In this context, [14] indicate four

In this context, [14] indicate four major courses of action in the disaster planning context: (a) the identification of network elements prone to disasters, (b) their impact on operations and protection requirements, (c) the establishment of resilient infrastructures and (d) the scheduling and allocation of recovery resources. Cases (a)-(c) are part of the pre-disaster planning phase: risks in the transportation network elements and infrastructures are to be identified and upgrade and
retrofit actions
for improving the survivability of a transportation network are scheduled and planned. Planning in the predisaster phase is mostly preventive; apart from the design of new, failure-resistant infrastructures, investment decisions in the form of reinforcement or retrofit actions allow the structural integrity and survivability of network components to be enhanced [40]. Experience has shown however that prevention tasks may be inadequate; both the characteristics (magnitude, space and time extent) of a catastrophic event and the performance of infrastructures are uncertain. In addition, limitations in resources make an extensive deployment of plans for enhancing resilience infeasible, raising thus the need for a criteria-based prioritization of retrofit activities [40]. In the post-disaster phase, the transportation network may suffer severe damages to its elements (highways, bridges, embankments, tunnels), ranging from degradation to full collapse. These may in turn reduce the network’s performance, limit its connectivity or lead to partial loss of functionality. The “surviving” transportation network will be expected to operate under a completely different operating environment and service needs. An impending disaster may, for example, force the evacuation of population. The network should be able to handle the large volumes of outbound traffic but at the same time reserve some lanes and routes for emergency response and relief activities. In a later stage, the same network is expected to support recovery but also daily activities until its full restoration. In this context, post-disaster planning focuses on related response, recovery and restoration actions, which would support evacuation and emergency logistics services and gradually restore network operations to their normal condition. The post-disaster phase can be distinguished into sub-phases according to the timing, status and role of the network [19]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบริบทนี้, [14] บ่งชี้ 4 หลักสูตรการดำเนินการในบริบทการวางแผนภัยพิบัติ: (ก) การระบุองค์ประกอบเครือข่ายเสี่ยงภัย, (ข) ผลกระทบต่อการดำเนินงาน และความต้องการการป้องกัน, (ค) การจัดตั้งโครงสร้างพื้นฐานที่ยืดหยุ่น (d)การจัดกำหนดการ และจัดสรรทรัพยากรที่กู้คืน กรณี (a)-(c) เป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการวางแผนก่อนภัยพิบัติ: ความเสี่ยงในการขนส่งเครือข่ายองค์ประกอบและโครงสร้างพื้นฐานมีการ ระบุ การปรับรุ่น และ การดำเนินการดัดแปลง สำหรับการปรับปรุง ที่เชื่อถือได้ของเครือข่ายการขนส่งมีกำหนดเวลา และวางแผน การวางแผนในระยะ predisaster เป็นส่วนใหญ่ป้องกัน นอกเหนือจากการออกแบบโครงสร้างพื้นฐานใหม่ กันล้ม การตัดสินใจลงทุนในรูปแบบของการดำเนินการเสริมหรือปรับเปลี่ยนให้ความสมบูรณ์ของโครงสร้างและการอยู่รอดของคอมโพเนนต์ของเครือข่ายจะเพิ่ม [40] ประสบการณ์ได้แสดงให้เห็นอย่างไรก็ตามการป้องกันการงานอาจจะไม่เพียงพอ ทั้งสองลักษณะ (ขอบเขตขนาด พื้นที่ และเวลา) ของเหตุการณ์รุนแรงและประสิทธิภาพของโครงสร้างพื้นฐานไม่แน่ใจ ข้อจำกัดของทรัพยากรทำให้การปรับใช้ที่กว้างขวางของแผนสำหรับเพิ่มความยืดหยุ่นเดิม เลี้ยงจึงจำเป็นต้องลำดับความสำคัญตามเกณฑ์ติดกิจกรรม [40] ในระยะจากภัยพิบัติ เครือข่ายการขนส่งอาจประสบความเสียหายรุนแรงองค์ (ทางหลวง สะพาน เขื่อน อุโมงค์), ตั้งแต่สลายยุบเต็ม ในการเปิดเหล่านี้อาจลดประสิทธิภาพของเครือข่าย จำกัดการเชื่อมต่อ หรือทำให้สูญเสียบางส่วนของการทำงาน เครือข่ายระบบขนส่ง "รอดตาย" จะต้องดำเนินการภายใต้สภาพแวดล้อมการทำงานอื่น และความต้องการบริการ ภัยพิบัติกำลังมาอาจ เช่น บังคับการอพยพของประชากร เครือข่ายควรจะจัดการปริมาณ การรับส่งข้อมูลขาออก แต่ ที่จองเวลาเดียวกันบางเลนและเส้นทางสำหรับกิจกรรมตอบสนองและการบรรเทาทุกข์ฉุกเฉิน ในภายหลัง เครือข่ายเดียวกันจะต้องสนับสนุนการกู้คืน แต่กิจกรรมประจำวันจนถึงการคืนค่าเต็มรูปแบบ ในบริบทนี้ จากภัยพิบัติการวางแผนเน้นการตอบสนอง การกู้คืน และการคืนค่าดำเนิน ซึ่งจะสนับสนุนการเคลื่อนย้ายและบริการขนส่งฉุกเฉิน และค่อย ๆ คืนค่าเครือข่ายการดำเนินงานสภาพปกติของพวกเขา จะต่างเฟสจากภัยพิบัติเป็นระยะย่อยตามช่วงเวลา สถานะ และบทบาทของเครือข่าย [19]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบริบทนี้ [14] บ่งบอกถึงสี่หลักสูตรที่สำคัญของการดำเนินการในบริบทการวางแผนภัยพิบัติ (ก) บัตรประจำตัวขององค์ประกอบของเครือข่ายมีแนวโน้มที่จะเกิดภัยพิบัติ (ข) ผลกระทบต่อการดำเนินงานและความต้องการการป้องกัน (ค) การจัดตั้งโครงสร้างพื้นฐานที่มีความยืดหยุ่น และ (ง) การจัดตารางเวลาและการจัดสรรทรัพยากรการกู้คืน กรณี (ก) - (ค) เป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการวางแผนก่อนการเกิดภัยพิบัติ: ความเสี่ยงในการขนส่งองค์ประกอบของเครือข่ายและโครงสร้างพื้นฐานที่จะได้รับการระบุและการอัพเกรดและ
retrofit กระทำ
สำหรับการปรับปรุงการอยู่รอดของเครือข่ายการขนส่งที่มีการกำหนดและวางแผน การวางแผนในระยะ predisaster เป็นส่วนใหญ่ป้องกัน; นอกเหนือจากการออกแบบของใหม่ล้มเหลวทนโครงสร้างพื้นฐานในการตัดสินใจการลงทุนในรูปแบบของการเสริมแรงหรือการกระทำ retrofit ช่วยให้ความสมบูรณ์ของโครงสร้างและความอยู่รอดของอุปกรณ์เครือข่ายที่จะได้รับการปรับปรุง [40] ประสบการณ์ได้แสดง แต่ที่งานป้องกันอาจจะไม่เพียงพอ ทั้งในลักษณะ (ขนาดพื้นที่และขอบเขตเวลา) ของเหตุการณ์ภัยพิบัติและประสิทธิภาพของโครงสร้างพื้นฐานมีความไม่แน่นอน นอกจากนี้ยังมีข้อ จำกัด ในแหล่งทำให้การใช้งานที่กว้างขวางของแผนในการเพิ่มความยืดหยุ่นไปไม่ได้เลี้ยงจึงจำเป็นที่จะต้องจัดลำดับความสำคัญตามเกณฑ์ของกิจกรรม retrofit [40] ในขั้นตอนการโพสต์ disaster, เครือข่ายการขนส่งอาจได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงต่อองค์ประกอบของมัน (ทางหลวงสะพานเขื่อนอุโมงค์) ตั้งแต่การย่อยสลายการล่มสลายอย่างเต็มรูปแบบ เหล่านี้ในทางกลับกันอาจลดประสิทธิภาพการทำงานของเครือข่าย จำกัด การเชื่อมต่อหรือนำไปสู่การสูญเสียบางส่วนของการทำงาน "การมีชีวิตรอด" เครือข่ายการขนส่งจะคาดว่าจะดำเนินงานภายใต้สภาพแวดล้อมการทำงานที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์และความต้องการบริการ ภัยพิบัติที่กำลังจะเกิดขึ้นอาจจะยกตัวอย่างเช่นการบังคับให้อพยพของประชากร เครือข่ายควรจะสามารถที่จะจัดการกับปริมาณมากการจราจรขาออก แต่ในเวลาเดียวกันขอสงวนเลนและเส้นทางสำหรับการรับมือกับเหตุฉุกเฉินและกิจกรรมบรรเทาทุกข์ ในขั้นตอนต่อมาเครือข่ายเดียวกันคาดว่าจะสนับสนุนการฟื้นตัว แต่ยังมีกิจกรรมทุกวันจนถึงการฟื้นฟูอย่างเต็มรูปแบบ ในบริบทนี้การวางแผนหลังภัยพิบัติมุ่งเน้นไปที่การตอบสนองที่เกี่ยวข้องกับการกู้คืนและการฟื้นฟูการดำเนินการซึ่งจะสนับสนุนการให้บริการและการอพยพฉุกเฉินโลจิสติกและค่อยๆดำเนินการคืนค่าระบบเครือข่ายไปสู่สภาพปกติของพวกเขา ขั้นตอนการโพสต์ disaster สามารถโดดเด่นเข้าสู่ขั้นตอนการย่อยเป็นไปตามระยะเวลาสถานะและบทบาทของเครือข่าย [19]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบริบทนี้ [ 14 ] ระบุสี่หลักสูตรของการกระทำในบริบทการวางแผนภัยพิบัติ ( ) กำหนดองค์ประกอบของเครือข่ายเสี่ยงต่อภัยพิบัติ ( 2 ) ผลกระทบต่อการดำเนินงานและความต้องการการป้องกัน , ( ค ) การจัดตั้งโครงสร้างพื้นฐานที่ยืดหยุ่น และ ( d ) การตั้งเวลาและการจัดสรรทรัพยากรการกู้คืน กรณี ( ) - ( C ) เป็นส่วนหนึ่งของการวางแผนก่อนภัยพิบัติเฟส : ความเสี่ยงในการขนส่งและโครงสร้างพื้นฐานเครือข่ายองค์ประกอบจะต้องระบุรุ่นและ
การกระทำ
เพื่อปรับปรุงความสามารถของโครงข่ายคมนาคม มีกำหนดการและการวางแผน การวางแผนใน predisaster เฟสส่วนใหญ่ป้องกัน ; นอกเหนือจากการออกแบบใหม่ ๆ ความล้มเหลว ป้องกัน ซึ่งการตัดสินใจลงทุนในรูปแบบของการเสริมแรงหรือการกระทำให้ความสมบูรณ์ของโครงสร้างและความอยู่รอดขององค์ประกอบของเครือข่ายดีขึ้น [ 40 ] ประสบการณ์ได้แสดง แต่ที่งานป้องกันอาจจะไม่เพียงพอ ทั้งลักษณะ ( พื้นที่ขนาดและขอบเขตเวลาของเหตุการณ์ที่รุนแรง และประสิทธิภาพของโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่แน่ใจ นอกจากนี้ ข้อจำกัดด้านทรัพยากรให้มีการใช้งานที่กว้างขวางของแผนสำหรับการเพิ่มความยืดหยุ่นที่เพิ่มจึงต้องใช้เกณฑ์ตามลำดับความสำคัญของการปรับปรุงกิจกรรม [ 40 ] ในการโพสต์ภัยพิบัติเฟส เครือข่ายการขนส่งที่อาจประสบความเสียหายอย่างรุนแรงต่อองค์ประกอบ ( ทางหลวง สะพาน เขื่อน อุโมงค์ ) ตั้งแต่การย่อยสลายเต็ม ล่มสลาย เหล่านี้อาจลดประสิทธิภาพของเครือข่ายที่ จำกัด ของการเชื่อมต่อ หรือนำไปสู่การสูญเสียบางส่วนของการทํางาน " รอดตาย " เครือข่ายการขนส่งจะถูกคาดว่าจะทำงานภายใต้สภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์และงานบริการตามความต้องการ ภัยพิบัติที่อาจจะยกตัวอย่างเช่น แรง การอพยพของประชากร เครือข่ายควรจะสามารถที่จะจัดการกับปริมาณขนาดใหญ่ของการจราจรขาออก แต่ที่จองเวลาเดียวกันมีถนนหนทางและเส้นทางสำหรับกิจกรรมการตอบสนองฉุกเฉินและโล่งอก ในขั้นตอนต่อมา เครือข่ายเดียวกัน คาดว่าจะสนับสนุนการฟื้นตัว แต่ยังกิจกรรมประจำวัน จนเต็ม การฟื้นฟู ในบริบทนี้ การวางแผนภัยพิบัติโพสต์เน้นการกระทำที่เกี่ยวข้อง , การกู้คืนและการฟื้นฟู ซึ่งจะสนับสนุนการอพยพฉุกเฉินและบริการโลจิสติกส์และปฏิบัติการเครือข่ายค่อยๆคืนสภาพปกติ การโพสต์ภัยพิบัติระยะที่สามารถแยกแยะออกเป็นระยะย่อยตามการเวลา สถานะ และบทบาทของเครือข่าย [ 19 ] :