“I’ve always had a good temper,” sn

“I’ve always had a good temper,” snorted Meng Hao, throwing more of Patriarch Reliance’s words back in his face. “You’re Patriarch of the Reliance Sect. At the moment, we’re the only people in the whole Sect! I of the junior generation am not going to get angry at you. Actually, a lot of people have cursed me over the years. It doesn’t really matter.” Once again, he looked around.

This caused Patriarch Reliance’s heart to seize. When he saw Meng Hao’s gaze slide past another area with medicinal plants, he let out a small sigh of relief. His meditation zone contained his life’s accumulation of treasures, but even still, the treasures could be categorized into high and low quality items.

“Just don’t touch my baby,” thought Patriarch Reliance. “Everything else… they’re just trifling worldly possessions. I can gather more together later if I want.” Patriarch Reliance’s teeth were clenched, but his heart still continued to drip blood. In actuality, the word “trifling” had been a bit forced.

Within moments, Meng Hao had cleared out a few more courtyards of medicinal plants. Then he moved on to another area. Patriarch Reliance could only clench his jaw. He could do nothing more than let loose a torrent of abuse upon Meng Hao. He cursed and cursed, never repeating himself for more than half a sentence.

As he cursed, Meng Hao started to hum a little tune. It was a happy little tune, and just so happened to be the one Patriarch Reliance had been humming earlier. When Patriarch Reliance heard it, it made him so mad that he almost coughed up blood. The feeling he experienced was impossible to describe, but suffice to say, he was now experiencing the full repercussions of incurring Meng Hao’s wrath.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันมักจะมีอารมณ์ดี snorted เมงเฮา ขว้างปาพระพึ่งคำเพิ่มเติมในใบหน้าของเขา "คุณพระนิกายพึ่ง ในขณะนี้ เราอยู่ผู้เดียวในนิกายทั้งหมด ผมรุ่นจูเนียร์จะไม่โกรธที่คุณได้รับ จริง ผู้คนจำนวนมากมีสาปฉันปี มันไม่ได้เรื่องจริง ๆ ด้วย" อีกครั้งหนึ่ง เขามองไปรอบ ๆนี้เกิดจากหัวใจพระพึ่งจะยึด เมื่อเขาเห็นภาพนิ่งจ้องมองเมงเฮาพื้นที่อื่นด้วยพืชสมุนไพรที่ผ่านมา เขาให้ออกด้วย[เล็กของบรรเทา โซนเขาทำสมาธิอยู่ชีวิตของสะสมของสมบัติ แต่แม้ยังคง สมบัติอาจถูกจัดประเภทเป็นสินค้าคุณภาพสูง และต่ำ"เพียงไม่สัมผัสลูก พระพึ่งคิด "ทุกสิ่งทุกอย่าง...พวกเขากำลังเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ทรัพย์สินทางโลก ฉันสามารถรวบรวมเพิ่มเติมกันในภายหลังถ้าต้องการ" พระพึ่งฟันถูกกัด แต่หัวใจของเขายังคงดำเนินต่อหยดเลือด หฤทัย word "เล็ก ๆ น้อยๆ" ถูกบิตบังคับภายในช่วงเวลา เมงเฮาก็ถูกล้างออกกี่ลานพืชสมุนไพร จากนั้น เขาย้ายไปพื้นที่อื่น พึ่งพระอาจเพียงกขาขากรรไกรของเขา เขาอาจไม่ต้องทำอะไรมากกว่าปล่อย torrent ของละเมิดเมื่อเฮาเมง เขาซวย และ ซวย ไม่เคยทำซ้ำตัวเองสำหรับประโยคมากกว่าครึ่งเป็นเขาสาป เมงเฮาเริ่มครวญเพลงการปรับแต่งเล็กน้อย มันก็มีความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ง และก็ เกิดขึ้น เป็นหนึ่งพึ่งพระมีการฮัมก่อนหน้านี้ เมื่อพระพึ่งได้ยินมัน มันทำให้เขาบ้าที่เขาเกือบไอเลือด ความรู้สึกที่เขามีประสบการณ์คือไปอธิบาย แต่พอจะพูด