3. The Role of Substance in the Stu

3. The Role of Substance in the Study of Being Qua Being
The Categories leads us to expect that the study of being in general (being qua being) will crucially involve the study of substance, and when we turn to the Metaphysics we are not disappointed. First, in Metaphysics Γ Aristotle argues in a new way for the ontological priority of substance; and then, in Books Ζ, Η, and Θ, he wrestles with the problem of what it is to be a substance. We will begin with Γ's account of the central place of substance in the study of being qua being.
As we noted above, metaphysics (or, first philosophy) is the science which studies being qua being. In this respect it is unlike the specialized or departmental sciences, which study only part of being (only some of the things that exist) or study beings only in a specialized way (e.g., only in so far as they are changeable, rather than in so far as they are beings).
But ‘being’, as Aristotle tells us in Γ.2, is “said in many ways”. That is, the verb ‘to be’ (einai) has different senses, as do its cognates ‘being’ (on) and ‘entities’ (onta). So the universal science of being qua being appears to founder on an equivocation: how can there be a single science of being when the very term ‘being’ is ambiguous?
Consider an analogy. There are dining tables, and there are tide tables. A dining table is a table in the sense of a smooth flat slab fixed on legs; a tide table is a table in the sense of a systematic arrangement of data in rows and columns. But there is not a single sense of ‘table’ which applies to both the piece of furniture at which I am writing these words and to the small booklet that lies upon it. Hence it would be foolish to expect that there is a single science of tables, in general, that would include among its objects both dining tables and tide tables. Tables, that is to say, do not constitute a single kind with a single definition, so no single science, or field of knowledge, can encompass precisely those things that are correctly called ‘tables’.
If the term ‘being’ were ambiguous in the way that ‘table’ is, Aristotle's science of being qua being would be as impossible as a science of tables qua tables. But, Aristotle argues in Γ.2, ‘being’ is not ambiguous in this way. ‘Being’, he tells us, is ‘said in many ways’ but it is not merely (what he calls) ‘homonymous’, i.e., sheerly ambiguous. Rather, the various senses of ‘being’ have what he calls a ‘pros hen’ ambiguity—they are all related to a single central sense. (The Greek phrase ‘pros hen’ means “in relation to one.”)
Aristotle explains his point by means of some examples that he takes to be analogous to ‘being’. Consider the terms ‘healthy’ and ‘medical’. Neither of these has a single definition that applies uniformly to all cases: not every healthy (or medical) thing is healthy (medical) in the same sense of ‘healthy’ (‘medical’). There is a range of things that can be called ‘healthy’: people, diets, exercise, complexions, etc. Not all of these are healthy in the same sense. Exercise is healthy in the sense of being productive of health; a clear complexion is healthy in the sense of being symptomatic of health; a person is healthy in the sense of having good health.
