A body of rules and statutes that d

A body of rules and statutes that defines conduct prohibited by the government because it threatens and harms public safety and welfare and that establishes punishment to be imposed for the commission of such acts.
The term criminal law generally refers to substantive criminal laws. Substantive criminal laws define crimes and may establish punishments. In contrast, Criminal Procedure describes the process through which the criminal laws are enforced. For example, the law prohibiting murder is a substantive criminal law. The manner in which government enforces this substantive law—through the gathering of evidence and prosecution—is generally considered a procedural matter.
Crimes are usually categorized as felonies or misdemeanors based on their nature and the maximum punishment that can be imposed. A felony involves serious misconduct that is punishable by death or by imprisonment for more than one year. Most state criminal laws subdivide felonies into different classes with varying degrees of punishment. Crimes that do not amount to felonies are misdemeanors or violations. A misdemeanor is misconduct for which the law prescribes punishment of no more than one year in prison. Lesser offenses, such as traffic and parking infractions, are often called violations and are considered a part of criminal law.
The power to make certain conduct illegal is granted to Congress by virtue of the Necessary and Proper Clause of the Constitution (art. I, § 8, cl. 18). Congress has the power to define and punish crimes whenever it is necessary and proper to do so, in order to accomplish and safeguard the goals of government and of society in general. Congress has wide discretion in classifying crimes as felonies or misdemeanors, and it may revise the classification of crimes.
State legislatures have the exclusive and inherent power to pass a law prohibiting and punishing any act, provided that the law does not contravene the provisions of the U.S. or state constitution. When classifying conduct as criminal, state legislatures must ensure that the classification bears some reasonable relation to the welfare and safety of society. Municipalities may make designated behavior illegal insofar as the power to do so has been delegated to them by the state legislature.
Laws passed by Congress or a state must define crimes with certainty. A citizen and the courts must have a clear understanding of a criminal law's requirements and prohibitions. The elements of a criminal law must be stated explicitly, and the statute must embody some reasonably discoverable standards of guilt. If the language of a statute does not plainly show what the legislature intended to prohibit and punish, the statute may be declared void for vagueness.
In deciding whether a statute is sufficiently certain and plain, the court must evaluate it from the standpoint of a person of ordinary intelligence who might be subject to its terms. A statute that fails to give such a person fair notice that the particular conduct is forbidden is indefinite and therefore void. Courts will not hold a person criminally responsible for conduct that could not reasonably be understood to be illegal. However, mere difficulty in understanding the meaning of the words used, or the Ambiguity of certain language, will not nullify a statute for vagueness.
A criminal statute does not lapse by failure of authorities to prosecute violations of it. If a statute is expressly repealed by the legislature, but some of its provisions are at the same time re-enacted, the re-enacted provisions continue in force without interruption. If a penal statute is repealed without a saving clause, which would provide that the statute continues in effect for crimes that were committed prior to its repeal, violations committed prior to its repeal cannot be prosecuted or punished after its repeal.
The same principles govern pending criminal proceedings. The punishment that is provided under a repealed statute without a saving clause cannot be enforced, nor can the proceeding be prosecuted further, even if the accused pleads guilty. A court cannot inflict punishment under a statute that no longer exists. If a relevant statute is repealed while an appeal of a conviction is pending, the conviction must be set aside if there is no saving clause. However, once a final judgment of conviction is handed down on appeal, a subsequent repeal of the statute upon which the conviction is based does not require reversal of the judgment.
Generally, two elements are required in order to find a person guilty of a crime: an overt criminal act and criminal intent. The requirement of an Overt Act is fulfilled when the defendant purposely, knowingly, or recklessly does something prohibited by law. An act is purposeful when a person holds a conscious objective to engage in certain conduct or to cause a particular result. To act knowingly means to do so voluntarily and deliberately, and not owing to mistake or some other innocent reason. An act is reckless when a person knows of an unjustifiable risk and consciously disregards it.
An omission, or failure to act, may constitute a criminal act if there is a duty to act. For example, a parent has a duty to protect his or her child from harm. A parent's failure to take reasonable steps to protect a child could result in criminal charges if the omission were considered to be at least reckless.
