Deinstitutionalization, that is clo

Deinstitutionalization, that is closure of the old hospitals and resettlement of people with mental health problems in the community, has been a policy of successive Western governments for the past 30 years. Support for community care came from several sources, in particular from critiques of psychiatric institutions, which highlighted the problems of separating illness symptoms and treatments from institutional effects (e.g. Barton 1959, Goffman 1961).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Deinstitutionalization ที่อยู่ของพยาบาลเก่าและตั้งถิ่นฐานใหม่ของผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตในชุมชน ได้รับนโยบายของรัฐบาลตะวันตกต่อเนื่องมา 30 ปี สนับสนุนดูแลชุมชนมาจากหลายแหล่ง โดยเฉพาะจากเมืองไทยของสถาบันจิตเวช ที่เน้นปัญหาแยกอาการเจ็บป่วยและการรักษาจากสถาบันผล (เช่น 1959 บาร์ตัน Goffman 1961)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Deinstitutionalization นั่นคือการปิดโรงพยาบาลเก่าและการตั้งถิ่นฐานใหม่ของผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตในชุมชนที่ได้รับนโยบายของรัฐบาลตะวันตกต่อเนื่องสำหรับที่ผ่านมา 30 ปี การสนับสนุนสำหรับการดูแลชุมชนที่มาจากหลายแหล่งที่มาโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการวิพากษ์วิจารณ์สถาบันจิตเวชซึ่งเน้นปัญหาการแยกอาการเจ็บป่วยและการรักษาจากผลกระทบสถาบัน (เช่นบาร์ตัน 1959 Goffman 1961)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตกแต่งเล็บ นั่นคือการปิดโรงพยาบาลเก่าและการตั้งถิ่นฐานใหม่ของผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตในชุมชน ได้รับนโยบายจากรัฐบาลตะวันตกต่อเนื่องตลอด 30 ปี สนับสนุนการดูแลชุมชน มาจากหลายแหล่ง โดยวิพากษ์วิจารณ์จิตเวช สถาบันซึ่งเน้นปัญหาของการแยกโรคอาการและการรักษา จากผลของสถาบัน ( เช่น บาร์ตัน 1959 goffman 1961 )