Cold process[edit]The lye is dissol

Cold process[edit]

The lye is dissolved in water.
Even in the cold soapmaking process, some heat is usually required; the temperature is usually raised to a point sufficient to ensure complete melting of the fat being used. The batch may also be kept warm for some time after mixing to ensure the alkali (hydroxide) is completely used up. This soap is safe to use after about 12–48 hours, but is not at its peak quality for use for several weeks.

Cold-process soapmaking requires exact measurements of lye and fat amounts and computing their ratio, using saponification charts to ensure the finished product does not contain any excess hydroxide or too much free unreacted fat. Saponification charts should also be used in hot processes, but are not necessary for the “fully boiled hot-process” soaping.

Historically, lye used in the cold process was made from scratch using rainwater and ashes. Soapmakers deemed the lye solution ready for use when an egg would float in it. Homemade lye making for this process was unpredictable and therefore eventually led to the discovery of the sodium hydroxide by English chemist Sir Humphry Davy in the early 1800s.

A cold-process soapmaker first looks up the saponification value for each unique fat on an oil specification sheet. Oil specification sheets contain laboratory test results for each fat, including the precise saponification value of the fat. The saponification value for a specific fat will vary by season and by specimen species.[28] This value is used to calculate the exact amount of potassium hydroxide to react with the fat to form soap. The saponification value must be converted into an equivalent sodium hydroxide value for use in cold process soapmaking. Excess unreacted lye in the soap will result in a very high pH and can burn or irritate skin; not enough lye leaves the soap greasy. Most soap makers formulate their recipes with a 2–5% deficit of lye, to account for the unknown deviation of saponification value between their oil batch and laboratory averages.

The lye is dissolved in water. Then oils are heated, or melted if they are solid at room temperature. Once the oils are liquefied and the lye is fully dissolved in water, they are combined. This lye-fat mixture is mixed until the two phases (oils and water) are fully emulsified. Emulsification is most easily identified visually when the soap exhibits some level of “trace”, which is the thickening of the mixture. (Modern-day amateur soapmakers often use a stick blender to speed this process). There are varying levels of trace. Depending on how additives will affect trace, they may be added at light trace, medium trace, or heavy trace. After much stirring, the mixture turns to the consistency of a thin pudding. “Trace” corresponds roughly to viscosity. Essential oils and fragrance oils can be added with the initial soaping oils, but solid additives such as botanicals, herbs, oatmeal, or other additives are most commonly added at light trace, just as the mixture starts to thicken.

The batch is then poured into moulds, kept warm with towels or blankets, and left to continue saponification for 12 to 48 hours. (Milk soaps or other soaps with sugars added are the exception. They typically do not require insulation, as the presence of sugar increases the speed of the reaction and thus the production of heat.) During this time, it is normal for the soap to go through a “gel phase”, wherein the opaque soap will turn somewhat transparent for several hours, before once again turning opaque.

After the insulation period, the soap is firm enough to be removed from the mould and cut into bars. At this time, it is safe to use the soap, since saponification is in essence complete. However, cold-process soaps are typically cured and hardened on a drying rack for 2–6 weeks before use. During this cure period, trace amounts of residual lye are consumed by saponification and excess water evaporates.

