Art Nouveau[edit]In 1892 he abandon

Art Nouveau[edit]
In 1892 he abandoned painting, devoting his time to arts of decoration and interior design (silver- and goldsmith’s trade, chinaware and cutlery, fashion design, carpet and fabric design). His own house, Bloemenwerf in Ukkel, was his first attempt at architecture, and was inspired by the British and American Arts and Crafts Movement. He also designed interiors and furniture for the influential art gallery "L'Art Nouveau" of Samuel Bing in Paris in 1895. This gave the movement its first designation as Art Nouveau. Bing’s pavilion at the 1900 Paris world fair also exhibited work by Van de Velde. Van de Velde was strongly influenced by John Ruskin and William Morris’s English Arts and Crafts movement and he was one of the first architects or furniture designers to apply curved lines in an abstract style. Van de Velde set his face against copying historical styles, resolutely opting for original (i.e. new) design, banning banality and ugliness from people’s minds.

Van de Velde's design work received good exposure in Germany, through periodicals like Innen-Dekoration, and subsequently he received commissions for interior designs in Berlin. Around the turn of the century, he designed Villa Leuring in the Netherlands, and Villa Esche in Chemnitz, two works that show his Art Nouveau style in architecture. He also designed the interior of the Folkwang Museum in Hagen (today the building houses the Karl Ernst Osthaus-Museum) and the Nietzsche House in Weimar.

In 1899 he settled in Weimar, Germany, where in 1905 he established the Grand-Ducal School of Arts and Crafts, together with the Grand Duke of Weimar. It is the predecessor of the Bauhaus, which, following World War I, eventually replaced the School of Arts and Crafts, under new director Walter Gropius, who was suggested for the position by Van de Velde.

Although a Belgian, Van de Velde would play an important role in the German Werkbund, an association founded to help improve and promote German design by establishing close relations between industry and designers. He would oppose Hermann Muthesius at the Werkbund meeting of 1914 and their debate would mark the history of Modern Architecture. Van de Velde called for the upholding of the individuality of artists while Hermann Muthesius called for standardization as a key to development.

During World War I, Van de Velde, as a foreign national, was obliged to leave Weimar (although on good terms with the Weimar government), and returned to his native Belgium. Later, he lived in Switzerland and in the Netherlands where he designed the Kröller-Müller Museum in Otterlo. In 1925 he was appointed professor at the Ghent University Institute of Art History and Archaeology, where he lectured architecture and applied arts from 1926 to 1936. He was instrumental in founding in Brussels, in 1926, today's renowned architecture and visual arts school La Cambre, under the name of "Institut supérieur des Arts décoratifs."

He continued his practice in architecture and design, which had demarcated itself significantly from the Art Nouveau phase, whose popularity was by 1910 in decline. During this period, he mentored the great Belgian architect, Victor Bourgeois. In 1933 he was commissioned to design the new building for the university library (the renowned Boekentoren). Construction started in 1936, but the work would not be completed until the end of the Second World War. For budget reasons, the eventual construction did not entirely match the original design. For instance, the reading room floor was executed in marble instead of the black rubber Van de Velde originally intended. He was also involved in the construction of the Ghent University Hospital.