Ordinarily, a person cannot be convicted of a crime unless he or she is aware of all the facts that make his or her conduct criminal. However, if a person fails to be aware of a substantial and unjustifiable risk, an act or omission involving that risk may constitute negligent conduct that leads to criminal charges. Negligence gives rise to criminal charges only if the defendant took a very unreasonable risk by acting or failing to act.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร่างกายของกฎและคดีที่กำหนดประพฤติห้าม โดยรัฐบาล เพราะมันข่มขู่ และ harms สวัสดิการและความปลอดภัยที่กำหนดลงโทษสามารถกำหนดค่าคอมมิชชันของการกระทำดังกล่าวกฎหมายอาญาคำทั่วไปหมายถึงกฎหมายอาญาเรา กฎหมายอาญาเรากำหนดอาชญากรรม และอาจสร้างการลงโทษ ในทางตรงกันข้าม กระบวนการทางอาญาอธิบายกระบวนการที่บังคับกฎหมายอาญา ตัวอย่าง กฎหมายห้ามฆ่าคนเป็นกฎหมายอาญาเรา อย่างรัฐบาลบังคับใช้กฎหมายนี้เรา — ผ่านการรวบรวมหลักฐานและดำเนินคดีซึ่งโดยทั่วไปถือเป็นเรื่องขั้นตอนการอาชญากรรมโดยทั่วไปมักจะแบ่งเป็น felonies หรือ misdemeanors ตามธรรมชาติของพวกเขาและโทษสูงสุดที่สามารถกำหนด เป็น felony เกี่ยวข้องประพฤติร้ายแรงที่เป็นโทษ โดยการเสียชีวิต หรือโทษจำคุกกว่าหนึ่งปี กฎหมายอาญาของรัฐส่วนใหญ่แบ่งย่อย felonies ในชั้นเรียนแตกต่างกับองศาที่แตกต่างของการลงโทษ อาชญากรรมที่ยอดไม่ถึง felonies มี misdemeanors หรือละเมิด ลหุโทษคือ ประพฤติซึ่งกฎหมายได้กำหนดโทษไม่เกินหนึ่งปีในเรือนจำ ความผิดด้านน้อยกว่า การจราจรและการจอดรถ infractions มักเรียกว่าละเมิด และถือเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายอาญาอำนาจที่จะทำให้การปฏิบัติบางอย่างไม่ถูกต้องให้กับรัฐสภาอาศัยความจำเป็นและเหมาะสมในส่วนของรัฐธรรมนูญ (ศิลปะ ฉัน แท้ 8, cl. 18) รัฐสภามีอำนาจที่จะกำหนด และลงโทษอาชญากรรมเมื่อใดก็ ตามที่จำเป็น และเหมาะสมในการทำ การทำ และรักษาเป้าหมาย ของรัฐบาล และสังคมทั่วไป รัฐสภาได้พิจารณาเลือกในประเภทอาชญากรรมเป็น felonies หรือ misdemeanors และมันอาจทำแก้ไขการจัดประเภทของอาชญากรรมLegislatures รัฐมีเอกสิทธิ์เฉพาะบุคคล และโดยธรรมชาติอำนาจผ่านกฎหมายห้าม และร็อกโซเวียน สิ่ง ที่กฎหมายฝ่าฝืนบทบัญญัติของสหรัฐ หรือรัฐธรรมนูญ เมื่อแบ่งประเภทปฏิบัติเป็นอาญา legislatures รัฐต้องแน่ใจว่า การจัดประเภทหมีบางความสัมพันธ์ที่เหมาะสมกับสวัสดิการและความปลอดภัยของสังคม อำเภออาจได้กำหนดลักษณะการทำงานไม่ถูกต้อง insofar เป็นอำนาจดังได้ถูกมอบหมายให้ โดยสถานะทูลเกล้าทูลกระหม่อมกฎหมายที่ผ่าน โดยรัฐสภาหรือรัฐต้องกำหนดอาชญากรรม ด้วยแน่นอน พลเมืองและศาลต้องมีความเข้าใจที่ชัดเจนของความต้องการของกฎหมายอาญาและ prohibitions ต้องระบุองค์ประกอบของกฎหมายอาญาอย่างชัดเจน และกฎหมายต้องรวบรวมบางมาตรฐานสามารถค้นพบได้สมเหตุสมผลของความผิด ถ้าภาษาของกฎหมายไม่อุปมาแสดงทูลเกล้าทูลกระหม่อมที่ต้องห้าม และลงโทษ กฎหมายอาจมีประกาศยกเลิกสำหรับ vaguenessในการตัดสินใจว่า มีกฎหมายอยู่พอ และธรรมดา ศาลต้องประเมินได้จากการมองของบุคคลของปัญญาธรรมดาที่อาจเป็นไปตามเงื่อนไขของการ กฎหมายที่ไม่ให้เช่นหนังสือธรรมบุคคลที่ห้ามปฏิบัติเฉพาะมีไม่จำกัด และโมฆะดังนั้น ศาลจะไม่ถือบุคคล criminally ชอบความประพฤติที่ไม่สมเหตุสมผลเข้าใจให้ถูกต้อง อย่างไรก็ตาม เพียงความยากในการเข้าใจความหมายของคำที่ใช้ หรือย่อบางภาษา จะไม่ลบล้างกฎหมายสำหรับ vaguenessกฎหมายอาญาไม่ล่วงเลย โดยความล้มเหลวของหน่วยงานในการดำเนินคดีละเมิดก็ หากกฎหมายเป็นลายลักษณ์อักษรเป็น repealed โดยทูลเกล้าทูลกระหม่อม บทบัญญัติมีในเวลาเดียวกันที่บัญญัติใหม่ บทบัญญัติที่ตราขึ้นใหม่ต่อไปในกองทัพโดยไม่หยุดชะงัก ถ้ากฎหมายอาญาเป็น repealed โดยบันทึกอนุประโยค จะให้ว่า ที่กฎหมายยังคงมีผลในการก่ออาชญากรรมที่ถูกกำหนดให้ก่อนการยกเลิก ยอมรับก่อนการยกเลิกการละเมิดไม่สามารถลงโทษ หรือลงโทษหลังจากยกเลิกการหลักการเดียวกันบังคับทางอาญาตอนที่ค้างอยู่ ไม่สามารถบังคับการลงโทษที่ได้รับภายใต้กฎหมาย repealed ไม่มีส่วนคำสั่งบันทึก ไม่สามารถดำเนินการต่อที่ถูกดำเนินคดีเพิ่มเติม แม้ผู้ถูกกล่าวหา pleads ผิด ศาลไม่สามารถทำดาเมจบางโทษภายใต้กฎหมายที่ไม่มีอยู่ ถ้ากฎหมายที่เกี่ยวข้องคือ repealed ในขณะที่การอุทธรณ์คดีที่ค้างอยู่ คดีที่ต้องตั้งไว้ถ้ามีอนุประโยคไม่บันทึก อย่างไรก็ตาม เมื่อพิพากษาของคดีคือทอดในการอุทธรณ์ การยกเลิกกฎหมายซึ่งเชื่อมั่นอยู่ต่อมาไม่ต้องย้อนกลับการพิพากษาทั่วไป องค์ประกอบที่สองจำเป็นเพื่อที่จะหาคนผิดของอาชญากรรม: การแจ่มแจ้งอาชญากรรมและเจตนาทางอาญา ความต้องการของพระราชบัญญัติแจ่มแจ้งเป็นการตอบสนองเมื่อจำเลยจงใจ เจตนา หรือ recklessly ทำสิ่งต้องห้ามตามกฎหมาย พระราชบัญญัติเป็น purposeful เมื่อบุคคลมีวัตถุประสงค์ที่ใส่ใจในการปฏิบัติบางอย่าง หรือทำ ให้เกิดผลเฉพาะ ทำให้ทราบว่าวิธีใดดังนั้นสมัครใจ และโดยเจตนา และ owing ไม่ผิดหรือเหตุผลอื่น ๆ ที่บริสุทธิ์ พระราชบัญญัติจะเสี่ยงเมื่อบุคคลรู้ความเสี่ยงการ unjustifiable และสติไม่คำนึงถึงกระทำการอัน การล้มเหลวในการดำเนินการ อาจเป็นเป็นอาชญากรรมว่ามีหน้าที่ที่จะดำเนินการ ตัวอย่าง หลักมีหน้าที่ปกป้องลูกของเขา หรือเธอจากอันตราย ความล้มเหลวของหลักการทำตามขั้นตอนที่เหมาะสมเพื่อป้องกันเด็กอาจส่งผลในข้อหาทางอาญาถ้ากระทำการการอันได้ถือเป็นการเสี่ยงน้อยปกติ คนไม่มีประวัติอาชญากรรมเว้นแต่เขาหรือเธอจะทราบข้อเท็จจริงทั้งหมดที่ทำให้การปฏิบัติ ตนทางอาญา อย่างไรก็ตาม ถ้าคนไม่ตระหนักถึงความเสี่ยงที่พบ และ unjustifiable การกระทำหรือกระทำการอันเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่อาจเป็น negligent ความประพฤติที่นำไปสู่ข้อหาทางอาญา ละเลยก่อให้ข้อหาทางอาญาถ้าจำเลยเอาเสี่ยง unreasonable มาก โดยทำหน้าที่ หรือการดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร่างกายของกฎระเบียบและกฎเกณฑ์ที่กำหนดความประพฤติที่ไม่ได้รับอนุญาตจากรัฐบาลเพราะมันขู่และเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของประชาชนและสวัสดิการและการลงโทษที่กำหนดจะได้รับการกำหนดสำหรับคณะกรรมการของการกระทำดังกล่าว.
