When she saw Chu Feng hadn’t run ye

When she saw Chu Feng hadn’t run yet, Eggy was enraged. She shouted at Chu Feng, “Scram! Don’t let me die for no reason! Don’t let her painstakingly wait, and don’t leave her there, unable to escape this sea of pain!

“Scram! You still have many things to do; you cannot die here. LEAVE!”

After leaving those words behind, the boundless black flames once again burst out of Eggy’s body and surged, spreading.

The flames soared up, entering the blue sky, through the layers of white clouds. They went down, into the earth, through the layers of black soil. Instantly, they became a wall that roiled and sealed a part of the world, separating Chu Feng from Murong Xun and the others.

“NO—” Chu Feng couldn’t help but yell when he saw that. He already knew what Eggy was going to do—she was going to use up everything she had, sacrificing herself to fight for a chance to let Chu Feng escape.

“Do not let me die for no reason, run!” However, just at that moment, Chu Feng endlessly recalled Eggy’s voice in his head—her voice that urged him to leave.

Chu Feng tightly clenched his fists, so much they creaked. He felt hatred—he hated himself for being useless, powerless to protect even his own World Spirit.

Yet, he had no other choice because, when things progressed to what they were, stubbornly staying behind would mean it was a useless sacrifice, wasting Eggy’s effort.

In the end, Chu Feng could only bring with him the feeling of wishing he were dead as well as incomparable hatred, then turn around, and leave.

*boom rumble rumble* However, before Chu Feng escaped for that great of a distance, a deafening explosion suddenly resonated behind him. The black-coloured wall Eggy made shattered.

*ta* At that moment, Chu Feng couldn’t help but stop moving and turn around to look. His pupils abruptly shrank, his body violently quivered, and in that single instant, he felt his entire heart fragment into pieces

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเธอเห็นฮชูไม่ตอบ Eggy ถูกโกรธแล้ว เธอตะโกนที่ฮองชู "Scram อย่าปล่อยให้ฉันตายไม่มีเหตุผล ไม่ปล่อยให้เธอบรรจงรอ และอย่าปล่อยให้เธอมี ไม่สามารถหนีน้ำของความเจ็บปวด"Scram นอกจากนี้คุณยังมีหลายสิ่งหลายอย่างจะทำ คุณไม่สามารถตายได้ที่นี่ ปล่อย"หลังจากออกจากคำเหล่านั้นอยู่เบื้องหลัง เปลวไฟสีดำไร้ขีดจำกัดอีกครั้งออกมาจากร่างกายของ Eggy และเพิ่ม ขึ้น การกระจายเปลวไฟเพิ่มสูงขึ้น ใส่ฟ้า ผ่านชั้นเมฆขาว พวกเขาไปลง ในโลก ผ่านชั้นของดินดำ ทันที พวกเขากลายเป็นผนังที่ roiled และปิดผนึกเป็นส่วนหนึ่งของโลก แยกฮชูจากซัน Murong และคนอื่นๆ"ไม่มี — " ชูฮไม่ช่วย แต่เมื่อเขาเห็นที่ตะโกนได้ เขารู้แล้วว่าอะไร Eggy กำลังจะทำอะไร — เธอกำลังใช้ข้อมูลทุกอย่างที่เธอมี การเสียสละตัวเองในการต่อสู้เพื่อโอกาสให้หนีชูฮ"อย่าปล่อยให้ฉันตายไม่มีเหตุผล รัน" อย่างไรก็ตาม ในขณะ เพียงฮชูไม่รู้จบเรียก Eggy ของเสียงในหัวของเขา — เสียงของเธอที่เรียกร้องให้เขาปล่อยฮชูแน่นกัดเขาหมัด มากพวกเขา creaked เขารู้สึกเกลียดชัง — เขาเกลียดตัวเองเป็นประโยชน์ อำนาจที่จะปกป้องแม้วิญญาณโลกของเขาเองยัง เขาไม่มีทางเลือกอื่น เพราะ เมื่อสิ่งที่ก้าวหน้าในสิ่งที่พวกเขามี ตะแบงอยู่เบื้องหลังจะหมายถึง มันเป็นการเสียสละประโยชน์ สูญเสียความพยายามของ Eggyในสุด ฮชูอาจเพียงนำมากับเขาความรู้สึกของประสงค์เขาก็ตาย เป็นใคร ความเกลียดชัง แล้วเปิดรอบ และปล่อยไว้* บูมดังก้องดังก้อง * อย่างไรก็ตาม ก่อนฮชูหนีสำหรับการที่ดีของระยะไกล การระเบิดอึกทึกก็สะท้อนก้องหลังเขา ผนังสีดำ Eggy ผู้ทำลาย* ตา * ขณะ ฮองชูไม่ช่วย แต่หยุดเคลื่อนไหวและเปิดไปรอบ ๆ เพื่อมองหา นักเรียนของเขาหด ตัวทันที ร่างกายของเขาอย่างรุนแรง quivered และทันทีที่เดียว เขารู้สึกส่วนทั้งหัวใจของเขาเป็นชิ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเธอเห็นจือฮไม่ได้ทำงานยัง Eggy ถูกความโกรธแค้น เธอตะโกนใส่จือฮ "ไปซิ! อย่าปล่อยให้ฉันตายไม่มีเหตุผล! อย่าปล่อยให้เธออย่างระมัดระวังรอและไม่ปล่อยให้เธอมีไม่สามารถที่จะหลบหนีออกทะเลของความเจ็บปวดนี้!

