I’m intrigued by this transient thi

I’m intrigued by this transient thing, called “moment” or “presence”– the intangible rupture between past and future. Consequently I try to create a moment of irritation, by adding an element to the scenery, which refuses to fit into the expected order. If something doesn’t behave as it should, within the twinkling of an eye the inner monologue gets interrupted. One “arrives here and now”, in a mysterious world, where strange things (including oneself) have a unique meeting. For this moment of irritation I like to challenge what is supposed to be “reliable”: the laws of gravity, the solidity of walls or the ground under our feet. Once a viewer put it very well: there is a “moment of catastrophe” in my work– but I also hope a moment of humour

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันฉันประหลาดใจ โดยสิ่งชั่วคราวนี้ เรียกว่า "ช่วงเวลา" หรือ "สถานะ" – แตกไม่มีตัวตนระหว่างอดีตและอนาคต ดังนั้น ฉันพยายามที่จะสร้างช่วงเวลาของการระคายเคือง ด้วยการเพิ่มองค์ประกอบฉาก ซึ่งจะแบ่งออกเป็นใบสั่งที่คาด ถ้าบางสิ่งบางอย่างไม่ทำงาน ตามที่ควร ภายในแววตา monologue ภายในจังหวะนั้น หนึ่ง "มาถึงที่นี่ และเดี๋ยวนี้" ในโลกลึกลับ ที่แปลกอย่าง (รวมตัวเอง) มีการประชุมเฉพาะ ระคายเคืองก่อนหน้านี้ ชอบท้าอะไรควรจะ "เชื่อ": กฎของแรงโน้มถ่วง ความแข็งแรงของผนัง หรือพื้นดินภายใต้เท้าของเรา เมื่อตัวแสดงทำได้ดี: มี "ช่วงของแผ่นดินไหว" ในงานของฉัน – แต่ยังหวังช่วงของอารมณ์ขัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันทึ่งกับสิ่งที่ชั่วคราวนี้เรียกว่า "ช่วงเวลา" หรือ "แสดงตน" - ไม่มีตัวตนความร้าวฉานระหว่างอดีตและอนาคต ดังนั้นฉันพยายามที่จะสร้างช่วงเวลาของการระคายเคืองโดยการเพิ่มองค์ประกอบฉากซึ่งปฏิเสธที่จะใส่ลงไปในการสั่งซื้อสินค้าที่คาดว่าจะ หากสิ่งที่ไม่ทำงานตามที่ควรจะเป็นภายในแววตาคนเดียวภายในได้รับการขัดจังหวะ หนึ่ง "มาถึงที่นี่และตอนนี้" ในโลกลึกลับที่สิ่งแปลก (รวมถึงตัวเอง) มีการประชุมที่ไม่ซ้ำกัน สำหรับช่วงเวลาของการระคายเคืองนี้ผมชอบที่จะท้าทายสิ่งที่ควรจะเป็น "ความน่าเชื่อถือ" กฎหมายของแรงโน้มถ่วง, ความแข็งแรงของผนังหรือพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเรา เมื่อผู้ชมใส่ได้เป็นอย่างดีนั่นคือ "ช่วงเวลาของการเกิดภัยพิบัติ" ในการทํางานของฉัน แต่ฉันยังหวังว่าช่วงเวลาแห่งความขบขัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันประหลาดใจสิ่งที่ชั่วคราวนี้เรียกว่า " ช่วงเวลา " หรือ " ตัวตน " และการไม่มีตัวตนระหว่างอดีตและอนาคต ดังนั้นผมจึงพยายามที่จะสร้างช่วงเวลาของการระคายเคือง โดยการเพิ่มองค์ประกอบฉาก ซึ่งปฏิเสธที่จะพอดีกับที่คาดว่าจะสั่งซื้อ ถ้าบางอย่างไม่ได้ทำตัวอย่างที่ควรจะเป็น ภายในชั่วพริบตาเดียวภายในการพูดคนเดียวถูกขัดจังหวะ ." มาถึงที่นี่และตอนนี้ " ในโลกลึกลับที่แปลกๆ ( รวมทั้งตัวเอง ) มีการประชุมที่ไม่ซ้ำกัน สำหรับช่วงเวลานี้ของการระคายเคืองฉันชอบที่จะท้าทายสิ่งที่ควรจะเป็น " เชื่อถือได้ " : กฎหมายของแรงโน้มถ่วง , ความแข็งแรงของผนังหรือพื้นใต้ฝ่าเท้าของเรา เมื่อผู้ชมใส่ดี : มี " ช่วงเวลาแห่งความหายนะ " ในงานของฉัน แต่ฉันยังมีความหวัง และช่วงเวลาของอารมณ์ขัน