กฎหมายความผิดทางอาญาระยะโดยทั่วไปหมายถึงความผิดทางอาญาที่สำคัญกฎหมาย กฎหมายอาญาที่สำคัญกำหนดอาชญากรรมและจะตั้งลงโทษ ในทางตรงกันข้ามวิธีพิจารณาความอาญาอธิบายกระบวนการที่กฎหมายความผิดทางอาญาที่มีการบังคับใช้ ยกตัวอย่างเช่นกฎหมายห้ามการฆาตกรรมเป็นความผิดทางอาญาที่สำคัญกฎหมาย ลักษณะที่รัฐบาลบังคับใช้กฎหมายที่สำคัญนี้ผ่านการรวบรวมหลักฐานและดำเนินคดี-โดยทั่วไปถือว่าเป็นเรื่องขั้นตอน.
อาชญากรรมมีการแบ่งประเภทมักจะเป็น felonies หรืออาชญากรรมขึ้นอยู่กับธรรมชาติของพวกเขาและการลงโทษสูงสุดที่สามารถกำหนด ความผิดทางอาญาที่เกี่ยวข้องกับการกระทำผิดร้ายแรงที่มีโทษถึงตายหรือจำคุกเกินหนึ่งปี ส่วนใหญ่กฎหมายอาญารัฐแบ่ง felonies ในชั้นเรียนที่แตกต่างกับองศาที่แตกต่างของการลงโทษ อาชญากรรมที่ไม่ได้เป็นจำนวนเงิน felonies เป็นอาชญากรรมหรือการละเมิด ผิดทางอาญาคือการกระทำผิดที่กฎหมายกําหนดการลงโทษไม่เกินกว่าหนึ่งปีในคุก ความผิดที่น้อยกว่าเช่นการจราจรและการละเมิดที่จอดรถมักจะเรียกว่าการละเมิดและถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายความผิดทางอาญา.
พลังที่จะทำให้การดำเนินการบางอย่างที่ผิดกฎหมายซึ่งอนุญาตให้มีเพศสัมพันธ์โดยอาศัยอำนาจตามมาตราที่จำเป็นและเหมาะสมของรัฐธรรมนูญ (ศิลปะ. ผม § 8 CL. 18) สภาคองเกรสมีอำนาจในการกำหนดและลงโทษอาชญากรรมเมื่อใดก็ตามที่มีความจำเป็นและเหมาะสมที่จะทำเช่นนั้นเพื่อให้บรรลุเป้าหมายและป้องกันของรัฐบาลและของสังคมโดยทั่วไป สภาคองเกรสมีดุลพินิจกว้างในการแบ่งประเภทของการก่ออาชญากรรมเป็น felonies หรืออาชญากรรมและมันอาจมีการปรับการจัดหมวดหมู่ของการก่ออาชญากรรม. the
legislatures รัฐมีอำนาจพิเศษและโดยธรรมชาติที่จะผ่านการห้ามกฎหมายและลงโทษการกระทำใด ๆ ที่ระบุว่ากฎหมายไม่ขัดต่อบทบัญญัติของ สหรัฐอเมริกาหรือรัฐธรรมนูญของรัฐ เมื่อจำแนกความประพฤติที่เป็นความผิดทางอาญารัฐ legislatures ต้องให้แน่ใจว่าการจัดหมวดหมู่หมีบางความสัมพันธ์ที่เหมาะสมเพื่อสวัสดิภาพและความปลอดภัยของสังคม ในเขตเทศบาลเมืองอาจทำให้การกำหนดพฤติกรรมที่ผิดกฎหมายตราบเท่าที่อำนาจที่จะทำเช่นนั้นได้รับการแต่งตั้งให้พวกเขาโดยสภานิติบัญญัติแห่งชาติ.
