All cyanide species are considered

All cyanide species are considered to be acute hazardous materials and have been designated as P-Class hazardous waste according to Resource Conservation and Recovery Act (RCRA) (Young and Jordon, 1995). On account of their high eco-toxicological potential, presence of cyanide (CN) species may lead to regulatory issues and environmental concerns (Sarla et al., 2004). The bulk of the cyanide present in environment is mostly due to the waste generated from metal finishing and mining industries. Generally it is present in waste streams as simple and complex cyanide, cyanates and nitriles. The stability of cyanide complexes is pH dependent and hence their potential environmental impacts can vary. Although metal cyanide complexes by themselves are less toxic than free cyanide, their dissociation releases free cyanide as well as the metal cation which can also be toxic (Dash et al., 2008). Such disassociation process has an adverse impact on human beings, if not handled appropriately.

Barium is listed under RCRA metals as toxicity characteristic metal for which USEPA has established required treatment level using Toxicity Characteristic Leaching Procedure (TCLP) (Conner, 1997). Certain barium compounds such as nitrate and chloride are relatively water soluble, whereas the fluoride, carbonate, and sulfate salts have very low solubility. The water solubility of barium salts increases with decreasing pH except for barium sulfate. There is no evidence that barium is carcinogenic; however, several cases of poisoning due to ingestion of barium compounds like chloride or carbonate have been found to lead to toxic effects in adult humans (World Health Organization, 1990).

In the treatment of industrial hazardous waste, the EPA has identified stabilization as Best Demonstrated Available Technology (BDAT) for 57 RCRA listed wastes. Barium cyanide is one of the 57 listed RCRA wastes for which stabilization is identified as one of the BDAT under code P013 (used for commercial chemical products), with reference 55 FR 22561. Solidification/stabilization refers to conversion of a waste to a more chemically stable form. This conversion may include solidification, but it mostly includes the use of physicochemical reactions to transform the contaminants to less mobile or less toxic forms (Means et al., 1995). Solidification/stabilization is a proven technology and its relative simplicity has made this as an attractive pre-landfill treatment for disposal at hazardous