But notice that these various senses have something in common: a reference to one central thing, health, which is actually possessed by only some of the things that are spoken of as ‘healthy’, namely, healthy organisms, and these are said to be healthy in the primary sense of the term. Other things are considered healthy only in so far as they are appropriately related to things that are healthy in this primary sense.
The situation is the same, Aristotle claims, with the term ‘being’. It, too, has a primary sense as well as related senses in which it applies to other things because they are appropriately related to things that are called ‘beings’ in the primary sense. The beings in the primary sense are substances; the beings in other senses are the qualities, quantities, etc., that belong to substances. An animal, e.g., a horse, is a being, and so is a color, e.g, white, a being. But a horse is a being in the primary sense—it is a substance—whereas the color white (a quality) is a being only because it qualifies some substance. An account of the being of anything that is, therefore, will ultimately have to make some reference to substance. Hence, the science of being qua being will involve an account of the central case of beings—substances.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. บทบาทของสารในการศึกษาของ Qua เป็นประเภทเป้าหมายเราคาดหวังว่า การศึกษาในทั่วไป (ถูก qua เป็น) ยังจะเกี่ยวข้องกับการศึกษาของสาร และเมื่อเราเปิดอภิปรัชญาเราไม่ผิดหวัง แรก ในอภิปรัชญาอริสโตเติลจนในรูปแบบใหม่สำหรับความสำคัญโต้ของสาร Γ แล้ว ในหนังสือΖ Η และΘ เขา wrestles ปัญหาของมันคืออะไรที่เป็นสาร เราจะเริ่มต้น ด้วยบัญชีของΓของสารในการศึกษาของ qua เป็นสถานกลางตามที่เราระบุไว้ข้างต้น อภิปรัชญา (หรือ ปรัชญาแรก) เป็นศาสตร์ที่ศึกษาการ qua เป็น ประการนี้จึงแตกต่างจากศาสตร์เฉพาะ หรือทบวง ซึ่งศึกษาเฉพาะบางส่วนของการ (เฉพาะบางส่วนของสิ่งที่มีอยู่) หรือศึกษาสิ่งมีชีวิตในลักษณะพิเศษเฉพาะ (เช่น เฉพาะในนั้นไกลสุดจะเปลี่ยน มากกว่าในนั้นไกลสุดจะเทพ)แต่ 'ถูก' เป็นอริสโตเติลบอกเราใน Γ.2 "กล่าวว่า ใน" นั่นคือ กริยา 'ต้อง ' (einai) มีความรู้สึกแตกต่างกัน ทำของ cognates 'เป็น' (บน) และ 'ตี' (onta) ดังนั้นวิทยาศาสตร์สากลของ qua เป็นปรากฏการก่อตั้งใน equivocation การ: มีจะศาสตร์เดียวที่เมื่อการมากคำว่า 'ถูก' ไม่ชัดเจนพิจารณาการเปรียบเทียบ มีโต๊ะรับประทานอาหาร และมีตารางน้ำ รับประทานอาหารเป็นตารางในความรู้สึกของพื้นแบนราบคงขา ไทด์ตารางคือ ตารางในแง่ของการจัดระบบของข้อมูลในแถวและคอลัมน์ แต่ไม่มีความรู้สึกเดียวของ 'ตาราง' ซึ่งใช้ชิ้นส่วนทั้งสองของเฟอร์นิเจอร์ที่ซึ่งผมเขียนคำเหล่านี้ และหนังสือเล่มเล็กที่อยู่ตามนั้น ดังนั้น มันจะโง่คาดว่า มีวิทยาศาสตร์เดียวตาราง ทั่วไป ซึ่งจะมีทั้งโต๊ะรับประทานอาหารระหว่างวัตถุ และตารางน้ำขึ้นลง ตาราง กล่าวคือ ไม่เป็นประเภทเดียวกับคำจำกัดความเดียว ไม่มีวิทยาศาสตร์เดียว หรือรู้ สามารถรอบแม่นยำสิ่งเหล่านั้นที่ถูกเรียกว่า "ตาราง"ถ้าคำว่า 'ถูก' ได้ชัดเจนแบบที่ 'ตาราง' วิทยาศาสตร์ของอาริสโตเติลที่ qua กำลังจะเป็นไปไม่ได้เป็นวิทยาศาสตร์ตาราง qua ตาราง แต่ อริสโตเติลจนใน Γ.2 'ถูก' ไม่ชัดเจนในวิธีนี้ 'เป็น' เขาบอกเรา 'ว่า ใน' แต่มันไม่แค่ (ที่เขาเรียกว่า) 'homonymous' เช่น sheerly ชัดเจน แต่ ความรู้สึกต่าง ๆ ของ 'การ' มีอะไรที่เขาเรียกย่อ 'ดีไก่' — พวกเขาทั้งหมดเกี่ยวข้องกับความรู้สึกกลางเดียวกัน (วลีภาษากรีก 'ดีไก่' ที่หมายถึง "เกี่ยวกับหนึ่ง")อริสโตเติลอธิบายประเด็นของเขา โดยตัวอย่างที่เขาใช้จะคล้ายคลึงกับ 'เป็น' พิจารณาเงื่อนไข 'แพทย์' และ 'เพื่อสุขภาพ' เหล่านี้ไม่มีคำนิยามเดียวที่ใช้สม่ำเสมอเมื่อเทียบเคียงกับกรณีทั้งหมด: ไม่ทุกสิ่งสุขภาพ (หรือแพทย์) มีสุขภาพ (แพทย์) ในแง่เดียวกัน 'เพื่อสุขภาพ' ('แพทย์') มีช่วงของสิ่งที่สามารถเรียกใช้ 'เพื่อสุขภาพ': คน อาหาร ออกกำลังกาย complexions ฯลฯ ไม่ทั้งหมดเหล่านี้มีสุขภาพในแง่เดียวกัน ออกกำลังกายจะมีสุขภาพที่ดีในแง่ของประสิทธิผลของสุขภาพ ผิวใสมีสุขภาพดีในความรู้สึกของอาการสุขภาพ บุคคลจะมีสุขภาพที่ดีในแง่ของการมีสุขภาพที่ดีแต่สังเกตว่า ความรู้สึกต่าง ๆ เหล่านี้มีอะไรกัน: การอ้างอิงหนึ่งสิ่งกลาง สุขภาพ ซึ่งต้องเป็นจริง โดยเฉพาะบางส่วนของสิ่งที่จะพูดของเป็น 'สุขภาพ' ได้แก่ ชีวิตสุขภาพ และเหล่านี้ กล่าวว่า การมีสุขภาพที่ดีในแง่ของคำหลัก สิ่งอื่น ๆ กำลังสุขภาพเฉพาะในตราบนั้นเหมาะสมที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่สุขภาพในหลักนี้สถานการณ์ได้เหมือน อริสโตเติลเรียกร้อง กับคำว่า 'ถูก' เกินไป มีความรู้สึกหลักรวมทั้งความรู้สึกที่เกี่ยวข้องที่ใช้กับสิ่งอื่น ๆ เนื่องจากพวกเขาเหมาะสมที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เรียกว่า 'เทพ' ในแง่หลัก การ สิ่งมีชีวิตในแง่หลักมีสาร สิ่งมีชีวิตในความรู้สึกอื่น ๆ มีคุณภาพ ปริมาณ ฯลฯ ที่เป็นสาร สัตว์ เช่น ม้า มี และดังนั้น สี เช่น สี ขาว มีการ แต่ม้าจะมีในแง่หลัก — เป็นสารซึ่งเป็นสีขาว (มีคุณภาพ) ถูก เพราะว่าคุณสมบัติของสารบางอย่าง มีบัญชีเป็นของอะไรคือ ดังนั้น จะมีต้องการอ้างอิงถึงสารบางอย่าง ดังนั้น วิทยาศาสตร์ของ qua กำลังจะเกี่ยวข้องกับบัญชีของกลางกรณีของสิ่งมีชีวิตคือสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. บทบาทของสารในการศึกษาการเป็นใฐานะที่เป็น
หมวดหมู่ทำให้เราคาดหวังว่าการศึกษาของการอยู่ในทั่วไป (เป็นใฐานะที่เป็นอยู่) ขับเคลื่อนจะเกี่ยวข้องกับการศึกษาของสารและเมื่อเราหันไปอภิธรรมที่เราจะไม่ผิดหวัง . ครั้งแรกในอภิธรรมΓอริสโตเติลระบุในวิธีการใหม่สำหรับการจัดลำดับความสำคัญของสาร ontological; และแล้วในหนังสือΖ, ΗและΘเขาแมทีเรียที่มีปัญหาของสิ่งที่มันจะเป็นสาร เราจะเริ่มต้นด้วยบัญชีΓของสถานที่กลางของสารในการศึกษาของการเป็นใฐานะ.
ขณะที่เราระบุไว้ข้างต้นอภิปรัชญา (หรือปรัชญาแรก) เป็นวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาความเป็นอยู่ใฐานะที่เป็นอยู่ ในแง่นี้มันเป็นสิ่งที่แตกต่างจากวิทยาศาสตร์เฉพาะหรือแผนกที่ศึกษาเป็นเพียงส่วนหนึ่งของการเป็น (เพียงบางส่วนของสิ่งที่มีอยู่) หรือสิ่งมีชีวิตที่ศึกษาเฉพาะในวิธีพิเศษ (เช่นเฉพาะในเพื่อให้ห่างไกลที่พวกเขามีการเปลี่ยนแปลงมากกว่าใน เพื่อให้ห่างไกลที่พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิต).
แต่ 'เป็น' เช่นอริสโตเติลบอกเราในΓ.2เป็น "กล่าวว่าในหลาย ๆ ด้าน" นั่นคือคำกริยา 'ให้เป็น' (einai) มีความรู้สึกที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับ 'เป็น' ของดาล์คอี (บน) และ 'หน่วยงาน' (Onta) ดังนั้นวิทยาศาสตร์สากลของการเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนจะใฐานะที่เป็นผู้ก่อตั้งเมื่อวันที่กำกวม: วิธีการอาจจะมีวิทยาศาสตร์เดียวของการเป็นเมื่อระยะมาก 'เป็น' คลุมเครือ?
