Lignocellulosic biomass such as agr

Lignocellulosic biomass such as agricultural and forestry residues and energy crops have been considered as a potential source of biofuels and bioproducts since the latter part of the 20th century. Lignocellulosic biomass such as corn stover usually consist of about 35–45% cellulose enclosed within sheets containing both 20–25% hemicellulose and 15–20% lignin bound to each other through carbon–carbon linkages [5]. Lactic acid bacteria have been traditionally studied and used for conversion of sugars from various sources including biomass [6]. However, both pretreatment and enzymatic hydrolysis will be needed to deconstruct the biomass structure [7]. Traditional lignocellulosic biomass pretreatments are accompanied by addition of chemicals such as mineral acids or base, which will affect the final product separation and purification and add to the operational cost [8]. Such pretreatment processes could further lead to production of sugar degradation products such as furfural and 5-hydroxymethyl furfural (HMF) which are considered as potential fermentation inhibitors for lactic acid producers [9]. The wet explosion pretreatment is a combination of wet oxidation with oxygen and steam explosion and is a method, which has been developed to pretreat any lignocellulosic biomass material demanding no addition of harmful chemicals and resulting in minimal production of sugar degradation products [10]. The wet explosion pretreatment process has been found to increase the accessibility of cellulose to enzymatic action through the oxidative action on lignin and hemicellulose linkages [11] and [12]. The biomass sugars obtained after pretreatment followed by enzymatic hydrolysis are an ideal feedstock for lactic acid bacteria that can consume both C5 (i.e., xylose) and C6 (i.e., glucose) sugars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lignocellulosic ชีวมวลเช่นเกษตร และตกค้างของป่าไม้และพืชพลังงานได้รับการพิจารณาเป็นแหล่งมีศักยภาพของเชื้อเพลิงชีวภาพและวภัณฑ์ตั้งแต่ครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 Lignocellulosic ชีวมวลเช่นข้าวโพด stover มักประกอบด้วยประมาณ 35 – 45% เซลลูโลสที่อยู่ในแผ่นที่ประกอบด้วย hemicellulose 20 – 25% และลิกนิ 15 – 20% ถูกผูกไว้กับแต่ละอื่น ๆ ผ่านคาร์บอนคาร์บอนเชื่อมโยง [5] แบคทีเรียกรดแลคติมีการเรียนแบบดั้งเดิม และใช้สำหรับการแปลงน้ำตาลจากแหล่งต่าง ๆ รวมทั้งชีวมวล [6] อย่างไรก็ตาม จะต้องทั้งเตรียม และเอนไซม์ในระบบย่อยการ deconstruct โครงสร้างชีวมวล [7] Pretreatments ชีวมวล lignocellulosic ดั้งเดิมมาพร้อมกับเติมสารเคมีเช่นกรดหรือฐาน ซึ่งจะมีผลต่อผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายแยกและทำให้บริสุทธิ์ และเพิ่มต้นทุนในการดำเนินงาน [8] เพิ่มเติมกระบวนการเตรียมดังกล่าวอาจทำให้ผลิตน้ำตาลผลิตภัณฑ์ย่อยสลายเช่น furfural และ furfural 5 hydroxymethyl (HMF) ซึ่งถือเป็นศักยภาพหมักยับยั้งผู้ผลิตกรดแลคติก [9] ปรับสภาพการกระจายเปียกเป็นการรวมกันของเปียกออกซิเดชั่นกับออกซิเจนและไอน้ำกระจาย และเป็นวิธี ซึ่งได้รับการพัฒนาเพื่อปรับวัสดุชีวมวล lignocellulosic ใด ๆ นอกจากไม่มีสารเคมีที่เป็นอันตรายที่เรียกร้อง และผลผลิตน้อยที่สุดของผลิตภัณฑ์ย่อยสลายน้ำตาล [10] พบกระบวนการเตรียมการกระจายเปียกเพื่อเพิ่มการเข้าถึงของเซลลูโลสเพื่อกระตุ้นการหลั่งผ่านการดำเนินการออกซิเดชันลิกนิ และเชื่อมโยง hemicellulose [11] [12] น้ำตาลชีวมวลที่ได้รับหลังจากปรับสภาพตาม