With the entry into force of the Tr

With the entry into force of the Treaty of Lisbon, the European Union (EU) acquired legal personality. It is therefore a subject of international law which is capable of negotiating and concluding international agreements on its own behalf.
These international agreements have legal effects in the internal law of the EU and the Member States. Moreover, the founding Treaties of the EU lay down the procedures by which the EU can conclude international agreements.
Definition
International agreements are the result of a consensus between the EU on the one hand and a third country or third-party organisation on the other hand. These agreements create rights and obligations for the European institutions and Member States. They become part of the European legal order on the date of their entry into force or on the date that they specify.
Legally, international agreements are secondary conventions and agreements and must therefore comply with the founding Treaties of the EU. However, they have greater value than “unilateral” secondary acts, i.e. acts adopted unilaterally by the European institutions (regulations, directives, decisions, etc.).
External competences of the EU
The external competences of the EU are defined in Article 216 of the Treaty on the Functioning of the EU. The EU may conclude international agreements:
in the cases provided for by the founding Treaties;
where provided for in a legally binding act;
where the conclusion of an agreement is necessary in order to achieve one of the objectives of the EU, even in the absence of internal European legislation;
where the conclusion of the agreement is likely to affect common rules adopted by the EU in internal law. Thus, where the EU has adopted common rules for the implementation of a policy, Member States are no longer entitled to enter into obligations with third countries affecting those rules.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีรายการใช้บังคับของสนธิสัญญาลิสบอน สหภาพยุโรป (EU) มาทางบุคลิกภาพ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องของกฎหมายระหว่างประเทศซึ่งเป็นความสามารถในการเจรจา และสรุปข้อตกลงระหว่างประเทศในนามของตนเองข้อตกลงระหว่างประเทศเหล่านี้มีผลทางกฎหมายในกฎหมายภายในของ EU และรัฐสมาชิก นอกจากนี้ สนธิสัญญาก่อตั้งของสหภาพยุโรปวางลงตอนที่ EU สามารถสรุปข้อตกลงระหว่างประเทศคำจำกัดความข้อตกลงระหว่างประเทศเป็นผลฉันทามติระหว่าง EU กับประเทศที่สามและมือหนึ่งหรือองค์กรอื่น ๆ ในทางกลับกัน ข้อตกลงเหล่านี้สร้างสิทธิและข้อผูกพันสถาบันยุโรปและรัฐสมาชิก พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของใบสั่งกฎหมายยุโรปในวันที่ของรายการความใช้บังคับ หรือวันที่ระบุกฎหมาย ข้อตกลงระหว่างประเทศเป็นรองแบบแผนและข้อตกลง และต้องสอดคล้องกับสนธิสัญญาก่อตั้งของสหภาพยุโรปดังนั้น อย่างไรก็ตาม พวกเขามีค่ามากขึ้นกว่า "พลเรือน" รองทำหน้าที่ เช่นกิจการนำ unilaterally สถาบันยุโรป (ข้อบังคับ คำสั่ง ตัดสินใจ ฯลฯ)Competences ภายนอกของสหภาพยุโรปCompetences ภายนอกของสหภาพยุโรปกำหนดใน 216 บทความของสนธิสัญญาใน Functioning ของ EU EU อาจสรุปข้อตกลงระหว่างประเทศ:ในกรณีตามสนธิสัญญาก่อตั้งที่ให้ในทางกฎหมายดำเนินการจำเป็นเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของยุโรป แม้ในการขาดงานของยุโรปภายใน หนึ่งของข้อตกลงบทสรุปของข้อตกลงที่เป็นแนวโน้มที่จะมีผลต่อกฎทั่วไปที่นำ โดย EU ในกฎหมายภายใน ดังนั้น ที่ EU ได้นำกฎทั่วไปสำหรับการดำเนินงานของนโยบาย รัฐสมาชิกไม่รับเข้าผูกพันกับประเทศที่สามผลกระทบต่อกฎเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยการมีผลใช้บังคับของสนธิสัญญาลิสบอนของสหภาพยุโรป (EU) ได้มาบุคลิกกฎหมาย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องของกฎหมายต่างประเทศซึ่งมีความสามารถในการเจรจาต่อรองและการสรุปข้อตกลงระหว่างประเทศในนามของตนเอง.
เหล่านี้ข้อตกลงระหว่างประเทศมีผลทางกฎหมายในกฎหมายภายในของสหภาพยุโรปและประเทศสมาชิก นอกจากนี้ยังมีสนธิสัญญาก่อตั้งของสหภาพยุโรปวางขั้นตอนโดยที่สหภาพยุโรปสามารถสรุปข้อตกลงระหว่างประเทศ.
นิยามข้อตกลงระหว่างประเทศเป็นผลมาจากฉันทามติระหว่างสหภาพยุโรปบนมือข้างหนึ่งและประเทศที่สามหรือองค์กรของบุคคลที่สามในมืออื่น ๆ ที่ .
ข้อตกลงเหล่านี้สร้างสิทธิและหน้าที่สำหรับสถาบันยุโรปและประเทศสมาชิก พวกเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของการสั่งซื้อทางกฎหมายยุโรปในวันที่รายการของพวกเขามีผลบังคับใช้หรือในวันที่พวกเขาระบุ.
ถูกต้องตามกฎหมายข้อตกลงระหว่างประเทศที่มีการประชุมรองและข้อตกลงและดังนั้นจึงต้องปฏิบัติตามสนธิสัญญาการก่อตั้งของสหภาพยุโรป แต่พวกเขามีค่ามากกว่า "ฝ่ายเดียว" การกระทำที่สองคือการกระทำที่นำมาใช้เพียงฝ่ายเดียวโดยสถาบันยุโรป (กฎระเบียบแนวทางในการตัดสินใจ ฯลฯ ).
อำนาจภายนอกของสหภาพยุโรปอำนาจภายนอกของสหภาพยุโรปที่กำหนดไว้ในมาตรา 216 ของ สนธิสัญญาเกี่ยวกับการทำงานของสหภาพยุโรป
สหภาพยุโรปอาจสรุปข้อตกลงระหว่างประเทศ:
ในกรณีที่บัญญัติไว้โดยผู้ก่อตั้งสนธิสัญญา;
ที่บัญญัติไว้ในการกระทำที่มีผลผูกพันตามกฎหมาย;
ที่ข้อสรุปของข้อตกลงที่เป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุหนึ่งในวัตถุประสงค์ของสหภาพยุโรปแม้ในกรณีที่ไม่มี
ของการออกกฎหมายยุโรปภายในที่ข้อสรุปของข้อตกลงดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบต่อกฎทั่วไปที่นำโดยสหภาพยุโรปในกฎหมายภายใน ดังนั้นที่สหภาพยุโรปได้นำกฎระเบียบทั่วไปสำหรับการดำเนินการตามนโยบายที่ประเทศสมาชิกจะได้รับสิทธิไม่ได้ที่จะเข้าไปในภาระหน้าที่ที่มีผลกระทบต่อประเทศที่สามกฎเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับรายการบังคับของสนธิสัญญาลิสบอน สหภาพยุโรป ( EU ) ได้บุคลิกภาพทางกฎหมาย จึงเป็นเรื่องของกฎหมายระหว่างประเทศ ซึ่งมีความสามารถในการเจรจาและการสรุปข้อตกลงนานาชาติในนามของตัวเอง
ข้อตกลงระหว่างประเทศเหล่านี้จะมีผลทางกฎหมายในกฎหมายภายในของสหภาพยุโรปและประเทศสมาชิก นอกจากนี้สนธิสัญญาของอียูในการวางขั้นตอนที่สหภาพยุโรปสามารถสรุปผลข้อตกลงระหว่างประเทศ ความหมาย

