไปได้ บางโมเลกุล อนุภาคที่จะใช้ควอนตัมอุโมงค์หนีหลุมดำ

ในกรณีนี้ของควอนตัมอุโมงค์ ,ปริมาณรังสีรั่วจากขอบของหลุมดำในกระบวนการขนานนามว่า " ฮอว์คิงรังสี " รังสีที่เป็นความคิดที่จะเป็นชิ้นมัว - มัว ในความเป็นจริง มันไม่เคยถูกตรวจพบ แต่นักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่มีความมั่นใจจริงๆ [ ภาพ : หลุมดำวาร์ปสเปซ ]



ควอนตัมคลาสสิกกับข้อมูลนักวิทยาศาสตร์ทราบกันมานานว่า ข้อมูลคลาสสิกสามารถ eked จากหลุมดำ ตัวอย่างเช่นถ้ามีคนโยนอนุภาคที่เข้าไปในหลุมดำ ก่อน และ หลัง วัดมวลของหลุมดำสามารถใช้คำนวณสูญเสียมวลของอนุภาค - พิจารณาข้อมูล " คลาสสิก "

เจอร์มิน กล่าว