During the curing process, some molecules in the outer layer of the solid soap react with the carbon dioxide of the air and produce a dusty sheet of sodium carbonate. This reaction is more intense if the mass is exposed to wind or low temperatures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระบวนการเย็น [แก้ไข] น้ำด่างจะละลายในน้ำ. แม้จะอยู่ในกระบวนการ soapmaking เย็นความร้อนบางส่วนมักจะต้อง; อุณหภูมิจะเพิ่มขึ้นมักจะไปยังจุดที่เพียงพอเพื่อให้แน่ใจว่าการละลายที่สมบูรณ์ของไขมันที่ใช้ ชุดนอกจากนี้ยังอาจจะถูกเก็บไว้ที่อบอุ่นสำหรับบางครั้งหลังจากที่การผสมเพื่อให้แน่ใจว่าอัลคาไล (ไฮดรอกไซ) ถูกนำมาใช้อย่างสมบูรณ์ขึ้น สบู่นี้มีความปลอดภัยที่จะใช้หลังจากนั้นประมาณ 12-48 ชั่วโมง แต่ไม่ได้อยู่ที่มีคุณภาพสูงสุดสำหรับการใช้งานเป็นเวลาหลายสัปดาห์. soapmaking เย็นขั้นตอนต้องมีการวัดที่แน่นอนของน้ำด่างและปริมาณไขมันและการคำนวณอัตราส่วนของพวกเขาโดยใช้แผนภูมิสะพอเพื่อให้แน่ใจว่าเสร็จแล้ว สินค้าที่ไม่ได้มีไฮดรอกไซเกินหรือมากเกินไปไขมันฟรี unreacted แผนภูมิสะพอก็ควรจะถูกนำมาใช้ในกระบวนการร้อน แต่ไม่จำเป็นสำหรับการ "ต้มอย่างเต็มที่ร้อนกระบวนการ" สบู่. ในอดีตน้ำด่างที่ใช้ในกระบวนการเย็นที่ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่เริ่มต้นใช้น้ำฝนและขี้เถ้า Soapmakers ถือว่าการแก้ปัญหาน้ำด่างพร้อมสำหรับการใช้งานเมื่อไข่จะลอยอยู่ในนั้น การทำน้ำด่างโฮมเมดสำหรับกระบวนการนี้ก็คาดเดาไม่ได้และดังนั้นจึงนำไปสู่การค้นพบของโซดาไฟโดยนักเคมีภาษาอังกฤษเซอร์ฮัมฟรีเดวีในช่วงต้นปี 1800. soapmaker เย็นตอนแรกเงยหน้าขึ้นค่าสะพอสำหรับแต่ละไขมันที่ไม่ซ้ำกันบนแผ่นสเปคน้ำมัน . แผ่นสเปคน้ำมันมีผลการทดสอบในห้องปฏิบัติการสำหรับไขมันในแต่ละครั้งรวมถึงค่าสะพอที่แม่นยำของไขมัน ค่าสะพอสำหรับไขมันเฉพาะจะแตกต่างกันไปตามฤดูกาลและตัวอย่างสายพันธุ์. [28] ค่านี้จะใช้ในการคำนวณจำนวนเงินที่แน่นอนของไฮดรอกไซโพแทสเซียมที่จะตอบสนองที่มีไขมันในรูปแบบสบู่ ค่าสะพอจะต้องถูกแปลงเป็นค่าโซดาไฟเทียบเท่าสำหรับใช้ในกระบวนการ soapmaking เย็น น้ำด่าง unreacted ส่วนเกินในสบู่จะส่งผลให้ค่าความเป็นกรดสูงมากและสามารถเผาไหม้หรือระคายเคืองผิว; ไม่พอน้ำด่างใบเลี่ยนสบู่ ส่วนใหญ่ผลิตสบู่กำหนดสูตรของพวกเขาด้วยการขาดดุล 2-5% ของน้ำด่าง, การบัญชีสำหรับค่าความเบี่ยงเบนที่ไม่รู้จักของมูลค่าสะพอระหว่างชุดน้ำมันของพวกเขาและค่าเฉลี่ยห้องปฏิบัติการ. น้ำด่างจะละลายในน้ำ น้ำมันหอมนั้นมีความร้อนหรือละลายหากพวกเขาเป็นของแข็งที่อุณหภูมิห้อง เมื่อน้ำมันจะเหลวและน้ำด่างจะละลายอย่างเต็มที่ในน้ำที่พวกเขาจะรวมกัน ผสมน้ำด่างไขมันนี้จะผสมจนกระทั่งทั้งสองขั้นตอน (น้ำมันและน้ำ) จะ emulsified อย่างเต็มที่ Emulsification ระบุได้ง่ายที่สุดสายตาเมื่อสบู่จัดแสดงนิทรรศการระดับของ "ร่องรอย" ซึ่งเป็นหนาของส่วนผสม (มือสมัครเล่นสมัยใหม่ soapmakers มักจะใช้เครื่องปั่นติดเพื่อเพิ่มความเร็วในกระบวนการนี้) มีระดับที่แตกต่างของการตรวจสอบอยู่ ขึ้นอยู่กับว่าสารเติมแต่งที่จะมีผลต่อการติดตามพวกเขาอาจจะเพิ่มที่ร่องรอยแสงร่องรอยกลางหรือร่องรอยหนัก หลังจากที่ตื่นเต้นมากส่วนผสมหันไปสอดคล้องของพุดดิ้งบาง "ติดตาม" สอดคล้องประมาณความหนืด น้ำมันหอมระเหยและน้ำมันหอมสามารถเพิ่มด้วยน้ำมันสบู่เริ่มต้น แต่สารเติมแต่งที่เป็นของแข็งเช่นพืชสมุนไพร, ข้าวโอ๊ตหรือสารอื่น ๆ ที่มีการเพิ่มมากที่สุดในการติดตามแสงเช่นเดียวกับส่วนผสมเริ่มข้น. ชุดเทแล้วเป็น แม่พิมพ์เก็บไว้ที่อบอุ่นด้วยผ้าขนหนูหรือผ้าห่มและที่เหลือจะดำเนินการต่อสะพอเวลา 12 ถึง 48 ชั่วโมง (สบู่นมสบู่หรืออื่น ๆ ที่มีน้ำตาลเพิ่มเป็นข้อยกเว้น. พวกเขามักจะไม่จำเป็นต้องมีฉนวนกันความร้อนกับการปรากฏตัวของน้ำตาลเพิ่มความเร็วของปฏิกิริยาและทำให้การผลิตความร้อน.) ในช่วงเวลานี้มันเป็นเรื่องปกติสำหรับสบู่ ไปผ่าน "เฟสเจล" ประเด็นสบู่ทึบแสงจะเปลี่ยนค่อนข้างโปร่งใสเป็นเวลาหลายชั่วโมงก่อนที่จะเปลี่ยนอีกครั้งทึบแสง. หลังจากช่วงเวลาฉนวนกันความร้อน, สบู่เป็น บริษัท พอที่จะถูกลบออกจากแม่พิมพ์และตัดเป็นแท่ง ในเวลานี้มันมีความปลอดภัยที่จะใช้สบู่ตั้งแต่สะพออยู่ในสาระสำคัญที่สมบูรณ์ แต่สบู่เย็นกระบวนการจะหายมักจะแข็งและอบแห้งบนชั้น 2-6 สัปดาห์ก่อนการใช้งาน ในช่วงระยะเวลาการรักษานี้ร่องรอยของน้ำด่างที่เหลือมีการบริโภคโดยสะพอและน้ำส่วนเกินระเหย. ในระหว่างขั้นตอนการบ่มโมเลกุลบางอย่างในชั้นนอกของสบู่ที่เป็นของแข็งทำปฏิกิริยากับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จากอากาศและผลิตแผ่นเต็มไปด้วยฝุ่นของโซเดียมคาร์บอเนต . ปฏิกิริยานี้จะรุนแรงมากขึ้นถ้ามวลสัมผัสกับลมหรืออุณหภูมิต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระบวนการเย็น [ แก้ไข ]

