ConsequencesConsequences are the ou

Consequences
Consequences are the outcome of the concept, depicting what
results when the concept occurs. The impact of forgetfulness
on older adults varies according to their personal perceptions
or awareness of the situation. For the purposes of this
analysis, references were separated into perceptions of social
impact and coping mechanisms.
Perceptions of social impact
Emotional responses to forgetfulness in the references were
fear, embarrassment, anger and low self-esteem (Imhof et al.
2006, O¨ hman et al. 2008). Cromwell and Phillips (1995)
describe with great honesty the resentments and social
exclusion that occur when the label of forgetful is applied in
later life; aspects of shared experiences not being remembered
or missed obligations (e.g. forgetting to purchase theatre
tickets) can have grave consequences for the social relationships
of older adults with forgetfulness. These events can be
viewed as demonstrating lack of concern for others and can be very distressing to older adults who are experiencing the
forgetting. A definite stigma, which is not encountered in
youth, exists in relation to forgetfulness in later life.
Coping mechanisms
The coping mechanisms cited in the references were adherence
to routine, writing lists and humour (Keady & Nolan 1995,
Imhof et al. 2006, O¨ hman et al. 2008). Forgetfulness in
healthy aging populations brings about different coping
strategies from memory loss associated with disease. In healthy
ageing groups, both routine and reminders are cited as coping
mechanisms. Imhof et al. (2006) reported that one older man
felt frustrated because, after several attempts to write a list
before going to the grocery store, he would always forget to
take the list. He eventually decided to write his list on the paper
grocery sack and managed to take his list because taking the
paper sack had always been his routine in shopping.
Chronic forgetfulness is not surprisingly a factor in
developing coping mechanisms, particularly among family
members of older adults. Humour is the most frequent
adaptation cited and is used by family members to normalize
or down-play forgetfulness (Bethea et al. 2000). Beard and
Fox (2008) defy the traditionally ‘biomedical and psychological
models of pathology’ associated with a diagnosis of
Alzheimer-type dementia (p.1510). In their qualitative study
of 40 older participants attending an Alzheimer support
group, they found that trends in coping mechanisms emerged.
There appeared to be a transition period from recognition of
forgetfulness as normal to that linked with a diagnosis.
Rather than creating a negative for the participants, however,
the diagnosis often served the function of ‘making forgetfulness
familiar’ (Beard & Fox 2008, p. 1518). Through social
interaction with other ‘forgetters’ at the support group,
participants began to accept that there was a reason for their
memory loss and linked this to some degree of comfort in
knowing. While Beard and Fox (2008) questioned the
practice of withholding a diagnosis of dementia, Campbell
et al. (2008) found that disclosure of this diagnosis actually
led to poorer self-reported health in general.
Related concept