He died, aged 94, in Zürich.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปะสมัยใหม่ [แก้ไข]ในค.ศ. 1892 เขาละทิ้งจิตรกรรม เวลา devoting เพื่อศิลปะการตกแต่งและออกแบบภายใน (เงิน และทองของค้า เครื่องลายครามและมีด ออกแบบแฟชั่น พรม และผ้าที่ออกแบบ) บ้านของเขา Bloemenwerf ใน Ukkel ความพยายามครั้งแรกของเขาที่สถาปัตยกรรม และแรงบันดาลใจชาวอังกฤษ และ ศิลปะอเมริกัน และศิลปะเคลื่อนไหว เขายังออกแบบตกแต่งภายในและเฟอร์นิเจอร์สำหรับหอศิลป์มีอิทธิพล "นูโว L'Art" ของ Samuel Bing ในปารีสในปีค.ศ. 1895 เพื่อ นี้ให้การเคลื่อนไหวของตำแหน่งแรกเป็นศิลปะสมัยใหม่ พาวิลเลี่ยนของ Bing 1900 ปารีสโลกยุติธรรมยังจัดแสดงงาน โดย Van de Velde Van de Velde ได้ขอรับ โดยจอห์นรัสคิ่นและมอร์ริส William ภาษาอังกฤษศิลปะและหัตถกรรมการเคลื่อนไหว และพระองค์แรกสถาปนิกหรือนักออกแบบเฟอร์นิเจอร์การใช้เส้นโค้งในแบบนามธรรม Van de Velde ตั้งหน้าที่กับการคัดลอกลักษณะประวัติศาสตร์ resolutely เลือกสำหรับต้นฉบับ (เช่น) การออกแบบใหม่ ห้าม banality และน่าเกลียดจากจิตใจของประชาชนงานออกแบบ van de Velde รับแสงดีในเยอรมนี ผ่านวารสารเช่น Innen Dekoration และในเวลาต่อมาเขาได้รับค่าคอมมิชชั่นสำหรับตกแต่งในเบอร์ลิน รอบเปิดของศตวรรษ เขาออกแบบมาวิ Leuring ในเนเธอร์แลนด์ และวิลล่า Esche ในอนิทซ์ ทำงานสองที่แสดงลักษณะศิลปะสมัยใหม่ของเขาในสถาปัตยกรรม นอกจากนี้เขายังออกแบบภายในของพิพิธภัณฑ์ Folkwang บริษัทฮาเก็นการ์ (ปัจจุบันอาคารบ้านคาร์ลเอิร์นสท์ Osthaus-พิพิธภัณฑ์) และบ้าน Nietzsche ในไวมาร์ใน เขาแล้วในไวมาร์ เยอรมนี ที่ปีพ.ศ. 2448 สมัย เขาก่อตั้งขึ้นที่แกรนด์กแห่งโรงเรียนของหัตถกรรม กับแกรนด์ดยุไวมาร์ เป็นรุ่นก่อนของแสวง ซึ่ง ในที่สุดหลังสงครามโลก แทนโรงเรียนของหัตถกรรม ภายใต้กรรมการใหม่ Walter โกรเปียส ที่แนะนำสำหรับตำแหน่ง โดย Van de Veldeแม้ว่าที่เบลเยียม Van de Velde จะมีบทบาทสำคัญในเยอรมัน Werkbund สมาคมก่อตั้งขึ้นเพื่อช่วยพัฒนา และส่งเสริมภาษาเยอรมันออกแบบ โดยการสร้างความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างภาคอุตสาหกรรมและนักออกแบบ เขาจะต่อต้าน Muthesius มันน์ที่ประชุม Werkbund 1914 และอภิปรายของพวกเขาจะทำเครื่องหมายประวัติของสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ Van de Velde เรียกสำหรับการยึดถือของบุคลิกลักษณะของศิลปินขณะ Muthesius มันน์ที่เรียกว่าการมาตรฐานเป็นคีย์เพื่อพัฒนาในระหว่างสงครามโลก Van de Velde เป็นชาติต่างประเทศ มีหน้าที่ต้องทิ้งไวมาร์ (แม้ว่าข้อตกลงที่ดีกับรัฐบาลไวมาร์), และกลับไปเบลเยียมดั้งเดิมของเขา ภายหลัง เขาอาศัยอยู่ ในประเทศสวิสเซอร์แลนด์ และเนเธอร์แลนด์ที่เขาออกแบบพิพิธภัณฑ์ Müller Kröller Otterlo ใน 1925 เขาถูกแต่งตั้งศาสตราจารย์เกนต์มหาวิทยาลัยสถาบันศิลปะประวัติศาสตร์และโบราณคดี ที่เขา lectured สถาปัตยกรรม และประยุกต์ใช้ศิลปะจาก 1926 1936 เป็นเครื่องมือในการนำพาในบรัสเซลส์ ใน 1926 วันนี้แหล่งสถาปัตยกรรม และทัศนศิลป์โรงเรียนลา Cambre ภายใต้ชื่อ "สถาบัน supérieur des Arts décoratifs"เขายังคงฝึกเขาในสถาปัตยกรรมและการออกแบบ ซึ่งได้แบ่งตัวเองอย่างมากจากเฟสทนู ที่มีความนิยม โดย 1910 ถูกปฏิเสธ ในช่วงเวลานี้ เขาพวกสถาปนิกเบลเยียมดี ชนชั้นกลางของวิคเตอร์ ในปี 1933 เขาได้มอบหมายอำนาจหน้าที่ในการออกแบบอาคารใหม่สำหรับห้องสมุดมหาวิทยาลัย (Boekentoren ชื่อเสียง) เริ่มก่อสร้างในค.ศ. 1936 แต่การทำงานจะไม่เสร็จสมบูรณ์จนถึงสิ้นสงครามโลกครั้งสอง เหตุผล งบประมาณการก่อสร้างในไม่ทั้งหมดตรงแบบเดิม ตัวอย่าง การอ่านชั้นห้องปฏิบัติการในหินอ่อนแทนยางสีดำที่ Van de Velde เดิมไว้ เขายังเกี่ยวข้องในการก่อสร้างโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเกนท์เขาเสียชีวิต อายุ 94 ในเหล้ายิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาร์ตนูโว [แก้ไข]
ใน 1892 เขาละทิ้งภาพวาด, การอุทิศเวลาของเขากับศิลปะของการตกแต่งและการออกแบบภายใน (silver- และการค้าของช่างทอง, เครื่องลายครามและมีด, การออกแบบแฟชั่นและการออกแบบพรมผ้า) บ้านของตัวเองของเขา Bloemenwerf ใน Ukkel เป็นความพยายามครั้งแรกของเขาที่สถาปัตยกรรมและได้รับแรงบันดาลใจจากศิลปะอังกฤษและอเมริกันและงานฝีมือขบวนการ เขาได้รับการออกแบบตกแต่งภายในและเฟอร์นิเจอร์ที่ยังสำหรับอาร์ตแกลเลอรี่ที่มีอิทธิพล "L'Art Nouveau" ซามูเอลปิงในปารีสในปี 1895 นี้ทำให้การเคลื่อนไหวการแต่งตั้งครั้งแรกเป็นอาร์ตนูโว ศาลา Bing ที่ 1900 ปารีสโลกยุติธรรมยังแสดงการทำงานโดยแวนเดอ Velde แวนเดอ Velde ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากจอห์นรัสกินและวิลเลียมมอร์ริสศิลปะภาษาอังกฤษและการเคลื่อนไหวหัตถกรรมและเขาก็เป็นหนึ่งในสถาปนิกแรกหรือนักออกแบบเฟอร์นิเจอร์ที่จะใช้เส้นโค้งในรูปแบบนามธรรม แวนเดอ Velde ตั้งหน้าของเขากับการคัดลอกรูปแบบประวัติศาสตร์เฉียบขาดเลือกสำหรับการเดิม (คือใหม่) การออกแบบ, การหวงห้ามดาษดื่นและความน่ากลัวจากจิตใจของผู้คน. แวนเดองานออกแบบ Velde ได้รับการสัมผัสที่ดีในประเทศเยอรมนีผ่านวารสารเช่น innen-Dekoration และเขาก็ ได้รับค่าคอมมิชชั่นสำหรับการออกแบบตกแต่งภายในในเบอร์ลิน รอบศตวรรษที่เขาได้รับการออกแบบวิลล่า Leuring ในประเทศเนเธอร์แลนด์และ Villa Esche ใน Chemnitz สองผลงานที่แสดงให้เห็นสไตล์อาร์ตนูโวของเขาในงานสถาปัตยกรรม นอกจากนี้เขายังได้รับการออกแบบตกแต่งภายในของพิพิธภัณฑ์ Folkwang ในฮาเกิน (วันนี้บ้านอาคารคาร์ลเอิร์นส์ Osthaus พิพิธภัณฑ์) และสภานิทในไวมาร์. ใน 1899 เขานั่งในไวมาร์, เยอรมนีซึ่งในปี 1905 เขาได้ก่อตั้งโรงเรียนแกรนด์ดยุกของ ศิลปะและหัตถกรรมร่วมกับแกรนด์ดยุคแห่งมาร์ มันเป็นบรรพบุรุษของ Bauhaus ซึ่งต่อไปนี้สงครามโลกครั้งที่หนึ่งในที่สุดแทนที่โรงเรียนศิลปะและงานฝีมือภายใต้การอำนวยการคนใหม่ของวอลเตอร์ Gropius ที่ได้รับการแนะนำสำหรับตำแหน่งโดยแวนเดอ Velde. แม้ว่าเบลเยียมแวนเดอ Velde จะเล่น มีบทบาทสำคัญในเยอรมันท์เชอร์ Werkbund ซึ่งเป็นสมาคมที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อช่วยในการปรับปรุงและส่งเสริมการออกแบบเยอรมันโดยการสร้างความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างภาคอุตสาหกรรมและนักออกแบบ เขาจะต่อต้านแฮร์มันน์ Muthesius ที่ประชุมท์เชอร์ Werkbund 1914 และการอภิปรายของพวกเขาจะทำเครื่องหมายประวัติศาสตร์ของสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ แวนเดอ Velde เรียกร้องให้มีการส่งเสริมของความแตกต่างของศิลปินในขณะที่แฮร์มันน์ Muthesius เรียกร้องให้มีมาตรฐานเป็นกุญแจสำคัญในการพัฒนา. ในช่วงสงครามโลกครั้งที่แวนเดอ Velde เป็นชาวต่างชาติ, ถูกบังคับให้ออกจากไวมาร์ (แม้ว่าข้อตกลงที่ดีกับ รัฐบาลมาร์) และส่งกลับไปยังประเทศเบลเยี่ยมบ้านเกิดของเขา หลังจากนั้นเขาอาศัยอยู่ในวิตเซอร์แลนด์และเนเธอร์แลนด์ที่เขาได้รับการออกแบบพิพิธภัณฑ์KröllerMüller-ใน Otterlo ในปี 1925 เขาได้รับการแต่งตั้งอาจารย์ที่มหาวิทยาลัย Ghent สถาบันประวัติศาสตร์ศิลปะและโบราณคดีที่เขาสอนสถาปัตยกรรมและศิลปะประยุกต์จาก 1926 ไป 1936 เขาก็มีประโยชน์ในการสร้างในกรุงบรัสเซลส์ในปี 1926 ในวันนี้ของสถาปัตยกรรมที่มีชื่อเสียงและภาพโรงเรียนศิลปะ La Cambre, ภายใต้ชื่อของ "สถาบันsupérieur des Arts Décoratifs." เขายังคงปฏิบัติของเขาในสถาปัตยกรรมและการออกแบบซึ่งได้เขตแดนของตัวเองอย่างมีนัยสำคัญจากเฟสอาร์ตนูโวที่มีความนิยมโดย 1910 ลดลง ในช่วงเวลานี้เขา mentored สถาปนิกชาวเบลเยียมที่ดีวิกเตอร์กลาง ในปี ค.ศ. 1933 เขาได้รับหน้าที่ในการออกแบบอาคารใหม่สำหรับห้องสมุดมหาวิทยาลัย (ที่มีชื่อเสียง Boekentoren) การก่อสร้างเริ่มในปี 1936 แต่การทำงานจะไม่เสร็จสมบูรณ์จนกว่าจะสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง สำหรับเหตุผลที่งบประมาณการก่อสร้างในที่สุดก็ไม่ได้ทั้งตรงกับการออกแบบเดิม ยกตัวอย่างเช่นพื้นห้องอ่านหนังสือได้รับการดำเนินการในหินอ่อนแทนยางสีดำแวนเดอ Velde ตั้งใจเดิม เขายังมีส่วนร่วมในการก่อสร้างของโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเกนท์ได้. เขาเสียชีวิตอายุ 94 ในซูริค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาร์ทนูโว [ แก้ไข ]
ใน 1892 เขาทิ้งภาพวาด , อุทิศเวลาของเขาเพื่อศิลปะของการตกแต่งและออกแบบตกแต่งภายใน ( เงิน - ทองของการค้า ถ้วยชามและช้อนส้อม , แฟชั่นดีไซน์ , พรมและผ้าออกแบบ ) บ้านเค้าเอง bloemenwerf ใน ukkel ถูกพยายามครั้งแรกของเขาในสถาปัตยกรรมและเป็นแรงบันดาลใจ โดยอังกฤษ และอเมริกา และการเคลื่อนไหวศิลปะงานฝีมือนอกจากนี้เขายังออกแบบตกแต่งภายในและเฟอร์นิเจอร์สำหรับอิทธิพลศิลปะ " ศิลปะนูโว " ของซามูเอล Bing ในปารีสในปี 1895 นี้ให้เคลื่อนไหวคนแรกของศิลปะสมัยใหม่ . Bing เป็นศาลาที่ 1900 ปารีส โลกที่ยุติธรรมยังจัดแสดงงาน โดย แวน เดอ เวลเด้ .แวน เดอ เวลเด้เป็นอิทธิพลอย่างมากโดยจอห์นรัสกินและวิลเลียม มอร์ริส ภาษาอังกฤษ ศิลปะและการเคลื่อนไหวของงานฝีมือและเขาเป็นหนึ่งในสถาปนิกหรือนักออกแบบเฟอร์นิเจอร์ที่จะใช้เส้นโค้งในรูปแบบนามธรรม แวน เดอ เวลเด้ตั้งใบหน้าของเขากับการคัดลอกรูปแบบประวัติศาสตร์ แยกการเดิม ( เช่นใหม่ออกแบบ ) ห้ามดาษดื่นและความร้ายกาจจากจิตใจของประชาชน .