ด่างจะละลายในน้ำ .
แม้ในกระบวนการเย็น soapmaking บางความร้อนเป็นสิ่งจำเป็น อุณหภูมิโดยปกติจะเพิ่มขึ้นไปยังจุดที่เพียงพอเพื่อให้แน่ใจว่าละลายสมบูรณ์ของไขมันที่ใช้ ชุดอาจจะยังถูกเก็บไว้ที่อบอุ่น บางครั้งหลังจากการผสมเพื่อให้ด่าง ( โซดาไฟ ) ทั้งหมดใช้ สบู่นี้ปลอดภัยที่จะใช้อีกประมาณ 12 – 48 ชั่วโมงแต่ไม่ได้อยู่ที่คุณภาพสูงสุดสำหรับการใช้งานเป็นเวลาหลายสัปดาห์ กระบวนการ soapmaking

เย็นต้องวัดที่แน่นอนของน้ำด่างและไขมันและอัตราส่วนปริมาณคอมพิวเตอร์โดยใช้แผนภูมิสปอนนิฟิเคชั่น เพื่อให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์ที่ไม่มีส่วนผสมของโซดาไฟส่วนเกินใด ๆหรือมากฟรีเข้าสู่ไขมัน แผนภูมิการออกซิเดชันทางเคมีควรใช้ในกระบวนการร้อนแต่ไม่ใช่สำหรับ " ครบกระบวนการต้มร้อน " สบู่

ในอดีต สารละลายที่ใช้ในกระบวนการเย็นที่ทำจากรอยขีดข่วนโดยใช้น้ำฝน และขี้เถ้า soapmakers ถือว่าด่าง สารละลายพร้อมใช้เมื่อไข่จะลอยอยู่ในนั้นโฮมเมดน้ำด่าง เพื่อให้กระบวนการนี้ไม่สามารถคาดเดาได้ และดังนั้น ในที่สุดนำไปสู่การค้นพบของโซดาไฟโดยนักเคมีชาวอังกฤษ เซอร์ ฮัมฟรี เดวีในต้นศตวรรษที่ 18