"ซิ! คุณยังมีหลายสิ่งที่ต้องทำ; คุณไม่สามารถตายที่นี่ ออก! "

หลังจากออกจากคำพูดของผู้ที่อยู่เบื้องหลัง, เปลวไฟสีดำไม่มีที่สิ้นสุดอีกครั้งระเบิดออกมาจากร่างกาย Eggy และเพิ่มขึ้นกระจาย.

เปลวไฟเพิ่มสูงขึ้นเข้าสู่ท้องฟ้าสีฟ้า, ผ่านชั้นของเมฆสีขาว พวกเขาเดินลงไปในดินผ่านชั้นของดินสีดำ ทันทีที่พวกเขากลายเป็นผนังที่ roiled และปิดผนึกเป็นส่วนหนึ่งของโลก, แยกจือฮจาก Murong ซุนและคนอื่น ๆ ได้.

"NO-" จือฮไม่สามารถช่วย แต่เสียงโห่ร้องเมื่อเขาเห็นว่า เขารู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่ Eggy กำลังจะทำอะไรเธอก็จะใช้งานได้ทุกอย่างที่เธอได้เสียสละตัวเองเพื่อต่อสู้เพื่อโอกาสที่จะปล่อยให้จือฮหนี.

"อย่าปล่อยให้ฉันตายไม่มีเหตุผลรัน!" แต่เพียงที่ ขณะที่บุญชูฮไม่รู้จบนึกถึงเสียง Eggy ในหัวของเธอเสียงของเขาที่เรียกร้องให้เขาลาออกจาก.

ชูฮกำแน่นหมัดของเขามากที่พวกเขา creaked เขารู้สึกเกลียดชังเขาเกลียดตัวเองว่าเป็นคนไร้ประโยชน์ไม่มีอำนาจที่จะป้องกันได้แม้โลกแห่งวิญญาณของเขาเอง.

แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น ๆ เพราะเมื่อสิ่งที่ก้าวหน้าไปสิ่งที่พวกเขาหัวชนฝาพักอยู่เบื้องหลังจะหมายถึงว่ามันเป็นความเสียสละที่ไร้ประโยชน์เสีย Eggy ของ ความพยายาม.

ในท้ายที่สุดจือฮเท่านั้นที่สามารถนำมากับเขาความรู้สึกของความต้องการเขาตายแล้วเช่นเดียวกับความเกลียดชังที่เปรียบมิได้แล้วหันไปรอบ ๆ และปล่อย.

