SHE was sitting on the veranda -wai

SHE was sitting on the veranda -waiting for her husband to come in for luncheon. The Malay boy had drawn the blinds when the morning lost its freshness, but she had partly raised one of them so that she could look at the river. Under the breathless sun of midday it had the -white pallor of death. A native was paddling along in a dug--out so small that it hardly showed above the surface of the water. The colours of the day -were ashy and wan. They -were but the various tones of the heat. (It was like an Eastern melody, in the minor key. which exacerbates the nerves by its -ambiguous monotony; and the ear awaits impatiently a resolution, but waits in vain.) The cicadas sang their grating song -with a frenzied energy; it was as continual and monotonous as the rustling of a brook over the stones; but on a sudden it was drowned by the loud singing of a bird, mellifluous and rich; and for an instant, -with a catch at her heart, she thought of the English blackbird.


Then she heard her husband’s step on the gravel path behind the bungalow, the path that led to the court-house in which he had been working, and she rose from her chair to greet him. He ran up the short flight of steps, for the bungalow was built on piles, and at the door the boy was waiting to take his topee. He came into the room-which served them as a dining-room and parlour, and his eyes lit up with pleasure as he saw her.


’Hulloa, Doris. Hungry?’ Ravenous.’


’It’ll only take me a minute to have a bath and then I’m ready.’


’Be quick,’ she smiled.


He disappeared into his dressing-room and she heard him -whistling cheerily -while, with the carelessness with -which she was always remonstrating, he. tore off his clothes and flung them on the floor. He ’was twenty-nine, but he -was still a school-boy; he would never grow up. That -was -why she had fallen in love with him, perhaps, for no amount of affection could persuade her that he -was good-looking. He was a little round man, with a red face like the fall moon, and blue eyes. He was rather pimply. She had examined him carefully and had been forced to confess to him that he had not a single feature which she could praise. She had told him often that he wasn’t her type at all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอนั่งบนระเบียง-รอสามีของเธอเพื่อมาเลี้ยงอาหารกลางวัน เด็กมาเลย์ได้ลากผ้าม่านเมื่อเช้าหายไปความสดใหม่ แต่เธอบางส่วนได้ยกหนึ่งของพวกเขาเพื่อให้เธอสามารถดูแม่น้ำ ภายใต้ดวงอาทิตย์หายใจของตอนกลางวัน มันมีธาตุขาวความตาย