กระบวนการเย็น soapmaker แรกดูค่าสปอนนิฟิเคชั่นค่าไขมันที่ไม่ซ้ำกันในแต่ละสเปคน้ำมันแผ่น แผ่นสเปคน้ำมันประกอบด้วยห้องปฏิบัติการทดสอบสำหรับแต่ละไขมันรวมทั้งค่าแม่นยำสปอนนิฟิเคชั่นของไขมัน ค่าสปอนนิฟิเคชั่นสำหรับเฉพาะไขมันจะแตกต่างกันไปตามฤดูกาลและตัวอย่างชนิด [ 28 ] ค่านี้จะถูกใช้ในการคำนวณจำนวนเงินที่แน่นอนของโพแทสเซียมไฮดรอกไซด์ จะทำปฏิกิริยากับไขมันในรูปแบบสบู่ ค่าสปอนนิฟิเคชั่นจะถูกแปลงเป็นค่าเทียบเท่าโซดาไฟเพื่อใช้ในกระบวนการ soapmaking เย็นสารละลายเข้าสู่ส่วนเกินในสบู่จะส่งผลให้พีเอชสูงมากและสามารถเผาหรือระคายเคืองผิว ไม่ใช่พอด่าง ใบสบู่เลี่ยน ผู้ผลิตสบู่ส่วนใหญ่กำหนดสูตรด้วย 2 – 5 % การนำสารละลายเพื่อบัญชีสำหรับที่ไม่รู้จักเบี่ยงเบนของค่าสปอนนิฟิเคชั่น ระหว่างน้ำมันและค่าเฉลี่ยของชุดปฏิบัติการ

ด่างจะละลายในน้ำ แล้วน้ำมันจะร้อนหรือละลายถ้าพวกเขาเป็นของแข็งที่อุณหภูมิห้อง เมื่อน้ำมันจะเหลวและสารละลายเป็นอย่างที่ละลายในน้ำ พวกเขาจะรวมกัน นี้สารละลายไขมันผสมจะผสมจนสองขั้นตอน ( น้ำมันและน้ำพร้อมใช้ . โปรโมชั่นมากที่สุดได้อย่างง่ายดายระบุสายตาเมื่อสบู่จัดแสดงบางระดับของ " เทรซ " ซึ่งเป็นความหนาของส่วนผสม( วันที่ทันสมัย soapmakers มือสมัครเล่นมักจะใช้ไม้ปั่นเพื่อเพิ่มความเร็วในขั้นตอนนี้ ) มีการเปลี่ยนระดับติดตาม ขึ้นอยู่กับว่าสารจะมีผลต่อร่องรอย พวกเขาอาจจะเพิ่มที่ ติดตาม ติดตาม ติดตาม เบา กลาง หรือหนัก หลังกวนส่วนผสมกลายเป็นเนื้อพุดดิ้งบางๆ " ร่องรอย " สอดคล้องคร่าวให้ความหนืดน้ํามันหอมระเหยและกลิ่นน้ำมันสามารถเพิ่มกับเริ่มต้นสบู่น้ำมัน แต่สารของแข็ง เช่น สมุนไพร สมุนไพร ข้าวโอ๊ต หรือสารอื่น ๆส่วนใหญ่มักเพิ่มที่ติดตามแสงเช่นเดียวกับส่วนผสมเริ่มข้น

ชุดแล้วเทลงในแม่พิมพ์ที่อุ่นๆด้วยผ้าขนหนูหรือผ้าห่ม และซ้าย ยังคงสปอนนิฟิเคชั่น 12 ถึง 48 ชั่วโมงสบู่หรือสบู่อื่น ๆ ( นมกับน้ำตาลเพิ่มเป็นข้อยกเว้น พวกเขามักจะไม่ต้องใช้ฉนวนกันความร้อน เช่น การปรากฏตัวของน้ำตาลเพิ่มความเร็วของปฏิกิริยาและจึงผลิตความร้อน ) ในช่วงเวลานี้ มันเป็นปกติสำหรับสบู่ไปผ่าน " เจล , สบู่ขุ่น เฟส " ซึ่งจะเปิดค่อนข้างโปร่งใสหลายชั่วโมงก่อนที่จะเปลี่ยนอีกครั้ง
ทึบแสง
หลังจากระยะเวลาของฉนวนกันความร้อน สบู่มั่นคงพอที่จะเอาออกจากแม่พิมพ์และตัดเป็นแท่ง ในเวลานี้ , มันปลอดภัยที่จะใช้สบู่ เพราะสปอนนิฟิเคชั่น ในสาระที่สมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม , สบู่เย็นกระบวนการมักจะหายและแข็งบนชั้นวางอบแห้ง 2 – 6 สัปดาห์ก่อนที่จะใช้ ในระหว่างการรักษานี้ร่องรอยของขี้เถ้าที่เหลือบริโภคโดยการออกซิเดชันทางเคมีและน้ำส่วนเกินระเหย

ในระหว่างขั้นตอนการบ่มบางโมเลกุลในชั้นนอกของสบู่แข็งทำปฏิกิริยากับคาร์บอนไดออกไซด์ในอากาศ และผลิตแผ่นฝุ่นของโซเดียมคาร์บอเนต ปฏิกิริยานี้จะรุนแรงมากขึ้นถ้ามวลเปิดรับลมหรืออุณหภูมิต่ำ