* บูมก้องก้อง * อย่างไรก็ตามก่อนที่จะชูฮหนีที่ดีของระยะทาง ระเบิดอึกทึกกึกก้องอยู่ข้างหลังเขา สีดำสีผนัง Eggy ทำให้แตก.

* * * * * * * * TA ในขณะที่จือฮไม่สามารถช่วย แต่หยุดการเคลื่อนย้ายและหันมามอง นักเรียนของเขาทันทีหดตัวร่างของเขาก็สั่นอย่างรุนแรงและในทันทีที่เดียวที่เขารู้สึกว่าชิ้นส่วนหัวใจของเขาออกเป็นชิ้น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเธอเห็น ชู ฟงไม่วิ่งเลย รำคาญมันมาก เธอตะคอกใส่ ชู ฟง " ไปซะ ! อย่าปล่อยให้ฉันตายแบบไม่มีสาเหตุ อย่าปล่อยให้เธออุตสาห์รอ และไม่ปล่อยให้เธอมี ไม่สามารถหนีทะเลแห่งความเจ็บปวด !" ไปซะ ! คุณยังมีเรื่องอีกมากที่ต้องทำ คุณจะตายที่นี่ ออกไป ! "หลังจากทิ้งคำเหล่านั้นไว้เบื้องหลัง ไม่มีที่สิ้นสุด เปลวไฟสีดำอีกครั้ง ระเบิดออกจากร่างกายไข่และเพิ่มขึ้น , การแพร่กระจาย .เปลวไฟเพิ่มสูงขึ้น , เข้าไปในท้องฟ้า ผ่านชั้นของเมฆขาว พวกเขาลงไปในดินผ่านชั้นของดินสีดำ ทันที , พวกเขากลายเป็นกำแพงที่ทอยเต๋าและปิดผนึกเป็นส่วนหนึ่งของโลก ชู ฟงแยกจากมู่หรงซุ่น และคนอื่นๆ" เปล่า " ชู ฟงไม่สามารถช่วย แต่ตะโกนเมื่อเห็นแบบนั้น เขารู้อยู่แล้วว่าไข่กำลังจะทำ เธอจะใช้ทุกอย่างที่เธอเคยเสียสละตัวเองเพื่อต่อสู้เพื่อโอกาสที่จะให้ ชู ฟงหนี" อย่าให้ข้าตายอย่างไม่มีเหตุผล วิ่ง ! " อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้น ชู ฟงไม่รู้จบ เรียกเสียงรำคาญอยู่ในหัวของเขา เสียงของเธอที่กระตุ้นให้เขาออกไปชู ฟงกำไว้แน่นของเขามาก เขา creaked . เขารู้สึกเกลียดชังเขาเกลียดตัวเองที่ทำตัวไร้ค่า ไร้อำนาจที่จะปกป้องแม้โลกวิญญาณของเขาเองแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น เพราะเมื่อสิ่งที่ก้าวหน้าอะไรพวกตะแบงอยู่ จะหมายถึง มันเป็นการเสียสละที่ไร้ประโยชน์เสียไข่ของความพยายามสุดท้าย ชู ฟงเอากับเขา ความรู้สึกที่ปรารถนา เขาตายแล้ว ตลอดจนความเกลียดชัง แล้วหันไปรอบ ๆและปล่อยให้* * แต่บูมดังก้องกระหึ่ม ก่อนที่จะ ชู ฟงหลบหนีที่ยอดเยี่ยมของระยะทาง ระเบิดก็ดังสนั่น resonated อยู่ข้างหลังเขา ผนังสีดำไข่ให้แตก* ตา * ตอนนั้น ชู ฟงไม่สามารถช่วย แต่หยุดเดินแล้วหันกลับไปมอง รูม่านตาหดทันที ร่างของเขาอย่างรุนแรง quivered และในที่เดียวทันที เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาทั้งหมด ชิ้นเป็นชิ้น