Task specificity is an essential pa

Task specificity is an essential part of definitions of some motivational constructs such as selfefficacy or interest (see Section 2.1) and plays an important role in their measurement (see for review Murphy & Alexander, 2000).
A detailed analysis of measurement instruments shows that task specificity was often established by just adding a reference to mathematical problems to self-reported items, but without showing a real mathematical task.
Typical item examples are “I feel that, to me, being good at solving problems which involve math or reasoning mathematically is (not at all important, …very important)” for perceived task value (Eccles & Wigfield, 1995) or “How much do you like doing math-related tasks at school?” for task motivation (Nurmi & Aunola, 2005; see also Greene, DeBacker, Ravindran & Krows, 1999 and Usher & Pajares, 2009).
As yet, mathematical tasks have rarely been used for the measurement of emotions, attitudes and beliefs (but see Betz & Hackett, 1983; Pajares & Graham, 1999) and it may be an important step in mathematics education to construct taskspecific instruments for measuring affect in mathematics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Specificity งานเป็นส่วนสำคัญของข้อกำหนดของโครงสร้างบางอย่างหัดเช่น selfefficacy หรือสนใจ (ดูหัวข้อ 2.1) และมีบทบาทสำคัญในการประเมิน (ดูทบทวนเมอร์ฟี&อเล็กซานเดอร์ 2000)
วิเคราะห์รายละเอียดของเครื่องมือวัดแสดงว่า งาน specificity มักก่อตั้ง โดยเพียงเพิ่มการอ้างอิงทางคณิตศาสตร์ปัญหาสินค้ารายงานด้วยตนเอง แต่ ไม่แสดงความจริงทางคณิตศาสตร์งาน.
ตัวอย่างสินค้าทั่วไปคือ "ฉันรู้สึกว่า ผม การแก้ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับคณิตศาสตร์หรือด้าน mathematically ดีคือ (ไม่สำคัญ ... สำคัญ.very) "สำหรับค่าของงานรับรู้ (Eccles & Wigfield, 1995) หรือ"เท่าใดอย่างไรคุณอยากทำงานที่เกี่ยวข้องกับคณิตศาสตร์ที่โรงเรียน"ในงานแรงจูงใจ (Nurmi & Aunola, 2005 ดู Greene, DeBacker, Ravindran & Krows, 1999 และนำ& Pajares, 2009)
ยังเป็น งานคณิตศาสตร์ไม่ค่อยถูกนำมาใช้สำหรับการประเมินอารมณ์ ทัศนคติ และความเชื่อ (แต่เห็น Betz & Hackett, 1983 Pajares &เกรแฮม 1999) และอาจมีขั้นตอนสำคัญในการศึกษาคณิตศาสตร์การสร้างเครื่องมือ taskspecific การวัดผลในวิชาคณิตศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉพาะงานที่เป็นส่วนสำคัญของการสร้างแรงจูงใจ เช่น นิยามของ selfefficacy หรือความสนใจ ( ดูมาตรา 2.1 ) และมีบทบาทสำคัญในการวัดของพวกเขา ( ดูรีวิว เมอร์ฟี่& Alexander , 2000 )
การวิเคราะห์รายละเอียดของเครื่องมือวัด พบว่า เฉพาะเจาะจงงานมักจะถูกก่อตั้งขึ้นโดยเพียงแค่การเพิ่มการอ้างอิงถึงปัญหาทางคณิตศาสตร์เพื่อ self-reported รายการ แต่ไม่มีการแสดงงานทางคณิตศาสตร์จริง .
ตัวอย่างรายการทั่วไป ผมรู้สึกว่าผมเก่งในการแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้องกับคณิตศาสตร์หรือการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์ ( ไม่ทั้งหมดที่สำคัญ. . . . . . . สำคัญมาก ) " การรับรู้คุณค่างาน ( Eccles & wigfield , 1995 ) หรือ " เท่าไหร่คุณชอบทำคณิตศาสตร์ที่เกี่ยวข้องงานที่โรงเรียน " เพื่อการสร้างแรงจูงใจในงาน ( ยังมี& aunola , 2005 ; ดูยัง กรีน debacker ravindran & , krows , 2542 และนำ& pajares , 2009 )
ยังงานคณิตศาสตร์ไม่ค่อยถูกใช้ในการวัดอารมณ์ ทัศนคติและความเชื่อ ( แต่เห็นเบ็ตส์& แฮ็คเก็ตต์ , 1983 ;pajares &เกรแฮม , 1999 ) และอาจเป็นขั้นตอนสำคัญในการศึกษาคณิตศาสตร์ในการสร้างเครื่องมือวัด taskspecific ต่อคณิตศาสตร์ .