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลที่ตามมาผลเป็นผลของแนวคิด แสดงให้เห็นถึงอะไรผลเมื่อเกิดแนวคิด ผลกระทบของการนอนหลับหรือไม่ในผู้ใหญ่ที่อายุแตกต่างกันไปตามความเข้าใจส่วนตัวหรือรับรู้สถานการณ์ของ สำหรับวัตถุประสงค์นี้การวิเคราะห์ การอ้างอิงถูกแบ่งออกเป็นภาพลักษณ์ของสังคมผลกระทบและเผชิญกับกลไกภาพลักษณ์ของสังคมตอบสนองอารมณ์การนอนหลับหรือไม่ในการอ้างอิงได้กลัว ความโกรธ ความลำบากใจ และนับถือตนเองต่ำ (Imhof et al2006, O¨ hman et al. 2008) ครอมเวลล์และไขควง (1995)อธิบาย ด้วยความซื่อสัตย์ดี resentments และสังคมแยกที่เกิดขึ้นเมื่อมีใช้ป้ายชื่อของ forgetful ในชีวิตหลัง ด้านประสบการณ์ร่วมที่ไม่ถูกจดจำหรือข้อผูกมัดที่ไม่ได้รับ (เช่นลืมซื้อโรงละครตั๋ว) ได้ผลภัยสำหรับความสัมพันธ์ทางสังคมของผู้ใหญ่เก่ากับนอนหลับหรือไม่ เหตุการณ์เหล่านี้ได้ดูเป็นเห็นขาดการคำนึงถึงผู้อื่น และสามารถมากเศร้ากับผู้ใหญ่รุ่นเก่าที่มีประสบการลืม แน่นอนสติกมา ซึ่งไม่พบในเยาวชน เกี่ยวกับการนอนหลับหรือไม่ในชีวิตภายหลังแล้วกลไกการเผชิญกลไกรับมืออ้างในอ้างอิงถูกติดการประจำ เขียนรายการและอารมณ์ขัน (Keady และโนแลน 1995Imhof et al. 2006, O¨ hman et al. 2008) นอนหลับหรือไม่ในนำหนสุขภาพเกี่ยวกับการรับมือที่แตกต่างกันกลยุทธ์จากการสูญเสียหน่วยความจำที่เกี่ยวข้องกับโรค ในสุขภาพอายุกลุ่ม ทั้งงานประจำและการแจ้งเตือนอ้างเป็นเผชิญกลไกการ Imhof et al. (2006) รายงานว่า หนึ่งคนเก่าสักหลาดแห้ว เพราะ หลังจากความพยายามหลายครั้งในการเขียนรายการก่อนที่จะไปร้านค้าร้านขายของชำ เขาจะมักจะลืมไปใช้รายการ เขาก็ตัดสินใจที่จะเขียนรายการบนกระดาษกระสอบทรายร้านขายของชำ และจัดการเพื่อใช้รายการเนื่องจากการกระสอบกระดาษเสมอได้ประจำของเขาในการช็อปปิ้งโรคนอนหลับหรือไม่ไม่ใช่จู่ ๆ ปัจจัยในการพัฒนากลไกรับมือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในครอบครัวสมาชิกของผู้ใหญ่รุ่นเก่า อารมณ์ขันเป็นบ่อยมากที่สุดปรับอ้าง และถูกใช้ โดยสมาชิกในครอบครัวเพื่อลดขนาดหรือลงเล่นนอนหลับหรือไม่ (Bethea et al. 2000) เครา และสุนัขจิ้งจอก (2008) ท้าทายประเพณี ' ทางชีวการแพทย์ และจิตใจรูปแบบของพยาธิ ' เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยของสมองเสื่อมชนิดอัลไซ (p.1510) ในการศึกษาเชิงคุณภาพของผู้เรียนเก่า 40 ที่ร่วมสนับสนุนการเสื่อมกลุ่ม พวกเขาพบว่า แนวโน้มในกลไกรับมือชุมนุมมีปรากฏ ว่าระยะเวลาเปลี่ยนจากการรับรู้นอนหลับหรือไม่เป็นปกติที่เชื่อมโยงกับการตรวจวินิจฉัยแทนที่สร้างเป็นค่าลบสำหรับผู้เข้าร่วม แต่การวินิจฉัยมักจะบริการการทำงานของ ' การนอนหลับหรือไม่คุ้นเคย ' (เคราและ Fox 2008, p. 1518) ทางสังคมโต้ตอบกับอื่น ๆ 'forgetters' ที่กลุ่มสนับสนุนคนเริ่มยอมรับว่า มีเหตุผลในการสูญเสียหน่วยความจำ และการเชื่อมโยงนี้บางระดับของความสะดวกสบายในรู้ ขณะที่เคราและฟ็อกซ์ (2008) ไต่สวนปฏิบัติการวินิจฉัยโรคสมองเสื่อม Campbell ที่หักณที่จ่ายal. ร้อยเอ็ด (2008) พบที่เปิดเผยนี้วินิจฉัยจริง ๆนำไปสู่สุขภาพย่อมรายงานด้วยตนเองโดยทั่วไปแนวคิดที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลที่ตามมาผลที่ตามมาเป็นผลของแนวคิดภาพวาดสิ่งที่ส่งผลให้เมื่อแนวคิดที่เกิดขึ้น ผลกระทบของการหลงลืมในผู้สูงอายุที่แตกต่างกันไปตามการรับรู้ส่วนบุคคลของพวกเขาหรือการรับรู้สถานการณ์ เพื่อวัตถุประสงค์ในการนี้การวิเคราะห์การอ้างอิงที่ถูกแยกออกเป็นการรับรู้ของสังคมผลกระทบและกลไกการเผชิญปัญหาการรับรู้ผลกระทบทางสังคมการตอบสนองทางอารมณ์ที่จะหลงลืมในการอ้างอิงมีความกลัวความลำบากใจความโกรธและความนับถือตนเองต่ำ( 2006 o Hman et al. 2008) รอมเวลล์และฟิลลิป อธิบายด้วยความซื่อสัตย์สุจริตความไม่พอใจที่ดีและสังคมยกเว้นที่เกิดขึ้นเมื่อฉลากลืมถูกนำไปใช้ในชีวิตในภายหลัง แง่มุมของประสบการณ์ร่วมกันไม่ได้ถูกจำหรือภาระผูกพันพลาด( สามารถมีผลกระทบร้ายแรงสำหรับความสัมพันธ์ทางสังคมของผู้สูงอายุที่มีการหลงลืม เหตุการณ์เหล่านี้สามารถมองได้ว่าแสดงให้เห็นถึงการขาดความกังวลสำหรับคนอื่น ๆ และสามารถที่จะมีความสุขมากที่ผู้สูงอายุที่กำลังประสบลืม แผลเป็นที่ชัดเจนซึ่งไม่พบในเด็กและเยาวชนที่มีอยู่ในความสัมพันธ์กับการหลงลืมในชีวิตในภายหลังรับมือกลไกกลไกการเผชิญปัญหาที่อ้างถึงในการอ้างอิงได้ยึดมั่นที่จะประจำการเขียนรายการและอารมณ์ขัน( Imhof et al. 2006 o Hman et al. 2008) หลงลืมในผู้สูงอายุที่มีสุขภาพดีนำเกี่ยวกับการเผชิญปัญหาที่แตกต่างกันกลยุทธ์จากการสูญเสียความจำที่เกี่ยวข้องกับโรค