waste sites (USEPA, 1989, Conner, 1990 and Asavapisit et al., 2003). The stabilization process inhibits leaching of hazardous components by reducing waste to leachant contact and by forming a stable pH environment in which many heavy metals of environmental concern remain insoluble (Fitch and Cheeseman, 2003). It involves mixing of hazardous wastes, in the form of sludge/solid, into cementitious binder system; and is most suitable for treating predominantly inorganic wastes, especially in those wastes involving heavy metals, as these are considered to be more compatible with the types of cementitious binders normally used. The cementitious binder can be ordinary Portland cement (OPC) or admixtures of OPC with fly ash (Roy et al., 1992 and Fatta et al., 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พันธุ์ไซยาไนด์ทั้งหมดจะถือว่าเป็นวัสดุอันตรายเฉียบพลัน และได้กำหนดให้เป็นขยะอันตรายชั้น P ตามอนุรักษ์ทรัพยากรและการกู้คืนการกระทำ (RCRA) (หนุ่มและ Jordon, 1995) ในศักยภาพของสิ่งแวดล้อม toxicological สูง บัญชีแสดงพันธุ์ไซยาไนด์ (CN) อาจนำไปสู่ปัญหาการกำกับดูแลและอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม (ไจมาซาร์ลา et al., 2004) จำนวนมากของไซยาไนด์ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากขยะที่สร้างขึ้นจากโลหะเสร็จสิ้นและอุตสาหกรรมเหมืองแร่ โดยทั่วไปจะมีอยู่ในกระแสเสียง่าย และซับซ้อนไซยาไนด์ cyanates และ nitriles ความมั่นคงของไซยาไนด์คอมเพล็กซ์จะขึ้นกับ pH และดังนั้น ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของพวกเขามีศักยภาพสามารถแตกต่างกันไป แม้ว่าคอมเพล็กซ์โลหะไซยาไนด์เองมีพิษน้อยกว่าไซยาไนด์ฟรี dissociation ของรุ่นฟรีไซยาไนด์เป็น cation โลหะที่อาจเป็นพิษ (ประ et al., 2008) กระบวนการแยกความสัมพันธ์ดังกล่าวมีผลร้ายกับมนุษย์ ถ้า ไม่จัดการอย่างเหมาะสมแบเรียมอยู่ภายใต้ RCRA โลหะเป็นโลหะลักษณะความเป็นพิษที่ USEPA ได้กำหนดระดับการรักษาต้องใช้ Toxicity ลักษณะละลายขั้นตอน (TCLP) (มุม 1997) สารประกอบแบเรียมบางเช่นไนเตรตและคลอไรด์ค่อนข้างจะละลายน้ำ ใน ขณะที่ฟลูออไรด์ carbonate ซัลเฟต เกลือมีการละลายต่ำมาก การละลายน้ำของแบเรียม salts เพิ่มกับลด pH เว้นแบเรียมซัลเฟต มีหลักฐานไม่ว่าแบเรียม carcinogenic อย่างไรก็ตาม เป็นพิษเนื่องจากกินของสารประกอบแบเรียมหลายกรณีเช่นคลอไรด์ หรือคาร์บอเนตพบเพื่อนำไปสู่ผลกระทบที่เป็นพิษในมนุษย์ผู้ใหญ่ (องค์การอนามัยโลก 1990)ในการบำบัดของเสียอันตรายอุตสาหกรรม EPA ได้ระบุเสถียรภาพดีสุด Demonstrated มีเทคโนโลยี (BDAT) 57 RCRA รายการเสีย แบเรียมไซยาไนด์เป็นหนึ่งใน 57 แสดง RCRA เสียซึ่งมีระบุเป็น BDAT ภายใต้รหัส P013 (ใช้เคมีภัณฑ์ทางการค้า), เสถียรภาพให้กับ 55 อ้างอิง FR 22561 Solidification/เสถียรภาพ หมายถึงแปลงเสียแบบมีเสถียรภาพมากกว่าสารเคมี