พิจารณาเปรียบเทียบ มีโต๊ะรับประทานอาหารและมีตารางน้ำขึ้นน้ำลง โต๊ะรับประทานอาหารที่เป็นตารางในความหมายของแผ่นแบนเรียบคงที่บนขา; ตารางน้ำขึ้นน้ำลงเป็นตารางในความหมายของการจัดระบบของข้อมูลในแถวและคอลัมน์ แต่มีไม่ได้เป็นความรู้สึกเดียวของ 'ตาราง' ซึ่งใช้กับทั้งชิ้นส่วนของเฟอร์นิเจอร์ที่ผมเขียนคำเหล่านี้และหนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่อยู่กับมัน ดังนั้นมันจะโง่ที่จะคาดหวังว่ามีความเป็นวิทยาศาสตร์เดียวของตารางโดยทั่วไปที่จะรวมระหว่างวัตถุทั้งโต๊ะรับประทานอาหารและตารางน้ำขึ้นน้ำลง ตารางที่จะบอกว่าไม่ต้องเป็นชนิดเดียวที่มีความหมายเดียวจึงไม่มีวิทยาศาสตร์เดียวหรือสาขาของความรู้สามารถครอบคลุมได้อย่างแม่นยำสิ่งเหล่านั้นที่จะเรียกว่าถูกต้อง 'ตาราง'.
ถ้าคำว่า 'เป็น' เป็นที่คลุมเครือใน วิธีการที่ 'ตาราง' เป็นวิทยาศาสตร์ของอริสโตเติลของการเป็นเป็นใฐานะที่จะเป็นไปไม่ได้ที่เป็นวิทยาศาสตร์ของตารางตารางใฐานะ แต่อริสโตเติลระบุในΓ.2 'เป็น' ไม่คลุมเครือในลักษณะนี้ 'เป็น' เขาบอกเราคือ 'กล่าวว่าในหลาย ๆ ' แต่มันไม่ได้เป็นเพียง (สิ่งที่เขาเรียก) 'homonymous' คือ sheerly คลุมเครือ แต่ความรู้สึกต่าง ๆ ของ 'เป็น' มีสิ่งที่เขาเรียกว่า 'ข้อดีไก่' กำกวมพวกเขาจะทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกเดียวกลาง (วลีภาษากรีกหมายถึง 'ไก่ข้อดี "ในความสัมพันธ์กับหนึ่ง.")
อริสโตเติลอธิบายจุดของเขาด้วยวิธีการของตัวอย่างบางส่วนที่เขาจะเป็นคล้ายกับ 'เป็น' พิจารณาเงื่อนไข 'สุขภาพ' และ 'การแพทย์' ไม่มีของเหล่านี้มีความหมายเดียวที่ใช้เหมือนกันกับกรณีทั้งหมด: ไม่ทุกที่มีสุขภาพดี (หรือทางการแพทย์) สิ่งที่จะมีสุขภาพดี (ทางการแพทย์) ในความรู้สึกเดียวกันของ 'สุขภาพ' ('แพทย์') มีช่วงของสิ่งที่สามารถเรียกว่า 'สุขภาพ' คือคนอาหาร, การออกกำลังกายผิว ฯลฯ ไม่ทั้งหมดของเหล่านี้จะมีสุขภาพดีในความรู้สึกเดียวกัน การออกกำลังกายมีสุขภาพดีในความหมายของการผลิตของสุขภาพ; ผิวใสมีสุขภาพดีในแง่ของการเป็นอาการของสุขภาพ; คนที่มีสุขภาพดีในแง่ของการมีสุขภาพที่ดี.
แต่สังเกตเห็นว่าความรู้สึกต่าง ๆ เหล่านี้มีบางสิ่งบางอย่างที่เหมือนกัน: การอ้างอิงถึงสิ่งหนึ่งที่กลางสุขภาพซึ่งถูกครอบงำโดยจริงเพียงบางส่วนของสิ่งที่จะพูดว่า 'สุขภาพ' คือสิ่งมีชีวิตที่มีสุขภาพดีและเหล่านี้จะบอกว่าจะมีสุขภาพที่ดีในความหมายหลักของคำว่า สิ่งอื่น ๆ ที่ได้รับการพิจารณามีสุขภาพดีเฉพาะในไกลที่สุดเท่าที่พวกเขาจะเกี่ยวข้องให้เหมาะสมกับสิ่งที่มีสุขภาพดีในความรู้สึกหลักนี้.