ที่ดีต่อสุขภาพในกลุ่มอายุทั้งประจำและการแจ้งเตือนที่มีการอ้างว่าการรับมือกลไก Imhof et al, (2006) รายงานว่าชายคนหนึ่งที่มีอายุมากกว่ารู้สึกผิดหวังเพราะหลังจากที่หลายคนพยายามที่จะเขียนรายการก่อนที่จะไปร้านขายของชำที่เขามักจะลืมที่จะใช้รายการ ที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะเขียนรายการของเขาบนกระดาษกระสอบร้านขายของชำและการจัดการเพื่อนำรายชื่อของเขาเพราะการกระสอบกระดาษที่เคยประจำของเขาในการช้อปปิ้งหลงลืมเรื้อรังไม่น่าแปลกใจที่เป็นปัจจัยในการพัฒนากลไกการรับมือโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ครอบครัวสมาชิกของผู้สูงอายุ. อารมณ์ขันเป็นที่พบบ่อยที่สุดการปรับตัวอ้างและถูกใช้โดยสมาชิกในครอบครัวที่จะปรับหรือลงเล่นหลงลืม( Consequences
Consequences are the outcome of the concept, depicting what
results when the concept occurs. The impact of forgetfulness
on older adults varies according to their personal perceptions
or awareness of the situation. For the purposes of this
analysis, references were separated into perceptions of social
impact and coping mechanisms.
Perceptions of social impact
Emotional responses to forgetfulness in the references were
fear, embarrassment, anger and low self-esteem (Imhof et al.
2006, O¨ hman et al. 2008). Cromwell and Phillips (1995)
describe with great honesty the resentments and social
exclusion that occur when the label of forgetful is applied in
later life; aspects of shared experiences not being remembered
or missed obligations (e.g. forgetting to purchase theatre
tickets) can have grave consequences for the social relationships
of older adults with forgetfulness. These events can be
viewed as demonstrating lack of concern for others and can be very distressing to older adults who are experiencing the
forgetting. A definite stigma, which is not encountered in
youth, exists in relation to forgetfulness in later life.
Coping mechanisms
The coping mechanisms cited in the references were adherence
to routine, writing lists and humour (Keady & Nolan 1995,
Imhof et al. 2006, O¨ hman et al. 2008). Forgetfulness in
healthy aging populations brings about different coping
strategies from memory loss associated with disease. In healthy
ageing groups, both routine and reminders are cited as coping
mechanisms. Imhof et al. (2006) reported that one older man
felt frustrated because, after several attempts to write a list
before going to the grocery store, he would always forget to
take the list. He eventually decided to write his list on the paper
grocery sack and managed to take his list because taking the
paper sack had always been his routine in shopping.
Chronic forgetfulness is not surprisingly a factor in
developing coping mechanisms, particularly among family
members of older adults. Humour is the most frequent
adaptation cited and is used by family members to normalize
or down-play forgetfulness (Bethea et al. 2000). Beard and
Fox (2008) defy the traditionally ‘biomedical and psychological
models of pathology’ associated with a diagnosis of
Alzheimer-type dementia (p.1510). In their qualitative study
of 40 older participants attending an Alzheimer support
group, they found that trends in coping mechanisms emerged.
There appeared to be a transition period from recognition of
forgetfulness as normal to that linked with a diagnosis.
Rather than creating a negative for the participants, however,
the diagnosis often served the function of ‘making forgetfulness
familiar’ (Beard & Fox 2008, p. 1518). Through social
interaction with other ‘forgetters’ at the support group,
participants began to accept that there was a reason for their
memory loss and linked this to some degree of comfort in
knowing. While Beard and Fox (2008) questioned the
practice of withholding a diagnosis of dementia, Campbell
et al. (2008) found that disclosure of this diagnosis actually
led to poorer self-reported health in general.
Related concept

