anguage is the central subject of a

anguage is the central subject of any discussion about translation. However, there are certain elements involved in the process of translation which go beyond this conventional area. This is especially true for literary translation in general and translation of poetry in particular. According to Jackson (2003), literary translation is a translational species in itself, but it "differs in many important respects from the kind of translation practiced in a language class. He contends that, on the one hand, literary translation involves a good deal of interpretation about intent and effect. On the other hand, the literary translator is often not as much interested in literal 'transliteration' as in finding a corollary mood, tone, voice, sound, response, and so forth. Jackson brings forth the following extract from Petrarch to confirm the idea of similarity (but not sameness) as well as creativity in translating a poem as a literary genre:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

anguage เป็นเรื่องศูนย์กลางของการอภิปรายเกี่ยวกับการแปล อย่างไรก็ตาม มีองค์ประกอบบางอย่างเกี่ยวข้องในกระบวนการแปลซึ่งไปไกลกว่าโรงแรมทั่วไป นี้เป็นความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการแปลวรรณกรรมโดยทั่วไปและแปลบทกวีโดยเฉพาะ ตาม Jackson (2003), วรรณกรรมแปลเป็นสปีชีส์ translational ในตัวเอง แต่มัน "แตกต่าง กันในประการสำคัญจากหลากหลายประสบการณ์ในชั้นเรียนภาษาแปล เขา contends ที่ คง แปลวรรณคดีเกี่ยวข้องกับการจัดการที่ดีของการตีความเกี่ยวกับเจตนาและผล บนมืออื่น ๆ แปลวรรณกรรมเป็นมักจะไม่สนใจในตัว 'transliteration' ในการค้นหามีอารมณ์ corollary เสียง เสียง เสียง ตอบรับ และอื่น ๆ มากขึ้น Jackson นำไปสกัดต่อไปนี้จากเปตรากเพื่อยืนยันความคิดของความคล้ายคลึงกัน (แต่ไม่ sameness) และความคิดสร้างสรรค์ในการแปลบทกลอนเป็นวรรณกรรมประเภท:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Anguage เป็นเรื่องกลางของการสนทนาใด ๆ เกี่ยวกับการแปล แต่มีองค์ประกอบบางอย่างที่เกี่ยวข้องในกระบวนการของการแปลที่นอกเหนือไปจากพื้นที่การชุมนุมนี้ นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการแปลวรรณกรรมโดยทั่วไปและการแปลของบทกวีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตามที่แจ็คสัน (2003) แปลวรรณกรรมเป็นสายพันธุ์แปลในตัวเอง แต่มันว่า "มีความแตกต่างประการสำคัญมากจากชนิดของการแปลความชำนาญในชั้นเรียนภาษา. เขาเชื่อว่าในมือข้างหนึ่ง, การแปลวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับการจัดการที่ดี ของการตีความเกี่ยวกับความตั้งใจและผลกระทบ. ในทางตรงกันข้าม, แปลวรรณกรรมมักจะไม่เป็นที่สนใจมากในตัวอักษร 'ทับศัพท์' เป็นในการหาข้อพิสูจน์อารมณ์, เสียง, เสียง, เสียง, การตอบสนองและอื่น ๆ . แจ็คสันนำมาดังต่อไปนี้ สารสกัดจากเพทราเพื่อยืนยันความคิดของความคล้ายคลึงกัน (แต่ไม่เหมือนกัน) เช่นเดียวกับความคิดสร้างสรรค์ในการแปลบทกวีวรรณกรรมประเภท:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

anguage เป็นเรื่องกลางของการอภิปรายเกี่ยวกับการแปล อย่างไรก็ตาม มีองค์ประกอบบางอย่างที่เกี่ยวข้องในกระบวนการของการแปล ซึ่งนอกเหนือไปจากพื้นที่เดิมนี้ นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับวรรณกรรมแปลในทั่วไปและแปลบทกวีโดยเฉพาะ ตามที่แจ็คสัน ( 2003 ) , การแปลวรรณกรรมเป็นภาพชนิดอยู่ในตัวแต่มันแตกต่างในประการที่สำคัญมาก จากชนิดของการแปล ฝึกภาษา เรียน เขาเชื่อว่า ในด้านหนึ่ง การแปลวรรณกรรมเกี่ยวข้องกับการจัดการที่ดีของการตีความเกี่ยวกับจุดประสงค์ และ ผล บนมืออื่น ๆ , แปลวรรณกรรมมักจะไม่มากสนใจในการเขียนอักษร ' ' ในการหาข้อพิสูจน์อารมณ์ , เสียง , เสียง , เสียง , การตอบสนอง ,และอื่น ๆ แจ็คสันนำออกมาดังนี้ สารสกัดจากแนวฉากที่จะยืนยันความคิดของความคล้ายคลึงกัน ( แต่ไม่ใช่เหมือนกัน ) รวมทั้งความคิดสร้างสรรค์ในแปลบทกวีเป็นประเภทวรรณกรรม :