ข้อตกลงนานาชาติที่มีผลฉันทามติระหว่างสหภาพยุโรป ในมือข้างหนึ่งและประเทศที่สาม หรือองค์กรอื่น ๆ ข้อตกลงเหล่านี้สร้างสิทธิและหน้าที่สำหรับสถาบันในยุโรปและประเทศสมาชิกพวกเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของการสั่งซื้อทางกฎหมายในยุโรปวันที่ของรายการของพวกเขาในบังคับหรือในวันที่ที่พวกเขาระบุ .
ตามกฎหมาย ข้อตกลงระหว่างประเทศมีการประชุมและข้อตกลง และมัธยมศึกษาจึงต้องสอดคล้องกับการก่อตั้งสนธิสัญญาแห่งสหภาพยุโรป อย่างไรก็ตาม มีมูลค่ามากกว่า " การกระทำฝ่ายเดียว เช่น การรับรอง " เพียงฝ่ายเดียว โดยสถาบันในยุโรป ( ระเบียบหนังสือสั่งการ การตัดสินใจ ฯลฯ ) .

ด้านภายนอกของสหภาพยุโรปด้านภายนอกของสหภาพยุโรปที่กำหนดไว้ในมาตรา 216 ของข้อตกลงในการทำงานของสหภาพยุโรป อียูจะสรุปข้อตกลงนานาชาติ :
ในคดีให้ โดยการก่อตั้งสนธิสัญญา ;
ที่ให้ในการกระทำมีผลผูกพันตามกฎหมาย ;
ที่บทสรุปของข้อตกลงที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุหนึ่งในเป้าหมายของอียู แม้ในกรณีที่ไม่มีกฎหมายยุโรปภายใน ;
ที่ข้อสรุปของข้อตกลงที่เหมาะสมกับกฎทั่วไปที่รับรองโดยสหภาพยุโรปในกฎหมายภายใน ดังนั้น ที่สหภาพยุโรปได้ประกาศใช้กฎทั่วไปในการดำเนินการตามนโยบายรัฐสมาชิกจะไม่มีสิทธิเข้าจากประเทศที่สามที่มีผลต่อกฎเหล่านั้น