Several studies have suggested that

Several studies have suggested that short-term memory is generally improved by chewing gum.
However, we report the first studies to show that chewing gum impairs short-term memory for both
item order and item identity. Experiment 1 showed that chewing gum reduces serial recall of letter
lists. Experiment 2 indicated that chewing does not simply disrupt vocal–articulatory planning required
for order retention: Chewing equally impairs a matched task that required retention of list item identity.
Experiment 3 demonstrated that manual tapping produces a similar pattern of impairment to that of
chewing gum. These results clearly qualify the assertion that chewing gum improves short-term
memory. They also pose a problem for short-term memory theories asserting that forgetting is based
on domain-specific interference given that chewing does not interfere with verbal memory any more
than tapping. It is suggested that tapping and chewing reduce the general capacity to process sequences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายการศึกษาได้แนะนำว่า หน่วยความจำระยะสั้นโดยทั่วไปขึ้น โดยฝรั่งอย่างไรก็ตาม เรารายงานศึกษาแรกแสดงว่า ฝรั่งแตกหน่วยความจำระยะสั้นทั้งสั่งสินค้าและตัวสินค้า ทดลอง 1 ชี้ให้เห็นว่าฝรั่งลดการเรียกคืนลำดับของตัวอักษรรายการ ทดลอง 2 ระบุว่า เคี้ยวไม่เพียงแค่รบกวนเสียง – articulatory วางแผนต้องสำหรับเก็บข้อมูลใบสั่ง: เคี้ยวกันแตกตรงกันกับงานที่ต้องเก็บรักษารหัสประจำตัวสินค้ารายการนั้น3 การทดลองแสดงว่า แตะด้วยตนเองก่อให้เกิดรูปแบบคล้ายของผลที่ฝรั่ง ผลลัพธ์เหล่านี้รับรองยืนยันที่ชัดเจนว่า ฝรั่งดีระยะสั้นหน่วยความจำ พวกเขายังก่อให้เกิดปัญหาในระยะสั้นจำทฤษฎีกรรมสิทธิ์ที่ ลืมอยู่ในรบกวนเฉพาะโดเมนที่กำหนด ที่เคี้ยวไม่รบกวนหน่วยความจำวาจาอีกกว่าแตะ ขอแนะนำว่า เคาะ และเคี้ยวลดกำลังการผลิตทั่วไปในการประมวลผลลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานวิจัยหลายชิ้นชี้ให้เห็นว่าหน่วยความจำระยะสั้นจะดีขึ้นโดยทั่วไปการเคี้ยวหมากฝรั่ง. อย่างไรก็ตามเรารายงานการศึกษาแรกที่แสดงให้เห็นว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งบั่นทอนความจำระยะสั้นสำหรับทั้งการสั่งซื้อรายการและเอกลักษณ์ของรายการ การทดลองที่ 1 แสดงให้เห็นว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งช่วยลดการเรียกคืนอนุกรมของตัวอักษรรายชื่อ การทดลองที่ 2 แสดงให้เห็นว่าการเคี้ยวไม่เพียงส่งผลกระทบต่อการวางแผนการแกนนำ-รณที่จำเป็นสำหรับการเก็บรักษาการสั่งซื้อ: เคี้ยวอย่างเท่าเทียมกันบั่นทอนงานที่ตรงกับที่จำเป็นต้องใช้การเก็บรักษาของตัวตนของรายการ. การทดลองที่ 3 แสดงให้เห็นว่าคู่มือการกรีดผลิตรูปแบบคล้ายการด้อยค่ากับที่ของการเคี้ยวหมากฝรั่ง ผลลัพธ์เหล่านี้มีคุณสมบัติในการยืนยันอย่างชัดเจนว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งช่วยเพิ่มระยะสั้นหน่วยความจำ นอกจากนี้ยังก่อให้เกิดปัญหาสำหรับทฤษฎีความจำระยะสั้นอ้างลืมที่ตามในการแทรกแซงโดเมนเฉพาะที่กำหนดว่าการเคี้ยวไม่ยุ่งเกี่ยวกับหน่วยความจำคำพูดใด ๆ เพิ่มเติมกว่าแตะ มันบอกว่าแตะและเคี้ยวลดกำลังการผลิตในการประมวลผลทั่วไปลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายการศึกษา พบว่า มีความจำระยะสั้นโดยทั่วไปการปรับปรุงโดยการเคี้ยวหมากฝรั่ง
แต่เรารายงานการศึกษาแรกเพื่อแสดงให้เห็นว่าตังเมทำลายความจำระยะสั้นทั้งรายการสั่งซื้อสินค้า
และตัวตน การทดลองที่ 1 พบว่า หมากฝรั่งลดต่อเนื่อง การเรียกคืนรายการหนังสือ

การทดลองที่ 2 พบว่า การเคี้ยว ไม่ใช่เพียงพูดไม่ชัดเสียงรบกวนและการวางแผนความต้องการ
เพื่อการเก็บรักษา : เคี้ยวกันบกพร่องคู่งานที่ต้องการความคงทนของรายการตน .
3 การทดสอบแสดงให้เห็นว่าการใช้เคาะสร้างลักษณะความบกพร่องที่
ตังเม ผลลัพธ์เหล่านี้อย่างชัดเจน จึงยืนยันว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งช่วยเพิ่มความจำระยะสั้น

พวกเขายังก่อให้เกิดปัญหาสำหรับทฤษฎีความจำระยะสั้นยืนยันว่าลืมอยู่
ในการแทรกแซงเฉพาะโดเมนให้เคี้ยว ไม่ยุ่งกับหน่วยความจำด้วยวาจาใด ๆเพิ่มเติม
กว่าแตะที่ . มันชี้ให้เห็นว่า เคาะ และเคี้ยวลดความสามารถทั่วไปกระบวนการดังนี้