กฎหมายผ่านสภาคองเกรสหรือรัฐต้องกำหนดอาชญากรรมด้วยความมั่นใจ พลเมืองและศาลจะต้องมีความเข้าใจที่ชัดเจนของความต้องการอาญาและลักษณะต้องห้าม องค์ประกอบของความผิดทางอาญากฎหมายจะต้องมีการระบุไว้อย่างชัดเจนและกฎหมายจะต้องรวบรวมบางมาตรฐานค้นพบมีเหตุผลของความผิด ถ้าภาษาของพระราชบัญญัติไม่ชัดถ้อยชัดคำแสดงให้เห็นว่าฝ่ายนิติบัญญัติตั้งใจที่จะห้ามและลงโทษพระราชบัญญัติอาจจะประกาศเป็นโมฆะสำหรับความไม่ชัดเจน.
ในการตัดสินใจว่าพระราชบัญญัติพอบางอย่างและธรรมดาศาลจะต้องประเมินจากมุมมองของคน หน่วยสืบราชการลับของธรรมดาที่อาจจะเป็นไปตามข้อกำหนดของ มาตราที่ล้มเหลวที่จะให้บุคคลดังกล่าวแจ้งให้ทราบว่าการกระทำที่เป็นธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นที่ต้องห้ามคือไม่แน่นอนและดังนั้นจึงเป็นโมฆะ ศาลจะไม่ถือเป็นคนที่มีความรับผิดชอบทางอาญาสำหรับการดำเนินการที่ไม่สมควรจะเข้าใจผิดกฎหมาย แต่ความยากลำบากเพียงในการทำความเข้าใจความหมายของคำที่ใช้หรือความคลุมเครือของภาษาบางอย่างจะไม่ลบล้างกฎเกณฑ์อันคลุมเครือ.
พระราชบัญญัติความผิดทางอาญาไม่พ้นจากความล้มเหลวของหน่วยงานที่จะดำเนินคดีละเมิดมัน หากกฎหมายมีการยกเลิกอย่างชัดแจ้งจากสภานิติบัญญัติ แต่บางส่วนของบทบัญญัติที่มีในเวลาเดียวกันอีกครั้งตราบทบัญญัติใหม่ที่ประกาศใช้ยังคงมีผลบังคับใช้โดยไม่หยุดชะงัก หากกฎหมายอาญาถูกยกเลิกโดยไม่มีข้อประหยัดซึ่งจะให้ที่กฎหมายยังคงมีผลบังคับใช้สำหรับการก่ออาชญากรรมที่มีความมุ่งมั่นก่อนที่จะมีการยกเลิกของการละเมิดความมุ่งมั่นที่ก่อนที่จะมีการยกเลิกไม่สามารถดำเนินคดีหรือลงโทษหลังจากการยกเลิกของ.
หลักการเดียวกันควบคุมอยู่ระหว่างดำเนินการ การดำเนินคดีอาญา การลงโทษที่มีให้ภายใต้พระราชบัญญัติยกเลิกคำสั่งโดยไม่ต้องประหยัดไม่สามารถบังคับหรือการดำเนินการที่สามารถดำเนินคดีต่อไปแม้ว่าผู้ถูกกล่าวหาว่ามีความผิดโทษฐาน ศาลไม่สามารถลงโทษภายใต้กฎหมายที่ไม่มีอยู่แล้ว หากกฎหมายที่เกี่ยวข้องถูกยกเลิกขณะที่อุทธรณ์ของความเชื่อมั่นมีการรอการลงโทษจะต้องมีการตั้งสำรองในกรณีที่มีคำสั่งไม่ประหยัด แต่เมื่อคำพิพากษาถึงที่สุดของความเชื่อมั่นที่ถูกส่งลงมาเกี่ยวกับการอุทธรณ์การยกเลิกตามมาของกฎหมายตามที่ความเชื่อมั่นจะขึ้นไม่จำเป็นต้องมีการกลับรายการของการตัดสิน.