สถานการณ์จะเหมือนกันเรียกร้องอริสโตเติลกับคำว่า 'เป็น' มันก็มีความรู้สึกที่หลักเช่นเดียวกับความรู้สึกที่เกี่ยวข้องในการที่จะนำไปใช้กับสิ่งอื่น ๆ เพราะพวกเขามีความสัมพันธ์กันอย่างเหมาะสมกับสิ่งที่ถูกเรียกว่า 'มนุษย์' ในความหมายหลัก สิ่งมีชีวิตในความหมายหลักคือสาร; สิ่งมีชีวิตในประสาทสัมผัสอื่น ๆ ที่มีคุณภาพปริมาณและอื่น ๆ ที่อยู่ในสาร สัตว์เช่นม้าเป็นความเป็นอยู่และเพื่อให้เป็นสีเช่นสีขาวเป็น แต่ม้าเป็นอยู่ในหลักความรู้สึกมันเป็นสารในขณะที่สีขาว (คุณภาพ) เป็นเป็นเพียงเพราะมันมีคุณสมบัติสารบางอย่าง บัญชีของความเป็นอยู่ของสิ่งที่เป็นดังนั้นในท้ายที่สุดจะมีการอ้างอิงถึงเนื้อหาบางส่วน ดังนั้นวิทยาศาสตร์ของการเป็นใฐานะที่จะเกี่ยวข้องกับบัญชีของคดีกลางของสิ่งมีชีวิตสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . บทบาทของสารในการศึกษาเป็นสิ่งจำเป็นที่จะ
ประเภททำให้เราคาดหวังว่า การศึกษาในทั่วไป ( เกินไป ) จะ crucially เกี่ยวข้องกับการศึกษาสาร และเมื่อเราหันไปทางอภิปรัชญา เราไม่หวัง ครั้งแรกในอภิปรัชญาΓอริสโตเติลระบุในวิธีการใหม่เพื่อความภววิทยาสาร และ แล้ว ในΖΗΘ , หนังสือ , และ ,เขามวยปล้ำกับปัญหาของสิ่งที่มันเป็น สาร เราจะเริ่มต้นกับบัญชีΓของสถานที่กลางของสารในการศึกษาการใฐานะที่เป็น .
ตามที่เราระบุไว้ข้างต้น , อภิปรัชญา ( หรือ ปรัชญาแรก ) เป็นวิชาที่ศึกษาเกี่ยวกับการใฐานะที่เป็น ในส่วนนี้จะแตกต่างจากวิทยาศาสตร์ผู้เชี่ยวชาญ หรือกรมซึ่งศึกษาเพียงส่วนหนึ่งของถูก ( เฉพาะบางส่วนของสิ่งที่มีอยู่มนุษย์ศึกษาเฉพาะในลักษณะพิเศษ หรือ ( เช่น เพียงเท่าที่พวกเขาจะสามารถเปลี่ยนแปลงได้ แทนที่จะเท่าที่พวกเขาเป็นมนุษย์ ) .
แต่ ' ถูก ' เป็นอริสโตเติลบอกเราในΓ 2 , " กล่าวว่า ในหลายๆ ด้าน " คือ คำกริยา ' ' ( einai ) มีประสาทสัมผัสที่แตกต่างกันเช่นทำเพื่อนแท้ ' ' ( บน ) และ ' นิติบุคคล ' ( onta )ดังนั้น ศาสตร์สากลเป็นสิ่งจำเป็นที่จะปรากฏผู้ก่อตั้งในเลศนัย : มีวิทยาศาสตร์เดียวถูกเมื่อระยะเวลามาก ' ' ไม่ชัดเจน ?
พิจารณาความคล้ายคลึงกัน มีโต๊ะรับประทานอาหาร และมีตารางน้ำ โต๊ะรับประทานอาหารเป็นโต๊ะในความรู้สึกของแผ่นแบนเรียบตรึงบนขาตาราง Tide เป็นตารางในความรู้สึกของการจัดเรียงอย่างเป็นระบบของข้อมูลในแถวและคอลัมน์ แต่ไม่มีความรู้สึกเดียวของ ' ตาราง ' ซึ่งใช้ได้ทั้งชิ้นส่วนของเฟอร์นิเจอร์ที่ผมเขียนคำเหล่านี้ และหนังสือเล่มเล็กที่อยู่บนมัน ดังนั้น มันจะโง่ที่จะคาดหวังว่ามันเป็นศาสตร์เดียวของตารางโดยทั่วไปจะรวมของวัตถุทั้งโต๊ะรับประทานอาหารและตารางน้ำ ตาราง ต้องบอกว่า ไม่ได้เป็นชนิดเดียวที่มีความหมายเดียว ดังนั้น ไม่มีวิทยาศาสตร์ หรือ สาขาของความรู้ สามารถความแม่นยำสิ่งเหล่านั้นจะถูกเรียกว่า ' ตาราง ' .