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลผลผลของแนวคิด , ภาพวาดอะไร
ผลลัพธ์เมื่อความคิดเกิดขึ้น ผลกระทบของการหลงลืม
ผู้สูงอายุแตกต่างกันไปตามทัศนะส่วนตัว
หรือความตระหนักในสถานการณ์ สำหรับวัตถุประสงค์ของการวิเคราะห์นี้
อ้างอิงออกเป็นการรับรู้ผลกระทบต่อสังคมและกลไกการเผชิญปัญหา
.

การรับรู้ผลกระทบทางสังคมการตอบสนองทางอารมณ์ที่จะหลงลืมในการอ้างอิงเป็น
กลัว , อับอาย , ความโกรธและต่ำความนับถือตนเอง ( imhof et al .
) o ตั้ง hman et al . 2008 ) ครอมเวลล์และ Phillips ( 1995 )
อธิบายกับความซื่อสัตย์ ความไม่พอใจ และสังคม
ที่เกิดขึ้นเมื่อชื่อของ ขี้ลืม ใช้
ชีวิตในภายหลัง ลักษณะของการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ร่วมกันไม่ได้ถูกจดจำ
หรือคิดถึงภาระหน้าที่ ( เช่นลืมซื้อตั๋วโรงละคร
) สามารถมีผลร้ายแรงต่อความสัมพันธ์ทางสังคม
ของผู้สูงอายุกับการหลงลืม เหตุการณ์เหล่านี้ได้แสดงให้เห็นถึงการขาด
ดูเป็นกังวลสำหรับคนอื่น ๆและสามารถมากเวทนาผู้สูงอายุที่ประสบ
ลืม คาวแน่นอน ซึ่งไม่พบใน
เยาวชนที่มีอยู่ในความสัมพันธ์กับ
หลงลืมในชีวิตในภายหลังกลไกการเผชิญปัญหา
กลไก coping ที่อ้างในอ้างอิงคือการยึดมั่น
รูทีน การเขียนรายการและอารมณ์ขัน ( คีดี้&โนแลน 1995
imhof et al . บริษัท โอ ตั้ง hman et al . 2008 ) หลงลืมในผู้สูงอายุสุขภาพดีประชากรนำเกี่ยวกับที่แตกต่างกัน

การกลยุทธ์จากการสูญเสียความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับโรค ในกลุ่มผู้สูงอายุที่มีสุขภาพดี
ทั้งตามปกติ และมีการแจ้งเตือนว่าเป็น
กลไกimhof et al . ( 2006 ) รายงานว่าชายสูงวัย
รู้สึกท้อแท้ เพราะหลังจากพยายามหลายครั้งที่จะเขียนรายชื่อ
ก่อนไปร้านขายของชำ เขามักจะลืม

เอารายการ ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะเขียนรายชื่อในกระดาษ
ร้านขายของชำกระสอบและจัดการรายชื่อของเขาเพราะถ่าย
กระสอบกระดาษมีเสมอรูทีนของเขาในการช้อปปิ้ง
เผลอเป็นเรื้อรังไม่จู่ ๆปัจจัย
การพัฒนากลไกการเผชิญปัญหา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่สมาชิกครอบครัว
ของผู้สูงอายุ ความตลกขบขันเป็นบ่อยที่สุด
การปรับตัวอ้างและถูกใช้โดยสมาชิกในครอบครัวปกติ
หรือลงเล่นหลงลืม ( เบเทีย et al . 2000 ) เครา
จิ้งจอก ( 2008 ) ต่อต้านประเพณีและจิต
' ชีวการแพทย์รูปแบบของโรค ' ที่เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยโรคสมองเสื่อมชนิดอัลไซเมอร์ (
p.1510 ) ในการศึกษาเชิงคุณภาพของผู้เข้าร่วม 40 เก่า

ซึ่งเข้าร่วมกลุ่มสนับสนุนของพวกเขา พวกเขาพบว่าแนวโน้มในกลไกการเผชิญปัญหาเกิดขึ้น .
ดูเหมือนจะเป็นช่วงการเปลี่ยนจากการรับรู้ของ
เผลอเป็นปกติที่เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยโรค
มากกว่าการสร้าง ลบ สำหรับผู้เข้าร่วม อย่างไรก็ตาม
การวินิจฉัยมักจะเสิร์ฟฟังก์ชันของการหลงลืม
คุ้นเคย ' ( &เครา Fox 2008 , หน้า 1518 ) ผ่านการปฏิสัมพันธ์กับสังคม
forgetters ' อื่น ๆ ' ที่สนับสนุนกลุ่ม
ผู้เข้าร่วมเริ่มที่จะยอมรับว่ามีสาเหตุของการสูญเสียความทรงจำและความเชื่อมโยงนี้

บางระดับของความรู้ในขณะที่เคราและฟ็อกซ์ ( 2008 ) ถาม
ฝึกหัก ณที่จ่ายการวินิจฉัยภาวะสมองเสื่อม , แคมป์เบล
et al . ( 2551 ) พบว่า การเปิดเผยข้อมูลการวินิจฉัยนี้จริง
ทำให้ยากจน self-reported สุขภาพ
แนวคิดทั่วไป