โดยทั่วไปสององค์ประกอบจะต้องเพื่อที่จะหาคนที่มีความผิดในความผิดทางอาญา : การกระทำผิดทางอาญาที่ชัดเจนและเจตนาทางอาญา ความต้องการของพระราชบัญญัติแจ่มแจ้งเป็นจริงเมื่อจำเลยจงใจเจตนาหรือประมาทไม่สิ่งที่ต้องห้ามตามกฎหมาย การกระทำเป็นเด็ดเดี่ยวเมื่อคนถือเป็นวัตถุประสงค์ใส่ใจที่จะมีส่วนร่วมในการดำเนินการบางอย่างหรือจะก่อให้เกิดผลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่จะทำหน้าที่อย่างรู้เท่าทันหมายถึงการทำเช่นนั้นด้วยความสมัครใจและจงใจและไม่เนื่องจากการผิดพลาดหรือมีเหตุผลอื่น ๆ ที่บริสุทธิ์ การกระทำโดยประมาทเป็นเมื่อคนรู้มีความเสี่ยงและไม่เป็นธรรมมีสติแวดล้อมมัน.
ละเลยหรือความล้มเหลวที่จะทำหน้าที่อาจเป็นการกระทำผิดทางอาญาหากมีหน้าที่ที่จะต้องทำหน้าที่ ตัวอย่างเช่นผู้ปกครองที่มีหน้าที่ในการปกป้องลูกของเขาหรือเธอให้พ้นจากอันตราย ความล้มเหลวของผู้ปกครองที่จะใช้ขั้นตอนที่เหมาะสมเพื่อปกป้องเด็กอาจส่งผลให้ค่าใช้จ่ายทางอาญาถ้าละเลยได้รับการพิจารณาจะเป็นที่เสี่ยงน้อย.
ปกติเป็นคนที่ไม่สามารถตัดสินลงโทษในความผิดทางอาญาเว้นแต่เขาหรือเธอจะตระหนักถึงข้อเท็จจริงทั้งหมดที่ทำให้เขา ความผิดทางอาญาหรือความประพฤติของเธอ แต่ถ้าเป็นคนที่ล้มเหลวที่จะตระหนักถึงความเสี่ยงที่สำคัญและไม่สอดคล้องการกระทำหรือการละเลยที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่อาจเป็นการดำเนินการละเลยที่นำไปสู่ข้อหาทางอาญา ประมาทก่อให้เกิดค่าใช้จ่ายทางอาญาเฉพาะในกรณีที่จำเลยเอาความเสี่ยงที่ไม่สมควรอย่างมากโดยมีอำนาจหน้าที่หรือความล้มเหลวในการทำหน้าที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร่าง กฎ ระเบียบ และกฎเกณฑ์ที่กำหนดความประพฤติที่ถูกห้ามโดยรัฐบาลเพราะมันคุกคาม และเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของประชาชนและสวัสดิการ และการลงโทษที่กำหนดกำหนดให้คณะกรรมการ เช่น การกระทํา .
ศัพท์กฎหมายอาญาโดยทั่วไปหมายถึงกฎหมายพลเรือน . กฎหมายอาญากฎหมายกำหนดความผิดและอาจสร้างการลงโทษได้ ในทางตรงกันข้ามวิธีพิจารณาความอาญา อธิบายถึงกระบวนการที่กฎหมายจะมีผลบังคับใช้ ตัวอย่างเช่น กฎหมาย ห้ามการฆ่าเป็นสำคัญกฎหมายอาญา ลักษณะที่รัฐบาลบังคับใช้กฎหมายนี้ผ่านการรวบรวมหลักฐานและดำเนินคดีโดยทั่วไปถือว่าเป็นเรื่องขั้นตอน .