แปลงนี้อาจรวม solidification แต่ส่วนใหญ่มีการใช้ปฏิกิริยา physicochemical เพื่อแปลงสารปนเปื้อนการฟอร์มเคลื่อนน้อย หรือมีพิษน้อย (หมายถึงร้อยเอ็ด al., 1995) Solidification/เสถียรภาพ เป็นเทคโนโลยีที่พิสูจน์แล้ว และความเรียบง่ายแบบสัมพัทธ์ได้ทำนี้เป็นการรักษาฝังกลบก่อนน่าสนใจขายทิ้งที่อเมริกาเสียอันตราย (USEPA, 1989, 1990 มุมอินเตอร์และ Asavapisit และ al., 2003) การเสถียรภาพยับยั้งการละลายของส่วนประกอบที่เป็นอันตราย โดยการลดขยะการติดต่อ leachant และ โดยการจัดสภาพแวดล้อมมีเสถียรภาพ pH ซึ่งโลหะหนักมากความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมยังคงขึ้นรูป (ฟิทช์และ Cheeseman, 2003) เกี่ยวข้องกับของเสียอันตราย ในรูปของตะกอน/ของแข็ง ผสมใน binder ซีเมนต์ระบบ และเหมาะสมที่สุดสำหรับการรักษาเสียอนินทรีย์ส่วนใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบรรดาขยะเกี่ยวข้องกับโลหะหนัก เป็นเหล่านี้กำลังจะได้ขึ้นกับชนิดของซีเมนต์ยึดประสานโดยปกติใช้ Binder ซีเมนต์สามารถปูนซีเมนต์ปอร์ตแลนด์ธรรมดา (OPC) หรือน้ำยาผสมของ OPC กับเถ้า (รอยเอ็ด al., 1992 และ Fatta et al., 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชนิดไซยาไนด์ทั้งหมดได้รับการพิจารณาให้เป็นวัสดุที่เป็นอันตรายแบบเฉียบพลันและได้รับการกำหนดให้เป็น P-Class ของเสียอันตรายตามการอนุรักษ์ทรัพยากรและพระราชบัญญัติการกู้คืน (RCRA) (หนุ่ม Jordon, 1995) ในบัญชีที่มีศักยภาพเชิงนิเวศทางพิษวิทยาสูงของพวกเขาปรากฏตัวของไซยาไนด์ (CN) สายพันธุ์ที่อาจนำไปสู่ปัญหากฎระเบียบและความกังวลด้านสิ่งแวดล้อม (Sarla et al., 2004) ปัจจุบันกลุ่มของไซยาไนด์ในสภาพแวดล้อมที่เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการเสียที่เกิดจากการตกแต่งโลหะและอุตสาหกรรมเหมืองแร่ โดยทั่วไปจะมีอยู่ในกระแสของเสียที่เป็นยาพิษที่ง่ายและซับซ้อน, cyanates และไนตริล ความมั่นคงของคอมเพล็กซ์ไซยาไนด์คือค่า pH ขึ้นและด้วยเหตุนี้ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมศักยภาพของพวกเขาจะแตกต่างกัน แม้ว่าคอมเพล็กซ์ไซยาไนด์โลหะด้วยตัวเองมีความเป็นพิษน้อยกว่าไซยาไนด์อิสระแยกออกจากกันของพวกเขาออกไซยาไนด์ฟรีเช่นเดียวกับไอออนโลหะซึ่งยังสามารถเป็นพิษ (Dash et al., 2008) กระบวนการดังกล่าวโจษจันมีผลกระทบต่อมนุษย์หากไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม. แบเรียมอยู่ภายใต้ RCRA โลหะเป็นโลหะลักษณะเป็นพิษที่ USEPA ได้จัดตั้งต้องรักษาโดยใช้ระดับความเป็นพิษลักษณะขั้นตอนการชะล้าง (TCLP) (คอนเนอร์ 1997) สารประกอบแบเรียมบางอย่างเช่นไนเตรตและคลอไรด์จะค่อนข้างที่ละลายน้ำได้ในขณะที่ฟลูออไรคาร์บอเนตและเกลือซัลเฟตมีการละลายที่ต่ำมาก สามารถในการละลายน้ำของเกลือแบเรียมเพิ่มขึ้นกับการลดค่า pH ยกเว้นแบเรียมซัลเฟต ไม่มีหลักฐานว่าเป็นแบเรียมเป็นสารก่อมะเร็ง; แต่หลายกรณีของการเป็นพิษเนื่องจากการบริโภคของสารประกอบแบเรียมเช่นคลอไรด์หรือคาร์บอเนตได้รับพบว่านำไปสู่ผลที่เป็นพิษในมนุษย์ผู้ใหญ่ (องค์การอนามัยโลก, 1990). ในการรักษาอุตสาหกรรมของเสียอันตรายที่ EPA ได้ระบุเสถียรภาพดีที่สุดเท่าที่ แสดงให้เห็นถึงเทคโนโลยีที่มีจำหน่าย (BDAT) 57 RCRA ระบุไว้เสีย ไซยาไนด์แบเรียมเป็นหนึ่งใน 57 จดทะเบียนเสีย RCRA เสถียรภาพที่ถูกระบุว่าเป็นหนึ่งใน BDAT ภายใต้รหัส P013 (ใช้สำหรับผลิตภัณฑ์เคมีเชิงพาณิชย์) ที่มีการอ้างอิง 55 FR 22561. แข็งตัว / เสถียรภาพหมายถึงการแปลงของเสียให้เป็นสารเคมีมากขึ้น รูปแบบที่มีความเสถียร แปลงซึ่งอาจรวมถึงการแข็งตัว แต่ส่วนใหญ่รวมถึงการใช้ในการเกิดปฏิกิริยาทางเคมีกายภาพที่จะเปลี่ยนสารปนเปื้อนน้อยรูปแบบมือถือหรือเป็นพิษน้อยกว่า (หมายถึง et al., 1995) แข็งตัว / การรักษาเสถียรภาพเป็นเทคโนโลยีที่พิสูจน์แล้วและความเรียบง่ายญาติได้ทำนี้การรักษาก่อนการฝังกลบที่น่าสนใจสำหรับการกำจัดที่เว็บไซต์ของเสียอันตราย (USEPA, 1989, คอนเนอร์, 1990 และ Asavapisit et al., 2003) ขั้นตอนการรักษาเสถียรภาพยับยั้งการชะล้างของส่วนประกอบที่เป็นอันตรายโดยการลดของเสียที่จะ leachant ติดต่อและโดยการสร้างสภาพแวดล้อมที่มีเสถียรภาพค่า pH ที่โลหะหนักหลายแห่งยังคงมีความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมที่ไม่ละลายน้ำ (Fitch และ Cheeseman, 2003) มันเกี่ยวข้องกับการผสมของเสียอันตรายในรูปของตะกอน / ของแข็งในระบบเครื่องผูกซีเมนต์นั้น และเป็นที่ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการรักษาส่วนใหญ่เสียนินทรีย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเสียผู้ที่เกี่ยวข้องกับโลหะหนักเช่นนี้จะถือว่าเป็นมากขึ้นเข้ากันได้กับประเภทสารซีเมนต์ที่ใช้ตามปกติ เครื่องผูกซีเมนต์สามารถสามัญปูนซีเมนต์ปอร์ตแลนด์ (OPC) หรือส่วนผสมของ OPC กับเถ้าลอย (รอย et al., 1992 และ Fatta et al., 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชนิดไซยาไนด์ทั้งหมดจะถือว่าเป็นวัตถุอันตรายเฉียบพลันและได้รับแต่งตั้งเป็น p-class ของเสียอันตรายตามพระราชบัญญัติการส่งเสริมการอนุรักษ์และฟื้นฟูทรัพยากร ( อาร์ครา ) ( หนุ่มและ Jordon , 1995 ) ในบัญชีของพวกเขาสูงนิเวศพิษวิทยาที่อาจเกิดขึ้น การปรากฏตัวของไซยาไนด์ ( CN ) ชนิดอาจนำไปสู่ปัญหาด้านกฎระเบียบและความกังวลด้านสิ่งแวดล้อม ( sarla et al . , 2004 )เป็นกลุ่มของไซยาไนด์อยู่ในสิ่งแวดล้อมเป็นส่วนใหญ่เนื่องจากของเสียที่เกิดจากอุตสาหกรรมโลหะการตกแต่งและเหมืองแร่ โดยทั่วไปมันเป็นปัจจุบันในของเสียที่เรียบง่ายและซับซ้อน ไซยาไนด์ ขึ้น / ลง และไนไตรล . เสถียรภาพของสารประกอบไซยาไนด์เชิงซ้อน คือ พีเอช และด้วยเหตุนี้ผลกระทบสิ่งแวดล้อมที่อาจเกิดขึ้นสามารถแตกต่างกันไปแม้ว่าโลหะไซยาไนด์เชิงซ้อน โดยตัวเองมีความเป็นพิษน้อยกว่าไซยาไนด์ ฟรี ของฟรี การปล่อยไซยาไนด์เช่นเดียวกับโลหะประจุบวกซึ่งสามารถเป็นพิษ ( เส้นประ et al . , 2008 ) กระบวนการโจษจันดังกล่าวได้มีผลกระทบต่อมนุษย์ หากไม่จัดการอย่างเหมาะสม .