มีถิ่นกำเนิดถูกพายเรือเล่นตามในขุด - ออกให้เล็กว่า มันแทบไม่แสดงบนพื้นผิวน้ำ สีสันของวัน-นก และ wan พวกเขา-มีแต่โทนสีต่าง ๆ ของความร้อน (มันเป็นเหมือนการอีสเทิร์นเมโลดี้ ในคีย์ไมเนอร์ซึ่ง exacerbates ประสาทโดย - ไม่ชัดเจน และน่าเบื่อหูรออย่างกระสับกระส่ายความละเอียด แต่รอเปล่า ๆ) Cicadas การร้องเพลงของ grating-พลังงานไร้สติ มันก็เป็นอย่างต่อเนื่อง และน่าเบื่อเป็นยามของธารน้ำผ่านหิน แต่ในฉับพลัน ถูกจม โดยร้องเพลงดังของนก mellifluous และอุดมไป ด้วย และ ทันที, - มีการจับที่หัวใจของเธอ เธอคิดว่า นกอังกฤษจากนั้น เธอได้ยินสามีของเธอขั้นบนเส้นทางลูกรังหลังบังกะโล เส้นทางที่นำไปสู่ศาลบ้านที่เขาได้ทำงาน และเธอลุกจากเก้าอี้ที่เธอทักทายเขา เขาวิ่งขึ้นกับระยะทาง สำหรับบังกะโลสร้างขึ้นบนเสา และที่ประตู ให้เด็กรอคอยจะ topee ของเขา เขามาห้องซึ่งที่ให้เป็นห้องรับประทานอาหารและห้องนั่งเล่น และตาสว่างขึ้น ด้วยความสุข ตามที่เขาเห็นเธอ’Hulloa, Doris. Hungry?’ Ravenous.’’It’ll only take me a minute to have a bath and then I’m ready.’’Be quick,’ she smiled.He disappeared into his dressing-room and she heard him -whistling cheerily -while, with the carelessness with -which she was always remonstrating, he. tore off his clothes and flung them on the floor. He ’was twenty-nine, but he -was still a school-boy; he would never grow up. That -was -why she had fallen in love with him, perhaps, for no amount of affection could persuade her that he -was good-looking. He was a little round man, with a red face like the fall moon, and blue eyes. He was rather pimply. She had examined him carefully and had been forced to confess to him that he had not a single feature which she could praise. She had told him often that he wasn’t her type at all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่เธอกำลังนั่งอยู่บนระเบียง -waiting สำหรับสามีของเธอที่จะมาในงานเลี้ยงอาหารกลางวัน เด็กมาเลย์ดึงผ้าม่านเมื่อตอนเช้าหายไปความสด แต่เธอได้ยกบางส่วนหนึ่งของพวกเขาเพื่อที่เธอจะมองไปที่แม่น้ำ ภายใต้ดวงอาทิตย์เที่ยงหายใจของมันมีสีขาวซีดของการเสียชีวิต เป็นชนพื้นเมืองได้รับการพายเรือเล่นพร้อมในการขุด - ออกขนาดเล็กเพื่อที่จะแสดงให้เห็นแทบจะเหนือพื้นผิวของน้ำ สีของวัน -were ตุ่นและ wan พวกเขา -were แต่โทนสีที่แตกต่างกันของความร้อน (มันเป็นเหมือนทำนองตะวันออกในคีย์เล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่ง exacerbates เส้นประสาทจากความน่าเบื่อ -ambiguous ตน. และหูที่กำลังรอคอยอดทนความละเอียด แต่รอเก้อ.) The จักจั่นร้องเพลงตะแกรงของพวกเขาเมื่อใช้พลังงานคลั่ง; มันก็เป็นอย่างต่อเนื่องและจำเจเป็นพึมพำจากลำธารมากกว่าหินนั้น แต่ในทันทีที่มันจมน้ำตายโดยการร้องเพลงดังของนกไพเราะและอุดมไปด้วย; และทันทีเมื่อใช้การจับที่หัวใจของเธอที่เธอคิดว่าของ Blackbird ภาษาอังกฤษ.