งานออกแบบของ แวน เดอ เวลเด้ได้รับการเปิดรับที่ดีในเยอรมัน ผ่านวารสาร เช่น innen dekoration และต่อมาเขาได้รับค่าคอมมิชชั่นสำหรับการออกแบบตกแต่งภายในในเบอร์ลิน รอบหันของศตวรรษที่เขาออกแบบวิลล่า leuring ในเนเธอร์แลนด์ และ วิลล่า esche ใน Chemnitz , สองผลงานที่แสดงของเขาสไตล์อาร์ตนูโวในสถาปัตยกรรมนอกจากนี้เขายังได้รับการออกแบบตกแต่งภายในของ folkwang พิพิธภัณฑ์ใน Hagen ( วันนี้บ้านอาคารพิพิธภัณฑ์ Karl Ernst osthaus ) และนิทบ้านใน Weimar .

ใน 1899 เขาตัดสินในไวมาร์ , เยอรมนี , ที่เขาก่อตั้งขึ้นใน 1905 โรงเรียนดูคอล ที่ยิ่งใหญ่ของศิลปะและงานฝีมือด้วยกันกับแกรนด์ดยุคแห่งมาร์ . มันเป็นบรรพบุรุษของ Bauhaus ซึ่งต่อไปนี้สงครามโลกครั้งที่ในที่สุดแทนที่โรงเรียนศิลปะและงานฝีมือ , ภายใต้ ผอ. ใหม่ วอลเตอร์ โกรเปียส ใครมีข้อเสนอแนะสำหรับตำแหน่ง โดย แวน เดอ เวลเด้