อาชญากรรมมักจะจัดเป็นอาชญากรรมหรืออนาจาร ตามธรรมชาติของพวกเขาและการลงโทษสูงสุดที่สามารถกำหนด อาชญากรรมที่เกี่ยวข้องกับการประพฤติผิดร้ายแรงที่ต้องโทษประหารหรือจำคุกมากกว่า 1 ปี รัฐส่วนใหญ่กฎหมายแยกย่อย felonies ในชั้นเรียนที่แตกต่างกันมีองศาที่แตกต่างของการลงโทษอาชญากรรมที่ไม่จํานวนครั้งมีการละเมิดอาชญากรรมหรือ ความผิดทางอาญาที่กฎหมายกำหนดหลักคือ การลงโทษไม่เกินหนึ่งปีในคุก น้อยกว่าความผิด เช่น การจราจร และจอดรถ infractions , มักจะเรียกว่าการละเมิดและถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายความผิดทางอาญา .
พลังที่จะทำให้พฤติกรรมที่ผิดกฎหมายให้รัฐสภา โดยอาศัยอำนาจของที่จำเป็นและเหมาะสมมาตราของรัฐธรรมนูญ ( ศิลปะ ) ผม§ 8 , 18 , CL ) รัฐสภามีอำนาจในการกำหนดและลงโทษอาชญากรรมเมื่อใดก็ตามที่จำเป็นและเหมาะสมที่จะทำเช่นนั้น เพื่อให้บรรลุและรักษาเป้าหมายของรัฐบาลและของสังคมโดยทั่วไปรัฐสภาได้กว้าง ดุลยพินิจในการจำแนกอาชญากรรมเป็นอาชญากรรมหรืออนาจาร และอาจแก้ไขการจำแนกประเภทของอาชญากรรม
รัฐมีอำนาจพิเศษและโดยธรรมชาติที่จะผ่านกฎหมายห้ามและลงโทษการกระทำใดๆ โดยมีเงื่อนไขว่ากฎหมายไม่ได้ฝ่าฝืนบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญสหรัฐอเมริกาหรือรัฐ เมื่อจำแนกพฤติกรรมเป็นอาชญากรรัฐต้องให้แน่ใจว่า หมีบางประเภทเหมาะสมกับสวัสดิภาพ และความปลอดภัยของสังคม เทศบาลจะให้เขตพฤติกรรมที่ผิดกฎหมายตราบเท่าที่อำนาจที่จะทำเช่นนั้นได้ถูกมอบหมายให้พวกเขาโดยสภานิติบัญญัติแห่งชาติ .
กฎหมายที่ผ่านโดยรัฐสภาหรือรัฐต้องกำหนดอาชญากรรมที่มีความแน่นอนประชาชนและศาลจะต้องมีความเข้าใจที่ชัดเจนของความต้องการของกฎหมายความผิดทางอาญาและข้อห้าม . องค์ประกอบของกฎหมายอาญาจะต้องระบุไว้อย่างชัดเจน และกฎหมายต้องรวบรวมบางมาตรฐานพอสมควรคับแค้นใจของความรู้สึกผิด ถ้าภาษาของกฎเกณฑ์ไม่ให้แสดงสิ่งที่รัฐสภาจะห้ามและลงโทษ กฎหมายอาจถูกประกาศเป็นโมฆะสำหรับ
คลุมเครือในการตัดสินใจว่า กฎเกณฑ์ มีเพียงพอแน่นอน และธรรมดา ศาลจะต้องประเมินจากจุดยืนของคน ปัญญาธรรมดาที่อาจจะอยู่ภายใต้เงื่อนไขของ กฎเกณฑ์ที่ล้มเหลวเพื่อให้บุคคลดังกล่าวยุติธรรม สังเกตเห็นว่า ความประพฤติใดต้องห้ามคือไม่แน่นอน จึงเป็นโมฆะศาลจะไม่ถือคน รวมถึงรับผิดชอบความประพฤติที่ไม่สมควรจะเข้าใจที่จะผิดกฎหมาย แต่เพียงความยากในการทำความเข้าใจความหมายของคำที่ใช้ หรือความกำกวมของภาษาบางอย่าง จะไม่ลบล้างกฎเกณฑ์สำหรับความคลุมเครือ .