แบเรียมจะแสดงภายใต้อาร์คราโลหะเป็นโลหะ ลักษณะความเป็นพิษซึ่งกำหนดได้ก่อตั้งขึ้นในระดับที่ต้องการการรักษาโดยใช้พิษลักษณะการชะล้างขั้นตอน ( ตะกอน ) ( คอนเนอร์ , 1997 ) สารประกอบแบเรียมบางอย่างเช่นไนเตรทและคลอไรด์ค่อนข้างละลายน้ำ ส่วนฟลูออไรด์ คาร์บอเนต และเกลือซัลเฟตมีการละลายต่ำมากน้ำในการละลายของเกลือแบเรียมเพิ่มขึ้นลดค่าพีเอชยกเว้นแบเรียมซัลเฟต ไม่มีหลักฐานว่า แบเรียมเป็นสารก่อมะเร็ง อย่างไรก็ตาม หลายกรณีของการเป็นพิษเนื่องจากการกลืนกินสารแบเรียมคาร์บอเนต เช่น คลอไรด์ หรือได้พบเพื่อทำให้เกิดพิษในมนุษย์ผู้ใหญ่ ( องค์การ อนามัยโลก 1990 ) .

ในการรักษาอุตสาหกรรมของเสียอันตรายEPA ระบุมีเสถียรภาพที่สุดแสดงให้เห็นถึงเทคโนโลยีที่สามารถใช้ได้ ( bdat ) อาร์คราแสดง 57 ครั้ง แบเรียม ไซยาไนด์ เป็นหนึ่งใน อาร์ครา 57 รายการของเสียที่เสถียรภาพมีการระบุเป็นหนึ่งใน bdat ภายใต้รหัส p013 ( ใช้สำหรับผลิตภัณฑ์เคมีเชิงพาณิชย์ ) มีการอ้างอิง 55 fr 22561 .การหล่อแข็ง / เสถียรภาพหมายถึงการแปลงเสียฟอร์มที่มีความเสถียรทางเคมี การเปลี่ยนแปลงนี้อาจรวมถึงการแข็งตัว แต่ส่วนใหญ่รวมถึงการใช้ปฏิกิริยาการเปลี่ยนแปลงที่จะเปลี่ยนสิ่งปนเปื้อนที่จะเคลื่อนน้อยกว่าหรือน้อยกว่ารูปแบบพิษ ( หมายถึง et al . , 1995 )การหล่อแข็ง / เสถียรภาพเป็นเทคโนโลยีที่พิสูจน์แล้วและความเรียบง่ายญาติของมันทำให้มันเป็นที่น่าสนใจก่อนการรักษาสำหรับการกำจัดเว็บไซต์ที่ฝังกลบของเสียอันตราย ( กำหนด , 1989 , คอนเนอร์ , 1990 และ asavapisit et al . , 2003 )กระบวนการรักษาเสถียรภาพยับยั้งการละลายขององค์ประกอบที่เป็นอันตรายโดยการลดของเสีย leachant ติดต่อและสร้างเสถียรภาพ pH ในสภาพแวดล้อมซึ่งหลายโลหะหนักในสิ่งแวดล้อม ( ซึ่งยังคงไม่ละลาย และชีสเมิน , 2003 ) มันเกี่ยวข้องกับการผสมของของเสียอันตรายในรูปแบบของกากตะกอนและของแข็งในระบบวัสดุประสาน ;เหมาะที่สุดสำหรับการรักษาของเสียส่วนใหญ่อนินทรีย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ที่เกี่ยวข้องกับวัสดุโลหะหนักเหล่านี้จะถือว่าเป็น ความเข้ากันได้กับชนิดของวัสดุประสานประสานตามปกติใช้ ยึดประสานเป็นปูนซีเมนต์ หรือส่วนผสมของปูนซีเมนต์กับเถ้าลอย ( รอย et al . , 1992 และ fatta et al . , 2004 )