แม้ว่าเบลเยียม แวน เดอ เวลเด้ก็มีบทบาทสำคัญในการ werkbund เยอรมัน สมาคมที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อช่วยพัฒนาและส่งเสริมการออกแบบเยอรมันโดยการสร้างความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างนักออกแบบอุตสาหกรรมและเขาจะต่อต้าน แฮร์มันน์ มุทธีซิอุสที่ werkbund ประชุม 1914 และอภิปรายจะทำเครื่องหมายประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมที่ทันสมัย แวน เดอ เวลเด้เรียกการบุคลิกลักษณะของศิลปินขณะที่แฮร์มันน์ มุทธีซิอุสเรียกมาตรฐาน เป็นกุญแจที่จะพัฒนา

ช่วงสงครามโลกครั้งที่ แวน เดอ เวลเด้เป็นต่างประเทศชาติต้องทิ้งไวมาร์ ( แม้ว่าในแง่ที่ดีกับรัฐบาลไวมาร์ ) , และกลับไปที่เบลเยียม บ้านเกิดของเขา ต่อมา เขาอาศัยอยู่ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์และเนเธอร์แลนด์ที่เขาออกแบบ KR ö ller-m มึลเลอร์พิพิธภัณฑ์ใน otterlo . 1925 เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยเกนต์สถาบันประวัติศาสตร์ศิลปะและโบราณคดีที่เขาสอนสถาปัตยกรรมและศิลปะประยุกต์จาก 2469 ถึง 2479 .เขาเป็นเครื่องมือในการสร้างในกรุงบรัสเซลส์ใน 1926 วันนี้ชื่อเสียงของสถาปัตยกรรมและศิลปะโรงเรียน la Cambre , ภายใต้ชื่อ " สถาบัน rieur sup é des Arts D é coratifs "

เขายังคงฝึกของเขาในสถาปัตยกรรมและการออกแบบ ซึ่งมี demarcated ตัวเองอย่างมากจากศิลปะแบบเฟสที่มีความนิยมอยู่โดย 1910 ในการปฏิเสธ ในช่วงระยะเวลานี้เขา mentored มหาเบลเยียมสถาปนิก วิคเตอร์ ชนชั้นกลาง . ในปี 1933 เขารับหน้าที่ออกแบบอาคารใหม่สำหรับห้องสมุดมหาวิทยาลัย ( boekentoren ชื่อดัง ) การก่อสร้างเริ่มต้นในปี 1936 แต่ งานจะไม่เสร็จจนกว่าจะสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง ด้วยงบประมาณการก่อสร้างในที่สุดไม่ได้ทั้งหมดตรงกับการออกแบบเดิม สำหรับอินสแตนซ์