กฎเกณฑ์อาญาไม่พ้นจากความล้มเหลวของเจ้าหน้าที่ในการดำเนินคดีละเมิดมันถ้ากฎเกณฑ์ คือเจตนายกเลิกโดยรัฐสภา แต่บางส่วนของบทบัญญัติที่มีในเวลาเดียวกันเป็นบัญญัติ เรื่องประกาศใช้บทบัญญัติบังคับต่อไปโดยไม่สะดุด ถ้าจะยกเลิกโดยไม่มีการลงโทษกฎหมายมาตรา ซึ่งจะให้กฎหมายยังคงมีผลสำหรับอาชญากรรมที่กระทำก่อนการยกเลิก ,การละเมิดความมุ่งมั่นก่อนที่จะยกเลิกมันไม่สามารถดำเนินคดีหรือลงโทษหลังจากการยกเลิก .
หลักการปกครองพิจารณาคดีอาญา การลงโทษที่ให้ไว้ภายใต้กฎเกณฑ์ที่ไม่มีการยกเลิกมาตราไม่สามารถบังคับใช้ได้ หรือสามารถดำเนินการลงโทษต่อไป แม้จำเลยยื่นผิดศาลไม่สามารถลงโทษการลงโทษภายใต้กฎเกณฑ์ที่ไม่มีอยู่ ถ้ากฎเกณฑ์ที่เกี่ยวข้องจะถูกยกเลิกในขณะที่การอุทธรณ์ของการลงโทษที่ค้างอยู่ การลงโทษต้องเมินเฉย หากไม่มีการบันทึกข้อ แต่เมื่อการตัดสินใจขั้นสุดท้ายของความเชื่อมั่นจะถูกส่งลงมาในการอุทธรณ์ , การยกเลิกการชุมนุมซึ่งเมื่อความเชื่อมั่นอยู่ไม่ต้องมีการย้อนกลับของการตัดสิน
โดยทั่วไปสององค์ประกอบจะต้องเพื่อที่จะหาคนผิดของอาชญากรรม : อาชญากรรมและการเปิดเผยเจตนาทางอาญา . ความต้องการของการกระทำชัดเจนเป็นจริงเมื่อจำเลยจงใจ เจตนา หรือประมาท ทำ อะไร ห้ามโดยกฎหมาย การกระทำเด็ดเดี่ยวเมื่อคนถือวัตถุประสงค์มีสติประกอบบางอย่างดำเนินการหรือเป็นเหตุผลที่เฉพาะเจาะจงแสดงเจตนา หมายถึง ให้ทำโดยสมัครใจ และจงใจ ไม่ใช่เพราะความผิดพลาดหรืออื่น ๆบาง บริสุทธิ์ด้วย การทำตัวเป็นคนใจร้อน เมื่อคนรู้ว่ามีความเสี่ยงที่ไม่สมควรอย่างมีสติและไม่สนใจมัน
ความล้มเหลวหรือความล้มเหลวที่จะกระทำ อาจเป็นอาชญากรรมถ้าไม่มีหน้าที่ที่จะทำ ตัวอย่างเช่น พ่อแม่มีหน้าที่ต้องปกป้องลูกของเขาหรือเธอจากอันตรายความล้มเหลวของพ่อแม่ที่จะใช้ขั้นตอนที่เหมาะสมเพื่อปกป้องเด็กอาจส่งผลค่าใช้จ่ายทางอาญา หากละเลยเป็นอย่างน้อย บ้าบิ่น
โดยปกติ คนเราไม่สามารถจะต้องโทษคดีอาญา เว้นแต่เขาหรือเธอจะทราบข้อเท็จจริงทั้งหมดที่ทำให้เขาหรือเธอดำเนินการทางอาญา แต่ถ้าคนเราล้มเหลวที่จะตระหนักถึงความเสี่ยงและไม่สมควรอย่างมาก ,การกระทำหรือการละเลยที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่อาจจะทำให้ละเลยความประพฤติที่นำไปสู่ความผิดทางอาญา ความประมาท ให้สูงขึ้นเพื่อค่าใช้จ่ายทางอาญาเท่านั้น หากจำเลยเสี่ยงมาก ไม่มีเหตุผล โดยการแสดงหรือความล้มเหลวที่จะกระทำ