ด้วยเอนไซม์ในระบบย่อยจะมีวัตถุดิบเหมาะสำหรับแบคทีเรียกรดแลคติกที่สามารถใช้ทั้ง C5 (เช่น xylose) และ C6 (เช่น กลูโคส) น้ำตาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีวมวลลิกโนเซลลูโลสเช่นเศษเหลือใช้ทางการเกษตรและการป่าไม้และพืชพลังงานได้รับการพิจารณาเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของเชื้อเพลิงชีวภาพและสารชีวภาพตั้งแต่ส่วนหลังของศตวรรษที่ 20 ชีวมวลลิกโนเซลลูโลสเช่นซังข้าวโพดมักจะประกอบด้วยเซลลูโลสประมาณ 35-45% ที่อยู่ภายในแผ่นมีทั้งเฮมิเซลลูโลส% 20-25 และ 15-20% ลิกนินผูกไว้กับแต่ละอื่น ๆ ผ่านการเชื่อมโยงคาร์บอน [5] แบคทีเรียกรดแลคติกได้รับการศึกษาแบบดั้งเดิมและใช้สำหรับการแปลงของน้ำตาลจากแหล่งต่าง ๆ รวมทั้งชีวมวล [6] อย่างไรก็ตามทั้งการปรับสภาพและเอนไซม์ย่อยสลายจะต้องแยกแยะโครงสร้างชีวมวล [7] การเตรียมชีวมวลลิกโนเซลลูโลสแบบดั้งเดิมจะมาพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของสารเคมีเช่นกรดแร่หรือฐานซึ่งจะส่งผลกระทบต่อการแยกผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายและการทำให้บริสุทธิ์และเพิ่มค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน [8] กระบวนการปรับสภาพดังกล่าวต่อไปอาจนำไปสู่​​การผลิตของผลิตภัณฑ์ย่อยสลายน้ำตาลเช่นเฟอร์ฟูรัลและ 5 hydroxymethyl เฟอร์ฟูรัล (HMF) ซึ่งถือว่าเป็นสารยับยั้งการหมักที่มีศักยภาพสำหรับผู้ผลิตกรดแลคติก [9] ปรับสภาพระเบิดเปียกคือการรวมกันของการเกิดออกซิเดชันเปียกกับออกซิเจนและไอน้ำระเบิดและเป็นวิธีการที่ได้รับการพัฒนาเพื่อ Pretreat วัสดุชีวมวลใดลิกโนเซลลูโลสเรียกร้องการเพิ่มขึ้นของสารเคมีที่เป็นอันตรายและไม่ส่งผลในการผลิตที่น้อยที่สุดของผลิตภัณฑ์ย่อยสลายน้ำตาล [10] กระบวนการปรับสภาพเปียกระเบิดได้รับพบว่าเพิ่มการเข้าถึงของเซลลูโลสกับการกระทำของเอนไซม์ผ่านการดำเนินการออกซิเดชันในลิกนินและเฮมิเซลลูโลสเชื่อมโยง [11] และ [12] น้ำตาลชีวมวลได้รับหลังจากการปรับสภาพตามด้วยเอนไซม์เป็นวัตถุดิบที่เหมาะสำหรับแบคทีเรียกรดแลคติกที่สามารถใช้ทั้ง C5 (เช่นไซโลส) และ C6 (เช่นกลูโคส) น้ำตาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

lignocellulosic มวลชีวภาพเช่นการเกษตรและป่าไม้ตกค้างและพืชพลังงานได้ถูกถือว่าเป็นแหล่งศักยภาพของเชื้อเพลิงชีวภาพและ bioproducts ตั้งแต่ช่วงหลังของศตวรรษที่ 20 lignocellulosic ชีวมวล เช่น ฝักข้าวโพด มักจะประกอบด้วยประมาณ 35 - 45 % เซลลูโลส เฮมิเซลลูโลสล้อมรอบภายในแผ่นประกอบด้วยทั้ง 20 – 25 % และ 15 – 20 เปอร์เซ็นต์ ลิกนิน ผูกพันกับแต่ละอื่น ๆผ่านการเชื่อมโยงของคาร์บอนและคาร์บอน [ 5 ] แบคทีเรียกรดแลคติกได้ตามเกณฑ์ศึกษาและใช้สำหรับการแปลงของน้ำตาลจากแหล่งต่าง ๆรวมถึงชีวมวล [ 6 ] อย่างไรก็ตาม ทั้งการเอนไซม์จะต้อง deconstruct โครงสร้างชีวมวล [ 7 ] การเต lignocellulosic ชีวมวลแบบดั้งเดิมพร้อมด้วยเพิ่มสารเคมี เช่น กรดแร่หรือฐาน ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายในการแยกและการทำให้บริสุทธิ์ และเพิ่มต้นทุนการดำเนินงาน [ 8 ] กระบวนการปรับสภาพดังกล่าวต่อไปอาจนำไปสู่การผลิตของผลิตภัณฑ์ย่อยสลายน้ำตาลเช่น furfural 5-hydroxymethyl และเฟอร์ฟูรัล ( hmf ) ซึ่งถือว่าเป็นสารยับยั้งที่มีศักยภาพสำหรับผู้ผลิตหมักกรดแลคติก [ 9 ] การรวมกันของการระเบิด เปียกเป็นเปียกออกซิเดชันกับออกซิเจนและไอน้ำระเบิดและเป็นวิธีการที่ได้รับการพัฒนาเพื่อ pretreat ชีวมวล วัสดุใด lignocellulosic เรียกร้องไม่เพิ่มสารเคมีที่เป็นอันตรายและผลในการผลิตน้อยที่สุด 10 ] [ ผลิตภัณฑ์ย่อยสลายน้ำตาล การระเบิดการเปียกกระบวนการได้พบในการเข้าถึงของเซลลูโลสเพิ่มการกระทำผ่านการกระทำปฏิกิริยาเอนไซม์ลิกนินและเฮมิเซลลูโลสในการเชื่อมโยง [ 11 ] และ [ 12 ] มวลของน้ำตาลที่ได้รับหลังจากการติดตามโดยเอนไซม์เป็นวัตถุดิบที่เหมาะสำหรับแบคทีเรียกรดแลคติกที่สามารถบริโภคได้ทั้ง C5 ( I , B ) และ C6 ( คือกลูโคส ) น้ำตาล