จากนั้นเธอก็ได้ยินขั้นตอนที่สามีของเธอบนเส้นทางลูกรังที่อยู่เบื้องหลังบังกะโลเส้นทางที่นำไปสู่ศาลบ้านที่เขาได้รับการทำงาน และเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเธอที่จะทักทายเขา เขาวิ่งไปขึ้นเที่ยวบินระยะสั้นของขั้นตอนสำหรับบังกะโลถูกสร้างขึ้นบนกองและที่ประตูเด็กกำลังรอที่จะใช้กะโล่ของเขา เขาเข้ามาในห้องพักซึ่งทำหน้าที่พวกเขาเป็นห้องรับประทานอาหารและห้องนั่งเล่นและดวงตาของเขาสว่างขึ้นมีความสุขในขณะที่เขาเห็นเธอ.


'Hulloa ดอริส หิว?' หิว. '


' มันจะพาฉันนาทีจะมีห้องอาบน้ำและจากนั้นฉันพร้อม. '


' รวดเร็ว 'เธอยิ้ม.


เขาหายเข้าไปในห้องแต่งตัวของเขาและเธอได้ยินเขา -whistling สนุกสนานร่าเริง -while ด้วย ประมาทกับ -which เธอก็มักจะ remonstrating เขา ฉีกเสื้อผ้าของเขาและโยนพวกเขาลงบนพื้น เขาเป็นยี่สิบเก้า แต่เขายังคงเป็น -was โรงเรียนเด็ก; เขาจะไม่เติบโตขึ้น -was ว่าทำไมเธอได้ตกหลุมรักกับเขาบางทีสำหรับจำนวนเงินของความรักไม่มีใครสามารถเกลี้ยกล่อมให้เธอว่าเขา -was ดูดี เขาเป็นคนเล็ก ๆ น้อย ๆ รอบด้วยใบหน้าแดงเหมือนดวงจันทร์ฤดูใบไม้ร่วงและตาสีฟ้า เขาเป็นคนที่ค่อนข้างมีสิว เธอได้รับการตรวจสอบอย่างรอบคอบและเขาถูกบังคับให้สารภาพกับเขาว่าเขาไม่ได้เป็นคุณลักษณะเดียวที่เธอจะได้รับการยกย่อง เธอได้บอกเขามักจะว่าเขาไม่ได้ชนิดของเธอที่ทุกคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอนั่งอยู่บนระเบียง - รอสามีมาสำหรับอาหารกลางวัน เด็กมาเลย์ได้วาดผ้าม่านเมื่อตอนเช้าหายไป ความสด ใหม่ แต่เธอมีบางส่วนเลี้ยงหนึ่งของพวกเขาเพื่อที่เธอจะได้มองไปที่แม่น้ำ ภายใต้ดวงอาทิตย์เที่ยงวันหอบมี - สีซีดขาวตาย พื้นเมืองคือพายเรือตามขุด . . ออกมาเล็กๆ นั่นมันแทบจะไม่พบบนพื้นผิวของน้ำ สีสันของวัน - ซีด และ วาน พวกเขา - แต่โทนต่างๆของความร้อน ( มันเป็นเพลง ตะวันออกในคีย์ไมเนอร์ ซึ่ง exacerbates เส้นประสาทโดย - ไม่น่าเบื่อ และหูรอใจร้อนความละเอียด แต่รอเก้อ ) จักจั่นร้องเพลง - ตะแกรงด้วยพลังงานคลั่ง ; มันเป็นอย่างต่อเนื่องและน่าเบื่อเป็นเสียงของลำธารกว่าหิน แต่ฉับพลันมันก็จมน้ำ โดยร้องเพลงดังของ นก ปากหวาน และรวย และไม่นาน - พร้อมจับที่หัวใจเธอ เธอนึกถึงแบล็คเบิร์ด ภาษาอังกฤษแล้วเธอได้ยินเสียงของสามีเธอเดินบนกรวดเส้นทางหลัง บังกะโล เส้นทางที่ไปสู่ศาล ซึ่งเขาได้ทำงาน เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ เธอจะทักทายเขา เขาวิ่งขึ้นเที่ยวบินสั้น ๆของขั้นตอนสำหรับบังกะโลถูกสร้างขึ้นบนเสาเข็ม และประตูที่เขารอ topee ของเขา เขาเดินเข้าไปในห้องที่ใช้เป็นห้องอาหาร และห้องนั่งเล่น และตาของเขาสว่างขึ้น กับความสุขที่เขาเห็นเธอ" hulloa ดอริส หิวเหรอ ? " " หิวมันจะใช้เวลาสักครู่เพื่ออาบน้ำแล้วผมพร้อม ." เร็ว " เธอยิ้มเขาจะหายเข้าไปในห้องแต่งตัวของเขา และ เธอได้ยินเขาผิวปากอย่างร่าเริง ในขณะที่มีความประมาทด้วย ซึ่งเธอมักจะ remonstrating เขา . ดึงเสื้อเขาออกแล้วโยนไว้บนพื้น เขาคือยี่สิบเก้า แต่เขายังเป็นเด็ก โรงเรียน เขาจะไม่มีวันโต ว่า - - ทำไม เธอตกหลุมรักเขา บางที สำหรับปริมาณของความรักอาจทำให้เธอ เขา - ดูดี เขาเป็นผู้ชายที่กลมเล็กๆ ด้วยใบหน้าที่แดงเหมือนพระจันทร์ตก และดวงตาสีฟ้า เขาค่อนข้างมีสิว เธอตรวจเขาอย่างละเอียด และถูกบังคับให้สารภาพว่าเขาไม่ได้มีคุณลักษณะเดียวที่เธอจะสรรเสริญ เธอได้บอกเค้าบ่อยๆว่า เขาไม่ใช่สเป็คเธอเลย