เขาประสบกระทบเต็มของเมงเฮาลงโทษดังนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันเคยมีอารมณ์ดี" snorted เม้งเฮาขว้างมากขึ้นของคำสังฆราชพึ่งกลับมาบนใบหน้าของเขา "คุณพระสังฆราชของ Reliance นิกาย ในขณะที่เราอยู่คนเดียวทั้งในนิกาย! ผมของคนรุ่นจูเนียร์กำลังจะไม่ได้รับโกรธที่คุณ ที่จริงคนจำนวนมากได้สาปแช่งฉันมากกว่าปีที่ผ่านมา มันไม่ได้เรื่องจริงๆ. "อีกครั้งหนึ่งที่เขามองไปรอบ ๆ . นี้ทำให้เกิดหัวใจพระสังฆราชพึ่งจะยึด เมื่อเขาเห็นภาพนิ่งจ้องมองเม้งเฮาส์ที่ผ่านมาในพื้นที่อื่นที่มีพืชสมุนไพรที่เขาให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่มีขนาดเล็ก โซนการทำสมาธิของเขาที่มีการสะสมของชีวิตของเขาของสมบัติ แต่แม้ยังคงสมบัติอาจจะแบ่งออกเป็นรายการที่มีคุณภาพสูงและต่ำ. "เพียงแค่ไม่ได้สัมผัสลูกของฉัน" คิดว่าพระสังฆราชพึ่ง "ทุกอย่างอื่น ... พวกเขากำลังเพียงแค่จิ๊บจ๊อยสมบัติ ฉันสามารถรวบรวมเข้าด้วยกันมากขึ้นในภายหลังหากฉันต้องการ. "ฟันสังฆราชพึ่งถูก clenched แต่หัวใจของเขายังคงมีอย่างต่อเนื่องที่จะหยดเลือด ในความเป็นจริงคำว่า "จิ๊บจ๊อย" ได้รับการบิตบังคับ. ภายในช่วงเวลาเม้งเฮาได้ล้างออกลานอีกไม่กี่ของพืชสมุนไพร จากนั้นเขาก็ย้ายไปยังพื้นที่อื่น พระสังฆราชพึ่งจะสามารถย้ำขากรรไกรของเขา เขาจะทำอะไรมากไปกว่าปล่อยฝนตกหนักผิดเมื่อเม้งเฮา เขาได้ด่าและสาปแช่งไม่เคยซ้ำตัวเองมากกว่าครึ่งหนึ่งประโยค. ในขณะที่เขาสาปแช่งเม้งเฮาเริ่มที่จะฮัมเพลงเล็ก ๆ น้อย ๆ มันเป็นปรับแต่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มีความสุขและเกิดขึ้นเพียงเพื่อที่จะเป็นหนึ่งในพระสังฆราชพึ่งได้รับการฮัมเพลงก่อนหน้านี้ เมื่อพระสังฆราชพึ่งได้ยินมันก็ทำให้เขาบ้าเพื่อที่เขาเกือบไอเป็นเลือด ความรู้สึกที่เขามีประสบการณ์เป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบาย แต่พอที่จะบอกว่าตอนนี้เขากำลังประสบกับผลกระทบที่เกิดขึ้นเต็มไปด้วยความโกรธของเม้งเฮาส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมเคยเป็นคนอารมณ์ดี " ได้กลิ่นเม้ง Hao , โยนมากกว่า คำประมุขพึ่งกลับมาในใบหน้าของเขา " ท่านประมุขของการอ้างอิง นิกาย ในขณะนี้ เราเป็นคนเดียวในกลุ่มทั้งหมด ผมของเด็กรุ่นผมไม่ได้โกรธที่คุณ จริงๆ แล้ว คนเยอะมากต้องสาปฉันมากกว่าปีที่ผ่านมา มันไม่สำคัญ " อีกครั้ง เขามองไปรอบ ๆนี้เกิดจากหัวใจประมุข 10 ที่จะยึด เมื่อเขาเห็นสายตาของเมิ่งเฮ่าสไลด์ผ่านพื้นที่อื่น ด้วยพืชสมุนไพร เขาถอนหายใจเล็กๆ ชื้น โซน สมาธิของเขาที่มีอยู่ชีวิตของเขาคือการสะสมสมบัติ แต่ก็ยัง สมบัติแบ่งออกได้เป็น สูง และสินค้าคุณภาพต่ำ" อย่าแตะต้องลูกของฉัน " คิดว่าประมุขอ้างอิง " ทุกอย่าง . . . . มันก็แค่ขี้ประติ๋วโลกียทรัพย์ ฉันสามารถรวบรวมขึ้นด้วยกัน ถ้าผมต้องการ " ประมุขความเชื่อมั่นของฟันที่ติดกัน แต่หัวใจของเขาก็ยังหยดเลือด ในความเป็นจริงแล้ว คำว่า " ขี้ประติ๋ว " ถูกบังคับให้บิต .ภายในช่วงเวลา เมิ่งฮ่าวมีล้างออกไม่กี่หลากหลายมากขึ้นของพืชสมุนไพร หลังจากนั้นเขาย้ายไปพื้นที่อื่น ท่านพึ่งได้แต่ขบกรามแน่นของเขา เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าปล่อยฝนตกหนักจากการละเมิดเมื่อเมิ่งเฮ่า เขาด่าและสาบแช่ง ไม่เคยทำซ้ำตัวเองกว่าครึ่งประโยคเขาถูกสาป เมิ่งฮ่าวเริ่มฮัมเพลงน้อยๆ มันเป็นเสียงเล็ก ๆน้อย ๆมีความสุข และก็เกิดขึ้นจะเป็นหนึ่งในประมุขพึ่งได้ฮัมเพลงก่อนหน้านี้ เมื่อประมุขพึ่งได้ยิน มันทำให้เขาโมโห จนเขาเกือบจะไอเป็นเลือด ความรู้สึกที่เขามีประสบการณ์ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบาย แต่พอว่า เขากำลังประสบผลกระทบก่อให้เกิดโทสะเต็มเหม็ง ฮ่าว