ถ้าคำว่า ' ' คลุมเครือในวิธีที่ ' ตาราง ' คืออริสโตเติลเป็นวิทยาศาสตร์ของการใฐานะที่เป็น จะเป็น เป็นไปไม่ได้ที่เป็นวิทยาศาสตร์ของตารางใฐานะที่โต๊ะ แต่อริสโตเติลระบุในΓ 2 ' ' ไม่ใช่คลุมเครือแบบนี้ ' ' เขาบอกว่า , ' มาก ' แต่มันไม่ได้เป็นเพียงแค่สิ่งที่เขาเรียก ) ' ' คือ sheerly homonymous , คลุมเครือ ค่อนข้างความรู้สึกต่าง ๆ ของ ' ' มีสิ่งที่เขาเรียก ' ไก่ ' ข้อดีความคลุมเครือพวกเขาทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเดี่ยวกลางความรู้สึก ( ภาษากรีกวลี ' ไก่ ' หมายถึงข้อดี " ในความสัมพันธ์กับหนึ่ง " )
อริสโตเติลอธิบายจุดของเขาโดยวิธีการของบางตัวอย่างที่เขาจะคล้ายคลึงกับ ' ' พิจารณาในแง่สุขภาพ ' ' และ ' ' การแพทย์ 'ไม่มีของเหล่านี้มีนิยามเดียวที่ใช้เหมือนกันทุกกรณี : ไม่ทุกสุขภาพ ( หรือทางการแพทย์ ) เรื่องสุขภาพ ( แพทย์ ) ในความรู้สึกเดียวกันของ ' สุขภาพ ' ( 'medical ' ) มีช่วงของสิ่งที่สามารถเรียกว่า ' สุขภาพ ' : คน , อาหาร , การออกกำลังกาย , complexions ฯลฯ ไม่ทั้งหมดของเหล่านี้จะมีสุขภาพดี ในความรู้สึกเดียวกัน การออกกำลังกายเพื่อสุขภาพในแง่ของการผลิตของสุขภาพผิวใสสุขภาพดีในความรู้สึกของการเป็นอาการของสุขภาพ คนที่แข็งแรงในความรู้สึกของการมีสุขภาพที่ดี .
แต่สังเกตเห็นว่าประสาทสัมผัสต่าง ๆ เหล่านี้มีสิ่งที่เหมือนกัน : อ้างถึงส่วนกลางสิ่ง สุขภาพ ซึ่งจริงๆแล้วมีเพียงบางส่วนของสิ่งที่จะพูด เป็น ' สุขภาพดี ' คือสุขภาพสิ่งมีชีวิตและเหล่านี้จะกล่าวเป็นมีสุขภาพดีในแง่หลักของระยะ เรื่องอื่นจะถือว่ามีสุขภาพดีเพียงเท่าที่พวกเขาสามารถเกี่ยวข้องกับสิ่งที่มีสุขภาพดีในแง่หลักนี้ .
สถานการณ์เดียวกัน อริสโตเติล การเรียกร้อง กับคำว่า ' ' มันเหมือนกันมีประสาทสัมผัสหลักเช่นเดียวกับที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกที่มันใช้กับเรื่องอื่น ๆเพราะพวกเขาจะเหมาะสมที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เรียกว่า ' มนุษย์ ' ในความหมายหลัก มนุษย์ในแง่หลักเป็นสาร ; มนุษย์ในประสาทสัมผัสอื่น ๆ คุณภาพ ปริมาณ ฯลฯ ที่เป็นของสาร สัตว์ เช่น ม้า คือถูก และเป็นสี เช่น สีขาว , ถูกแต่ม้าก็ถูกในแง่หลักเป็นสารส่วนสีขาว ( คุณภาพ ) คือถูกเพียงเพราะมันมีคุณสมบัติบางอย่างที่สาร บัญชีที่ของถูกของอะไรที่เป็น ดังนั้น ในที่สุดจะต้องมีการอ้างอิงถึงสาร ดังนั้น วิทยาศาสตร์ของการใฐานะที่เป็นจะเกี่ยวข้องกับบัญชีกรณีกลางของมนุษย์
สาร