happiness is good and what promotes

happiness is good and what promotes human
misery is evil. The 18th-century philosopher,
David Hume, based this judgement on the
observation that ‘. . . it is impossible for such a
creature as man to be totally indifferent to the
well or ill-being of his fellow creatures’ (Hume

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสุขเป็นสิ่งที่ดี และสิ่งส่งเสริมมนุษย์ความทุกข์ยากเป็นความชั่วร้าย นักปราชญ์สมัยศตวรรษที่ 18David ฮูม ตามนี้ตัดสินสังเกตที่ ' ... มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเช่นการสิ่งมีชีวิตเป็นมนุษย์จะสนใจทั้งหมดไปดี หรือ ill-being ของเขาเพื่อนสัตว์ (ฮูม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสุขเป็นสิ่งที่ดีและสิ่งที่มนุษย์ส่งเสริม
ความทุกข์ยากเป็นความชั่วร้าย นักปรัชญาศตวรรษที่ 18,
เดวิดฮูมตามคำตัดสินนี้ใน
การสังเกตว่า ' . . มันเป็นไปไม่ได้เช่น
สิ่งมีชีวิตที่เป็นคนที่จะเป็นโดยสิ้นเชิงไม่แยแสกับ
ดีหรือไม่ดีเป็นอยู่ของสิ่งมีชีวิตที่เพื่อนของเขา '(ฮูม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสุขเป็นสิ่งที่ดีและสิ่งที่ส่งเสริมความทุกข์ยากของมนุษย์
คือความชั่วร้าย ศตวรรษที่ 18 นักปรัชญา ,
เดวิดฮูมตามคำพิพากษานี้
สังเกตว่า ' . . . . . . . มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเช่น
สิ่งมีชีวิตที่เป็นมนุษย์จะเต็มเปา ชินชากับ
ดีหรือไม่เป็นสิ่งมีชีวิตเพื่อนของเขา ' ( ฮูม